Wol over onze ogen

Ik vind het merkwaardig dat mensen niet begrijpen dat kwaaddoeners historisch gezien altijd moeite hebben gedaan om mensen in het algemeen ervan te overtuigen dat wat zij doen niet slecht is, en in feite goed voor hen is.

Er zijn in de geschiedenis geen uitzonderingen op deze regel geweest – in ieder geval geen die ik ken. Ik zeg niet dat elke leider in de geschiedenis slecht was, maar degenen die dat wel waren, waren typisch oplichters, schrijft Todd Hayen.

Als de politie een man van de straat haalt, om welke reden dan ook, dan krijgt zijn familie te horen dat hij de wet overtrad. Als er een vreedzaam protest is van bezorgde burgers, die worden geslagen en gearresteerd omdat ze protesteerden, krijgt het grote publiek te horen dat ze eigendommen vernielden, of probeerden de regering omver te werpen, en dus een bedreiging vormen voor ieders welzijn (denk aan Truckers Convoy in Canada).

Gevangenen in een gevangenis moeten ordelijk en rustig blijven, anders verliezen zij hun rechten en privileges. Burgers in een gemeenschap moeten hetzelfde doen. Als je geen wanklanken maakt, blijf je gelukkig. Als je je ogen sluit en je niets aantrekt van wat er om je heen gebeurt, dan veroorzaak je geen dissonant.

Het vreemde is wederom dat mensen de punten niet met elkaar verbinden. Niet alleen weigeren ze te zien wat er voor hun neus gebeurt, ze ontkennen het met zoveel felheid en overtuiging, dat ze iedereen die hen probeert te verlichten beschuldigen van samenzweringstheorieën, opruiers, krankzinnigen of erger.

Als wij als menselijke cultuur dit fenomeen zo vaak hebben meegemaakt, waarom trappen wij er dan als massa telkens weer in? “Fool me once, shame on you, fool me twice, shame on me.” Nietzsche had hier iets over te zeggen, maar mijn kennis van Nietzsche schiet tekort om meer te zeggen… iets over het aangeboren verlangen van mensen om tot slaaf gemaakt te worden.

Ik denk vaak aan het handjevol mensen in nazi-Duitsland in het midden van de jaren ’20 en het begin van de jaren ’30, voordat Hitler en het nationaal-socialisme het land overnamen, die duidelijk de zwarte vloed zagen aankomen. Het was toen nog minder duidelijk dat een bekrompen Oostenrijkse grote muil als Hitler op een dag met ijzeren en moorddadige vuist zou regeren.

Maar dit handjevol mensen wist onmiskenbaar wat hen te wachten stond. Als u een van hen was en keek, zelfs met een vluchtige blik, zou u het zien, en u zou het niet hebben weggewuifd. Toen hij in 1933 aan de macht kwam, gingen er zes jaar voorbij voordat Europa in de Tweede Wereldoorlog werd geworpen met de invasie van Polen en de oorlogsverklaring van het Verenigd Koninkrijk.

Tegen die tijd was het te laat om hem te stoppen. Hitler was één man, hoewel de nazi-beweging ontstond met anderen die Hitler als spreekbuis en later als leider kozen.

Wat er nu gebeurt, is niet zo subtiel als de nationaal-socialistische beweging in Duitsland was. Geloof het of niet, de Duitsers waren slimmer en beter geïnformeerd, maar ze waren ook meer murw geslagen dan de mensen in het Westen vandaag, en ze waren heel kwetsbaar en ontvankelijker voor een verlosser-figuur. Wij leven in Huxley’s Brave New World, in wezen afgestompt om ons alleen te concentreren op het kleine scherm op 15 cm van ons gezicht en in de ban van elke vorm van onmiddellijke voldoening.

Zoals Dr. Mark McDonald het uitlegt, zijn wij een continent van comfortisten, verblind door ons comfortabele leven. (Vergeef me dat ik het collectieve “wij” en “u” gebruik – weet dat ik me ervan bewust ben dat de meeste mensen die dit lezen niet tot dit collectief behoren).

Wat betreft het Duitse volk aan het begin van Hitlers macht, zouden velen met hun ogen hebben gerold en geglimlacht als iemand een gesprek begon met “die Hitler, we moeten voorzichtig zijn met hem”. De meeste Duitsers wisten niet eens wie hij was, laat staan dat ze geloofden dat hij aan de brute macht zou komen en het hele land in wanhoop zou storten.

Maar vóór die wanhoop was hij de redder van Duitsland. En zodra de gemiddelde Duitser zijn plaats en macht begon te accepteren, begon men hem te aanbidden. Zoals ik hierboven al zei, heeft hij ze allemaal om de tuin geleid met sappige wortels, en op dat moment was Duitsland wanhopig op zoek naar een wortel – bijna letterlijk, aangezien het een mand vol Duitse marken kostte om er een te kopen.

Het is enigszins ingewikkeld om de huidige gebeurtenissen in onze wereld te vergelijken met die in Europa in de decennia na de Eerste Wereldoorlog. Maar laat dat u niet misleiden tot zelfgenoegzaamheid en een weigering te kijken naar de flagrante overeenkomsten.

Een storm van een ander soort rolt wel degelijk over de horizon. Misschien is hij van een andere soort, maar het is zeker een storm, en een gemene ook, en hij heeft een aantal fundamentele overeenkomsten die we niet kunnen negeren. We moeten niet zijn zoals de gewone Duitsers van weleer, of zoals het grootste deel van het Europa en de VS in het midden van de 20e eeuw. We moeten er nota van nemen en ons bewust zijn.

Er zijn vele redenen waarom Hitler de wereld kon misleiden. Enkele van de belangrijkste redenen waren de reactie van de elite op zijn tirade. Zij mochten de man, en vonden voordeel in zijn oorlogspraatjes (die niet eens echt begonnen tot zijn invasie van Polen, althans niet publiekelijk).

Dit is één ding dat onze huidige situatie vergelijkbaar maakt met de gebeurtenissen van 1925 tot 1945.

De machten in de wereld, de bedrijven, de banken, zelfs de regeringen, waren niet geheel tegen Hitlers plannen (grotendeels mijn mening, maar gesteund door velen die ik heb gelezen). Ze speelden op zijn minst mee, of keken in het slechtste geval de andere kant op. Het was ingewikkeld, zoals gewoonlijk, waarschijnlijk ingewikkelder dan wat we vandaag zien.

Deze wereldwijde verwarring en bedrog vormden op zijn minst de basis voor veel zwart-witdenken. De wereldbevolking, althans het deel dat het niet zo druk had met proberen te overleven, tastte grotendeels in het duister. Klinkt dat bekend?

Zoals ik al zei in de eerste paragraaf van dit stuk, zijn mensen principieel te goed van vertrouwen. Ze geloven dat machtige mensen oprecht zijn als ze zeggen dat ze voor hen zorgen. Er zijn gewoon te veel tegenstrijdigheden met deze veronderstelling door de geschiedenis heen.

Ik kan moeilijk een voorbeeld vinden waarin leiders echt voor hun onderdanen zorgden. Althans de functionarissen die naam maakten als leiders.

Er zijn er misschien een paar die dat leken te doen en de geschiedenisboeken zijn vriendelijk voor hen geweest. Maar er is altijd een ander verhaal.

Leiders lijken de mensen die zij leiden te zien als iets anders dan volwassen mensen. Het zijn kinderen – schapen – die niet weten wat het beste voor hen is. Ik weet zeker dat er leiders waren die echt geloofden dat zij goede mensen waren die goede dingen deden. Zelfs Hitler geloofde dat hij deed wat het beste was voor het Duitse volk. Lenin dacht dat zeker voor Rusland.

Sorry dat ik zo vaak naar Hitler verwijs, maar hij en zijn nazi’s zijn zo’n goed voorbeeld van een autoritaire overname. Het begin van de Sovjet-Unie is niet eens zo intrigerend als zo’n voorbeeld-Lenin en de bolsjewieken die aan de macht kwamen zijn om andere redenen heel interessant, zoals de ineenstorting van een onbekwame imperiale macht en het aan de macht brengen van het proletariaat in wat men hen wijsmaakte dat het zelfbestuur was. Hitler is om andere redenen pikant.

Er valt zoals gewoonlijk meer te zeggen over dit onderwerp, maar ik laat het hierbij. Deel uw gedachten in de commentaarsectie. Waarom denkt u dat mensen in het algemeen zo veel vertrouwen hebben in hun regering en hun leiders, of, wat dat betreft, in bijna iedereen met gezag?

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

GREAT RESET DOSSIER

Massavormingspsychose: Jogger aangevallen in park wegens ‘overtreding’ van sociale afstand

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: