Het feit dat men probeert kritische kringen het zwijgen op te leggen, artikelen en video’s worden gewist, voert mij terug naar mijn kindertijd/jeugd in de DDR. Wie geen mogelijkheden had om toegang te krijgen tot andere media dan de staatsmedia, was veroordeeld om niet veel te vernemen en ondergedompeld te worden in DDR-conforme schijnvertoningen, schrijft een anonieme Duitse medicus op Pflege- und Krankenhauspersonal für Aufklärung (Ziekenhuispersoneel voor opheldering).
Ik heb nog een voorbeeld in mijn hoofd. De ramp in Tsjernobyl werd in ons land niet gemeld. De enorme voorraden groenten die toen plotseling in ons land konden worden gekocht omdat zij elders waren weggegooid, werden door velen beschouwd als een gelukkige omstandigheid… kennissen waarschuwden mijn ouders omdat zij, in tegenstelling tot vele anderen, toegang hadden tot westerse media die erover berichtten.
Sinds de inentingen zijn begonnen, observeer ik nu de effecten. In onze praktijk worden bijwerkingen en dergelijke aan niemand gemeld. Niemand geeft erom. Als er sprake was van een kritiek geval van ziekte of dood, werd dit altijd (paradoxaal genoeg in tegenstelling tot de dood met en door Covid) verklaard met reeds bestaande ziekten of gebagatelliseerd. Aanvankelijk vond ik de cijfers alleen in het Yellow-card-systeem, omdat de Britten al eerder met de inentingen waren begonnen, later bij de PAI of de EMA. Het is voor mij onbegrijpelijk dat een arts die de eed van Hippocrates heeft afgelegd, deze cijfers kan negeren of relativeren…
Elke coronadode en elke langdurige longcovid of hoe we het ook willen noemen is er een te veel, maar sterfgevallen en veelvuldige, ernstige en vaak blijvende gevolgen van deze vaccins die we zonder vraag accepteren… deze schizofrenie is voor mij moeilijk te verkroppen.
Wat mij vooral beangstigt is de onverschilligheid van mijn vrouwelijke collega’s. Het kan ze helemaal niet schelen of er ergens statistieken zijn. Als ik tijdens een pauze een gesprek aanknoop en een beetje navraag, krijg ik alleen maar verbaasde blikken. Toegegeven, de verslagen van de PAI of de statistieken van het EMA zijn zwaar te verteren materiaal, maar desondanks zou men toch moeten weten dat zij bestaan.
Ik stel vast dat de mainstream niet in vraag wordt gesteld, het is beangstigend. Wat op de publieke televisie komt, van de autoriteiten of de artsenvereniging, Spahn of Lauterbach (Duitse ministers, red.) is wet… ook al heeft de laatste zich vaak onbetrouwbaar gemaakt met irrationele speculaties, profetieën en schattingen (gezwets), hij heeft een torenhoge aanwezigheid in de media en een ongebroken expertstatus die voor mij onbegrijpelijk is.
Mensen die zich in ons land laten vaccineren, krijgen routinematig geen voorlichtingsgesprek. Zij kunnen naar de website gaan en de informatiebladen bekijken, een paar vragen beantwoorden, en dat is het. Degenen die twijfelen kunnen natuurlijk nog steeds worden geadviseerd, maar dat is de absolute uitzondering. Vaccinaties worden met honderden per minuut gegeven. Mensen zijn goedgelovig en zijn meestal zelfs euforisch bij hun inentingsafspraken en bedanken uitbundig. Sommige werknemers zijn hiertoe echter door hun bazen gedwongen, zelfs onder dreiging van ontslag. De meesten zijn niet in staat geweest om zich er tegen te verzetten…
Ik vraag me af of dokters deze massa’s mensen ook zouden inenten of testen als ze het moesten doen voor Gods loon, uit overtuiging-omwille van de “goede zaak”, zou het een dienst zijn binnen het gebruikelijke dokterstarief… Dit alles wat ik nu meemaak lijkt op geld uit te zijn en ongelooflijk slecht.
Is het dan ooit anders geweest?
Mensen die iets belangeloos voor een ander doen zijn te zoeken met een lichtje.
En voor het juiste geld bedrag kan je ze alle kanten laten oplopen.
Zo zit de mens nou eenmaal in mekaar.
Hoeveel mensen ben je tegen gekomen die je ook echt kan vertrouwen en het ten alle tijden het goed met een ander voor heeft.
Wie zich daar nog over verbaasd heeft ze leven onder een steen door gebracht.
Waarde Bert, er zijn nog steeds mensen die in staat zijn om gebruik te maken van hun natuurlijke bereidwillendheid om iets voor de medemens te betekenen zonder dat er een financieel belang op de voorgrond staat, of moet staan. Kenmerk van deze mensen is dat ze vrijwel nooit op de voorgrond staan of hoog van de toren blazen.
“Luister niet naar wat ze zeggen maar kijk naar wat ze doen”.
Ik schreef toch ook dat je die moet zoeken met een lichtje.
Ik zeg niet dat ze er niet zijn of bestaan, maar het zijn er maar bitter weinig.
Ik heb altijd geleefd met het idee, wie goed doet, die goed ontmoet.
En eerlijk duurt het langst.
Maar je moet toch wel een enorm bord voor je kop hebben wil je je daar je leven aan blijven houden.
Dat houd niet in dat ik ook net zo geworden ben, maar ik ben wel op mijn hoede.
Mee eens, ik was niet bezig met een belerende toon. Er is wat dat aangaat een flinke shift gaande tussen egoïsten en sociaal-ingestelden..
Tot mijn grote verdriet kan ik niet anders dan hetzelfde konstateren.