De terreuroorlog van een Schurken Superstaat: Cui Bono?

Iedereen met verstand wist al dat het Imperium het gedaan had. Nu geeft Seymour Hersh in zijn explosief verslag niet alleen details over hoe Nord Stream 1 en 2 werden aangevallen, maar noemt hij ook namen: van het giftige Straussische neoliberale trio Sullivan, Blinken en Nuland tot en met de Teleprompter Reader-in-Chief, schrijft Pepe Escobar.

Ongetwijfeld het meest opwindende feit in Hersh’s verslag is dat hij de uiteindelijke verantwoordelijkheid rechtstreeks bij het Witte Huis legt. De CIA komt er op haar beurt mee weg. Het hele rapport kan worden gelezen als het aanwijzen van een zondebok. Een zeer fragiele, slordige zondebok – wat met die geheime documenten in de garage, het eindeloze staren in het luchtledige, de maalstroom van onbegrijpelijk gemompel, en natuurlijk de hele, gruwelijke, jarenlange familiecorruptiecarrousel in en rond Oekraïne die nog volledig moet worden ontsluierd.

De reportage van Hersh dook toevallig op vlak na de dodelijke aardbevingen in Turkije/Syrië. Dit is een aardbeving van onderzoeksjournalistiek op zich die over breuklijnen loopt en talloze open luchtspleten blootlegt, klompjes waarheid die naar lucht happen tussen het puin.

Maar is dat alles? Houdt het verhaal van begin tot eind stand? Ja en nee. Ten eerste, waarom nu? Dit is in wezen een lek van een ingewijde van de Deep State, Hersh’s belangrijkste bron. Deze 21e eeuwse “Deep Throat” remix mag dan ontzet zijn over de giftigheid van het systeem, maar tegelijkertijd weet hij dat wat hij ook zegt, er geen gevolgen zullen zijn.

Het laffe Berlijn – dat de moeren en bouten van het stelsel al die tijd heeft genegeerd – zal niet eens piepen. De groene bende is immers in extase, want de terreuraanslag heeft hun middeleeuwse de-industrialiseringsagenda grondig vooruit geholpen. Tegelijkertijd, als extra bonus, krijgen alle andere Europese vazallen de bevestiging dat dit het lot is dat hen wacht als ze de stem van hun meester niet volgen.

In Hersh’s verslag worden de Noren gezien als de essentiële medeplichtigen aan de terreur. Nauwelijks verrassend: NAVO’s Jens “Vrede is Oorlog” Stoltenberg is misschien al een halve eeuw een CIA aanwinst. En Oslo had natuurlijk zijn eigen motieven om deel te nemen aan de deal; om veel extra geld te vergaren door de extra energie die het in huis had om te verkopen aan wanhopige Europese klanten.

Een klein verslagprobleem is dat Noorwegen, in tegenstelling tot de Amerikaanse marine, nog steeds geen operationele P-8 Poseidon heeft. Wat toen wel duidelijk was, is dat een Amerikaanse P-8 heen en weer pendelde – met bijtanken in de lucht – van de VS naar het eiland Bornholm.

Een positieve giller is dat Hersh – beter gezegd, zijn belangrijkste bron – de MI6 volledig uit het verslag liet verdwijnen. SVR, de Russische inlichtingendienst, had zich destijds als een laser op MI6 gericht, evenals op de Polen. Wat het verslag nog steeds bevestigt, is dat het combo achter “Biden” de planning, de informatie en de coördinatie van de logistiek verzorgde, terwijl de uiteindelijke daad – in dit geval een sonarboei die de C4-explosieven tot ontploffing bracht – mogelijk door de Noorse vazallen werd gepleegd.

Het probleem is dat de boei mogelijk door een Amerikaanse P-8 is afgeworpen. En er is geen verklaring waarom een van de secties van Nord Stream 2 ongeschonden ontsnapt is.

Hersh’s werkwijze is legendarisch. Vanuit het perspectief van een buitenlandse correspondent ter plaatse sinds het midden van de jaren negentig, van de VS en de NAVO tot in alle uithoeken van Eurazië, is het voor iemand als ik gemakkelijk te begrijpen hoe hij anonieme bronnen gebruikt en hoe hij toegang krijgt tot zijn uitgebreide lijst van contacten – en deze beschermt: vertrouwen werkt naar twee kanten. Zijn staat van dienst is absoluut ongeëvenaard.

Maar de mogelijkheid blijft natuurlijk bestaan: wat als hij bespeeld wordt? Is dit niet meer dan een beperkte hangout? Het verslag schommelt immers wild tussen minuscule details en nogal wat doodlopende wegen, met voortdurend een enorm papierspoor en te veel mensen in de lus – wat overdreven risico’s impliceert. Dat de CIA te veel aarzelt om de klus te klaren, is een duidelijk rood alarm door het verslag heen – vooral als we weten dat de ideale onderwateracteurs voor zo’n operatie afkomstig zouden zijn van de afdeling Speciale Activiteiten van de CIA, en niet van de Amerikaanse marine.

Wat zal Rusland doen?

Waarschijnlijk denkt de hele wereld na over de Russische reactie.

Wat het Kremlin en de Veiligheidsraad op het schaakbord zien, is Merkel die toegeeft dat Minsk 2 slechts een list was; de imperiale aanval op de Nord Streams (ze hebben het plaatje begrepen, maar beschikken misschien niet over alle insider details die Hersh’s bron heeft verstrekt); de voormalige Israëlische premier Bennett die in de openbaarheid heeft gebracht hoe de Anglo-Amerikanen vorig jaar in Istanboel het vredesproces in Oekraïne om zeep hebben geholpen.

Het is dus geen wonder dat het ministerie van Buitenlandse Zaken duidelijk heeft gemaakt dat als het gaat om nucleaire onderhandelingen met de Amerikanen, alle voorgestelde gebaren van goede wil “ongerechtvaardigd, ongelegen en ongegrond” zijn.

Het ministerie was met opzet, en enigszins onheilspellend, zeer vaag over een belangrijke kwestie: “strategische nucleaire kracht objecten” die zijn aangevallen door Kiev – geholpen door de Amerikanen. Bij deze aanvallen kunnen “militair-technische en informatie-intelligente” aspecten betrokken zijn geweest.

Als het gaat om het Mondiale Zuiden, is wat het rapport Hersh afdrukt een Schurken Superstaat, in grote bloedrode letters, als staatssponsor van terrorisme: de rituele begrafenis op de bodem van de Oostzee van het internationale recht, en zelfs van de smakeloze surrogaatversie van het Imperium, de “op regels gebaseerde internationale orde”.

Het zal enige tijd duren voordat duidelijk is welke Deep State-factie Hersh heeft gebruikt om haar agenda te bevorderen. Natuurlijk is hij zich ervan bewust – maar dat zou nooit genoeg zijn geweest om hem ervan te weerhouden een bom te onderzoeken (drie maanden hard werken). De Amerikaanse mainstream media zullen er alles aan doen om zijn rapport te onderdrukken, te censureren, te vernederen en te negeren; maar waar het om gaat is dat het zich in het Mondiale Zuiden al als een lopend vuurtje verspreidt.

Ondertussen heeft minister van Buitenlandse Zaken Lavrov, net als Medvedev, de stekker er volledig uitgetrokken door aan te klagen dat de VS “een totale hybride oorlog” tegen Rusland hebben ontketend, waarbij beide kernmachten nu op weg zijn naar een directe confrontatie. En nu Washington de “strategische nederlaag” van Rusland tot doel heeft verklaard en de bilaterale betrekkingen in een vuurbal heeft veranderd, kan er geen sprake meer zijn van “business as usual”.

De Russische “reactie” – zelfs vóór het rapport van Hersh – is van een heel ander niveau: geavanceerde de-dollarisering over het hele spectrum, van de EAEU tot de BRICS en daarbuiten; en een totale heroriëntatie van de handel naar Eurazië en andere delen van het Mondiale Zuiden. Rusland schept stevige voorwaarden voor verdere stabiliteit en voorziet al het onvermijdelijke: het moment om frontaal af te rekenen met de NAVO.

Wat de kinetische reacties betreft, tonen de feiten op het slagveld dat Rusland het Amerikaanse/NAVO proxy-leger verder verplettert in volledige Strategische Ambiguïteit. De terreuraanslag op de Nord Streams zal natuurlijk altijd op de achtergrond blijven sluimeren. Er zullen gevolgen zijn. Maar dat zal gebeuren op een tijd, manier en plaats die Rusland kiest.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Russische parlementsleden zeggen op TV: “Vier Sarmat-raketten kunnen de hele VS wegvagen en één het VK”

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: