Nadat hij op borgtocht was vrijgelaten uit een Franse gevangenis, legde de Russische ondernemer Pavel Durov verschillende verklaringen af waaruit blijkt dat hij zich ernstige illusies maakt over de hachelijke aard van zijn situatie. Hij omschreef de actie van de Franse autoriteiten, die resulteerde in zijn arrestatie en detentie op Frans grondgebied, als “verrassend en misplaatst.” Vervolgens trok hij de juridische premisse van zijn detentie en daaropvolgende aanklacht in twijfel, namelijk dat hij “persoonlijk verantwoordelijk kan worden gehouden voor het illegale gebruik van Telegram door anderen.”
Het is teleurstellend om te zien hoe een negenendertigjarige ontwikkelde kosmopolitische volwassene, getraumatiseerd als hij moet zijn door zijn recente ervaringen, redeneert als een kind. Men had van een persoon met de rijkdom van Durov mogen verwachten dat hij zich zou verzekeren van bekwame juridische bijstand om hem te helpen de juridische “feiten van het leven” met betrekking tot zijn zaak te begrijpen.
Er zijn twee basisfeiten die de advocaat die Durov had uitgekozen om hem te vertegenwoordigen, aan zijn cliënt had moeten uitleggen. Overigens is die advocaat zeer goed ingevoerd in het Franse establishment en het rechtssysteem dat zijn verbijsterde beschermeling vervolgt. Het zou niet onbarmhartig zijn om te zeggen dat zijn loyaliteit twijfelachtig is, schrijft Stephen Karganovic.
Het eerste en meest fundamentele feit is de politieke aard van de zaak. Durovs hachelijke situatie kan niet goed begrepen worden zonder die realiteit. Erkenning van dat feit sluit het effectieve gebruik van juridische argumenten en rechtsmiddelen niet volledig uit, maar het marginaliseert hun praktische impact. Het tweede belangrijke feit dat een gewetensvolle jurist al in het eerste gesprek aan zijn cliënt duidelijk zou hebben gemaakt, is dat in de echte wereld waarin Durov wordt geconfronteerd met ernstige strafrechtelijke vervolging, het toegeven aan intuïtieve noties van rechtvaardigheid, waaronder de vooronderstelling dat een persoon niet strafrechtelijk aansprakelijk kan worden gesteld voor handelingen van derden, een naïeve en volkomen misplaatste benadering is.
Pavel Durov is een zeer intelligent en, in zijn vakgebied, zeer bekwaam individu. Maar op een ander niveau is hij gewoon een computernerd en zijn onsamenhangende acties en uitspraken zijn daar het bewijs van. In tegenstelling tot wat hij voor mogelijk lijkt te houden, en hoe onverenigbaar dat ook lijkt met het concept van natuurlijke gerechtigheid, kan een individu onder specifieke omstandigheden strafrechtelijk worden aangeklaagd voor de daden van derden. De mechanismen die dat mogelijk maken zijn al stevig verankerd. Het zou niet per se verkeerd zijn om deze mechanismen te bestempelen als strijdig met het natuurlijke rechtsgevoel, of zelfs als quasi-wettelijk. Maar formeel zijn ze goed ingeburgerd en vormen ze een integraal onderdeel van het strafrecht. Het staat tirannieke politieke systemen vrij om deze instrumenten in te zetten wanneer ze besluiten een lastige non-conformist als Pavel Durov aan te pakken.
Terwijl er aan de ene kant ongetwijfeld meedogenloze druk wordt uitgeoefend op de voorlopig vrijgelaten maar nog steeds onder streng toezicht staande Durov om toe te geven aan de eisen van de diepe staatsstructuren en de encryptiesleutels van Telegram te overhandigen aan de veiligheidsdiensten, wordt er aan de andere kant aan de rechtszaak tegen hem gewerkt. Deze zal gebaseerd zijn op een variant of afgeleide van de theorie van strikte aansprakelijkheid. De precieze contouren van die variant moeten nog worden bepaald naarmate de zaak vordert en alles zal afhangen van hoe de beklaagde reageert op de combinatie van wortelen en stokken die hem nu worden voorgehouden. Aangezien er geen bewijs wordt aangeboden om aan te tonen dat Durov persoonlijk, in zijn hoedanigheid als Telegram CEO, medeplichtig was aan één van de belastende activiteiten die in de tenlastelegging worden opgesomd, is de enige conclusie die kan worden getrokken dat een of andere versie van risicoaansprakelijkheid het middel bij uitstek zal zijn om de beschuldigingen hard te maken. Tenzij hij capituleert, is het doel om hem voor lange tijd op te sluiten, of op zijn minst hem op een geloofwaardige manier te bedreigen met zo’n uitkomst om zijn medewerking af te dwingen. Strikte aansprakelijkheid is een handig instrument omdat het de aanklager veel sluiproutes biedt. Het bereikt het gewenste effect zonder bewijs van specifieke opzet en ongeacht de geestestoestand van de verdachte, waardoor voor de aanklager belangrijke bewijshindernissen worden weggenomen.
Bovendien werd vanaf het begin van de zaak Durov de basis gelegd voor de toepassing van de doctrine van de Joint Criminal Enterprise (JCE) zoals ontwikkeld door het Tribunaal van Den Haag, categorie III om precies te zijn. Zelfs doorgewinterde advocaten van het Tribunaal van Den Haag wisten niet wat ze van die juridische improvisatie moesten denken. Maar hun onbegrip weerhield de opeenvolgende kamers er niet van om beklaagden tot tientallen jaren gevangenisstraf te veroordelen, geheel of gedeeltelijk op basis van deze uitspraak.
Durov wordt beschuldigd van 12 aanklachten, waaronder medeplichtigheid aan het verspreiden van kinderpornografie, drugshandel en het witwassen van geld. Er zij nogmaals op gewezen dat niet eens wordt beweerd dat Durov persoonlijk een van deze misdrijven heeft gepleegd of er opzettelijk aan heeft deelgenomen. De aanklacht komt voort uit de beschuldiging dat de lakse moderatieregels van Telegram het wijdverspreide criminele gebruik van het platform door anderen mogelijk maken, met wie Durov naar verluidt geen directe persoonlijke band had of dat hij zelfs maar op de hoogte was van hun bestaan.
Maar het wonderbaarlijke kenmerk van de categorie III JCE doctrine, speciaal uitgevonden door de raadkamer van het Tribunaal in Den Haag om het Openbaar Ministerie tegemoet te komen in situaties waarin het zelfs de schijn van een verband tussen de verdachte en de misdaden die hem ten laste worden gelegd niet kon opbrengen, is dat het geen van deze dingen vereist. Een vaag afgeleid gemeenschappelijk oogmerk, gekoppeld aan de aanname dat de verdachte het illegale gedrag van de derden met wie hij door het openbaar ministerie in verband wordt gebracht, en met wie hij geen rechtstreekse communicatie of zelfs persoonlijke kennis hoeft te hebben gehad, had kunnen voorzien maar niet heeft voorkomen, dient als voldoende verband. Als de verdachte naar het oordeel van de raadkamer substantieel heeft bijgedragen aan het scheppen van omstandigheden die onrechtmatig gedrag van derden in de hand hebben gewerkt, is dat voldoende. Het bewijs dat de derden de ten laste gelegde feiten hebben gepleegd, is voldoende basis voor een veroordeling en er is in de praktijk geen ontkenning van strafrechtelijke aansprakelijkheid mogelijk.
Als de verdachte zich ten opzichte van derden in een positie bevindt die de rechtbank verwijtbaar acht, is er niets meer nodig om hem aansprakelijk te stellen voor hun gedrag.
De aanklagers van het systeem staan te popelen om deze en misschien nog wel ingenieuzere argumenten aan te voeren bij welwillende rechters. Wee de persoon die in de beklaagdenbank zit.
Dat is precies de algemene richting waarin de zaak Durov zich beweegt. In een onheilspellende maar zeer indicatieve ontwikkeling, benadrukken de Franse aanklagers de vermeende pedofiele misdrijven van een individuele gebruiker van Telegram, die op dit moment alleen cryptisch wordt aangeduid als “X,” of “persoon onbekend,” en die ervan wordt verdacht misdaden tegen kinderen te hebben gepleegd. Het doel van de aanklager is om de schuld van Durov te individualiseren en dramatiseren door hem in verband te brengen met een specifieke pedofiele zaak, waarvan de details later kunnen worden onthuld. Als dat lukt, kunnen sommige of alle resterende aanklachten te zijner tijd zelfs worden ingetrokken, zonder afbreuk te doen aan het overkoepelende doel van de aanklager om Durov voor lange tijd op te sluiten, tenzij hij een compromis sluit. Pedofilie en kindermisbruik alleen al verdienen een zeer lange gevangenisstraf, zonder de noodzaak om ze te combineren met andere vervelende aanklachten.
In dat opzicht is de activering van zijn ex in Zwitserland , met wie hij minstens drie buitenechtelijke kinderen zou hebben verwekt, al even onheilspellend voor Durov. Voorafgaand aan zijn detentie in Frankrijk had Durov haar maandelijkse apanage van 150.000 euro willekeurig opgezegd. Dit was een financiële klap die haar natuurlijk ontevreden maakte en ontvankelijk voor de suggestie van de onderzoeksorganen om iets te bedenken om wraak te nemen op haar voormalige metgezel. De vrouw beschuldigt Durov er nu van dat hij een van de kinderen die hij bij haar had verwekt, heeft gemolesteerd. Dat is een onafhankelijke en ernstige nieuwe beschuldiging waarvan het potentieel voor verder onheil niet moet worden onderschat.
Pavel Durov moet ophouden zijn tijd te verdoen met zijn Franse gijzelnemers de les te lezen over de onrechtmatigheid van de vervolging waaraan ze hem onderwerpen. Ze zijn totaal niet geïnteresseerd in de filosofische en juridische principes waarnaar Durov verwijst. Net als hun trans-Atlantische collega’s, die juridische virtuositeit tentoonspreiden door broodjes ham aan te klagen, zijn Franse aanklagers met evenveel gemak en met even weinig professionele wroeging bereid om bœuf bourguignon aan te klagen, als dat is wat het systeem dat ze dienen van hen verlangt. Veel meer dan een juridische strategie heeft Durov nu een effectieve onderhandelingspositie nodig (en misschien ook een spoedcursus poker) om de integriteit van zijn onderneming te behouden en zijn vrijheid volledig te herwinnen zonder zijn eer op te offeren. Voor een uitstekende introductie in de Westerse op regels gebaseerde orde hoeft Durov niet verder te kijken dan de erbarmelijke situatie van Dr. Reiner Fuellmich, de Duits-Amerikaanse advocaat die al maanden wegkwijnt in een Duitse gevangenis nadat hij een valse aanklacht kreeg omdat hij de fraude aan het licht bracht van de recente “gezondheidscrisis” die we ons allemaal levendig herinneren.
Als je het goed begrijpt, zou de Durov-affaire een ontnuchterende les moeten zijn, niet alleen voor de hoofdpersoon, maar vooral ook voor de frivole Russische intelligentsia die nog steeds adolescente illusies koestert over waar het gras groener is en een nukkige minachting blijft koesteren voor hun eigen land, levenswijze en cultuur.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Pavel Durov: de wereldvreemde vrijheid van meningheld van onze tijd
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Durov denkt waarschijnlijk maar één ding. Waarom ben ik ben zo stupide geweest om naar Frankrijk te gaan? De inquisitie tegen het vrije woord is nu in alle hevigheid losgebarsten.
De kans laat zich aanzien dat Pavel Durov de nieuwe Julian Assange wordt maar dan anders.
Durov omhoog gevallen arrogante idioot, dacht een god te zijn maar blijkt niet eens de wereld te begrijpen…
Het is natuurlijk potsierlijk dat ze Durov vasthouden om deze aantijgingen temeer omdat de elitaire cirkel zelf grossiert in pedofilie en allerlei andere perverse satanische activiteiten. Het is de bekende stok om mee te slaan. Telegram is een zeer populair platform waar meningen die afwijken van het gewenste standaardnarratief hun weg vinden en dat zint die psychopaten op de elitaire apenrots niet.
Ik denk dat het dan wachten is op het vervolgen van alle post- en koerierbedrijven. Die vervoeren pakketjes waarvan ze niet weten wat er in zit. Zij zijn daarmee ook medeplichtig aan het afleveren van een of andere niet toegelaten inhoud van A naar B. Je bestelt iets wat niet mag en DHL levert het netjes bij je af. Zo. CEO van DHL in de gevangenis. Misschien dat het niet meer lang duurt voordat alle pakketjes en enveloppen worden opengemaakt door de postbestellers in verband met ’terrorismebestrijding’ of ‘kinderporno’. Of welke hype dan weer wordt gepusht. For the greater good. Ik hoor de deugmens al blaten: “Prima! Ik heb niets te verbergen, toch?”.
De les die kan worden getrokken uit dit wanstaltig onvolwassen en arrogante stuk prulpropaganda is dat de schrijver dezes deel uit maakt en diep in de hol zit van het fascistische Deep State sataneonazio-crimituig dat hij zo bejubeld.
De les die ook getrokken kan worden.
Kijk 3 maal goed uit waar je heen reist, laat je informeren en kijk weer 3 keer goed uit.
Bij de geringste twijfel niet gaan.
De westerse landen worden bestuurd door leugenaars en stiekemerds, dus hier extra voorzichtig zijn.
Doe als Putin.
De Meesten snappen het nog steeds niet,
The Khazarian satanic Bullshit what is ruling the whole World !!
https://1stcenturychristian.com/NotJews.html
https://www.minds.com/LaurelGreenNeedleDan/blog/the-hidden-history-of-the-incredibly-evil-khazarian-mafia-1073286213079642112
Wat is het punt van dit lange borstkloppende verhaal (van een pseudo Rus?) en om die snuiter een computer nerd te noemen. De kern vd zaak is dat hij een aardig communicatie middel heeft gebouwd en de hufters psychopaten willen het gebruiken voor hun eigen doeleinden. Vraag is hebben ze daar recht op? Durov had geen spy programma gebouwd. Dat is andere pap. Dan moet je dat zelf doen. En hopen dat mensen het dan gaan gebruiken. Ondertussen stroomt de coke EU binnen. En het vluchtelingen tuig. Wat een tiefus wereld wordt het toch.
De domme naïviteit van Pavel Durov gaat hem z’n kop kosten. Een wakker mens zou de boodschap begrijpen en onmiddelijk nadat hij op borgtocht tijdelijk vrij gelaten was het land ontvluchten. Dit is niet te winnen want er is geen eerlijk proces, de andere kant speelt vals en niet zo’n beetje ook. Pavel, ik zou willen dat je dit leest, nogmaals: VLUCHT nu het nog kan! Verkleed je als vrouw of zwerver of whatever, neem een goede vermomming en VLUCHT WEG uit Frankrijk, stap in een auto en ga de grens over. Doe het NU!
Ik hoop dat hij je advies neemt.
Het is allemaal erg logisch, lees over de functie van advocaten in de “BAR treaty van 1947” een advocaat heeft de functie om de stroman van de citizin over te leveren aan de staat. Oftewel de staatsentiteit welke je naam en voornaam geschreven achter elkaar is. Het is een bussiness entiteit welke geregistreerd is door de STAAT. En de meeste mensen maar denken dat zij dat zijn, de mens van vlees en bloed, nee het is een clone van de mens. Als jij je identificeerd als deze STAATSENTITEIT geef je daarmee je toestemming aan de STAAT en bevestig je de AUTHORITEIT van de STAAT.
Nou duidelijk.
Alles komt goed,