Toen Napoleon Rusland in een Europese landoorlog betrok, voerden de Russen een vastberaden verdediging en de Fransen verloren. Toen Hitler hetzelfde probeerde, reageerde de Sovjet-Unie op dezelfde manier en de Duitsers verloren. In de Eerste Wereldoorlog en de postrevolutionaire burgeroorlog (1914-1922) verdedigden eerst Rusland en daarna de USSR zich met veel meer effect tegen twee invasies dan de invallers hadden berekend. Die geschiedenis had de Amerikaanse en Europese leiders moeten waarschuwen om de risico’s van een confrontatie met Rusland te minimaliseren, vooral wanneer Rusland zich bedreigd voelde en vastbesloten was om zichzelf te verdedigen, schrijft Richard D. Wolff.
In plaats van voorzichtigheid te betrachten, zorgden illusies voor onverstandige oordelen van het collectieve Westen (ruwweg de G7-landen: de VS en zijn belangrijkste bondgenoten). Die waanideeën kwamen deels voort uit de wijdverspreide ontkenning door het collectieve Westen van zijn relatieve economische achteruitgang in de 21e eeuw. Die ontkenning maakte ook een opmerkelijke blindheid mogelijk voor de beperkingen die de neergang oplegde aan de mondiale acties van het collectieve Westen. De illusies vloeiden ook voort uit een fundamentele onderwaardering van de Russische defensiviteit en de daaruit voortvloeiende toezeggingen. De oorlog in Oekraïne illustreert duidelijk zowel de neergang als de kostbare illusies die daardoor in de hand worden gewerkt.
De Verenigde Staten en Europa hebben ernstig onderschat wat Rusland kon en zou doen om militair te zegevieren in Oekraïne. De overwinning van Rusland – althans tot nu toe na twee jaar oorlog – is beslissend gebleken. Hun onderschatting kwam voort uit een gedeeld onvermogen om de veranderende wereldeconomie en de gevolgen daarvan te begrijpen of te verwerken. Door de neergang van het Amerikaanse imperium ten opzichte van de opkomst van China en zijn BRICS-bondgenoten te minimaliseren, te marginaliseren of simpelweg te ontkennen, misten de Verenigde Staten en Europa de implicaties van die neergang. De steun van Ruslands bondgenoten in combinatie met de nationale vastberadenheid om zichzelf te verdedigen, hebben tot nu toe een Oekraïne verslagen dat zwaar gefinancierd en bewapend is door het collectieve Westen. Historisch gezien leiden in verval geraakte imperia vaak tot ontkenningen en illusies die hun volk “harde lessen” leren en hen “harde keuzes” opleggen. Dat is waar we nu zijn.
De economie van het verval van het Amerikaanse imperium vormt de voortdurende mondiale context. Het gezamenlijke BBP, de rijkdom, het inkomen, het aandeel in de wereldhandel en de aanwezigheid op het hoogste niveau van nieuwe technologie van de BRICS-landen overtreffen steeds meer die van de G7. Die onophoudelijke economische ontwikkeling kadert ook in de achteruitgang van de politieke en culturele invloeden van de G7. Het massale Amerikaanse en Europese sanctieprogramma tegen Rusland na februari 2022 is mislukt. Rusland wendde zich vooral tot zijn BRICS-bondgenoten om snel en volledig te ontsnappen aan de meeste van de beoogde effecten van die sancties.
De stemmingen in de VN over het staakt-het-vuren in Gaza weerspiegelen en versterken de toenemende problemen waarmee de Amerikaanse positie in het Midden-Oosten en wereldwijd te kampen heeft. Dat geldt ook voor de interventie van de Houthi’s in de scheepvaart op de Rode Zee en dat geldt ook voor andere toekomstige Arabische en islamitische initiatieven die Palestina steunen tegen Israël. Onder de gevolgen die voortvloeien uit de veranderende wereldeconomie zijn er veel die het Amerikaanse imperium ondermijnen en verzwakken.
Trump’s gebrek aan respect voor de NAVO is deels een uiting van teleurstelling over een instituut dat hij de schuld kan geven van het falen om het verval van het imperium te stoppen. Trump en zijn aanhangers degraderen in grote lijnen veel instellingen waarvan ooit werd gedacht dat ze cruciaal waren voor het runnen van het Amerikaanse imperium wereldwijd. Zowel het Trump- als het Biden-regime vielen China’s Huawei-onderneming aan, deelden hun toezeggingen voor handels- en tarievenoorlogen en subsidieerden zwaar concurrerende Amerikaanse bedrijven. Niets minder dan een historische verschuiving van neoliberale globalisering naar economisch nationalisme is aan de gang. Een Amerikaans imperium dat ooit de hele wereld als doelwit had, krimpt nu in tot een regionaal blok dat de confrontatie aangaat met een of meer opkomende regionale blokken. Een groot deel van de rest van de wereld – een mogelijke “wereldmeerderheid” van de wereldbevolking – trekt zich terug van het Amerikaanse imperium.
Het agressieve economische nationalistische beleid van de Amerikaanse leiders leidt de aandacht af van het verval van het imperium en vergemakkelijkt zo de ontkenning ervan. Maar het veroorzaakt ook nieuwe problemen. Bondgenoten vrezen dat het economisch nationalisme in de Verenigde Staten hun economische relaties met de Verenigde Staten al negatief heeft beïnvloed of dit binnenkort zal doen; “America first” is niet alleen gericht tegen de Chinezen. Veel landen heroverwegen en reconstrueren hun economische relaties met de Verenigde Staten en hun verwachtingen over de toekomst van die relaties. Ook grote groepen Amerikaanse werkgevers heroverwegen hun investeringsstrategieën. Vooral degenen die zwaar geïnvesteerd hebben in het buitenland als onderdeel van de neoliberale globaliseringswaanzin van de afgelopen halve eeuw zijn bang. Ze voorzien kosten en verliezen door beleidsverschuivingen in de richting van economisch nationalisme. Hun verzet vertraagt die verschuivingen. Terwijl kapitalisten zich overal praktisch aanpassen aan de veranderende wereldeconomie, maken ze ook ruzie en betwisten ze de richting en het tempo van de verandering. Dat zorgt voor meer onzekerheid en volatiliteit in een daardoor verder gedestabiliseerde wereldeconomie. Naarmate het Amerikaanse imperium uiteenvalt, verandert ook de economische wereldorde die het ooit domineerde en afdwong.
“Make America Great Again” (MAGA) slogans hebben het verval van het Amerikaanse imperium politiek gewapend, altijd in zorgvuldig vage en algemene termen. Ze vereenvoudigen en misverstaan het binnen een andere reeks illusies. Trump zal, zo belooft hij herhaaldelijk, dat verval ongedaan maken en omkeren. Hij zal diegenen straffen die hij er de schuld van geeft: China, maar ook Democraten, liberalen, globalisten, socialisten en marxisten die hij op één hoop gooit in een strategie van blokvorming. Er is zelden enige serieuze aandacht voor de economie van de neergang van de G7, omdat dit de door winst gedreven beslissingen van kapitalisten kritisch zou impliceren als hoofdoorzaak van de neergang. Republikeinen noch Democraten durven dat te doen. Biden spreekt en handelt alsof de rijkdom en machtsposities van de VS binnen de wereldeconomie nog steeds dezelfde zijn als in de tweede helft van de 20e eeuw (het grootste deel van Biden’s politieke leven).
Het blijven financieren en bewapenen van Oekraïne in de oorlog met Rusland, net als het goedkeuren en steunen van Israëls behandeling van de Palestijnen, zijn beleidsmaatregelen die gebaseerd zijn op ontkenningen van een veranderde wereld. Hetzelfde geldt voor opeenvolgende golven van economische sancties, ondanks het feit dat elke golf zijn doel niet bereikte. Het gebruik van invoerrechten om betere, goedkopere Chinese elektrische voertuigen van de Amerikaanse markt te weren zal alleen maar nadelig zijn voor Amerikaanse burgers (door de hogere prijzen van dergelijke Chinese elektrische voertuigen) en bedrijven (door de wereldwijde concurrentie van bedrijven die de goedkopere Chinese auto’s en vrachtwagens kopen).
Misschien wel de grootste en duurste illusies die volgen uit een ontkenning van jaren van achteruitgang zijn de aankomende presidentsverkiezingen. De twee grootste partijen en hun kandidaten bieden geen serieus plan voor hoe om te gaan met het afnemende imperium dat zij willen leiden. Beide partijen waren om beurten president van de neergang, maar ontkenning en de ander de schuld geven is alles wat een van beide partijen biedt in 2024. Biden biedt kiezers een partnerschap in ontkenning dat het imperium in verval is. Trump belooft vaag de neergang ongedaan te maken die is veroorzaakt door slecht Democratisch leiderschap dat door zijn verkiezing zal verdwijnen. Geen van de grote partijen doet nuchtere bekentenissen en beoordelingen van een veranderde wereldeconomie en hoe ze van plan zijn daarmee om te gaan.
De laatste 40 tot 50 jaar van de economische geschiedenis van de G7 waren getuige van extreme herverdelingen van rijkdom en inkomen naar boven. Deze herverdelingen waren zowel oorzaak als gevolg van de neoliberale globalisering. Binnenlandse reacties (economische en sociale tegenstellingen die steeds vijandiger en onstabieler worden) en buitenlandse reacties (de opkomst van het huidige China en BRICS) ondermijnen echter de neoliberale globalisering en beginnen de bijbehorende ongelijkheden aan te vechten. Het Amerikaanse kapitalisme en zijn imperium kunnen hun ondergang nog niet onder ogen zien in een veranderende wereld. De illusies over het behouden of herwinnen van de macht aan de top van de samenleving woekeren met samenzweringstheorieën en politieke zondebokvorming (immigranten, China, Rusland) aan de onderkant.
Ondertussen lopen de economische, politieke en culturele kosten op. En op een bepaald niveau, zoals in het beroemde liedje van Leonard Cohen, “Everybody Knows”.
Everbody knows jaja
MAGA = 666 – Hebrew Alphabet
in Gematria 39 ook lekker
De een zijn dood is de ander zijn brood.
Komt vast door de nieuwe maan in vissen dat ik er ozóóóóó klaar mee ben
ze smeten met Boemerang’s…ze komen ALLEMAAL terug…endofthewest…😁🤏
Karma.
Wat men eens heeft gezaaid komt bij je terug en zal men moeten oogsten.
Zowel op individueel, als op nationaal vlak.
Kolonialisme
Massamoorden
Onderdrukking
Oorlogen
Bedriegen
Verraad
enz.enz.