“Ik ben Kelly-Sue Oberle. Ik woon op [adres]. Ik hoor bij iemand, en ik doe ertoe.” Dat zijn de woorden op het papiertje dat Kelly-Sue Oberle elke avond onder haar kussen legt. Het briefje is geen bevestiging. Het is geen zelfhulpoefening. Het is een link naar haar bestaan, een letterlijke herinnering aan haar toekomstige zelf van wie ze is, voor het geval ze op een dag wakker wordt en het vergeet, schrijft Dr. Julie Ponesse.
Op 23 juni 2022 was ik bij de hoorzitting voor burgers, georganiseerd door de Canadian Covid Care Alliance, op de 16e verdieping van een wolkenkrabber in het financiële district van Toronto, waar ik luisterde naar het ene verhaal na het andere over de schade van de COVID-19 reactie van de regering, waaronder velen wier leven werd beïnvloed door vaccinatieletsel. De getuigenis van Kelly-Sue laat me zelfs nu nog geschokt achter.
In 2021 was Kelly-Sue een actieve 68-jarige met een druk werkschema. Ze liep 16 kilometer per dag en werkte 72 uur per week voor de liefdadigheidsinstelling die ze had opgericht. Ze was een typisch A-type overachiever en keek uit naar haar pensioen. Aanvankelijk nam ze de Pfizer COVID-prik als manager van 700 vrijwilligers die tot taak hadden meer dan 800 kinderen in het weekend en op feestdagen te voeden om “voor hen open te blijven”. Na haar eerste prik kreeg ze pijn in haar kuit en voet en ging ze naar een vaatchirurg die haar vertelde dat ze bloedproppen had in haar liesslagader.
Tegen de tijd dat de diagnose werd gesteld, had Kelly-Sue al de tweede injectie genomen, waardoor ze een aaneenschakeling van beroertes en TIA’s (Transient Ischemic Attacks) kreeg. Bij één beroerte wist ze niet meer wie ze was nadat ze uit een dutje was ontwaakt. Ze is nu blind aan één oog. In haar getuigenis beschreef Kelly-Sue haar artsen als ongeduldig en nors; een van hen adviseerde haar niet terug te keren tenzij ze een catastrofale beroerte zou krijgen. “Correlatie is geen oorzakelijk verband”, is haar herhaaldelijk verteld. Maar ze weigert een nummer te zijn. Ze weigert het zwijgen op te leggen, onzichtbaar te worden gemaakt. Ze moet zichzelf er elke dag aan herinneren wie ze is en dat haar leven ertoe doet.
De afgelopen twee jaar heeft u zich waarschijnlijk wel eens afgevraagd of u er wel toe doet. Misschien voelde u zich een buitenbeentje, een vreemdeling in een nieuw besturingssysteem waarin zwijgen goud is, conformiteit de sociale munt, en uw steentje bijdragen het kenmerk is van een goede burger van de 21e eeuw.
Voor de meesten is het stigma en de moeite om dit systeem in twijfel te trekken te riskant, te lastig. Maar voor u is conformiteit te duur, en de noodzaak om vragen te stellen en eventueel weerstand te bieden te moeilijk om te negeren.
Ik ken dit besturingssysteem goed. Het is het systeem dat mij heeft uitgekozen, dat zijn intolerantie voor mijn non-conformistische gedrag tot uitdrukking heeft gebracht en dat uiteindelijk heeft geprobeerd mij te lynchen op het spreekwoordelijke publieke plein.
In september 2021 stond ik voor wat aanvoelde als de ultieme ethische test: voldoen aan het COVID-19 vaccinatiemandaat van mijn universiteit of weigeren en waarschijnlijk mijn baan verliezen. In voor- en tegenspoed koos ik voor het laatste. Ik werd snel en efficiënt “met reden” ontslagen. Ik was spectaculair gezakt voor de test volgens mijn collega’s, onze volksgezondheidsfunctionarissen, de Toronto Star, de National Post, de CBC, en de professor bio-ethiek van de New York University die zei: “Ik zou haar niet in mijn klas halen.”
Bij alle maatregelen was de volksgezondheidsreactie op COVID door elke grote wereldregering een ongekende catastrofe. We zagen de kolossale mislukking van “Zero-COVID,” en de gevolgen van golven van maskerbevelen en mandaten voor werkgelegenheid, onderwijs, reizen en entertainment. We zagen hoe het vaccinprogramma werd uitgerold over alle continenten, in alle leeftijdsgroepen, en de effecten ervan op de sterfte door alle oorzaken.
We zagen de kracht van gaslighting, backpedaling en narratieven toen de wetenschap veranderde. We zagen hoe onze vice-premier, naast vele anderen, volhield dat de vaccins in staat waren om overdracht te voorkomen en vervolgens een Pfizer-directeur in oktober 2022 aan het Europees Parlement toegaf dat zij nooit hadden getest of het vaccin in staat was om overdracht te voorkomen. (Een aantal factchecking artikelen doken vervolgens op om aan te tonen waarom het geen nieuws was dat de vaccins niet presteerden zoals geadverteerd).
We leerden dat de federale regering een contract van 105 miljoen dollar heeft met het World Economic Forum voor de Known Traveler Digital ID, en dat China de steden Wuhan, Huanggang en Ezhou in januari 2020 heeft afgesloten tegen de aanbeveling van de Wereldgezondheidsorganisatie in.
Het lijdt geen twijfel dat de reactie van de regering op COVID-19 de grootste ramp voor de volksgezondheid in de moderne geschiedenis is.
Maar wat mij het meest interesseert en verontrust, is niet dat de autoriteiten van ons naleving eisten, maar dat wij ons zo vrijwillig onderwierpen, dat wij ons zo gemakkelijk lieten verleiden door de verzekering van veiligheid boven vrijheid. Wat mij nog steeds schokt, is dat zo weinigen terugvechten.
En dus is de vraag die me ’s nachts wakker houdt: hoe zijn we hier terechtgekomen? Waarom wisten we het niet?
Ik denk dat een deel van het antwoord, het deel dat moeilijk te verwerken is, is dat we het wel wisten.
In 2009 kreeg Pfizer (het bedrijf waarvan ons wordt verteld dat het om ons welzijn geeft) een recordboete van 2,3 miljard dollar voor het illegaal op de markt brengen van de pijnstiller Bextra en voor het betalen van smeergeld aan volgzame artsen. Toenmalig advocaat-generaal Tom Perrelli zei dat de zaak een overwinning was voor het publiek op “degenen die winst willen maken door fraude”.
Nou, de overwinning van gisteren is de samenzweringstheorie van vandaag. En helaas is de misstap van Pfizer geen morele anomalie in de farmaceutische industrie.
Wie vertrouwd is met de geschiedenis van de psychofarmacologie, kent het profiel van de farmaceutische industrie op het gebied van samenspanning en “regulatory capture”: de Thalidomide-ramp in de jaren 1950 en 1960, de Opioïde-epidemie in de jaren 1980, de SSRI-crisis in de jaren 1990, Anthony Fauci’s wanbeheer van de AIDS-epidemie, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Het feit dat farmaceutische bedrijven geen morele heiligen zijn, zou ons niet moeten verbazen.
Waarom kreeg die kennis dan niet de aandacht die ze verdiende? Hoe zijn we op het punt gekomen dat onze blinde aanhankelijkheid aan de “volg de wetenschap”-ideologie ertoe heeft geleid dat we onwetenschappelijker zijn dan wellicht ooit tevoren?
Kent u de gelijkenis van de kameel?
Op een koude nacht in de woestijn slaapt een man in zijn tent, terwijl hij zijn kameel buiten heeft vastgebonden. Terwijl de nacht kouder wordt, vraagt de kameel aan zijn meester of hij zijn kop in de tent mag leggen voor de warmte. “Natuurlijk,” zegt de man, en de kameel steekt zijn kop in de tent. Even later vraagt de kameel of hij ook zijn nek en voorpoten naar binnen mag brengen. Weer stemt de meester toe.
Uiteindelijk zegt de kameel, die nu half binnen, half buiten is, “Ik laat koude lucht binnen. Mag ik niet naar binnen?” Met medelijden verwelkomt de meester hem in de warme tent. Maar eenmaal binnen zegt de kameel. “Ik denk dat er hier geen plaats is voor ons beiden. U kunt beter buiten blijven staan, want u bent de kleinste”. En daarmee wordt de man uit zijn tent gedwongen.
Hoe gebeurt dit?
Nou, het lijkt erop dat je mensen bijna alles kunt laten doen als je het onredelijke opdeelt in een reeks kleinere, schijnbaar redelijke “verzoeken”. Draag de armband, toon je papieren, pak een koffer, verhuis naar het getto, stap op de trein. “Arbeit Macht Frei” totdat je in de rij staat voor de gaskamer.
Is dit niet wat we de afgelopen twee jaar hebben gezien?
Het is een masterclass geweest in hoe je iemands gedrag stap voor stap kunt beïnvloeden door een klein beetje in te grijpen, te pauzeren, dan vanaf die nieuwe plaats te beginnen en weer in te grijpen, terwijl je wat ons werkelijk beschermt overdraagt aan degenen die ons dwingen.
Zoals de Britse epidemioloog Neil Ferguson zei ter verdediging van zijn besluit om lockdowns af te dwingen:
“Ik denk dat het gevoel van mensen over wat mogelijk is in termen van controle tussen januari en maart drastisch is veranderd… We kwamen er in Europa niet mee weg, dachten we…. En toen deed Italië het. En we realiseerden ons dat het wel kon.”
We zijn zover gekomen omdat we hebben ingestemd met kleine ingrepen die we nooit hadden mogen toestaan, niet vanwege de omvang maar vanwege de aard van het verzoek. Toen ons voor het eerst werd gevraagd om in lockdown te gaan, maar we vragen hadden, hadden we moeten weigeren. De huidige artsen die de opdracht krijgen om de richtlijn van de CPSO te volgen om psychofarmaca en psychotherapie voor te schrijven aan patiënten die aarzelen over vaccins, zouden bezwaar moeten maken.
We zijn niet tot dit punt gekomen omdat we autonomie beschouwen als een redelijk offer voor het algemeen belang (hoewel sommigen dat zeker doen). We zijn op dit punt gekomen door onze “morele blindheid”, omdat tijdelijke druk (zoals een dwingende medische instantie of een myopatische obsessie om “ons deel te doen”) ons niet in staat stelt de schade te zien die we aanrichten.
Dus hoe genezen we deze blindheid? Hoe worden we wakker voor de schade die we aanrichten?
Ik denk niet dat de rede het zal doen. De laatste twee jaar heeft Hume gelijk gekregen, dat “de rede slechts een slaaf van de hartstochten is en zou moeten zijn”.
Ik heb nog nooit gehoord van iemand die overtuigd is van de absurditeit van het COVID narratief op basis van rede of bewijs alleen. Ik heb maandenlang gewerkt aan het verstrekken van op bewijs gebaseerde informatie over COVID-19, maar ik zag geen echt effect totdat ik een virale video maakte waarin ik huilde.
Daarmee wil ik het belang van streng wetenschappelijk bewijs niet kleineren of achteloze retoriek ophemelen. Maar wat ik heb geleerd door met duizenden van u te spreken op evenementen en protesten, in interviews en via ontelbare e-mails, is dat mijn video weerklank vond, niet vanwege wat ik zei, maar omdat u mijn emotie voelde: “Ik huilde met u mee,” zei u. “U sprak tot mijn hart.”
Waarom huilde u toen u die video zag? Waarom welden er tranen op als we elkaar in de supermarkt ontmoeten? Omdat, denk ik, niets van dit alles gaat over gegevens en bewijs en reden; het gaat over gevoelens, goed of slecht. Gevoelens die onze zuiverheidscultuur rechtvaardigen, gevoelens die onze deugdzaamheidssignalen motiveren, gevoelens dat we er niet toe doen.
U reageerde niet op mijn redenen, maar op mijn menselijkheid. U zag in mij iemand die omarmde wat u voelde, die zich uitstrekte over de kloof om zich te verbinden met de betekenis die wij allemaal delen. De les die we kunnen leren is een bevestiging van de aansporing van Mattias Desmet om te blijven reiken naar waar we allemaal ten diepste naar verlangen: betekenis, gemeenschappelijkheid, verbinding met de menselijkheid in anderen. En zo moeten we blijven vechten.
Doen feiten ertoe? Natuurlijk wel. Maar feiten alleen geven geen antwoord op de vragen die ons werkelijk bezighouden. De echte munitie van de COVID-oorlog is geen informatie. Het is geen strijd over wat waar is, wat telt als verkeerde informatie, wat het betekent om #followthescience te volgen. Het is een strijd over wat onze levens betekenen en, uiteindelijk, of we ertoe doen.
Kelly-Sue Oberle moet zichzelf vertellen dat zij ertoe doet in een tijd waarin de wereld niet wil luisteren. Ze moet getuigen van haar eigen verhaal totdat het op onze culturele radar verschijnt. Zij moet spreken voor hen die niet voor zichzelf kunnen spreken.
En wij ook.
“Ze liep 160 kilometer per dag en werkte 72 uur per week voor de liefdadigheidsinstelling die ze had opgericht”
Lijkt me wat een sterk verhaal…. bij een gemiddelde snelheid van 8 km/u zou je 20 uur per dag moeten lopen om die 160km te halen…… en dan nog 72u per week werken…….. hmmmm die heeft of hele lange dagen, of hele korte uurtjes (en hele korte kilometers :-))
Had al zo’n vermoeden dat die 0 er niet achter hoorde. Misschien had ik dat nog even moeten vermelden in mijn commentaar, want nu lijkt het alsof ik het stuk verwijs naar het rijk der fabelen… Dat was niet mijn bedoeling. Het viel me gewoon direct op, moest er ook wel om lachen 🙂
Als we er nog toe willen doen, dan moeten we massaal in opstand komen. Die kans is vele malen kleiner dan dat we de beste boeren ter wereld moedwillig kapot gaan maken om zo onze eigen voedselschaarste te creëren. Dit land is volledig van het padje, al ruim 20 jaar lang. En nee, de verkiezingen van a.s. woensdag gaan daar geen enkele verandering in brengen.
Ik ben Niet akkoord op geen enkele manier..die kameel komt bij mij niet binnen, of ook ik was niet gehoorzaam in de klas ik heb wel gezond verstand en gezond Bloed..ik praat en leef mee met de spijtgeprikte.. mijn ouders zeiden vroeger (als ik weer domme dingen gedaan had, omdat een vriendje dat ook deed) als uw vriend in een put springt ga jij dat ook doen? Neen natuurlijk niet..mijn ouders dus waren diegenen die mij gered heeft..nu met die Spuiten..ik ben niet mee in die bodemloze put gesprongen..ik bedank hen daarvoor … God zal vriendelijk zijn voor hen…
Ik heb geen empathie met mensen die de prikjes hebben genomen, ga maar dood. Jullie zijn de mensen die mij en vele anderen hebben weg gezet als wappie,s. Nu krijg de tering en ga maar dood . Jullie zijn de nieuwe NSB,ers die ons wel even vertelden hoe slecht wij waren door de prikken niet te nemen en we moesten opgesloten worden en geïsoleerd van de samenleving worden. Nu worden jullie zelf geïsoleerd en ga je naar de hel, branden zul je.
100% mee eens. Verketterd werden we, laat ze het maar voelen.
Hoogste tijd om alle schuldigen te gaan berechten !!
Nergens lees je iets over de volgende onderwerpen ofschoon deze keihard verband maken met de doodelijke mRNA Experimenten op de levende menselijkheid (schending van diverse verdragen). Terwijl in dezelfde periode van patent toekenning aan het Covid Sars02 Virus en de daarbij behorende vaccins worden er ook nanotechnologiën gepatenteerd samen met hun toepassingsmogelijkheden en verspreidingstechnieken. Ook worden er speciale holle vezels gepatenteerd om deze nanotechnologie binnen het menselijk brein te kunnen deponeren zonder dat de patiënt daar “last” (lees: “weet”) van heeft. Naast de holle vezels die geperfectioneerd zijn onder voorwendsel dat deze makkelijker DNA kunnen opnemen of virusdeeltjes. Zo worden koeien met dezelfde holle vezel swaps gevaccineerd en deze vaccinatiemethodes toegepast ook op mensen naast de Cobrapleisters die hetzelfde effect als “delivery” mechanisme kennen. Deze holle vezels bevatten de nanodeeltjes die zichzelf in het lichaam vermenigvuldigen tot een anorganisch mechanisme en een eigen Ai zelfstandig opererend vormen en daarmee de mens maar ook de dierlijke drager de dood injagen. Over de toepassing van Grafeen oxide en het tegengif tegen deze nanotechnologie wordt ook veel te weinig gepubliceerd, Grafeen Oxide kan namelijk door speciale medicinale Chloorverbindingen inderdaad vernietigd worden en ook zo andere ziektes verholpen, dan kunnen deze Ai gewoon door het lichaam worden afgevoerd. Het lichaam is vele male sterker dan dat IG FARBEN de mensch voorliegt, het lichaam wenst te overleven en zal alles in werking zetten de pathogeen te bestrijden maar jij als denkende mens moet dat snel zelf willen! Daarvoor zul je zelf op zoek moeten gaan naar de voor jou beste oplossing want deze zijn er. “Ik ben misleidt” is de eerste stap, “ik onderzoek voortaan eerst zelf alles en vertrouw nimmer op autoriteit” een goede tweede stap, het is beter halverwege gekeerd dan geheel gedwaald. Psychopaten trekken elkaar aan dan voelen zij zich onoverwinnelijk machtig dito sociopaten en narcisten, de toepassing van iets als DSM is derhalve ook door dergelijke figuren de wetsstructuur binnengeloodst als versterking doch deze ontbeerd iedere verstandige en wetenschappelijke onderbouwing. Wat de wetenschappelijke onderbouwing zelf betreft deze is opgedaan uit zeer beperkte observaties met een zeer kleine groep mensen uit een vreemde cultuur die niets te maken heeft met de huidige tijd en mens. Daarbij was de observator bevooroordeeld en schrijft zijn werk naar de eindconclusies toe in een vooraf vastgesteld protocollair resultaat waaruit winstvermeerdering direct voortkomt.
Yep….. mensen maken keuzes……en dat veel, hèèl veel keuzes gemaakt worden op basis van twijfelachtige parameters is een bloot feit.
Vertrouwen bestaat uit de hoop op het aloude gegeven dat we zonder dat……. niets, maar dan ook niets voor elkaar zouden krijgen. Dan krijg je geen brood gebakken, geen auto gerepareerd, geen huis gebouwd. Dan rijden er geen treinen, vliegen we niet meer, kun je de weg niet meer op.
Een uitvretende arrogante rotschoft is een uitvretende arrogante rotschoft……..en dat zijn meestal leden van de firma Woordkramer en Woordkramer. Dat is dat ouwehoerende tuig uit het politieke wereldje. Meestal hun kop boven een stapel boeken gehouden, zonder ook maar iets te begrijpen van de inhoud.
Zie Tjeerdje de Wormenfluisteraar. Het schoolvoorbeeld van een D66-lid. Te stom om voor de duvel te dansen. De stupiditeit in de etalage, en niets in huis.
Nooit vertrouwen !
Een slappe zak is een slappe zak. Die vind je in de Firma Schapenkop en Stoethaspel……zoals in de ambtenarij ……! Nooit een vak geleerd. Die handen staan verkeerd. Werken gaat meestal niet goed, en wel vertellen hoe het moet. Dwars voor elke kar en volkomen bemoeizuchtig om dat angstige belevingswereldje maar te cultiveren tot de inhoud van een zielloze brij niks. Politie-agentjes die steeds meer op een hond aan de ketting gaan lijken…….en geen benul hebben van het feit dat ze alleen nog maar gebruikt worden voor staatsterreur. Nederland heeft een miljoen van dat soort wat niet genoeg in huis heeft om zichzelf te redden in de wereld. Dat soort wil gedragen worden door de maatschappij, en kritiek uitoefenen op het draagvermogen van degene die dat moet doen.
Nooit vertrouwen!
Waar kun je eigenlijk nog wél op vertrouwen?
De zorg…?……liever niet.
Het onderwijs….? ……..liever niet!
Het vertrouwen is goed naar de verdommenis geholpen in deze wereld.
Waarom ik dit nog schrijf….?…..mwah…..vanwege de stupide giftigheid van de Johan V’s van deze wereld.
Zonder vertrouwen krijg je niets voor elkaar.
Met giftige uitlatingen over mensen……die gewoon nog vertrouwden op een systeem wat aanvankelijk op vertrouwen draaide…..en daar op een verschrikkelijke manier achter moesten komen……los je ook niets op.
Krijg je niets van de grond.
Zo is het, De mensen zijn door artsen en overheid belazerd.