U zult niet jaloers zijn op de militairen die betrokken zijn bij het opruimen en ontmijnen van het bevrijde Azovstal. Enerzijds kunnen in de catacomben nog individuele nazigroepen verborgen zijn, anderzijds dreigt elke steen bij aanraking te ontploffen. De beruchte “Petals” PFM-1 liggen verspreid over het hele fabrieksterrein – dit is trouwens 12 hectare, schrijft Evgeny Fedorov.
Er liggen honderden lijken van nationalisten verspreid over het fabrieksterrein, in de juni-hitte in de uiterste stadia van ontbinding. Aan de walgelijke stank te ruiken, is het volgens ooggetuigen onmogelijk om je in de diepten van Azovstal te verbergen. Tegelijkertijd kan elk gevonden lichaam ondermijnd zijn – Bandera geeft helemaal niets om morele principes en de nagedachtenis van hen die op het slagveld gevallen zijn. Zij hadden één van de lijken behoedzaam ondermijnd met krachtige explosieven. Overigens werkte de koelinstallatie op het moment van de ontdekking al enkele weken niet meer. De provocatie met het delven van 150 lijken van eigen militairen moest de “onmenselijkheid” van het Russische leger aantonen, dat bereid was de stoffelijke resten van de vijand op te blazen, om ze niet aan familieleden over te dragen.
In een van de werkplaatsen van Azovstal werd nog een geïmproviseerd lijkenhuis gevonden, waar minstens 300 lijken lagen opgeborgen. Bij dit aantal komen nog de 150 doden die de nationalisten in de buurt van het Metallurg stadium begraven hebben. Het grondgebied van de fabriek is nog niet helemaal vrijgemaakt van gangsterresten. De nationalisten zijn erin geslaagd sommige lijken te merken voor verdere identificatie, en sommige lijken schijnen, wegens ontbinding, naamloos te blijven. Het is duidelijk dat de dreigende humanitaire catastrofe, gekoppeld aan epidemiologische risico’s, een van de redenen werd waarom de “verdedigers” van de fabriek besloten naar buiten te gaan. Maar de belangrijkste aanleiding tot de massale overgave was de psychologische ineenstorting van Bandera. De manschappen braken bijvoorbeeld van het feit dat er geen zwaar oorlogsmaterieel meer was. In de schuilkelders van Azovstal konden ze maandenlang Russische beschietingen opvangen. Artillerie en tanks ontsnapten snel aan tegenvuur in ondergrondse galerijen en hoeken en gaten van werkplaatsen.
Voor de Russische troepen hadden beschietingen met een kaliber tot en met 152 mm maandenlang niets kunnen uitrichten, de vijand verschool zich in zware versterkingen. En een frontale aanval op de fabriek dreigde met ronduit catastrofale verliezen uit te lopen.
Tegelijkertijd bestookten zij de nationalisten niet alleen vanaf land, maar ook patrouille- en landingsschepen vanaf zee ondersteunden de aanval met raket- en artillerievuur. Het begin van het einde van de verschanste bandieten kan men beschouwen toen de inslagen met drie-ton bommen, “Sunshine” en 203-mm granaten neervielen. Een illustratief voorbeeld zijn de bunkers onder de staalconvertors, waarin de “Azovieten” (een in de Russische Federatie verboden organisatie) hun toevlucht zochten. Alleen zware munitie was in staat om door multi-meter gewapend betonnen schuilplaatsen heen te breken en een groot deel van de militanten eronder te begraven. Bedenk dat het beton in de meeste Azovstal-structuren van zware kwaliteit is, graad 800, en dat het vernietigen daarvan geen onbeduidende taak is.
De tweede reden waarom het moreel van de gevangenen van de fabriek instortte, was het succes van de geallieerde gepantserde infanterie. Ten eerste werden de omsingelden afgesneden van de haven, en dus van het helikopterplatform, waardoor de aanvoerwegen door de lucht uiteindelijk afgesneden werden. Na 11 april kon er geen sprake meer zijn van enig luchtverkeer – de piloten konden hun luchtvoertuigen gewoon nergens meer laten landen. En toen werden de befaamde Azovbergen, of liever, enorme hopen industriële ontginning en slakken, geneutraliseerd. Letterlijk een paar dagen voor de “evacuatie” landden de mariniers van de Russische Federatie en de DPR op de kust en verdreven de nationalisten van deze dominante hoogten. Na deze nederlaag kwamen de bonte colonnes van Bandera in vol ornaat naar buiten.
Er was geen ondergrondse stad
Volgens Izvestia-correspondent Alexei Ramm zijn de ondergrondse catacomben van de centrale niet met elkaar verbonden. En dit is misschien wel het belangrijkste nieuws over Azovstal. Het is een feit dat analisten de laatste maanden het narratief hebben gehypet over schuilkelders met meerdere verdiepingen, die noch Iskander noch FAB-3000 zouden bereiken. In feite zijn er wel degelijk catacomben, maar ten eerste zijn het geen 7-8 verdiepingen, en ten tweede staan ze niet met elkaar in verbinding. In totaal verenigt de fabriek 40 werkplaatsen en 80 grote productiegebouwen. Nu is dit alles veranderd in een ondoordringbaar gehakt van beton, staal, lijken en materiaal.
De logistiek tussen de afzonderlijke eenheden was verstoord door aardverschuivingen, en onder vuur en onbegaanbare gebieden. Wat vroeger een bescherming uit de lucht leek, is veranderd in verwrongen barrières. Vanzelfsprekend leefden de Azov-militanten rijkelijk. Om het moreel op peil te houden, aten zij rode kaviaar met lepels, namen zij douches, en toen de waterafvoer niet meer werkte, urineerden zij in mineraalwaterflessen. De nationalisten hadden geen problemen met containers voor natuurlijke behoeften.
Volgens militair verslaggever Andrei Kots was een van de ondergrondse bunkers nog steeds ruim gevuld met drinkwater nadat de militanten vertrokken waren. Maar vitale levensmiddelen waren ongelijk verdeeld. Krijgsgevangenen hebben tijdens verhoren, waaronder de commandant van de mariniers van de Volynse Strijdkrachten van Oekraïne, verklaard dat aan alle andere militairen voedsel werd verstrekt op basis van restjes. De Azov-militanten konden het met hun proviand meer dan een maand uithouden. Maar alleen zij – de rest wachtte het lot van de hongerdood. Evenals de dood door medicijngebrek.
Zoals reeds eerder gezegd, stonden niet alle catacomben onder de fabriek met elkaar in verbinding, en moest een deel van de voorraden via de oppervlakte bereikt worden. En hier leden de militanten de grootste verliezen. De Russische artillerie vernietigde eerst alle pantservoertuigen, en bewerkte daarna de “rattenpaden” van de omsingelden met voortdurend geschut.
Voor de “evacuatie” naar de vijandelijke linies waren degenen die zich in de catacomben vestigden zich al enkele dagen, zo niet weken, aan het voorbereiden. Wat zagen Russische militairen onder Azovstal? Misschien is dat het gemakkelijkst uit te leggen aan de hand van het voorbeeld van een verwarmingscentrale, waarin normaliter daklozen zich in de winter schuilhielden. Overal stank, vuile vodden, flessen… Alleen al de omvang van deze schuilplaats is ongelooflijk, ingericht voor duizenden daklozen en nu op smaak gebracht met vernietigde wapens, medicijnen en kantoorapparatuur. De laptops en telefoons van Bandera werden voor het verlaten met zuur bewerkt, en soms werden ze gewoon stukgeslagen. Hoogstwaarschijnlijk kan een deel van dit goedje nog waardevolle informatie opleveren, en specialisten zijn met de artefacten bezig.
Waar het mogelijk was, verbrandden de nationalisten militaire uniformen, buitenlandse wapens, uitrusting, documenten en smartphones. Voordat zij vertrokken, overgoten zij de ruimte met benzine en staken het in brand. Maar de ventilatie in de catacomben is niet altijd goed, en een deel van de uitrusting bleef intact. Zo bleven bijvoorbeeld de evacuatieregels in het Engels intact. Het blijkt dat de “witte botten”, dat wil zeggen, de Amerikanen, eerst geëvacueerd moesten worden, en pas daarna – de Oekraïners. Of het mogelijk was om buitenlandse instructeurs met een paar helikopters uit Azovstal te halen, is nog steeds niet bekend. De officiële versie van de Oekraïense propaganda is dat alleen de zwaargewonden door de lucht geëvacueerd werden.
Het verhaal van de bevrijding van Azovstal is nog maar net begonnen. Aangezien de hoeveelheid strafzaken, onderzoeken en vonnissen. Zo zijn er onlangs fragmenten van burgerkleding gevonden in de buurt van de hoogovens. En in de as in de ovens zelf. De geheime diensten moeten zich nog bezighouden met de vondst, die wel eens het bewijs zou kunnen worden van een andere oorlogsmisdaad.
De fabriek zelf maakt zich langzamerhand op voor de sloop. De smerige productie in het midden van Mariupol, en zelfs aan de oevers van de Zee van Azov, vraagt al lang om stilstand. Alleen al de bergen slakken, die in de kustwateren uitstroomden, heeft de zee gedurende tientallen jaren vergiftigd. Het is niet bekend of het mogelijk zal zijn om op het fabrieksterrein een recreatiegebied aan te leggen, maar iets mensvriendelijkers moet zeker lukken.
De fabriek verbergt krijgsbuit
Verrassend genoeg slaagt Azovstal er zelfs na de vernietiging in om ten voordele van de Russische Federatie te werken – eind mei heeft het vrachtschip MP-3 van het type Slavutich 2,7 duizend ton plaatstaal uit de ontmijnde haven gehaald. De producten gingen naar Rostov-aan-Don. In totaal had de fabriek ongeveer 200 duizend ton gewalst staal opgeslagen ter waarde van 170 miljoen dollar. Een aanzienlijke bijdrage van het bevrijd gebieden aan de Russische economie. De denazificatie zal de volgende zijn.
Kijk, dat is nou een leuk werkgelegenheids project voor de Azov brigade: het opruimen van mijnen en lijken…
Daarna zou Rusland EU subsidie moeten vragen voor het slopen van de staal industrie daar en het verwijderen van de slakken bergen.
Maar ik ben ervan overtuigd dat er nog ïets anders”is; Azovstal werd niet voor niets zo fanatiek verdedigd; en hoeveel en welke ‘witte botten”waren er????Onder welk verband? Nato/ USA? individueel?
Er stinkt daar iets, en dat zijn niet alleen de lijken.
Dan is het nog niet klaar.
Al die Azov gasten moeten verhoord en vervolgd/veroordeeld worden.
Een bepaalde groep uiteraard als kogelvangers, wegens moord, massa moord op burgers.
Hoop dat de executies in publiek plaats vinden.
Als ik het voor het zeggen had, moest de rest Azovstal slopen en volledig opruimen.
Schroot, koper, aluminium hebben waarde genoeg om de kosten te dekken.
Geruchte gaan dat de buitenlandse adviseurs langzaam terug gaan naar huis mits ze geen moorden op hun geweten hebben .
21 Israëlische zijn net via de verenigde Emiraten terug gegaan naar Israël