Het waren de jaren zeventig. Stomerijzakken lagen stilletjes op de loer achter canapés en wachtten geduldig op de kans om het ongelukkige kind dat een Lego in de buurt liet vallen, te bespringen. Onbewaakte emmers van 20 liter stonden brutaal in het midden van keldervloeren in de hoop hun volgende drenkeling te lokken. Afgedankte koelkasten struinden het land af op zoek naar nietsvermoedende achtjarigen om op te vreten. GI Joes en Barbies, met de hulp van hun kleine baasjes, lagen overal te flikflooien, schrijft Thomas Buckley.
Het is 2020. Complete scholen verbieden boterhammen met pindakaas en jam omdat misschien één kind een allergie heeft. Ouders krijgen bezoek van de kinderbescherming omdat ze hun kinderen zonder toezicht in het park aan de overkant laten spelen. Jungle gymmen zijn een bedreigde diersoort. En derdeklassers wordt geleerd om geen cisnormale constructies, laat staan gedrag, op te leggen aan wie of wat dan ook.
Het vreemde is dat de gebeurtenissen die in de eerste paragraaf worden beschreven (behalve die van GI Joe) niet echt op grote schaal plaatsvonden. Het trieste is dat de gebeurtenissen in de tweede paragraaf dat wel zijn.
Toegegeven, er waren kinderen – neem ik aan – die erin slaagden om zichzelf in willekeurige koelkasten op te sluiten, vandaar de overheidstelevisiereclames (serieus, en zo’n jaren zeventig oplossing) waarin het publiek werd gevraagd om op zijn minst het handvat van het apparaat te halen voordat ze het over een dijk gooiden of achterlieten op een afgebrande plek in de Bronx.
En toegegeven, ergens is een kind er op de een of andere manier in geslaagd om verstrikt te raken in een stomerijzak. Wat het emmerprobleem betreft, dat is moeilijk te doorgronden, maar het moet minstens één keer gebeurd zijn om de rechtszaak te ontketenen die fabrikanten dwong om verdrinkingswaarschuwingen – compleet met een grafische afbeelding van de onbeholpen peuter – op hun emmers te zetten.
Of het nu veroorzaakt werd door de tegenslagen van Darwin’s kinderen, de alsmaar uitdijende rechtszaken over persoonlijk letsel, de sensatiebeluste media die de krenten uit de pap pikt, het onvermogen van de mensheid om statistieken te begrijpen, of een combinatie daarvan, de maatschappij is duidelijk drastisch veranderd van een relatief laissez-faire benadering van gewone gevaren naar – niet alleen een risicomijdend of risicobeperkend model – de gecodificeerde eliminatie van risico’s.
Ooit heerste het gevoel dat harde gevallen slechte wetten maken; nu lijkt het erop dat het concept dat elke zaak direct wetten moet maken, opgeld doet.
Het proces begon met een aantal noodzakelijke ideeën van gezond verstand – rijden onder invloed is eigenlijk niet cool, giftig afval dumpen in zalmbeekjes is misschien geen goede zaak, van roken ga je echt dood dus stop ermee, eet geen stopverf, enz. Maar dit waren de makkelijke dingen en de organisaties en krachten achter de implementatie ervan realiseerden zich al snel dat als mensen in het algemeen verstandiger zouden worden, de maatschappij per definitie minder behoefte zou hebben aan hun input, expertise en diensten – hun leidende hand.
Neem bijvoorbeeld de March of Dimes. Oorspronkelijk begonnen als een poging om zowel een vaccin tegen polio te vinden als om de mensen te helpen die al door polio waren getroffen, stond de organisatie begin jaren ’60 voor een dilemma. Toen de vaccins de ziekte zo goed als uitroeiden, stond de groep voor een keuze: de overwinning uitroepen en de winkel sluiten of doorgaan en de fondsenwerving en organisatorische vaardigheden en het sociaal-politieke kapitaal dat ze in de voorgaande 20 jaar hadden opgebouwd niet verspillen. Ze kozen voor het laatste en zijn tot op de dag van vandaag een zeer gerespecteerde en belangrijke groep, die verschillende initiatieven leidt om verschillende kinderziektes te bestrijden.
Alleen polio niet.
In het geval van de March of Dimes hebben ze ongetwijfeld de juiste beslissing genomen en vervullen ze nog steeds een belangrijke functie. Maar om te beweren dat er geen, laten we zeggen, persoonlijke motivaties meespeelden in die beslissing is ongeloofwaardig.
Dit patroon – of het nu met goede en rechtvaardige bedoelingen was of niet – werd en wordt keer op keer herhaald doordat mindere mensen en groepen actief op zoek gaan naar iets – alles – dat theoretisch mogelijk misbruikt zou kunnen worden of ook maar in de verste verte als dubieus beschouwd zou kunnen worden (alles is dubieus – iemand hoeft het alleen maar te vragen) om zich aan vast te klampen en ons van te redden.
Of het nu uit echte bezorgdheid is of om een ander snood motief – macht, winst, maatschappelijk gewin – de onverbiddelijke mars naar de bubbeltjesplastic van vandaag, die werd gelanceerd door de professionele zorgklasse, gaat door van het klaslokaal naar de woonkamer naar de redactiekamer naar de bestuurskamer.
De snode motieven lijken de laatste tijd op de voorgrond te treden, met diegenen die de hele samenleving willen controleren in naam van de veiligheid en die hun verlangens schaamteloos aanprijzen onder de noemer “beter voorkomen dan genezen – en we kunnen je heel snel heel erg laten genezen.”
Uiteraard zagen we dit proces in real time tijdens de pandemie. Van “twee weken om de verspreiding te stoppen” tot volledig gevaccineerde mensen die een jaar later werden beschaamd/verteld om twee maskers te dragen, tot de lachwekkende “We hebben ons best gedaan” claims van vandaag de dag, deze voortdurende impact is een perfect voorbeeld van een culturele machtsversie van het “gain of function” experimentele onderzoeksprincipe dat niet in een lab wordt geïmplementeerd, maar in de maatschappij als geheel.
De censuurbeweging maakt ook deel uit van de poging om de wereld te perma-coderen. Afwijkende gedachten worden zowel letterlijk als figuurlijk gevaarlijk geacht, dus voor de veiligheid van het grote publiek moeten ze worden tegengehouden. Dit is niet alleen een mediakwestie, maar ook een persoonlijke, want zwijgen is altijd veiliger dan iets zeggen, laat staan iets dat de eeuwig beledigden kan beledigen.
De taal zelf wordt veiliger, omdat de eufemismen die vroeger alleen door absurde mensen of de afdeling public relations werden gebruikt, nu standaardtaal zijn geworden. Als je niets onveiligs kunt zeggen, kun je uiteindelijk ook niets onveiligs denken.
En dan is er natuurlijk nog de ultieme veiligheid van de zuigeling. De ultieme uitdrukking van de cultus van veiligheid is de eis van volwassenen om als kinderen behandeld te worden.
Er wordt een overeenkomst gesloten: afhankelijkheid voor veiligheid – nauwelijks genoeg spullen om rond te komen, meer dan genoeg vermaak om de tijd door te komen en een nieuwe pil voor elke nieuw vermeende kwaal, allemaal in ruil voor stil en meegaand blijven.
Je zult veilig en zeker zijn, maar nooit volledig veilig omdat dat de dreiging zou wegnemen dat het makkelijke (maar lege) leven waarvan je geniet in een opwelling kan worden weggenomen.
En dit proces wordt verkocht in naam van de vooruitgang.
Maar deze vorm van – of verbastering van – vooruitgang is in feite tegenstrijdig met de grondbeginselen van een vrije samenleving. Door het altaar van de veiligheid te aanbidden, denigreren, vertragen en ontkennen we de ontelbare mogelijkheden voor menselijke vooruitgang die inherent zijn aan het concept van risico.
Het lijkt misschien een sprong voorwaarts om te beweren dat het voorstel dat kinderen gewaarschuwd moeten worden om geen stopverf meer te eten er onvermijdelijk toe leidt dat kinderen mensen moeten vragen wat hun voorkeursnaam is om zelfs maar de schijn van aanstoot te vermijden, maar deze vorm van incrementalisme kan niet gemakkelijk onder controle worden gehouden als het eenmaal begonnen is.
En dit is een glibberig pad waarop een bordje Cuidado Piso Mojado nergens te bekennen is.
ASCENSION SYMPTOMS = HEART ACTIVATIONS
Our planet is evolving into a coalescence of collective race fields which create Group Consciousness and this is not a choice, it is a fact during the Ascension Cycle. This means we will need to become aware of what Group Consciousness means and how it impacts us in our day to day life, as well as every relationship we have on this planet. Heart palpitations + flutters as the heart chakra receives upgrades + begins operating at a higher capacity. As light codes stream in, is activated + the heart chakra releases traumas + limiting beliefs leading to tightness + pressure in the chest area. The Three Factors of Gnosis: Death, Birth & Sacrifice. https://youtu.be/e_oHJz_2WLY The Laws or Gnosis (inner knowing) that is replenishing our dimensions will influence our very beingness as humanity evolves out of duality and can truly become the trinitized form. To have balanced creation without distortions, the trinity means from a new perspective. “only a mind that is at peace can solve problems”. It may encounter the heart + Will burn through them leading to tingling + burning sensations. High vibrational light energy enters the body without warning causing fight or flight to be triggered sending the heart into overdrive in The Aquarian age. “Humanity does not actually have an economic, logistical or social problem, but a deep spiritual problem. It is an existential crises: we still do not know what the real meaning of life is. Not who we are, where we come from and where we are going”. World Humanism is based in the re-education of human value which emphasize the importance of shifting anti-human ideological beliefs into humanist based ethics and related philosophical and egalitarian principles. All human beings deserve humane treatment in order to live upon the planet with dignity through having basic access to supply Fundamental Human Needs. Our goal is to apply humanistic ethical philosophy blended with the spiritual egalitarian principles of the LaMor One to expand consciousness which inspires direct knowledge or “Gnosis of direct consciousness and Awakening experiences. Take that fees right or your personal journey and discard the rest. Consciousness is energy, as well as, energy is intelligent consciousness. When energy shifts, so does our consciousness.
3D is Splitting NOW, Things Are About To Get Serious… https://www.youtube.com/live/y5uMO-rSJ48?si=w0PEWzTvaibsrv99
Vroeger zaten wij bij vader of moeder achterop de fiets zonder jasbeschermers.
Als je tussen de spaken kwam had je maar je benen goed uit elkaar moeten houden.
We gingen met een slee van een besneeuwde helling af die uitkwam op een weg waar auto’s reden en wij ons geen zorgen maakten omdat ze wel stopten, en anders werd de schade geregeld tussen de automobilist en onze ouders.
Wij speelden met speelgoed waarvan de verf lood bevatte, maar niemand had er problemen mee en er is niemand van ons ziek geworden.
Wij speelden altijd buiten en nogal eens in de modder met als resultaat dat een varken nog jaloers zou worden en moeder uren bezig was om ons weer toonbaar te krijgen, zo kregen wij een sterk immuun systeem.
Wij gingen zonder jas naar buiten zonder ziek te worden, zo kregen wij een goede weerstand.
De snoepjes die wij aten stonden stijf van de suiker en wij hadden zelden tandpijn.
Als wij wilden spelen met vriendjes, gingen wij er naartoe, waren ze niet thuis of kwam het ongelegen, vertrokken wij gewoon naar een ander vriendje of amuseerden onszelf.
Er was toen nog geen whatsapp om contacten te hebben vanuit je slaapkamer of zo.
Wij liepen op conservenblikken aan touwtjes en als je niet uitkeek dan zat je met een dikke enkel een poosje thuis op een stoel.
Tijdens het leren fietsen gingen wij zo nu en dan een op ons gezicht met als gevolg dat je regelmatig thuis kwam met schaafwonden en kneuzingen.
Als je geluk had kreeg je er een washandje overheen en een snoepje, daarna gingen we weer de straat op.
Als wij voor de eerste keer naar school gingen, moesten wij goed de route onthouden om zelf de weg terug naar huis te weten omdat niemand ons kwam ophalen.
En als je de weg terug niet meer wist, moest je het maar aan iemand vragen.Wij kwamen altijd thuis(zonder Google).
Toen wij leerden fietsen moesten wij goed kijken waarheen wij stuurden.
Als wij dat niet deden en een heg in reden moesten we niet janken om de schrammen op ons gezicht, hadden we maar moeten luisteren.
Toen wij naar de ‘ grote school’ gingen deden wij dat op de fiets, ook al kwam het nogal eens met bakken uit de hemel of je had bij aankomst bevroren vingers waarvan de pijn soms niet vol te houden was.
We zijn er uiteindelijk sterker van geworden en hebben geleerd om met teleurstellingen en tegenslagen om te gaan.
Natuurlijk kregen wij destijds waarschuwingen voor diverse dingen, maar als we die in de wind sloegen omdat we eigenwijs waren, moesten wij maar met de gevolgen leren omgaan.
Natuurlijk is niet alles van vroeger beter dan nu.Er zijn ook dingen die nu beter zijn dan toen.
Het is mijns inzien wel zo dat het leven gaat met vallen en opstaan en dat wij daarvan moeten leren
Dat het ‘ vallen’ wordt voorkomen gaat uiteindelijk ten koste van onze weerbaarheid en maakt van mensen kwetsbare ‘ snowflakes ‘ die weinig kunnen verdragen en niet kunnen omgaan met tegenslagen en moeilijkheden die het leven voor ons in petto heeft.
Het is geen goede zaak om de wereld met kussentjes te bekleden.
PS. het kan zijn dat andere ouderen het in hun beleving anders hebben ervaren. De strekking is naar mijn mening duidelijk.
Neen hoor Tigron!
Bij ons ging het precies zo!
Kon je niet naar school fietsen inverband met hevige sneeuwval(1979)?
Ga je maar lopen (1,5 km)
Rubbertegel cultuur die nu heerst.
Kinderen mogen niet meer “leren vallen en opstaan.”
In mijn gemeente worden de bomen 2,5 meter boven de grond gesnoeid.
Kunnen de kinderen die boompje willen klimmen het niet meer en dus kunnen ze dan er ook niet uitvallen.Probleem opgelost.
Dat je daarmee ook de weerbaarheid en vindingrijkheid oplost is niet erg.
Een joch had zijn bal op het dak getrapt bij de ingang van mijn flat.
Ik bied hem een opstapje aan met mijn handen,zodat hij op het dak kon komen.
Het joch begon te schreeuwen en krijsen:NEE NEE niet aan mij komen…..
Stomverbaasd heb ik me afgewend en weiger nu ook maar bij alles wat <18 is in de buurt te zijn.
Voor je het weet word je beschuldigt een pedo te zijn!
Deze weg beweandelen leidt naar de afgrond.
Maar dat willen die incusieve lui niet horen.
Als ze dan zo "inclusief" zijn,Iedereen hoort erbij.
Behalve ik want ik ben en denk conservatief.
Jongens en meisjes,meer smaken zijn er niet.
Nog een leuke:waar staat die B ook al weer voor bij lhgbti+?
BI! Biseksueel.Da's nog steeds 2,meer niet.
Leuke he?die wezens op hun eigen woorden pakken.
Ik doe niets liever.
Bomen klimmen voor kinderen? In Nijmegen haalden ze een compleet bosplantsoen weg in een woonwijk uit de jaren 30 (bomen en struiken afgezaagd tot net boven maaiveld in het kader van achterstallig ‘groenonderhoud’) nadat diverse mensen geklaagd hadden over het ‘hinderlijke’ geluid van spelende kinderen die in de bomen klommen. Overlast is een heel rekbare term geworden.
Man man wat een wereld.
Nijmegen is echt een zombiestad.
In bv Amsterdam snoeit men alle struiken tot kniehoogte. Er zijn geen hoge struiken van 2 meter meer te vinden zoals 30 jaar geleden. De meeste parken hebben een soort van laag blijvende beplanting en vele bodembedekkers gekregen om zichtlijnen te creëren. Zichtlijnen geeft aan dat er van alles gezien moet kunnen worden, er mogen geen zwervers en verkrachters in de bosjes schuilen. In Alkmaar is er hetzelfde gaande, elk jaar worden de bosjes gesnoeid en worden vooral de bestaande uitgedunde bosjes langs wegen steeds kaler. Het beleid van de groenvoorziening is grote onzin.
kinderen mogen geen kinderen meer zijn maar moeten kleine volwassenen zijn ik ben blij dat ik toch een kind kon zijn maar die tijd is voorbij.
Geweldig verhaal Tigron, wat ook nog helemaal waar is.(heb het zelf ook zo mogen ervaren!)
Tigron……Heb het precies hetzelfde ervaren. Dat miserabele getrut van die jankers met een pijntje……..en zéker die mutsenclub van die lhbt en nog wat gejengel.
Dat jankt om erkenning en wijst alles en iedereen af die niet mee gaat in dat gejank!
Ik heb er maar 1 antwoord op.
Mij moet je niet? Best. Zak er maar in!
Hoe hebben we het overleeft , realiseer ik me nu (in de huidige tijd )pas , ongelofelijk.
En dan de jeugd voor ons ,
https://www.pinterest.com/pin/236650155408928166/
Tegenwoordig zou je kind uit huis geplaatst worden en jij in de cel belanden als je ze hier op liet spelen.