Elke keer als een moslim moedwillig met een auto niets vermoedende voetgangers dood heeft gereden, duiken ze weer op. Na elke islamitische terreurdaad met explosieven en kalasjnikovs zijn de lijken nog warm en ze verdringen zich weer in het spotlicht. De relativeerders. Eigenlijk moet je je geen zorgen maken over terrorisme, niet druk maken. Er is zoveel meer gevaarlijker dan terrorisme. Het risico dat je uit je schoenen wordt geblazen door een moslim is veel kleiner dan andere gevaren die je dagelijks in je leven tegenkomt.
Speel met de gedachte hoe de deugmensbrigade gereageerd zou hebben als men na de verschrikkingen en de massamoord van Breivik op Utøya dezelfde relativeerkaart op tafel had gelegd zoals die na de islamitische terreuraanslag in Frankrijk werd gespeeld.
“Ja, natuurlijk is het vreselijk wat er gebeurd is. Maar het risico je nek te breken over een bananenschil is groter dan een kogel van Breivik. En afschuwelijk die bomaanslag in de regeringswijk van Oslo. Maar hé joh, maak je niet druk, de kans te overlijden door een wespensteek is groter dan het loodje leggen door Breivik”. Zie je het voor je? Het linkse gejoel zou tot op Mars te horen zijn.
Het relativeren van wat er toen in Noorwegen gebeurde in 2011 zou godsgruwelijk misselijk en vulgair zijn. Een complete minachting voor alle slachtoffers en een klap in het gezicht voor de nabestaanden. Zover ik me kan herinneren is deze relativeringstruc toen ook niet gespeeld.
Maar wanneer het islamitisch terrorisme betreft, zijn de regels ineens anders. Dan moeten we uit linkse snaveltjes het valse getjilp aanhoren dat het verdrinken in een badkuip, doodgaan aan roken, verslonden worden door krokodillen of sterven aan een wespenbeet, vééél vaker voorkomt dan creperen door een moslim. Natuurlijk betuigen ze plichtmatig dat terrorisme vreselijk is, maar dwangmatig moet er ook nog even een relativeerdingetje vermeld worden. “Verschrikkelijk wat er gebeurd is. Maar je weet toch dat terrorisme in Europa minder levens kost dan door verkeersongevallen in Luxemburg, vriend?”
Het zal wel aan mij liggen, maar in mijn belevingswereld kan je niet moslimterreur met zijn onschuldige slachtoffers vergelijken met mensen die door ongevallen sterven, ongeacht of het zich handelt om een badkuip, of net die ene sigaret teveel. Voor zover ik weet hebben de badkuip en de sigaret niet de ambitie je om zeep te helpen. Het handelt zich hier om islamitische terroristen. Terroristen met het doel en streven om leed en dood te brengen. Wat betreft de badkuip en de sigaret ben ik daar niet geheel zeker van. Ik kan me niet voorstellen dat badkuipen of sigaretten in staat zijn om moord en terreur te organiseren.
In de jaren dat ik opgroeide, die goeie ouwe 20ste eeuw, bestonden de terroristen uit Duitse of Italiaanse linkse idioten, en Noord-Ierse dwazen met onvoldoende impulscontrole. Ze verschenen op zijn tijd ook wel is op het mediatoneel met hun bomaanslagen en moordpartijen. Toen hoorde je niemand een relativeringstheorie uitkramen.
Maar nu het de islam betreft, is het zo anders dat het pijn aan hun klote doet. Ze denken dat de nieuwsconsument totaal geen vermogen heeft om zijn eigen conclusies te trekken. Het is alsof of we allemaal voor idioot zijn verklaard door de aasgieren die het nieuws leveren of er van leven. Zodra de terrorist een islamiet is, of een koppeling bestaat aan de jihad of islam, gaat de relativeringsmotor op volle toeren en is je badkuip gevaarlijker dan die jihadist. We weten nu onderhand wel dat het risico om te verzuipen in je badkuip groter is dan door een Allahu Akbar!-krijsende terrorist op de Kalverstraat overreden te worden. Maar dat is totaal irrelevant. Dat speelt in feite geen rol, zolang die badkuip in de badkamer daar niet staat met de bedoeling me te vermoorden. De dood in een badkuip gebeurt door een ongeluk of zelfmoord. De dood door terrorisme is dat nooit.
Stockholmsyndroom: Waarom linkse deugmensen altijd de islamitische daders in bescherming nemen
