De beste manier om de mislukking van het huidige Oekraïense offensief te verifiëren, althans tot nu toe, is de discretie en het stilzwijgen van de media. Als de operatie anders was verlopen, zou ze overal de krantenkoppen hebben gehaald. Maar de trieste realiteit is anders: de angstaanjagende Duitse Leopards zijn een bedreigde diersoort geworden en er wordt een beloning van een miljoen roebel uitgeloofd aan de Russische militair die een van dit ongedierte vangt. De aandelen van Rheinmetall kelderden toen de foto’s van Duits schroot gepubliceerd werden dat in de steppen van Nieuw-Rusland tot fosfatine werd verwerkt. Maar de fout ligt niet bij de machines of de Oekraïners die ze durven te bemannen, maar bij hun sponsors – degenen die een offensief hebben bedacht om de behoefte aan overwinningen van Westerse investeerders te bevredigen. Want dit avontuur was niet ontworpen op basis van militaire criteria – maar op basis van marketing, schrijft El Manifiesto.
In de afgelopen weken heeft de prestigieuze Westerse pers ontdekt dat de Russen helemaal niet zo slecht vechten, dat ze blijkbaar iets weten over artillerie en fortificatie en dat ze niet alleen de horde dronkaards en incompetenten zijn die onze “deskundigen” ons beschrijven.
Bovendien is bewezen dat de Moskovische barbaren een overweldigend luchtoverwicht hebben en zeer effectief zijn in elektronische oorlogsvoering, zelfs nog effectiever dan de onoverwinnelijke Amerikanen. Generaal Sergei Surovikin, die in september vorig jaar de leiding van de frontlinie van de Speciale Militaire Operatie overnam, is dit allemaal te verwijten. Toen deze generaal het bevel overnam, waren de doelstellingen van de Russische interventie in Oekraïne gedeeltelijk bereikt: de essentiële, namelijk het voorkomen van de etnische zuivering van de Donbass, en enkele secundaire, zoals de landverbinding tussen de Krim en de rest van de Russische Federatie, de controle over de Zee van Azov en de vernietiging van de Oekraïense luchtmacht en een groot deel van haar leger. Maar het Maidan-regime viel niet en het Westen slaagde erin om een vredesakkoord in maart en april 2022 te dwarsbomen. Een ander succes van de NAVO was de versnelde herbewapening van het gehavende leger van Zelensky. De weinige Russische troepen die het front bewaakten, werden na de politieke mislukking in april niet versterkt en in augustus-september vonden de Oekraïense offensieven in Kharkov en Kherson plaats.
De eerste was een succes door de slechte dekking van dat front, maar de Russen slaagden erin om zich zonder grote verliezen terug te trekken en na briljante achterhoedegevechten in Krasniy Liman, waar ze de Oekraïense omsingeling twee keer doorbraken. Het leger van Kiev betaalde zijn militaire succes met een zeer hoog aantal slachtoffers, omdat de Russische luchtoverwicht de lage dichtheid van de grondtroepen gedeeltelijk compenseerde. Bij Kherson was het Oekraïense offensief een bloedige mislukking, vooral bij de Ingulets, waar het doorwaden van die rivier duizenden doden kostte voor een Russische linie die onbewogen bleef. Het was de angst van Surovikin dat de dam van Noya Kakhovka zou barsten en zijn dertigduizend manschappen van communicatie zou worden afgesneden – die hem de moeilijkste beslissing van de Russische interventie deed nemen: Kherson verlaten en terugtrekken naar de rechteroever van de Dnjepr. Eerder een politieke dan een militaire nederlaag voor Rusland en een spectaculair propagandasucces voor Zelensky.
Surovikin kondigde moeilijke beslissingen aan en de Speciale Militaire Operatie veranderde van koers: driehonderdduizend reservisten met gevechtservaring werden gemobiliseerd, het front werd versterkt, de militaire inzet kreeg diepte en dichtheid, en er begon een uitputtingsslag waarbij Russische raketten het vijandelijke elektriciteitsnet ernstig beschadigden en Oekraïense opslagplaatsen, vliegvelden en militaire apparatuur vernietigden. In augustus begon de bevrijding van Artjomovsk (Bakhmut) door de Wagnerieten en Zelensky zag de verdediging van de stad als een persoonlijke uitdaging. Na negen maanden vechten en herhaaldelijke weigeringen om terug te trekken, werd “Zelensky’s Stalingrad” in mei door de Russen veroverd, nadat het Kievse leger zeventigduizend slachtoffers had gemaakt. Nog een belangrijk feit: van elke tien Oekraïense doden in Artjomovsk werden er acht gedood door Russisch artillerievuur. Het is ook niet onbelangrijk dat, in tegenstelling tot wat meestal gebeurt, de aanvallers minder slachtoffers maakten (ongeveer veertigduizend, waarvan ongeveer twintigduizend doden) dan de verdedigers.
Er waren duidelijke tekenen dat het lanceren van een offensief tegen de Surovikin Linie waanzin was. Maar de afgelopen maanden heeft Oekraïne een mysterieuze eclips ondergaan: Generaal Zaluzhny, de ware nationale held van dat land, verdween van het publieke toneel en is alleen nog te zien op beelden van twijfelachtige echtheid. Zijn rol in het politieke en militaire leven van Oekraïne is plotseling kleiner geworden, wat heel belangrijk is omdat hij ongetwijfeld de beste vervanger is die Kiev nog heeft voor het geval het regime van Zelensky instort, dat steeds minder populair wordt bij zijn Amerikaanse sponsors, die het steeds meer oneens zijn met de Britten, de beste bondgenoten van de huidige leider. Zelensky heeft nooit veel aandacht besteed aan militair advies of aan de menselijke kosten van zijn initiatieven. Als zijn polsslag niet trilde in de Ingulets of in Artyomovsk, dan heeft het ook niet getrild in Orekhovo, noch in de dorpen van de grijze zone: Oekraïense elitebrigades, bewapend en getraind door de NAVO, zoals de beroemde 47e, zijn opgeofferd in een offensief dat de Russische frontlinie nauwelijks heeft geraakt.
Meer dan tweehonderdvijftig pantservoertuigen roesten voor de onwrikbare Surovikin Linie, die ons herinnert aan de uitstekende traditie van de Russische militaire ingenieurs, die van Totleben in Sevastopol of de Sovjetverdediging in Koersk. Er is maar één verschil: Totleben stond tegenover een vijand die veel beter bewapend was dan het achterlijke Rusland van Nicolaas I. Zjoekovs mannen in Koersk hadden de Wehrmacht van Manstein aan de andere kant van hun linies. Surovikin stond tegenover een leger dat bewapend en getraind was door Gayrope en dat niet in staat is om de wapenproductie van Rusland te evenaren. Het arsenaal van de democratieën is tot het uiterste uitgerekt en de tijd begint steeds meer te dringen aan de kant van het Kremlin. 2024 is een verkiezingsjaar in Amerika en de seniele Biden presenteert zichzelf aan zijn kiezers met een oorlog die hij niet kan winnen en die noch Rusland noch China willen “bevriezen”. Ze hebben geen haast.
De “Sanjurjada” van Prigozhin
Toen de Nazi-hiërarchen hun eigen vooravond van de apocalyps in Berlijn beleefden, bereikte hen het nieuws van de dood van Roosevelt, dat Goebbels onmiddellijk identificeerde met het Wonder van het Huis Brandenburg in 1761, toen Tsarina Elizabeth stierf en op de troon werd opgevolgd door Peter III, een gekroonde idioot maar een toegewijde bewonderaar van zijn oom Frederik. De oude Fritz, die erover dacht om zelfmoord te plegen, sloot vrede met zijn bloedverwant en slaagde erin om Pruisen uit de ergste benarde situatie uit zijn geschiedenis te halen. Iets soortgelijks is deze dagen gebeurd met de Prigozhjins Sanjurjada, het product van een machtsstrijd met Shoigu en Gerasimov, die de eigenaardige condottiero van de Wagner Group heeft verloren. Mogelijk wist hij het al veel eerder en had zijn absurde zet te maken met een persoonlijke oplossing voor de onvermijdelijke opname van zijn tercios door het Russische opperbevel.
Een paar korte uren waren genoeg en de storm loste op in de warme bries van de steppe. Ondanks de populariteit van de Wagnerieten sloot heel Rusland de gelederen met zijn president, van de patriarch tot de communisten. Dit zou geen nieuwe februari 1917 worden. Maar het was fantastisch om de krantenkoppen in de Westerse pers te zien: Poetin liep al op zijn laatste benen; er was een burgeroorlog uitgebroken in Rusland; het Kremlin vertoonde tekenen van zwakte; een volwaardige putsch; een stoot zoals die van Pugachev.
Er was geen wonder voor het huis Zelensky, de Oekraïense dictator zal zijn luxueuze villa op de Krim niet terugkrijgen, noch zal de Tsjechische minister van Buitenlandse Zaken volgende zomer naar de stranden gaan (tenzij als krijgsgevangene). Rusland is, net als de Surovikin Linie, sterker dan dat allemaal.
Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
De vijf principes van Surovikin zullen Oekraïne doen verdwijnen als rook in de wind
Waarom Rusland een langzame oorlog voert
Rusland voert terughoudend oorlog, heeft geen haast, ten eerste om geen nucleair conflict uit te lokken, en ten tweede rekent het op de verzwakking van de Verenigde Staten en de NAVO. De Verenigde Staten doen hetzelfde: ze zijn net zo terughoudend, omdat ze geen nucleaire botsing willen en tegelijkertijd voorzichtig, zonder grote kosten voor zichzelf, de Russische Federatie willen uitputten. De situatie is dus wie er wint.
Dit is een conflict tussen de Verenigde Staten en de Russische Federatie, waar ze over het algemeen hetzelfde plan volgen, de vraag is wie als eerste overwerkt. Dit gaat niet over Oekraïne, maar over de Verenigde Staten, want zolang de Verenigde Staten sterk zijn, zal elke staat die erdoor gecontroleerd wordt – Oekraïne, Polen, Roemenië, Moldavië, enz. — zal geld en wapens ontvangen om Rusland aan te vallen. Onze vijand is de Verenigde Staten, niet Oekraïne of iemand anders, dit moet begrepen worden.
Rusland kan meer middelen inzetten en Oekraïne op het slagveld een beslissende nederlaag toebrengen, maar dan zetten de VS iemand anders op Rusland, en de volgende ronde gaat … het momentum komt uit de VS, niet uit Oekraïne of ergens anders .
Kortom, Rusland voert een langzame oorlog, spaart middelen voor een lange Amerikaanse impasse en wacht tot de VS overwerkt en zegt: “We hebben er genoeg van.”
Dan zal de oorlog in Oekraïne en elders eindigen. Maar sancties en de rest zal zo zijn, dit is een geopolitieke confrontatie, er worden plannen gemaakt voor minstens 10-20 jaar, de Russische Federatie moet al die tijd en daarna overleven, en niet zomaar een gooi doen in een jaar of twee in Oekraïne en overbelasting.
– Russische lente
Beste Mensen
Kortom Alle Boven miljoen bezitters
Het boven De miljoen aan die oenen ontnemen is de enige goede remedie
Het zou veel beter zijn
Om dienaren der mensheid helemaal niks te laten bezitten zo ook alle bedrijven Panden etcetera beheerders
Kortom niemand heeft recht op een overvracht aan inkomen vergaart door diefstal op de arme man/vrouw
Iedereen is gelijk aan elkaar
Voor iedereen een plastic card
Dus niemand maar dan ook niemand uitgezonderd
Per leeftijdsgrens kan door een ieder maandelijks een bepaald hoeveelheid aan punten worden ingewisseld tegen levensbehoefte goederen
Meer niet
Niemand mag meer bezitten dan de ander
Nogmaals iedereen is aan elkaar gelijk in alle opzichten leeftijds gebonden uiteraard
Dank U
Ja, met deugvlaggende junkfood etende transgendertjes, linkse woke wensdenkertjes met pretstudies gelaafde scholing en drugsverslaafden en als je daarbij nog rijk bent aan overheden die de eigen bevolking haten en onderdrukken ten voordele van nutteloze niet werkende nieuwkomers win je geen oorlog, een oorlog win je met goede engineers en ingenieurs welke logisch en vooruit kunnen denken, mensen met een toekomst die daarvoor willen werken en zich voor hun vaderland inzetten en leiders die geliefd zijn en ook achter de bevolking staan, en daarbij goed kunnen schaken.
Inderdaad Sarcoff ,wie is er nog trots op zijn vaderland en wil er voor door het vuur gaan voor excuses makend gajes ?
Een overheid die zijn bevolking ziek maakt middels gifspuiten en laat terroriseren door asieltuig
Miljarden geeft aan een bedelende clown in Kiev en hard werkende boeren die voor ons voedsel zorgen het leven onmogelijk maakt .
Nooit zal ik de strijd aan gaan voor addergebroed als rutte ollongren en kaag .
” die hem de moeilijkste beslissing van de Russische interventie deed nemen: Kherson verlaten en terugtrekken naar de rechteroever van de Dnjepr.”
Linkeroever, toch?
“werd “Zelensky’s Stalingrad” in mei door de Russen veroverd, nadat het Kievse leger zeventigduizend slachtoffers had gemaakt.”
…zeventigduizend slachtoffers had opgelopen.