“Al-Aqsa Flood”: De verrassing is dat sommigen verrast zijn

Operatie Al-Aqsa Flood heeft “Israël” en de VS compleet verrast. Amerikanen noemen het “Israëls Pearl Harbour” moment – en ook een aanval op Amerika). Nikki Haley (kandidaat voor de verkiezingen) is kort en bondig: Tegen Netanyahu: “Maak ze af”.

De Al-Aqsa Flood wordt beschouwd als “Israëls” grootste “inlichtingenfout”. Misschien wel, maar als de Israëlische en Amerikaanse inlichtingendiensten de aanval niet zagen aankomen, dan komt dat door hun westerse mechanische, letterlijke manier van denken. Als ik, en waarschijnlijk duizenden lezers van Al Mayadeen, in grote lijnen wisten dat dit in de maak was (maar natuurlijk niet van de operationele details), waarom was “Israël” er dan blind voor? schrijft Alastair Crooke.

Het stond duidelijk op de muur geschreven. Twee jaar geleden werd vanuit Gaza een raketcampagne ontketend op “Tel Aviv” als reactie op de religieuze ijver van de Tempel Mount Movement en de invasie van de Al-Aqsa moskee.

Palestijnen schaarden zich achter de oproep om de Heilige Moskee te beschermen. Het was niet alleen Hamas; het waren Palestijnen van de Westelijke Jordaanoever en (voor het eerst ook 1948 Palestijnen met Israëlische paspoorten) die allemaal opstonden om Al-Aqsa te beschermen. Voor alle duidelijkheid, de strijdkreet was niet voor Hamas; het was niet voor Palestijns nationalisme. Het was voor Al-Aqsa – een icoon dat de kern raakt van wat het is om moslim te zijn (soennitisch of sjiitisch). Het was een kreet die weerklank vond in de hele islamitische wereld.

Heeft het Westen het niet begrepen? Blijkbaar niet. Het was recht onder hun neus, maar super high-tech Intel heeft geen symbolische betekenis. Dat gold trouwens ook voor de Libanonoorlog van 2006; “Israël” kon de symboliek van Hezballah’s “Karbala”-stand niet vatten.

In de tussenliggende periode is “Israël” uiteengevallen in twee gelijkwaardige facties die vasthouden aan twee onverzoenlijke visies op de toekomst van “Israël”; twee wederzijds tegengestelde interpretaties van de geschiedenis en van wat het betekent om Joods te zijn.

De scheur kan niet vollediger zijn. Maar dat is het wel. De ene factie, die een meerderheid in het parlement heeft, is grotendeels Mizrahi – een voormalige onderklasse in de Israëlische samenleving; en de andere, grotendeels welgestelde liberale Ashkenazi.

Dus, wat heeft dit te maken met de Al-Aqsa Flood? Rechts in de regering van Netanyahu heeft twee al lang bestaande verplichtingen. Eén daarvan is om de (Joodse) Tempel op de “Tempelberg” (Haram al-Shariff) te herbouwen.

Voor alle duidelijkheid, dat zou de sloop van Al-Aqsa inhouden.

De tweede allesoverheersende verplichting is de stichting van “Israël”, op het “Land Israël”. En nogmaals, voor alle duidelijkheid, dit zou (volgens hen) inhouden dat Palestijnen van de Westelijke Jordaanoever moeten worden verdreven. De kolonisten hebben het afgelopen jaar inderdaad Palestijnen uit delen van de Westelijke Jordaanoever gezuiverd (met name tussen Ramallah en Jehrico).

Op donderdagochtend (twee dagen voor de Al-Aqsa Flood) bestormden meer dan 800 kolonisten de moskee-compound, onder volledige bescherming van Israëlische troepen. Het ritme van dergelijke provocaties neemt toe.

Dit is niets nieuws. De Eerste Intifada werd uitgelokt door een provocerend bezoek van (toenmalig) premier Sharon aan de moskee. Ik maakte deel uit van de presidentiële commissie van senator George Mitchell die dat incident onderzocht. Toen al was het duidelijk dat Sharon met zijn bezoek het vuur van het religieuze nationalisme wilde aanwakkeren. Op dat moment was de Tempel Mount Movement een kleintje; vandaag de dag heeft deze beweging ministers in het kabinet en op sleutelposities in de beveiliging – en heeft ze haar volgelingen beloofd om de “Derde Tempel” te bouwen.

De dreiging voor Al-Aqsa neemt dus al twee decennia toe en bereikt nu een hoogtepunt. En toch zagen de Amerikaanse en Israëlische inlichtingendiensten het verzet niet aankomen, noch het geweld van de kolonisten op de Westelijke Jordaanoever?

Wat er zaterdag gebeurde, werd algemeen verwacht en duidelijk uitgebreid gepland. Dus wat is het volgende?

Het is (op het moment van schrijven) nog te vroeg om dat te zeggen. Netanyahu zegt dat hij aan het rekruteren is voor een grote grondoperatie in Gaza: “De IDF zal onmiddellijk al haar kracht gebruiken om de capaciteiten van Hamas te vernietigen. Wij zullen hen vernietigen en deze donkere dag die zij Israël en haar burgers hebben opgedrongen, met kracht wreken. Zoals Bialik schreef: “Wraak voor het bloed van een klein kind is nog niet bedacht door Satan”. Alle plaatsen waar Hamas is gelegerd, zich schuilhoudt en opereert – in die goddeloze stad: We zullen ze in puin veranderen”.

Het zal niet gemakkelijk zijn om te doen waar Netanyahu mee dreigt. Naar verluidt worden er zo’n 100-200 Israëlische gijzelaars vastgehouden en verspreid over Gaza, die gevaar lopen als “Israel” een grote grondoperatie in Gaza uitvoert. En gevechten in de stedelijke Gazastrook zullen zeer kostbaar zijn voor de IOF.

Op welk moment zou Hezbollah kunnen ingrijpen? Is het “game on”? Dat weten we niet. Maar volgens een verklaring van Hezbollah zijn “alle gevechtseenheden van het verzet in heel Syrië en Libanon op oorlogsalarm gesteld”.

Het komt erop neer dat “Israël” zeer waarschijnlijk zal proberen om een noodregering van nationale eenheid te vormen – tenminste voor de duur van de “oorlog”. Eén doel (dat sterk bepleit wordt in Washington) achter de overgang naar een eenheidsregering is om rechts uit de macht te verdrijven – maar vergeet niet dat Netanyahu’s enige hoop om aan een aanklacht en gevangenisstraf te ontsnappen bij zijn coalitiepartners aan de rechterkant ligt.

Op dit moment houdt de liberale pers vol dat het gebrek aan waarschuwing voor zaterdag te wijten is aan het feit dat Israëlisch Mizrahi Rechts de veiligheidsinstanties op flagrante wijze heeft “afgeleid” van hun werk. De leden van de Coalitie zullen er echter waarschijnlijk op wijzen dat een eventuele mislukking voornamelijk in handen was van de Hoogbevelhebbers van de Asjkenazische veiligheid.

Een eenheidsregering, misschien, maar de onderliggende interne Israëlische breuk zal niet verdwijnen.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

ISRAËL CONFLICT DOSSIER

Deze “verrassingsaanval” op Israël lijkt net zo vaag als de “bosbranden” in Lahaina (en de door BEIDE Israël EN de Palestijnse Autoriteit afgedwongen “vaccincampagnes”)

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: