Amerika in verval speelt wereldleider

Amerikaanse functionarissen hebben decennialang nationale veiligheid opgeofferd in hun streven naar nationale superioriteit. Verdere wapenleveranties aan Oekraïne garanderen geen overwinning voor Kiev, maar leiden alleen maar tot escalatie. Dat is niet in het belang van de VS, die eerst en vooral voor de eigen bevolking moeten zorgen.

Een politiek generatieprobleem

Sommigen zouden het Amerikaanse politieke leiderschap – van welke factie dan ook – kunnen vragen of ze zich hebben gerealiseerd dat de VS niet langer de baas van de wereld is. Als het antwoord nee is, is er een uitgebreid update-dossier nodig dat heel snel op het bureau van de dienstdoende president moet worden afgeleverd, schrijft Lorenzo Maria Pacini.

Er is geen tijd meer. We herhalen: er is geen tijd meer.

De Verenigde Staten zitten midden in een politieke crisis die het hele Westen treft (dat rechtstreeks door de VS wordt beïnvloed) en zijn er nog niet in geslaagd om die op te lossen. Dit is internationaal gezien een groot nadeel, want overal om ons heen is er een wereld die vooruit gaat, in een multipolaire verhoudingen, met een groot aantal regeringen en volkeren die niet langer onder de hiel van de indringer willen blijven en die in opstand komen, sommige door markten, sommige door partnerschappen, sommige door revoluties.

In dit alles bevindt de VS zich midden in een sociale crisis die de ongekende politieke crisis weerspiegelt. De ondergang van het Westen, zoals Oswald Spengler het uitdrukte, klinkt luider dan mensen denken. Niemand bekommert zich nog om de Amerikanen, want er zijn eigenlijk geen politici meer die Amerika een warm hart toedragen, terwijl ze liever hun eigen belangen op het oog hebben. Dit proces van scheiding van bestuur-representatie-mensen is een van de meest delicate punten van een overgangsfase die ertoe zal leiden dat de hele mensheid de politieke processen waarmee samenlevingen zich organiseren, zal moeten heroverwegen. Het probleem is dat de VS nog steeds een imperialistisch politiek systeem is met tentakels over de hele wereld, en dat de dollar al bijna een eeuw de belangrijkste valuta is die de planeet domineert, dus de gevolgen van dit debacle zullen al even ongekend zijn. De uiteindelijke metastase van een zieke samenleving kan niet worden vermeden.

Het Amerikaanse generatieprobleem komt sterk tot uiting in het buitenlands beleid van het land: hoewel het waar is dat er een meesterlijke consistentie is met de langetermijnplanning die aan het begin van de 20e eeuw werd opgesteld, is het net zo waar dat de dingen niet zijn gegaan zoals strategen en analisten hadden verwacht. We moeten nu rekening houden met de realiteit. De VS heeft een zeer exclusief, lobbyend, elitair onderwijssysteem dat verbonden is met een paar machtsgroepen, wiens afhankelijkheid van de ‘matrices’ van Londen en Tel Aviv het succes van kandidaten complex maakt. Velen worden geroepen maar weinigen worden gekozen, om het bekende evangelievers te parafraseren. In plaats daarvan is de massa gevoed met een opvoeding die heeft geleid tot een algemene verarming, een plotselinge verlaging van vaardigheden en onherstelbare culturele schade, waarmee een proces is begonnen dat zichzelf in stand houdt door zijn eigen successen (die eigenlijk mislukkingen zijn). Wie zal er in de toekomst aan Amerikanen denken? Zelfs de huidige verkiezingskandidaten zijn er niet in geslaagd om een minimum aantal opvolgers te vinden.

Terwijl de oorlogszuchtige retoriek voortduurt, wordt de VS gedestabiliseerd door een ongekende illegale immigratie, waarbij sociale protesten worden beslecht met geweld of een paar doses nieuwe goedkope psychotrope drugs, waarbij nieuw massavermaak wordt geproduceerd om het protest binnen aanvaardbare grenzen te houden. Misschien kan het niemand echt iets schelen wat er in de ‘Nieuwe Wereld’ aan de overkant van de Atlantische Oceaan gebeurt. Of misschien geven ze er genoeg om om de moordenaar zijn eigen dood te laten sterven.

Opoffering moet de overwinning waard zijn

Vanuit strategisch oogpunt is de situatie vrij bekend. Het Westelijk Front, ça va sans dire, heeft nooit echt militair voordeel opgeleverd. Er is een onberekenbare hoeveelheid geld uitgegeven om Oekraïne van allerlei soorten wapens te voorzien, van de oudere die uit de arsenalen na de Sovjet-Unie zijn gehaald tot de recenter geproduceerde, hand in hand met de (nog steeds voortdurende) training van Oekraïense bevelhebbers en speciale eenheden, die, laten we dat niet vergeten, nog niet in het conflict zijn ingezet, waar in plaats daarvan dienstplichtigen en reservisten naartoe zijn gestuurd.

De landen die het conflict aan de westerse kant steunden, moesten hun staatsbegrotingen aanpassen om aan de eisen van Zelensky te voldoen en hun economieën omvormen tot oorlogseconomieën, waar dat min of meer mogelijk en passend was. Heel Europa ging, op aandringen van de Verenigde Staten van Amerika, een langzame fase van herbewapening in zoals niet meer is voorgekomen sinds de Tweede Wereldoorlog.

De bonte industriële wapenmachine heeft miljarden dollars aan wapenbedrijven gegeven. Hoeveel F-16’s zijn er aan Oekraïne geleverd? Hoeveel F-35’s zijn er in voorbereiding? Hoeveel ATACMS worden er tegenwoordig besproken in het Congres? En vanuit het Europees Parlement, een perfecte gehoorzame vazal, welke raketmodellen staan er op de agenda? We zijn eraan gewend geraakt om over wapens te horen alsof we het over sportwedstrijden met onze favoriete atleten hebben, juichend en opgewonden als we de kosten horen van een apparaat dat duizenden mensen kan doden. Maar oorlog is geen spel, geen grap.

Hoewel de mogelijkheid om verder en harder toe te slaan in Rusland het moreel van de Oekraïners kan opkrikken, is het de strijd op de grond die de uitkomst van het conflict zal bepalen, en daar is Kiev aan het verliezen. Zelfs op het gebied van info-oorlogvoering zijn er geen bijzondere resultaten meer, en inmiddels beseffen zelfs de mainstream media dat er iets mis is. De retoriek van de ideale strijd om Oekraïne is op allerlei manieren herhaald, zonder dat het enige zinvolle resultaten oplevert, behalve dat het een paar jonge mannen verleidt om naar het front te gaan en kanonnenvoer te worden.

Zelfs als extra westerse wapens niet tot een overwinning voor Kiev zouden leiden, zouden ze de oorlog kunnen uitbreiden of intensiveren, en dat is niet in het belang van Amerika. Het is begrijpelijk dat de bondgenoten sympathiseren met Oekraïne, ondanks de ondoordachte stap van de NAVO in de richting van de Russische grens. Hun eerste verantwoordelijkheid ligt echter bij hun eigen naties, en daarom zijn ze hun beruchte belofte uit 2008 om Oekraïne en Georgië bij de trans-Atlantische alliantie te betrekken, nooit nagekomen. Niemand was bereid om over beide landen oorlog te voeren met Rusland.

De proxyoorlog doet de delicate grens tussen oorlog en vrede vervagen.

Hoe lang moet het geduld van andere internationale actoren die toekijken nog worden misbruikt? Het conflict zal niet alleen binnen de grenzen van Europa blijven, en als dat wel zo is, dan hebben de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende Koude Oorlog ons al decennia geleden geleerd dat geen enkele oorlog meer ‘nationaal’ en begrensbaar is. Europese landen hebben betrekkingen met tal van andere niet-Europese staten, die er alle belang bij hebben hun eigen zaken te beschermen en niet de dupe te worden van een langdurig conflict in opdracht van de overheersende Lady van de VS.

En hoe zouden de VS hiervan profiteren? Het vooruitzicht is dat van een wereldwijde escalatie waarbij de meerderheid niet langer aan de kant van de Amerikanen staat, en dit is nu een onbetwistbaar feit.

De VS worden geconfronteerd met een aantal zeer ernstige risico’s en als ze daar geen rekening mee houden, zal de schade onherstelbaar zijn.

Een zeer ernstige vraag: wat blijft er daarna over?

Hoewel het waar is dat de geleverde bewapening en mankracht de Russische herovering tenminste gedeeltelijk hebben kunnen vertragen, is het net zo waar dat er geen sprake is van een overwinning. Dit is begrijpelijk als men in gedachten houdt dat de Speciale Militaire Operatie geen conventionele oorlog is en dat deze vanaf het begin bewust werd uitgevochten volgens de strategische criteria van totale hybride oorlogsvoering. De Amerikanen wilden nooit proberen het conflict onmiddellijk te winnen, anders hadden ze een andere strategie gevolgd, die militair agressiever was en waarbij de Europese landen vanaf het begin in een flitsoorlog waren betrokken.

Wat er in plaats daarvan is gebeurd, is een langzaam proces van het herschikken van het hele Westen in een anti-multipolaire sleutel, tegen de initiatieven in die al voor februari 2022 door Rusland vooruigang vonden, China en andere landen die zich aan het bevrijden waren van de Anglo-Amerikaanse hegemonie. De VS heeft Europa naar een afgrond geleid, meer nog dan voorheen, na bijna een eeuw van militaire bezetting, politieke onderwerping, economische onderwerping en culturele verwoesting. Nu is er geen keuze meer: of een totale revolutie of deelname aan de laatste akte van dit macabere theater, waarvan de richting in ieder geval winst zal opleveren, ongeacht of dat op de korte of lange termijn is. Een zeer belangrijk strategisch principe is om nooit iets of iemand op te offeren tenzij je er iets bij te winnen hebt. En de VS weet dit heel goed.

Ten tijde van de Amerikaanse verkiezingscampagne blijven we maar horen over ‘diplomatie’ om te proberen het conflict in Oekraïne op te lossen… of is het misschien eigenlijk om te proberen de interne Amerikaanse oorlog op te lossen? Want om eerlijk te zijn, zonder een stabiele natie heeft diplomatie geen zin. Wie zou er ooit aan tafel gaan zitten met een vijand die op het punt staat te imploderen? Met welke geloofwaardigheid staat de VS zichzelf nog toe om zijn stem te verheffen tegen de ‘rest van de wereld’?

De vraag is dan: wat blijft er daarna over? Het is een vraag die we ons misschien te laat stellen.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Verdienen de Europeanen wat hen nu te wachten staat?

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: