De nieuwste sancties van Europa tonen aan dat het op een ramp afstevent

Europa zal ofwel de oorlog voortzetten tegen enorme kosten om een afrekening met zijn rampzalige beleid ten aanzien van Rusland te vermijden, ofwel de oorlog beëindigen en het vooruitzicht van het lidmaatschap van Oekraïne onder ogen zien, wat de EU zal verscheuren. Geen wonder dat de eurocraten geen ideeën meer hebben en nog meer zinloze sancties opleggen.

Er zijn maar weinig dingen die de leegheid van het Europese energiebeleid zo goed karakteriseren als de aankondiging van Ursula von Der Leyen dat de Nordstream 1- en 2-pijpleidingen tot dusver verboden zouden worden. In wat wordt omschreven als een aanzienlijke escalatie, heeft zij op X aangekondigd dat “Europa Nordstream 1 & 2 definitief achter zich laat.” Beide pijpleidingen liggen leeg en sommige zijn in september 2022 vernietigd door een terroristische aanslag. Niets duidt minder op escalatie dan een sanctie zonder economische kosten, schrijft Ian Proud.

Deze laatste stap wijst ook op een toenemende wanhoop in Europa over wat te doen met Rusland, in een situatie waarin niemand met Rusland wil vechten. De komst van Friedrich Merz als Duitse bondskanselier heeft het zwaartepunt van het EU-beleid ongetwijfeld naar Berlijn verschoven, aangezien hij zich probeert te profileren als de harde jongen van de buurt.

Maar ik wil als eerste voorspellen dat Merz zijn ambtstermijn niet zal volmaken.

De binnenlandse bezorgdheid in Duitsland over een zelfvernietigend buitenlands beleid werkt als een turbo op de groei van de AfD, die volgens peilingen sinds de verkiezingen in februari de populairste partij van Duitsland is geworden.

Zoals ik en vele anderen al eerder hebben gezegd, is de Europese industrie verlamd door hoge energieprijzen, en ons wordt verteld dat dit de schuld van Rusland is. Maar het is duidelijk het gevolg van een zelfvernietigend energiebeleid in Brussel en Berlijn. In plaats van energieverbindingen te verbreken, is het enige antwoord het stimuleren van het mondiale aanbod, wat onvermijdelijk ongemakkelijke keuzes over Russische pijpleidingen weer op tafel zou brengen. Mocht dit gebeuren, dan zouden de geloofwaardigheid van Von der Leyen en de wittebroodsweken van Merz een koude douche krijgen.

Elke stap die wordt genomen om een staakt-het-vuren in Oekraïne te vertragen of te voorkomen, is gewoon een schop tegen de emmer met water op de reeds gladde badkamervloer.

Maar de burgers die gebukt gaan onder de hoge prijzen zullen zich nog wel herinneren dat de gasprijzen in Europa vóór het uitbreken van de oorlog extreem laag waren – vergelijkbaar met de huidige VS gasprijzen – dankzij een zeer gunstig wereldwijd aanbod. LNG uit de VS, het Midden-Oosten en Afrika, in combinatie met pijpleidinggas uit Noorwegen en Rusland, drukte de groothandelsprijs van gas tot een niveau dat sinds 2005 niet meer was gezien.

De Europese LNG-import was na het begin van de crisis in Oekraïne in 2014 sterk gestegen, van slechts 10 % tot bijna 50 % vandaag, terwijl het Russische pijpleidinggas bleef stromen. Als onderdeel hiervan is de import uit de VS tussen 2021 en 2023 verdrievoudigd en maakt deze nu bijna 50 % van de totale Europese LNG-import uit.

Het afsluiten van Russische gasleidingen heeft een verwoestend effect gehad op de Europese voorzieningsbalans.

In de Europese pers wordt vaak gezegd dat Amerikaans LNG te duur is, wat bijdraagt aan de economische tegenwind waarmee fabrikanten in Duitsland en elders te maken hebben. Emmanuel Macron heeft in het verleden de VS “onvriendelijk” genoemd omdat ze duur LNG verkopen. Maar dit is zeer misleidend.

In 2019 was er meer gas dan de wereld kon verbruiken, waardoor de prijzen onder druk kwamen te staan. Het feit dat het gas via pijpleidingen of schepen werd vervoerd, was niet van belang voor het overaanbod. De stijging van het aanbod uit de VS had hetzelfde effect op de wereldwijde gasprijzen als het overaanbod van Amerikaanse schalieolie in januari 2016, toen de prijzen daalden tot 26 dollar per vat.

De ineenstorting van de olieprijzen in 2016 zette de Russische economie, die sterk afhankelijk is van belastinginkomsten uit de export van olie en gas, onder enorme druk. Het overschot op de lopende rekening van Rusland bereikte in 2016 het laagste niveau sinds 1999, waardoor de belastinginkomsten aanzienlijk daalden. En dat terwijl Rusland recordhoeveelheden olie en gas produceerde.

Want hier ligt een waarheid: de wereldwijde energieprijs heeft een veel grotere impact op Rusland dan de hoeveelheid energie die je van Rusland koopt.

Wanneer president Trump met de OPEC spreekt over het verlagen van de olieprijs, en bij uitbreiding ook de gasprijs, denkt hij dat dit de Russische economie meer zal schaden dan het verminderen van de Russische leveringen.

Het huidige monetaire beleid van Rusland is echter heel anders dan in 2016. Er wordt gekozen voor een lage roebel, wat helpt om de daling van de energieprijzen te compenseren en grotere overschotten oplevert wanneer de prijzen stijgen.

Daarom zal het tweede onderdeel van het grootse plan van Von der Leyen – de G7 ertoe brengen om akkoord te gaan met een verlaging van de olieprijs van 60 naar 45 dollar – wellicht ook niet werken. En hoe dan ook zal een akkoord van de G7 hierover alleen mogelijk zijn als de Verenigde Staten hiermee instemmen. Hoewel Trump vaak heeft gesproken over het verlagen van de olieprijs door het wereldwijde aanbod te vergroten, is het verre van duidelijk of hij zal instemmen met het opleggen van nog een exogene sanctie aan Rusland, nu zijn regering juist bezig is de betrekkingen met het Kremlin te herstellen.

Het stilleggen van Russische pijpleidingen als vermeende straf voor Poetins oorlog in Oekraïne heeft het tegenovergestelde effect: het beperkt het aanbod, drijft de prijzen op en schaadt Europa veel meer dan Rusland.

En natuurlijk bevindt Europa zich in een perfect storm van slechte economische keuzes. De oorlog voortzetten tegen enorme economische kosten, om de onvermijdelijke afrekening met zijn zelfvernietigende beleid ten aanzien van Rusland uit te stellen. De oorlog beëindigen en geconfronteerd worden met nog grotere politieke en economische kosten om Oekraïne als lid toe te laten.

Ik heb al eerder gezegd dat toelating van Oekraïne tot de EU de financiële basis van het blok zou doen wankelen en zo’n wijdverbreide weerstand zou veroorzaken dat Oekraïne alleen op tweederangs voorwaarden zou kunnen toetreden. Met name landen als Frankrijk en Polen zullen dit blokkeren en vertragen om te voorkomen dat zij hun royale subsidies aan Kiev moeten afstaan.

Het is geen verrassing dat de nieuw gekozen president van Polen, Karol Nawrocki, al heeft gezegd dat Oekraïne niet tot de EU mag worden toegelaten. Hij staat niet alleen. De Hongaarse premier Viktor Orbán zegt al lang dat de toetreding van Oekraïne tot Europa een economische ramp zou zijn.

Voor sommige EU-landen zou dat wel eens het geval kunnen zijn. Het grotere probleem, als je het al een probleem vindt, is dat het een politieke ramp zou veroorzaken en het Europese project zou ontwrichten. Wat er nu in Duitsland gebeurt, zal ook in Frankrijk gebeuren, en de juridische strijd tegen Le Pen zal dat alleen maar versnellen. Het is nu niet meer de vraag óf, maar wanneer het Rassemblement National de regering in Parijs gaat leiden. Als dat gebeurt, kun je een steeds nationalistischer Frankrijk verwachten dat op weg is naar een exit, wat een implosie van het project zal veroorzaken.

Alleen radicale hervormingen, het afslanken van de EU-instellingen en het teruggeven van soevereiniteit aan de lidstaten kunnen dit voorkomen. De kans daarop lijkt op dit moment erg klein.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Oekraïne zou als EU-lid ‘elke euro opslurpen’ – Hongarije

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: