China verklaart de oorlog aan de Verenigde Staten (Gonzalo Lira)

Sinds zij na de twee wereldoorlogen en de Koude Oorlog het machtigste land ter wereld zijn geworden, hebben de Verenigde Staten zich steeds stoutmoediger bemoeid met de interne aangelegenheden van andere landen, hegemonie nagestreefd, gehandhaafd en misbruikt, subversie en infiltratie bevorderd en moedwillig oorlogen gevoerd, waardoor de internationale gemeenschap schade is berokkend.

Ministry of Foreign Affairs of the People’s Republic of China. Full document: US Hegemony and Its Perils February 2023

De Verenigde Staten hebben een hegemoniaal draaiboek ontwikkeld om “kleurenrevoluties” te ensceneren, regionale geschillen aan te wakkeren en zelfs rechtstreeks oorlogen te beginnen onder het mom van bevordering van democratie, vrijheid en mensenrechten. Vasthoudend aan de mentaliteit van de Koude Oorlog hebben de Verenigde Staten de blokpolitiek opgevoerd en conflicten en confrontaties aangewakkerd. Zij hebben het concept van nationale veiligheid overschreden, misbruik gemaakt van exportcontroles en unilaterale sancties aan anderen opgelegd. Zij hebben het internationale recht en de internationale regels selectief benaderd, naar eigen goeddunken toegepast of verworpen, en getracht regels op te leggen die hun eigen belangen dienen in naam van de handhaving van een “op regels gebaseerde internationale orde”.

Dit rapport wil, door het presenteren van de relevante feiten, het misbruik van de Amerikaanse hegemonie op politiek, militair, economisch, financieel, technologisch en cultureel gebied aan de kaak stellen en de internationale aandacht vestigen op de gevaren van de Amerikaanse praktijken voor de wereldvrede en -stabiliteit en het welzijn van alle volkeren.

I. Politieke hegemonie – Haar gewicht in de schaal leggen

De Verenigde Staten proberen al lange tijd andere landen en de wereldorde te kneden met hun eigen waarden en politieke systeem in naam van de bevordering van democratie en mensenrechten.

• Er zijn talloze voorbeelden van Amerikaanse inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van andere landen. In naam van de “bevordering van de democratie” hebben de Verenigde Staten een “Neo-Monroe Doctrine” in Latijns-Amerika toegepast, “kleurenrevoluties” in Eurazië op gang gebracht en de “Arabische Lente” in West-Azië en Noord-Afrika georkestreerd, wat voor veel landen chaos en rampspoed heeft gebracht.

In 1823 kondigden de Verenigde Staten de Monroe Doctrine aan. Terwijl ze een “Amerika voor de Amerikanen” verkondigden, wilden ze eigenlijk een “Amerika voor de Verenigde Staten”.

Sindsdien is het beleid van opeenvolgende Amerikaanse regeringen ten aanzien van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied doorspekt met politieke inmenging, militaire interventie en ondermijning van het regime. Van de 61 jaar durende vijandigheid jegens en blokkade van Cuba tot de omverwerping van de regering Allende in Chili, is het beleid van de VS ten aanzien van deze regio gebaseerd geweest op één stelregel – wie zich onderwerpt zal floreren; wie zich verzet zal ten onder gaan.

Het jaar 2003 was het begin van een opeenvolging van “kleurenrevoluties” – de “Rozenrevolutie” in Georgië, de “Oranje Revolutie” in Oekraïne en de “Tulpenrevolutie” in Kirgizië. Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken gaf openlijk toe een “centrale rol” te hebben gespeeld in deze “regimeveranderingen”. De Verenigde Staten mengden zich ook in de interne aangelegenheden van de Filippijnen, door president Ferdinand Marcos Sr. in 1986 en president Joseph Estrada in 2001 af te zetten via de zogenaamde “People Power Revolutions”.

In januari 2023 bracht de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo zijn nieuwe boek Never Give an Inch: Fighting for the America I Love. Daarin onthulde hij dat de Verenigde Staten van plan waren om in te grijpen in Venezuela. Het plan was om de regering-Maduro te dwingen een akkoord te sluiten met de oppositie, Venezuela het vermogen te ontnemen om olie en goud te verkopen voor buitenlandse valuta, hoge druk uit te oefenen op de economie van het land en de presidentsverkiezingen van 2018 te beïnvloeden.

• De VS meet met twee maten wat betreft internationale regels. Door hun eigenbelang voorop te stellen, hebben de Verenigde Staten zich onttrokken aan internationale verdragen en organisaties, en hun binnenlandse wetgeving boven het internationale recht geplaatst. In april 2017 kondigde de regering-Trump aan dat zij alle Amerikaanse financiering aan het Bevolkingsfonds van de Verenigde Naties (UNFPA) zou stopzetten met als excuus dat de organisatie “een programma van gedwongen abortus of onvrijwillige sterilisatie ondersteunt of daaraan deelneemt”. De Verenigde Staten stapten tweemaal uit de UNESCO, in 1984 en 2017. In 2017 kondigden zij aan uit het klimaatakkoord van Parijs te stappen. In 2018 kondigde het zijn vertrek uit de VN-Mensenrechtenraad aan, onder verwijzing naar de “vooringenomenheid” van de organisatie tegen Israël en het niet effectief beschermen van de mensenrechten. In 2019 kondigden de Verenigde Staten aan zich terug te trekken uit het Intermediate-Range Nuclear Forces Treaty om onbelemmerde ontwikkeling van geavanceerde wapens na te streven. In 2020 kondigden zij aan zich terug te trekken uit het Verdrag inzake het open luchtruim.

De Verenigde Staten zijn ook een struikelblok geweest voor biologische wapenbeheersing door zich te verzetten tegen onderhandelingen over een verificatieprotocol voor het Verdrag inzake biologische wapens (BWC) en door internationale verificatie van de activiteiten van landen met betrekking tot biologische wapens te belemmeren. Als enige land in het bezit van een voorraad chemische wapens hebben de Verenigde Staten de vernietiging van chemische wapens herhaaldelijk uitgesteld en zijn zij terughoudend gebleven bij het nakomen van hun verplichtingen. Het is het grootste obstakel geworden voor het realiseren van “een wereld zonder chemische wapens”.

• De Verenigde Staten zijn kleine blokken aan het samenstellen via hun alliantiesysteem. Zij hebben de regio Azië-Stille Oceaan een “Indo-Pacific-strategie” opgedrongen, exclusieve clubs samengesteld zoals de Five Eyes, de Quad en AUKUS, en regionale landen gedwongen partij te kiezen. Dergelijke praktijken zijn in wezen bedoeld om verdeeldheid in de regio te creëren, confrontaties aan te wakkeren en de vrede te ondermijnen.

• De VS vellen willekeurig een oordeel over de democratie in andere landen, en verzinnen een vals narratief van “democratie versus autoritarisme” om vervreemding, verdeeldheid, rivaliteit en confrontatie aan te wakkeren. In december 2021 organiseerden de Verenigde Staten de eerste “Top voor Democratie”, die door veel landen werd bekritiseerd en tegengewerkt omdat hij de spot dreef met de geest van de democratie en de wereld verdeelde. In maart 2023 zullen de Verenigde Staten opnieuw een “Top voor Democratie” organiseren, die onwelkom blijft en opnieuw geen steun zal vinden.

II. Militaire hegemonie – buitensporig gebruik van geweld

De geschiedenis van de Verenigde Staten wordt gekenmerkt door geweld en expansie. Sinds hun onafhankelijkheid in 1776 hebben de Verenigde Staten zich voortdurend met geweld willen uitbreiden: ze hebben indianen afgeslacht, Canada binnengevallen, een oorlog tegen Mexico gevoerd, de Amerikaans-Spaanse oorlog uitgelokt en Hawaï geannexeerd. Na de Tweede Wereldoorlog hebben de Verenigde Staten oorlogen uitgelokt of gelanceerd, waaronder de Koreaanse oorlog, de Vietnamoorlog, de Golfoorlog, de Kosovo-oorlog, de oorlog in Afghanistan, de Irak-oorlog, de Libische oorlog en de Syrische oorlog, waarbij zij hun militaire hegemonie misbruikten om de weg vrij te maken voor expansionistische doelstellingen. De afgelopen jaren bedroeg het gemiddelde jaarlijkse militaire budget van de VS meer dan 700 miljard dollar, goed voor 40 procent van het wereldtotaal, meer dan de 15 landen erachter samen. De Verenigde Staten hebben ongeveer 800 overzeese militaire bases, met 173.000 troepen in 159 landen.

Volgens het boek America Invades: How We’ve Invaded or been Militarily Involved with almost Every Country on Earth, hebben de Verenigde Staten gevochten of zijn ze militair betrokken geweest bij bijna alle 190 landen die door de Verenigde Naties zijn erkend, met slechts drie uitzonderingen. Deze drie landen werden “gespaard” omdat de Verenigde Staten ze niet op de kaart vonden.

• Zoals de voormalige Amerikaanse president Jimmy Carter het uitdrukte, zijn de Verenigde Staten ongetwijfeld de meest oorlogszuchtige natie in de wereldgeschiedenis. Volgens een rapport van de Tufts Universiteit, “Introducing the Military Intervention Project: A new Dataset on U.S. Military Interventions, 1776-2019,” ondernamen de Verenigde Staten in die jaren wereldwijd bijna 400 militaire interventies, waarvan 34 procent in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied, 23 procent in Oost-Azië en de Stille Oceaan, 14 procent in het Midden-Oosten en Noord-Afrika en 13 procent in Europa. Momenteel neemt de militaire interventie in het Midden-Oosten en Noord-Afrika en in Afrika bezuiden de Sahara toe.

Alex Lo, een columnist van de South China Morning Post, wees erop dat de Verenigde Staten sinds hun oprichting zelden onderscheid hebben gemaakt tussen diplomatie en oorlog. Zij hebben in de 20e eeuw in veel ontwikkelingslanden democratisch gekozen regeringen omvergeworpen en deze onmiddellijk vervangen door pro-Amerikaanse marionettenregimes. Vandaag de dag herhalen de Verenigde Staten in Oekraïne, Irak, Afghanistan, Libië, Syrië, Pakistan en Jemen hun oude tactiek van het voeren van proxy-, low-intensity- en drone-oorlogen.

• De militaire hegemonie van de VS heeft humanitaire tragedies veroorzaakt. Sinds 2001 hebben de oorlogen en militaire operaties die de Verenigde Staten in naam van de strijd tegen het terrorisme zijn begonnen, meer dan 900.000 levens geëist, waarvan ongeveer 335.000 burgers, miljoenen mensen verwond en tientallen miljoenen mensen ontheemd. De oorlog in Irak in 2003 resulteerde in ongeveer 200.000 tot 250.000 burgerdoden, waaronder meer dan 16.000 direct gedood door het Amerikaanse leger, en maakte meer dan een miljoen mensen dakloos.

De Verenigde Staten hebben wereldwijd 37 miljoen vluchtelingen gecreëerd. Sinds 2012 is alleen al het aantal Syrische vluchtelingen vertienvoudigd. Tussen 2016 en 2019 werden 33.584 burgerdoden gedocumenteerd in de Syrische gevechten, waaronder 3.833 doden door bombardementen van de door de VS geleide coalitie, waarvan de helft vrouwen en kinderen. De Public Broadcasting Service (PBS) meldde op 9 november 2018 dat de luchtaanvallen die door Amerikaanse troepen op Raqqa zijn gelanceerd alleen al 1.600 Syrische burgers hebben gedood.

De twee decennia durende oorlog in Afghanistan heeft het land verwoest. In totaal werden 47.000 Afghaanse burgers en 66.000 tot 69.000 Afghaanse soldaten en politieagenten die geen verband hielden met de aanslagen van 11 september, gedood bij militaire operaties van de VS, en meer dan 10 miljoen mensen raakten ontheemd. De oorlog in Afghanistan vernietigde de basis van de economische ontwikkeling aldaar en stortte het Afghaanse volk in de armoede. Na het “debacle van Kaboel” in 2021 kondigden de Verenigde Staten aan dat zij ongeveer 9,5 miljard dollar aan activa van de Afghaanse centrale bank zouden bevriezen, een maatregel die werd beschouwd als “pure plundering”.

In september 2022 verklaarde de Turkse minister van Binnenlandse Zaken Suleyman Soylu op een bijeenkomst dat de Verenigde Staten een proxy-oorlog hebben gevoerd in Syrië, Afghanistan in een opiumveld en heroïnefabriek hebben veranderd, Pakistan in beroering hebben gebracht en Libië in onophoudelijke burgerlijke onrust hebben achtergelaten. De Verenigde Staten doen alles wat nodig is om de bevolking van elk land met ondergrondse hulpbronnen te beroven en tot slaaf te maken.

De Verenigde Staten hebben ook verschrikkelijke oorlogsmethoden toegepast. Tijdens de Koreaanse oorlog, de Vietnamoorlog, de Golfoorlog, de Kosovo-oorlog, de oorlog in Afghanistan en de Irak-oorlog hebben de Verenigde Staten enorme hoeveelheden chemische en biologische wapens gebruikt, evenals clusterbommen, brandstof-luchtbommen, grafietbommen en bommen met verarmd uranium, met enorme schade aan civiele voorzieningen, talloze burgerslachtoffers en blijvende milieuvervuiling tot gevolg.

III. Economische hegemonie – plundering en uitbuiting

Na de Tweede Wereldoorlog leidden de Verenigde Staten de inspanningen om het systeem van Bretton Woods, het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank op te richten, die samen met het Marshallplan het internationale monetaire systeem vormden dat rond de Amerikaanse dollar is gecentreerd. Daarnaast hebben de Verenigde Staten ook de institutionele hegemonie in de internationale economische en financiële sector gevestigd door de gewogen stemsystemen, regels en regelingen van internationale organisaties, waaronder “goedkeuring met een meerderheid van 85 procent”, en hun binnenlandse handelswetten en -regelingen te manipuleren. Door te profiteren van de status van de dollar als de belangrijkste internationale reservemunt innen de Verenigde Staten in feite “seigniorage” van de hele wereld; en door hun controle over internationale organisaties te gebruiken, dwingen zij andere landen om de politieke en economische strategie van Amerika te dienen.

• De Verenigde Staten exploiteren de rijkdom van de wereld met behulp van “seigniorage”. Het kost slechts ongeveer 17 cent om een biljet van 100 dollar te produceren, maar andere landen moesten 100 dollar aan goederen betalen om er een te krijgen. Meer dan een halve eeuw geleden werd erop gewezen dat de Verenigde Staten exorbitante privileges en tekorten genoten zonder tranen gecreëerd door hun dollar, en het waardeloze papieren biljet gebruikten om de grondstoffen en fabrieken van andere landen te plunderen.

• De hegemonie van de Amerikaanse dollar is de belangrijkste bron van instabiliteit en onzekerheid in de wereldeconomie. Tijdens de COVID-19 pandemie hebben de Verenigde Staten misbruik gemaakt van hun wereldwijde financiële hegemonie en biljoenen dollars in de wereldmarkt geïnjecteerd, waardoor andere landen, met name opkomende economieën, de prijs moesten betalen. In 2022 maakte de Fed een einde aan haar ultravaste monetaire beleid en ging over tot agressieve renteverhogingen, wat leidde tot onrust op de internationale financiële markt en een aanzienlijke depreciatie van andere valuta’s, zoals de euro, waarvan vele daalden tot een dieptepunt in 20 jaar. Als gevolg daarvan werd een groot aantal ontwikkelingslanden geconfronteerd met hoge inflatie, valutadepreciatie en kapitaaluitstroom. Dit was precies wat Nixon’s minister van Financiën John Connally ooit opmerkte, met zelfgenoegzaamheid en toch scherpe precisie: “de dollar is onze munt, maar het is jullie probleem.”

• Door hun controle over internationale economische en financiële organisaties stellen de Verenigde Staten extra voorwaarden aan hun hulp aan andere landen. Om de belemmeringen voor de Amerikaanse kapitaalinstroom en speculatie te verminderen, moeten de ontvangende landen de financiële liberalisering bevorderen en de financiële markten openstellen, zodat hun economisch beleid in overeenstemming is met de Amerikaanse strategie. Volgens de Review of International Political Economy zijn aan de 1.550 schuldverlichtingsprogramma’s die het IMF van 1985 tot 2014 aan zijn 131 lidstaten heeft verstrekt, maar liefst 55.465 aanvullende politieke voorwaarden verbonden.

• De Verenigde Staten onderdrukken hun tegenstanders moedwillig met economische dwang. Om de economische dreiging van Japan weg te nemen en het land te controleren en in te zetten voor het strategische doel van Amerika om de Sovjet-Unie te bestrijden en de wereld te domineren, gebruikten de Verenigde Staten in de jaren tachtig hun hegemoniale financiële macht tegen Japan en sloten zij het Plaza-akkoord. Als gevolg daarvan werd de yen opgedreven en werd Japan onder druk gezet om zijn financiële markt open te stellen en zijn financiële systeem te hervormen. Het Plaza-akkoord bracht een zware klap toe aan de groeidynamiek van de Japanse economie, waardoor Japan werd overgeleverd aan wat later “drie verloren decennia” werden genoemd.

• De economische en financiële hegemonie van Amerika is een geopolitiek wapen geworden. De Verenigde Staten hebben hun unilaterale sancties en “long-arm jurisdiction” verdubbeld en nationale wetten uitgevaardigd zoals de International Emergency Economic Powers Act, de Global Magnitsky Human Rights Accountability Act en de Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act, en een reeks uitvoeringsbesluiten uitgevaardigd om specifieke landen, organisaties of personen te sanctioneren. Uit statistieken blijkt dat de Amerikaanse sancties tegen buitenlandse entiteiten van 2000 tot 2021 met 933 procent zijn toegenomen. De regering-Trump alleen al heeft meer dan 3.900 sancties opgelegd, wat neerkomt op drie sancties per dag. Tot nu toe hadden of hebben de Verenigde Staten economische sancties opgelegd aan bijna 40 landen over de hele wereld, waaronder Cuba, China, Rusland, de DVK, Iran en Venezuela, waardoor bijna de helft van de wereldbevolking wordt getroffen. De “Verenigde Staten van Amerika” zijn “de Verenigde Staten van Sancties” geworden. En de “long-arm jurisdiction” is gereduceerd tot niets anders dan een instrument voor de Verenigde Staten om hun staatsmiddelen te gebruiken om economische concurrenten te onderdrukken en zich te mengen in normale internationale zaken. Dit is een ernstige afwijking van de beginselen van de liberale markteconomie waarop de Verenigde Staten zich lang hebben laten voorstaan.

IV. Technologische hegemonie – Monopolie en onderdrukking

De Verenigde Staten proberen de wetenschappelijke, technologische en economische ontwikkeling van andere landen af te remmen door monopoliemacht, onderdrukkingsmaatregelen en technologische beperkingen op hightechgebieden.

• De Verenigde Staten monopoliseren intellectuele eigendom in naam van de bescherming. Profiterend van de zwakke positie van andere landen, vooral ontwikkelingslanden, op het gebied van intellectuele-eigendomsrechten en de institutionele leegte op relevante gebieden, behalen de Verenigde Staten buitensporige winsten door middel van een monopolie. In 1994 schoven de Verenigde Staten de Overeenkomst inzake de Handelsaspecten van de Intellectuele Eigendom (TRIPS) naar voren en dwongen het veramerikaniseerde proces en de normen voor de bescherming van intellectuele eigendom af in een poging hun monopolie op technologie te verstevigen.

Om de ontwikkeling van de Japanse halfgeleiderindustrie aan banden te leggen, lanceerden de Verenigde Staten in de jaren tachtig het “301”-onderzoek, bouwden ze via multilaterale overeenkomsten onderhandelingsmacht op in bilaterale onderhandelingen, dreigden ze Japan als oneerlijke handelspraktijken te bestempelen en legden ze vergeldingsheffingen op, waardoor Japan gedwongen werd de Amerikaans-Japanse halfgeleiderovereenkomst te ondertekenen. Als gevolg daarvan werden Japanse halfgeleiderbedrijven bijna volledig uit de wereldwijde concurrentie gedreven en daalde hun marktaandeel van 50 procent naar 10 procent. Ondertussen, met de steun van de Amerikaanse regering, greep een groot aantal Amerikaanse halfgeleiderbedrijven de kans om een groter marktaandeel te veroveren.

• De Verenigde Staten politiseren en bewapenen technologische kwesties en gebruiken ze als ideologisch instrument. Door het concept van nationale veiligheid te overschrijden, hebben de Verenigde Staten de staatsmacht gemobiliseerd om het Chinese bedrijf Huawei te onderdrukken en te bestraffen, de toegang van Huawei-producten tot de Amerikaanse markt te beperken, de levering van chips en besturingssystemen af te snijden en andere landen te dwingen Huawei te verbieden een lokaal 5G-netwerk aan te leggen. Het heeft zelfs Canada overgehaald om Huawei’s CFO Meng Wanzhou ten onrechte bijna drie jaar in hechtenis te nemen.

De Verenigde Staten hebben een hele reeks excuses verzonnen om China’s hightechbedrijven met mondiale concurrentiekracht aan banden te leggen en hebben meer dan 1000 Chinese bedrijven op sanctielijsten gezet. Daarnaast hebben de Verenigde Staten ook controles ingesteld op biotechnologie, kunstmatige intelligentie en andere geavanceerde technologieën, de uitvoerbeperkingen verscherpt, de screening van investeringen verscherpt, Chinese sociale media-apps zoals TikTok en WeChat onderdrukt en bij Nederland en Japan gelobbyd om de uitvoer van chips en aanverwante apparatuur of technologie naar China te beperken.

De Verenigde Staten hebben ook met twee maten gemeten in hun beleid ten aanzien van technologische professionals uit China. Om Chinese onderzoekers buitenspel te zetten en te onderdrukken, is sinds juni 2018 de geldigheidsduur van visa verkort voor Chinese studenten die afstuderen in bepaalde hightech-gerelateerde disciplines, zijn er herhaaldelijk gevallen geweest waarbij Chinese geleerden en studenten die naar de Verenigde Staten gingen voor uitwisselingsprogramma’s en studie onterecht werden geweigerd en lastiggevallen, en is er grootschalig onderzoek gedaan naar Chinese geleerden die in de Verenigde Staten werken.

• De Verenigde Staten verstevigen hun technologisch monopolie in naam van de bescherming van de democratie. Door kleine technologische blokken op te bouwen, zoals de “chips alliantie” en het “schone netwerk”, hebben de Verenigde Staten “democratie” en “mensenrechten” etiketten op hightech geplakt, en technologische kwesties veranderd in politieke en ideologische kwesties, om excuses te verzinnen voor hun technologische blokkade tegen andere landen. In mei 2019 riepen de Verenigde Staten 32 landen op voor de Praagse 5G-veiligheidsconferentie in Tsjechië en vaardigden zij het Praagse voorstel uit in een poging om de 5G-producten van China uit te sluiten. In april 2020 kondigde de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo het “5G clean path” aan, een plan om een technologische alliantie op het gebied van 5G op te bouwen met partners die gebonden zijn door hun gedeelde ideologie over democratie en de noodzaak om de “cyberveiligheid” te beschermen. De maatregelen zijn in wezen pogingen van de VS om hun technologische hegemonie te handhaven door middel van technologische allianties.

• De Verenigde Staten misbruiken hun technologische hegemonie door het uitvoeren van cyberaanvallen en afluisteren. De Verenigde Staten zijn al lang berucht als een “imperium van hackers”, beschuldigd van ongebreidelde cyberdiefstal over de hele wereld. Zij beschikken over allerlei middelen om alomtegenwoordige cyberaanvallen en -bewaking af te dwingen, waaronder het gebruik van analoge basisstationsignalen om toegang te krijgen tot mobiele telefoons voor gegevensdiefstal, het manipuleren van mobiele apps, het infiltreren van cloudservers en het stelen via onderzeese kabels. De lijst gaat nog langer door.

De Amerikaanse surveillance is willekeurig. Iedereen kan doelwit zijn van haar surveillance, of het nu rivalen of bondgenoten zijn, zelfs leiders van geallieerde landen zoals de voormalige Duitse bondskanselier Angela Merkel en verschillende Franse presidenten. Cybersurveillance en door de Verenigde Staten gelanceerde aanvallen zoals “Prism”, “Dirtbox”, “Irritant Horn” en “Telescreen Operation” zijn allemaal bewijzen dat de Verenigde Staten hun bondgenoten en partners nauwlettend in de gaten houden. Dit afluisteren van bondgenoten en partners heeft al tot wereldwijde verontwaardiging geleid. Julian Assange, de oprichter van Wikileaks, een website die de bewakingsprogramma’s van de VS aan het licht heeft gebracht, zei: “verwacht niet dat een wereldwijde bewakingsgrootmacht met eer of respect handelt. Er is maar één regel: er zijn geen regels.”

V. Culturele hegemonie – het verspreiden van valse narratieven

De wereldwijde uitbreiding van de Amerikaanse cultuur is een belangrijk onderdeel van haar externe strategie. De Verenigde Staten hebben vaak gebruik gemaakt van culturele instrumenten om hun hegemonie in de wereld te versterken en te handhaven.

• De Verenigde Staten verankeren Amerikaanse waarden in hun producten, zoals films. Amerikaanse waarden en levensstijl zijn een gebonden product aan zijn films en tv-programma’s, publicaties, media-inhoud en programma’s van de door de overheid gefinancierde culturele instellingen zonder winstoogmerk. Het vormt zo een culturele en publieke opinieruimte waarin de Amerikaanse cultuur regeert en de culturele hegemonie handhaaft. In zijn artikel The Americanization of the World legt John Yemma, een Amerikaanse geleerde, de echte wapens bloot van de Amerikaanse culturele expansie: het Hollywood, de beeldontwerpfabrieken op Madison Avenue en de productielijnen van Mattel Company en Coca-Cola.

De Verenigde Staten gebruiken verschillende middelen om hun culturele hegemonie te behouden. Amerikaanse films zijn het meest gebruikt; ze nemen nu meer dan 70 procent van het wereldmarktaandeel in beslag. De Verenigde Staten maken handig gebruik van hun culturele diversiteit om verschillende etnische groepen aan te spreken. Wanneer Hollywoodfilms over de wereld neerdalen, schreeuwen ze de Amerikaanse waarden die ermee verbonden zijn.

• Amerikaanse culturele hegemonie toont zich niet alleen in “directe interventie”, maar ook in “media-infiltratie” en als “een trompet voor de wereld”. De door de VS gedomineerde westerse media spelen een bijzonder belangrijke rol bij de vorming van de wereldwijde publieke opinie ten gunste van de Amerikaanse inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van andere landen.

De Amerikaanse regering censureert strikt alle social mediabedrijven en eist hun gehoorzaamheid. Twitter CEO Elon Musk gaf op 27 december 2022 toe dat alle social media platforms samenwerken met de Amerikaanse overheid om inhoud te censureren, meldde Fox Business Network. De publieke opinie in de Verenigde Staten is onderhevig aan overheidsingrijpen om alle ongunstige opmerkingen aan banden te leggen. Google laat vaak pagina’s verdwijnen.

Het Amerikaanse ministerie van Defensie manipuleert social media. In december 2022 onthulde The Intercept, een onafhankelijke Amerikaanse onderzoekswebsite, dat in juli 2017 de Amerikaanse Central Command-ambtenaar Nathaniel Kahler het openbare beleidsteam van Twitter opdracht gaf om de aanwezigheid van 52 Arabischtalige accounts op een door hem verstuurde lijst te vergroten, waarvan er zes prioriteit zouden krijgen. Een van de zes was gewijd aan het rechtvaardigen van Amerikaanse drone-aanvallen in Jemen, bijvoorbeeld door te beweren dat de aanvallen nauwkeurig waren en alleen terroristen doodden, geen burgers. Na de richtlijn van Kahler zette Twitter die Arabischtalige accounts op een “witte lijst” om bepaalde berichten te versterken.

• De Verenigde Staten meten met twee maten wat betreft de persvrijheid. Ze onderdrukken en snoeren de media van andere landen met verschillende middelen de mond. De Verenigde Staten en Europa weren mainstream Russische media zoals Russia Today en de Sputnik uit hun landen. Platforms als Twitter, Facebook en YouTube beperken openlijk officiële accounts van Rusland. Netflix, Apple en Google hebben Russische kanalen en applicaties uit hun diensten en app stores verwijderd. Ongekende draconische censuur wordt opgelegd op aan Rusland gerelateerde inhoud.

◆ De Verenigde Staten misbruiken hun culturele hegemonie om een “vreedzame evolutie” in socialistische landen op gang te brengen. Zij zetten nieuwsmedia en culturele organisaties op die zich richten op socialistische landen. Zij storten duizelingwekkende hoeveelheden overheidsgeld in radio- en televisienetwerken om hun ideologische infiltratie te ondersteunen, en deze spreekbuizen bestoken socialistische landen dag en nacht in tientallen talen met opruiende propaganda.

De Verenigde Staten gebruiken desinformatie als een speer om andere landen aan te vallen, en hebben er een industriële keten omheen gebouwd: er zijn groepen en individuen die verhalen verzinnen, en deze wereldwijd verspreiden om de publieke opinie te misleiden met de steun van bijna onbeperkte financiële middelen.

Conclusie

Terwijl een rechtvaardige zaak brede steun krijgt voor zijn voorvechter, veroordeelt een onrechtvaardige zaak zijn voorvechter tot een uitgestotene. De hegemoniale, dominante en intimiderende praktijken waarbij kracht wordt gebruikt om de zwakkeren te intimideren, van anderen met geweld en kunstgrepen worden afgepakt en een nulsomspel wordt gespeeld, berokkenen ernstige schade. De historische trends van vrede, ontwikkeling, samenwerking en wederzijds voordeel zijn niet te stuiten. De Verenigde Staten hebben de waarheid terzijde geschoven met hun macht en het recht met voeten getreden om hun eigenbelang te dienen. Deze unilaterale, egoïstische en regressieve hegemoniale praktijken hebben geleid tot toenemende, intense kritiek en verzet van de internationale gemeenschap.

Landen moeten elkaar respecteren en als gelijken behandelen. Grote landen moeten zich gedragen op een manier die past bij hun status en het voortouw nemen bij het nastreven van een nieuw model van betrekkingen tussen staten, met dialoog en partnerschap, niet met confrontatie of alliantie. China verzet zich tegen alle vormen van hegemonisme en machtspolitiek en verwerpt inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van andere landen. De Verenigde Staten moeten zich serieus bezinnen. Zij moeten kritisch onderzoeken wat zij hebben gedaan, hun arrogantie en vooroordelen laten varen en stoppen met hun hegemoniale, dominante en intimiderende praktijken.

Via The Saker.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Poetin onthult de waarheid over kwaadaardige, SATANISCHE westerse leiders die de wereld PLUNDEREN en de menselijke vrijheid vernietigen

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: