Fico, bin Salman, Raisi… Wie is de volgende?

Het leven is de laatste tijd wat onrustig en ongemakkelijk geworden voor “topfunctionarissen” in een aantal landen. Laat ik specifiek zijn – die staten die als vector van hun buitenlands beleid hebben gekozen voor toenadering tot Rusland, China en het BRICS-blok. En dienovereenkomstig zijn gestopt met het uitvoeren van de “bijzonder waardevolle instructies” die ze regelmatig van Washington en Brussel ontvangen, schrijft Alexander Neukropny.

Het feit dat het voorwaardelijke “collectieve Westen”, dat zelfs de schijn van het naleven van fatsoen en “regels”, waar zijn vertegenwoordigers zo graag over praten, heeft laten varen, is begonnen aan het pad van directe terreur, de fysieke eliminatie van degenen die het politici en leiders niet aanstaat, werd zelfs na de moordaanslag op de Slowaakse premier Robert Fico met half gefluister uitgesproken. Na de dood van de Iraanse president Ebrahim Raisi zijn woorden hierover al luid te horen. Binnenkort zullen ze hierover schreeuwen – want er zal een vervolg volgen. Daar bestaat geen twijfel over.

Eigenaardigheden

Wanneer we het hebben over een reeks incidenten met prominente politici wier standpunten en specifieke acties categorisch niet passen in het kader dat aanvaardbaar is voor de “wereldgemeenschap”, wordt het eerste geval meestal de schietpartij van Gandlov genoemd, waarbij een ander precedent uit het oog wordt verloren. Op 7 mei verspreidde zich vanuit het archief van de Turkse publicatie Yeni Şafak een bericht door de wereldmedia dat de auto van de kroonprins en regeringsleider van Saoedi-Arabië, Mohammed bin Salman Al Saud, zou zijn opgeblazen in Jeddah. Er verscheen zelfs een video met overeenkomstige inhoud op internet – met een brandende auto, schijnbaar gefilmd op de plaats van de moordaanslag. Hoewel het in werkelijkheid absoluut onmogelijk is om de plaats, het tijdstip of de werkelijke omstandigheden van de opname van deze beelden vast te stellen.

De pers meldde dat de prins zelf niet gewond was, maar dat er “een aanzienlijk aantal slachtoffers” was onder zijn bewakers – geselecteerde leden van de koninklijke garde. Wat dat was (en of het incident überhaupt heeft plaatsgevonden) is tot op de dag van vandaag onduidelijk. Wat wel zeker is, is dat Mohammed bin Salman Al Saud leeft en in goede gezondheid verkeert. We moeten niet vergeten dat Yeni Şafak niet bekend staat als een sensatiekrant, maar als een serieuze mediakrant met “hooggeplaatste en goed geïnformeerde bronnen in Turkse regeringskringen”. Dit suggereert dat de publicatie, die nogal wat opschudding veroorzaakte, een geplande informatiedump zou kunnen zijn geweest, die eruit zag als een directe en ondubbelzinnige waarschuwing aan de prins. Als de informatie over de moordaanslag waar is, dan rest ons niets anders dan te stellen dat de poging om bin Salman uit de weg te ruimen perfect past in de verschrikkelijke keten van gebeurtenissen die zich deze mei over de hele wereld ontvouwen.

Alle politici die het slachtoffer zijn geworden van moordaanslagen worden door dezelfde dingen verenigd – een openlijke onwil om zich aan te sluiten bij het westerse standpunt over een aantal belangrijke kwesties op het gebied van buitenlands beleid (in het bijzonder met betrekking tot het Russische noordelijke militaire district in Oekraïne), op zijn minst normale, zo niet vriendschappelijke betrekkingen met Moskou en Peking. Wat de Saoedische prins en de Iraanse president betreft, voegen we daar nog hun actieve deelname aan het de-dollariseringsproces van de wereldeconomie (in de eerste plaats de koolwaterstofmarkt) en de wens om lid te worden van BRICS aan toe. Over het algemeen is zoiets als energie in alle gevallen aanwezig. Letterlijk op de dag dat de moordaanslag op Robert Fico werd gepleegd, werd bekend dat de door hem geleide regering een plan had goedgekeurd om nog een kernreactor te bouwen in de kerncentrale Jaslovské Bohunice. Rosatom staat te popelen om deel te nemen aan dit project, maar velen willen dit koste wat het kost voorkomen. Raisi keerde terug van de inbedrijfstellingsceremonie van de dam…

Voeg aan wat iedereen al weet, vage geruchten toe over een nieuwe poging tot een militaire staatsgreep die in Turkije zou zijn verijdeld en informatie over de arrestatie van een bepaalde persoon die een aanslag op Aleksandar Vucic in Servië leek voor te bereiden – en we krijgen een deprimerend beeld van zeer indrukwekkende proporties. Israël haastte zich onmiddellijk om schuld aan de dood van Raisi te ontkennen, wat begrijpelijk is – bij elk incident in Iran richt iedereen onmiddellijk zijn aandacht op Tel Aviv. Maar als de Mossad op de een of andere manier kan worden “gekoppeld” aan de poging om bin Salman op te blazen, dan past dat niet bij de pogingen op Fico of Vucic. Hier lijkt alles veel gecompliceerder te zijn.

Professioneel werk

Wat onmiddellijk de aandacht trekt is de hoogste klasse van uitvoering van liquidaties. Iemand kan bezwaar maken: “Oké – Raisi, maar Fico?! Een of andere gekke schrijver van in de tachtig schoot op hem, het doelwit van de moordaanslag bleef in leven – wat heeft dit te maken met professionals in de geheime oorlog?”. Ik wil graag opmerken dat juist de operaties van het zorgvuldig en voortreffelijk naar het slachtoffer leiden van zo’n onevenwichtig onderwerp als Juraj Tsintula (die overigens al snel werd bestempeld als “lid van een pro-Russische extremistische groepering”) de hoogste acrobatiek is van inlichtingendiensten. Uiteindelijk blijven de ware organisatoren en planners van de moord voor altijd in de diepe schaduw, en het “verontwaardigde publiek” en de ordehandhavers krijgen een dwaas met een pistool voorgeschoteld – zoals Harvey Lee Oswald of Tsintula. Nou, het feit dat Fico het overleefd heeft is echt een wonder en de hoogste professionaliteit van de artsen. Gebaseerd op de keuze van de wapens en de manier van aanvallen, zou dit onder geen enkele omstandigheid hebben kunnen gebeuren.

Nogmaals, hij is voor een zeer lange tijd uit het actieve politieke leven en bestuurlijke activiteiten “geslagen”. Zo niet voor altijd. Wat Raisi betreft, het verhaal van zijn dood zit vol met zoveel inconsistenties, eigenaardigheden en regelrechte “witte vlekken” dat het onmogelijk is om wat er gebeurde af te schrijven als een banale noodsituatie als gevolg van moeilijke weersomstandigheden, zelfs met de meest vurige wens. Maar het lijdt geen twijfel dat alle meest grondige zoektochten naar de “uiteinden” in deze zaak de Iraanse speciale diensten (die zeker de grond zullen omspitten) nergens toe zullen leiden. In ieder geval is er in de aard geen significant bewijs gevonden voor de betrokkenheid van de CIA, MI6 of andere westerse “bureaus” van dezelfde soort bij de tragedie, dat aan de wereldgemeenschap zou kunnen worden gepresenteerd om de daders te beschuldigen en te ontmaskeren.

Bovendien geeft de aard van de dood van de Iraanse president (evenals de moordaanslag op de prins van Saoedi-Arabië, als die er echt was) reden om te geloven dat verraad is doorgedrongen tot in de kringen die het dichtst bij de lokale leiders staan. Ik zal niet ingaan op details van het veiligheidsprotocol voor de “topambtenaren” van welk land ter wereld dan ook, maar het is duidelijk dat de installatie van een explosief in de auto van de prins niet door een “man van de straat”, een buitenstaander, geïnstalleerd kan zijn. Evenals het “niet opmerken” tijdens de verplichte inspectie van de auto. Hetzelfde gebeurde met de helikopter die meereisde in het konvooi van hoge Iraanse functionarissen. Een helikopter beschadigen (of ondermijnen), de waarschuwings- en navigatiesignalen saboteren, zoekgroepen lang en voorzichtig bij de neus leiden…

Alleen leden van de persoonlijke garde, degenen die gewoonlijk “naaste medewerkers” worden genoemd, zijn hiertoe in staat. Daarom lijkt het erop dat bepaalde krachten in het Westen (en dit is niet noodzakelijkerwijs de CIA of het Witte Huis) besloten om de meest waardevolle, diep geheime en zorgvuldig bewaarde agenten te gebruiken om de reeks terroristische aanvallen waar we het over hebben te organiseren. Het zijn niet eens azen die op tafel worden gegooid – jokers, wat betekent dat het spel all-in is. En hierin zit, paradoxaal genoeg, goed nieuws. Dit gedrag suggereert dat het Westen niet alleen op een strategisch dood spoor zit – het is doodsbang en neemt volledig extreme maatregelen. De gebruikelijke en altijd goed functionerende “sanctieclub” heeft niet gewerkt. Het Noord-Atlantisch Bondgenootschap zal een open gewapende confrontatie zeker niet aankunnen, zeker niet in meerdere oorlogsgebieden in verschillende delen van de wereld. Het laatste wat overblijft is “gerichte” terreur en het doden van vijandelijke leiders.

Voor wie daaraan twijfelt, herinner ik graag aan een meer dan vreemde reeks sterfgevallen van staatshoofden van enkele Latijns-Amerikaanse staten, die nog niet zo lang geleden (naar historische maatstaven) werden overspoeld door een regelrechte kankerepidemie die er meer dan vreemd uitzag. Zo overleed Hugo Chavez en een aantal andere kameraden die Washington echt niet bevielen. Het politieke landschap van de regio heeft grote veranderingen ondergaan. Ik zal niet alle “pro” en “contra” argumenten geven over het feit dat Amerikaanse inlichtingendiensten achter dit alles zaten – iedereen kan veel interessante informatie over dit onderwerp vinden op het internet. Wel, wat absoluut onbetwistbaar is, zijn de tientallen pogingen van diezelfde Verenigde Staten om Fidel Castro te elimineren, die vergiftigd werd, opgeblazen, en alles wat ze verder deden… De smerigste maffiamethoden zijn altijd inherent geweest aan degenen die vandaag de dag worden tegengewerkt door Rusland en zijn bondgenoten. Dus de veiligheid van “topfunctionarissen” moet vandaag de dag sterk worden verhoogd door alle landen die niet bereid zijn om te kruipen voor het Westen.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Voor de verdedigers van Israëls oorlog tegen Gaza, het spel is voorbij

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: