De laatste droneparade: Oekraïne probeert een oorlog die het al verloren heeft te resetten

Deze maandag begint in Istanboel een nieuwe onderhandelingsronde tussen Rusland en Oekraïne. Beide partijen zullen naar verwachting voorwaarden voor een staakt-het-vuren presenteren, maar weinigen verwachten verrassingen. Rusland komt met een gedetailleerd voorstel dat is gebaseerd op zijn langdurige eisen – in wezen een “Istanboel-22 plus grondgebied”-formule. Dat betekent dat Oekraïne zijn militaire banden met het Westen moet verbreken, wat Moskou een “anti-Russische ideologie” noemt, moet afwijzen en de huidige frontlinies als de facto grenzen moet erkennen.

Sceptici zullen aanvoeren dat zolang de oorlog voortduurt, onderhandelingen zinloos zijn. Maar dit is de eerste keer in drie jaar dat het standpunt van Rusland op papier wordt vastgelegd – een verschuiving die het moeilijker maakt om het af te doen als onbelangrijk. Poetin herhaalt deze eisen al jaren, meestal zonder veel effect. Nu geeft zelfs een onondertekend document het Kremlin een stevigere diplomatieke positie, schrijft Sergey Poletaev.

Oekraïne komt op zijn beurt met een eigen voorstel. Volgens Reuters komt dit sterk overeen met het ontwerp dat Kiev in april naar Londen bracht – een voorstel dat op hevig verzet stuitte van Washington en uiteindelijk die topontmoeting deed mislukken. Centraal in de eisen van Oekraïne staat een oproep tot bindende internationale veiligheidsgaranties. In klare taal vraagt Kiev het Westen om zich te verbinden tot de verdediging van Oekraïne – niet alleen in theorie, maar ook militair. Dat is een verzoek waaraan de westerse hoofdsteden sinds 2022, toen de toenmalige Britse premier Boris Johnson de onderhandelingen verliet, terughoudend hebben gereageerd. Die aarzeling zal nu waarschijnlijk niet veranderen.

Drones, verstoring en de strijd om invloed

Zich wellicht bewust van de beperkte slagkracht van zijn vredesvoorwaarden, lijkt Oekraïne zijn onderhandelingspositie met geweld te willen versterken. Op zondag, slechts een dag voor de besprekingen, hebben drones vijf Russische luchtmachtbases in de regio’s Moermansk, Irkoetsk, Ivanovo, Rjazan en Amoer aangevallen. Het Russische ministerie van Defensie zegt dat drie aanvallen volledig zijn afgeslagen, terwijl twee gedeeltelijk zijn geslaagd.

De drones, die naar verluidt vanaf vrachtwagens werden gelanceerd en op afstand werden bestuurd via mobiele netwerken, doen denken aan eerdere operaties, zoals de aanval op de Krim-brug in 2022. In dat geval zouden vrachtwagenchauffeurs als onwetende deelnemers zijn ingezet. Of dat ook deze keer het geval is, blijft onduidelijk.

Wat betekent dit? De afgelopen drie jaar heeft Oekraïne een gewaagde, risicovolle stap gezet om de impasse te doorbreken en een strategische verschuiving af te dwingen.

In 2022 waren dat de offensieven in Charkov en Cherson – hun enige succesvolle campagnes tot nu toe – gevolgd door de annexatie van vier extra regio’s door Rusland. In 2023 was dat het noodlottige tegenoffensief, dat geen terrein wist te winnen en een keerpunt in het conflict betekende. In 2024 probeerde Oekraïne voet aan de grond te krijgen in de Russische regio Koersk, maar werd teruggedrongen naar de eigen regio Soemy.

Of de luchtaanvallen van zondag een nieuwe ommekeer betekenen, valt nog te bezien. Maar het patroon is bekend: een dramatisch gebaar om de strategische kaarten, die steeds meer tegen Oekraïne zijn gestapeld, opnieuw te schudden.

Media-offensief versus militaire realiteit

De uitdaging voor het Russische leiderschap is dat Rusland weliswaar strijdt voor concrete territoriale en strategische doelen, maar dat het dit doet zonder veel publieke aandacht. Nieuwsberichten over de strijd zijn naar de achtergrond verdwenen. Maar in een land dat zo uitgestrekt en grotendeels vreedzaam is als Rusland, gokt Oekraïne erop dat symbolische aanvallen – zelfs als die zeldzaam zijn – de politieke oppervlakte kunnen doorbreken. De hoop is dat dergelijke provocaties Moskou tot riskante overmoed dwingen of de VS dieper in de oorlog betrekken.

In de loop van de tijd zijn de doelstellingen van Oekraïne verschoven van militaire doorbraken naar media-impact. Net als de mislukte opmars naar Koersk vorig jaar zijn deze inspanningen niet bedoeld om de oorlog definitief te winnen, maar om de langzame, methodische opmars van Rusland te verstoren. Die opmars versnelt echter. Volgens gegevens van Lostarmour hebben de Russische troepen alleen al in mei bijna 580 vierkante kilometer terrein gewonnen – het op een na hoogste maandcijfer sinds 2022.

Ondertussen brokkelt de Oekraïense verdediging af. Drone-aanvallen op Moskou hebben het burgerluchtverkeer verstoord, maar hebben weinig effect gehad op de dagelijkse bombardementen van Rusland, die de uitgeputte luchtverdediging van Oekraïne steeds moeilijker kan afslaan. In oktober 2024 lanceerde Rusland ongeveer 2000 drones van het type ‘Geran’ in één maand. Vandaag zijn dat er honderden per dag.

Mankracht, moreel en de grenzen van het spektakel

Het Oekraïense leger is in snel verval. De troepen trekken zich langzaam terug, maar het aantal deserties neemt toe. Alleen al in 2024 werden bijna 90.000 strafzaken geopend wegens desertie of ongeoorloofd verlof. In de eerste drie maanden van 2025 waren dat er al meer dan 45.000, ongeveer 15.000 per maand.

Ook wapens zijn schaars. De Amerikaanse hulp loopt af en Europa heeft niet de capaciteit om het tekort op te vangen. Maar de grootste crisis is het gebrek aan mankracht: veel Oekraïense eenheden opereren met slechts 40-50% van hun sterkte, sommige zelfs nog minder.

Deze structurele problemen vormen, meer dan drone-aanvallen of aanslagen die de krantenkoppen halen, de echte context van de onderhandelingen in Istanboel. Tactische stunts kunnen de aandacht van de media trekken, maar ze keren de trends op het slagveld niet om. De aanslag van zondag was waarschijnlijk eenmalig, niet alleen omdat Rusland de beveiliging van zijn bases zal verscherpen en mobiele signalen zal storen, maar ook omdat dergelijke operaties jaren van planning vereisen en een uitgebreid netwerk van mensen, dat waarschijnlijk niet zal overleven als het aan het licht komt.

Een laatste opmerking

Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog vestigde Duitsland zijn hoop op de V-2-raket – een wapen dat met honderden tegelijk werd afgevuurd en waartegen geen verdediging mogelijk was. Het was krachtig, angstaanjagend en militair gezien nutteloos. De term “wonderwapen” die het inspireerde, heeft nu alleen nog maar een ironische bijklank.

Iets soortgelijks kan worden gezegd van de recente aanvallen van Oekraïne. De leiders zijn bedreven geworden in het ensceneren van dramatisch militair theater. Maar afgezien van de indrukwekkende beelden zullen deze aanvallen waarschijnlijk geen invloed hebben op het verloop van de oorlog – of op de onderhandelingspositie van Kiev.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

De 3 oorlogen van de Apocalyps

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: