Het is werkelijk verbazingwekkend hoe zelfbedrieglijk een beroepsgroep kan zijn die tot doel heeft zieke mensen te helpen en te genezen als het erom gaat te erkennen dat de remedie soms erger is dan de ziekte. Het bewijs stapelt zich op dat een dergelijke staat van ontkenning zich manifesteert in de massale uitrol van het COVID-19 vaccin, schrijft Neville Hodgkinson.
Decennia geleden onderzocht ik het bewijs voor de doeltreffendheid van het griepvaccin en stelde vast dat het volledig berustte op studies die een toename van antilichamen tegen het circulerende virus aantoonden, maar dat dit zich niet vertaalde in minder ziekte.
Een groep huisartsen die zich ongemakkelijk voelde bij de gevolgen van het vaccin voor oude en zwakke mensen zette een eigen proef op waarin ze ontdekten dat degenen die de prik hadden gehad niet minder griep hadden, maar wel meer aspecifieke ziekte, waaruit bleek dat degenen die de prik hadden gekregen niet minder griep hadden, maar wel meer aspecifieke ziekten in het daaropvolgende jaar in vergelijking met een groep met een vergelijkbare kwetsbaarheid die niet was ingeënt.
Evenzo hebben artsen van twee kostscholen die proeven onder hun eigen leerlingen uitvoerden, het vaccin laten vallen nadat zij hadden vastgesteld dat het geen voordelen opleverde.
Het zou vandaag de dag bijna onmogelijk zijn om soortgelijke studies uit te voeren omdat de NHS elke winter een meedogenloze campagne opzet om iedereen te laten vaccineren. Het is in feite de marketingtak voor de fabrikanten van griepvaccins, waarvan GlaxoSmithKline, Sanofi en AstraZeneca de leidende spelers zijn, die met de injecties miljarden verdienen.
Het in het VK gevestigde onderzoeksnetwerk Cochrane evalueert echter al sinds 1999 voortdurend globale studies naar de effectiviteit van griepvaccinaties.De gegevens van tientallen goed uitgevoerde studies met meer dan 80.000 deelnemers bewijzen geen vermindering van het aantal sterfgevallen door griep of griepachtige ziekten, en toont aan dat vaccinaties het aantal ziekenhuisopnames zelfs zouden kunnen verhogen.
Het befaamde Duitse Robert Koch Instituut heeft duidelijk bewijs gevonden dat vaccinatie voor de 60-plussers, in de griepseizoenen 2017/18 en 2018/19, het risico op griep verhoogde in plaats van ertegen te beschermen.
Het feit dat er ondanks het wetenschappelijke bewijs nog steeds illusies bestaan over zo’n veelgebruikt vaccin, belooft weinig goeds voor de hoop dat regeringen en hun adviseurs zullen luisteren naar het bewijs met betrekking tot COVID-19.
De mantra dat de injectie “veilig en effectief” is, begint een zieke grap te worden. Er is nu massaal bewijs van letsel en steeds meer bewijs dat de injectie lang niet zo goed werkt als gehoopt.
De schadelijkheid is voor iedereen zichtbaar. Medio juni hadden de Britse regelgevende instanties 276.867 meldingen van ongewenste bijwerkingen ontvangen, waaronder 1.332 sterfgevallen; in de VS waren er meer dan 6.000 sterfgevallen en 400.000 bijwerkingen die ernstig genoeg waren om te worden gemeld; en in de Europese Unie werden zo’n 1.500.000 kwetsuren en 15.000 sterfgevallen gemeld.
Beweringen dat deze meldingen geen verband houden met oorzaak en gevolg kunnen worden weerlegd met het argument “Waar is het bewijs dat dit niet zo is?” Het is bekend dat onderrapportage vaak voorkomt, en veel van de letsels traden op binnen enkele uren of dagen nadat het slachtoffer de prik had gekregen. Er is nog nooit een vaccin geweest waarvan de schadelijkheid in deze mate is geregistreerd.
Overheidsinstanties beweren dat duizenden levens zijn gered door de vaccinatiecampagnes. Maar telkens wanneer deze beweringen zorgvuldig worden onderzocht, in tegenstelling tot wanneer ze worden doorgegeven door artsen en journalisten die ze kritiekloos hebben aanvaard en nu wanhopig hopen dat ze waar zijn, blijkt het bewijs steeds magerder te worden.
Zoals Dr. Will Jones opmerkte in de onlangs gelanceerde Daily Sceptic (voorheen Lockdown Sceptics), blijkt uit de meest recente gegevens van ZOE-app, ’s werelds grootste lopende studie naar COVID-19, dat vanaf 12 juli het aantal infecties bij de gevaccineerden (ten minste één dosis) in het VK nu voor het eerst groter is dan het aantal infecties bij de ongevaccineerden, omdat de eerstgenoemden blijven stijgen en de laatstgenoemden sterk dalen.
Wat zegt het Duitse Robert Koch Instituut, dat onafhankelijker lijkt te denken dan de leiders van de Britse door de staat geleide NHS, ons over het COVID-19 vaccin?
Het publiceerde afgelopen januari een 74 pagina’s tellend rapport waarin werd gesteld dat de effectiviteit in de leeftijdsgroep van 75 jaar en ouder “aan een hoge mate van onzekerheid onderhevig” was en niet langer statistisch significant was. Bovendien was de kwaliteit van de gegevens over alle leeftijdsgroepen, gebaseerd op bewijs van preventie van ernstige ziekten, “zeer laag”.
Volgens het Duitse tijdschrift Multipolar is het schandalig dat deze bevindingen niet worden vermeld door de voorlichtingsdiensten van hun regering, en dat de mainstream media over dit onderwerp zwijgen.
In werkelijkheid zijn we vanaf het begin misleid over het vaccin. De herhaaldelijk gepubliceerde beweringen van 95 procent “werkzaamheid” betekenen niet dat je voor 95 procent beschermd bent tegen COVID-19 als je de prik krijgt.
Zij zijn gebaseerd op studies zoals die van Pfizer, waarbij 40.000 deelnemers in verschillende landen werden verdeeld in twee groepen, waarvan de ene het vaccin kreeg en de andere een placebo. In geen van beide groepen vielen sterfgevallen te betreuren, dus de proef zegt niets over het risico op overlijden. Maar 162 van de placebogroep werden aangemerkt als COVID-19 gevallen, vergeleken met slechts acht onder de gevaccineerden. De diagnose werd gesteld op basis van het feit dat de deelnemers een of meer symptomen van de ziekte hadden, bevestigd door een laboratoriumtest.
Acht vergeleken met 162 geeft wat men noemt een relatieve risicovermindering (RRR) van 95 procent. Het is een op zichzelf staand cijfer dat slechts een marginale invloed weergeeft van de ervaring van de deelnemers aan de proef in het algemeen.
Waar we zelden iets over horen is het zogenaamde absolute risico, dat wil zeggen het percentage gerapporteerde gevallen in elke groep van 20.000. Voor de gevaccineerden was de kans om een geval te worden 0,04 procent, en voor de placebogroep 0,75 procent. Dat komt neer op een absolute risicoreductie (ARR) van 0,71 procent (0,75 procent min 0,04 procent), wat niet veel klinkt om over naar huis te schrijven. Zelfs dat was waarschijnlijk overdreven, omdat de bijwerkingen in de gevaccineerde groep duidelijk zouden zijn geweest voor de waarnemers, waardoor ze minder geneigd zouden zijn om ze als gevallen te melden.
Het wordt nog erger. Een van de criteria voor een “geval” in de proeven was dat het niet eerder dan zeven dagen na de tweede vaccinatie moest zijn opgelopen. Dat heeft ertoe bijgedragen dat het aantal gevallen in de gevaccineerde groep enorm is gedaald – tot slechts acht. Dit komt doordat zoveel mensen die een vaccin hebben gekregen, in de eerste dagen na de prik Covid-achtige symptomen hebben.
Uit een latere analyse, die is weggestopt in een rapport van de Amerikaanse Food and Drug Administration, bleek dat wanneer de in die eerste dagen gerapporteerde Covid-achtige symptomen werden meegerekend, er 407 gevallen waren onder de gevaccineerden, tegen slechts 287 in de placebogroep, een heel ander risico/baten-beeld dat in overeenstemming is met veel studies die een stijging van het aantal sterfgevallen onder ouderen onmiddellijk na de prik laten zien.
Dit alles betekent dat we niet verbaasd moeten zijn dat er “een verontrustende trend” is waargenomen in de meest gevaccineerde landen ter wereld, zoals TrialSite News meldt. In Gibraltar, Malta, de Seychellen, de Verenigde Arabische Emiraten en het Isle of Man is het aantal gevallen van COVID aanzienlijk gestegen, met inbegrip van sterfgevallen in sommige van deze landen, ondanks het feit dat “overweldigende” percentages van hun bevolking zijn gevaccineerd.
Ook in Israël, waar 81% van de volwassen bevolking volledig was gevaccineerd en het aantal gevallen was gedaald tot een handvol per dag, is nu sprake van een sterke toename van nieuwe infecties, waarvan naar schatting 40-50% bij gevaccineerde personen.
Komt dit door een nieuwe variant van het virus, waartegen de bestaande vaccins niet werken? Moeten we dan om de paar maanden boosterinjecties krijgen, met alle risico’s van dien? Of is het omdat er uiteindelijk niet aan een daadwerkelijke besmetting met het virus te ontkomen valt?
Er is één lichtpuntje in de duisternis. Uit verschillende studies is gebleken dat wanneer iemand eenmaal geïnfecteerd is, ook al is het maar in lichte mate, zijn immuunsysteem een blijvende bescherming ontwikkelt tegen het toxische spike-eiwit dat door het genetisch gemanipuleerde virus wordt gecodeerd.
“Een van de criteria voor een “geval” in de proeven was dat het niet eerder dan zeven dagen na de tweede vaccinatie moest zijn opgelopen” … Door dit soort criteria werd de studie dusdanig gemanipuleerd om de zgn 95% effectiviteit te bereiken. Alleen al het weglaten van dit criterium geeft dus het “resultaat” dat het vaccin een toename van 42% ( 407 tov 287) “gevallen” tov van de placebogroep zodat het vaccin dus een averrechts “werking” heeft.
ach moesten de boeren indertijd, en dus ook de bevolking , al niet wennen aan het feit dat wanneer er een zgn verschrikkelijk besmette virusuitbraak was dat complete veestapels werden uitgeroeid, dieren die hardstikke gezond waren werden geruimd en afgevoerd ?
Dat zag ik destijds al als een proefballonnetje , tevens de chip ter identificatie werd er doorgedrukt en voor de mens is het nog een kwestie van tijd………tenzij we dat arogante zichzelf god wanende “nieuwe wereldorde” gajes gaan opruimen, op welke manier dan ook , want je kan het poppetje wel aanpakken , maar de ideeen is een andere zaak.