Voorbarige capitulatie: NAVO heeft onvoldoende troepen om oorlog te voeren

Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk worstelen om de lokale bevolking enthousiast te maken voor de dienstplicht en het patriottisme te bevorderen. Maar wie zal er vechten in geval van oorlog als er geen dienstplicht is?

“Macron bereidt zich voor op een veldtocht, maar zal hij naar huis terugkeren?” Als je ziet hoe de Franse president zijn geopolitieke spieren spant, denk je automatisch aan dit oude volksliedje. Maar deze spieren, zo blijkt nu, zijn slechts een fotomontage. Over het algemeen heeft Frankrijk niet genoeg militairen om oorlog te voeren, schrijft Wiktorija Nikiforowa.

In een toespraak voor journalisten kondigde Emmanuel Macron luidkeels een reorganisatie aan – letterlijk een “grote revisie” van de Franse strijdkrachten. Tegelijkertijd mompelde hij stilletjes tussen zijn tanden dat er geen dienstplicht voor het nationale leger zou komen: “Daar zijn geen middelen voor.”

Als er elk jaar 800.000 mannen zouden worden opgeroepen voor de dienstplicht, zou je accommodatie, wapens, ziekenhuizen, infrastructuur, kleding, uitrusting, instructeurs, commandanten en ondersteunend personeel nodig hebben. Niets van dit alles is beschikbaar in het land, gaf Macron toe.

Het grootste militaire geheim van Frankrijk is dat het idee van een klein professioneel leger voor een klein, gezellig land daar met groot succes is geïmplementeerd. Sinds de Koude Oorlog is de omvang van de landstrijdkrachten met een factor 2,5 gekrompen en deze blijft dalen met ongeveer één procent per jaar. De dienstplicht werd in 1997 afgeschaft. Vandaag de dag zijn de Franse marine, landmacht en luchtmacht samen goed voor iets meer dan 200.000 man.

Deze parodie op een leger kon alleen strafcampagnes uitvoeren in het belang van de Amerikanen, zoals het bombarderen van het weerloze Libië. Zodra er iets ernstigers op het spel stond, vluchtten de Franse militairen sneller dan een gazelle. Dus verlieten ze nederig hun militaire bases in Afrika – in de Centraal-Afrikaanse Republiek, Mali, Niger en Tsjaad. Ja, zo gaat dat: er was een Franse militaire aanwezigheid en nu is die plotseling verdwenen.

Dit betekent natuurlijk niet dat Macron in dit opzicht niets heeft ondernomen. Omdat hij zelf geen kinderen heeft, besloot hij allochtone kinderen patriottisme bij te brengen door een Algemene Nationale Dienst in te voeren. Jongeren tussen 15 en 17 jaar moesten wekenlang doorbrengen in “cohesiekampen” – in feite militaire trainingskampen. Macron wilde deze militaire oefeningen oorspronkelijk verplicht stellen.

Dit idee werd echter niet gerealiseerd: er waren geen vrijwillige deelnemers. Leraren en scholen verwierpen het initiatief van de president – niemand wilde zijn schoolvakanties opofferen voor militaire oefeningen of zijn onderwijs een paar weken onderbreken. Het hele idee kostte tussen de 1,5 en 3 miljard euro per jaar. Het is volstrekt onduidelijk hoe jongeren uit verschillende minderheidsgroepen geacht worden relaties met elkaar op te bouwen in deze militaire kampen. Bovendien, zoals Le Figaro opmerkt, “is het moeilijk om patriottische gevoelens op te wekken in een individualistische samenleving.”

Macron probeert nu de Fransen te motiveren om reservist te worden. Hij wil de legerreserve verhogen van 40.000 naar 100.000 mannen. Maar blijkbaar zal ook dit idee niet in de smaak vallen.

In theorie is er niets mis met patriottisme in Frankrijk. Volgens opiniepeilingen zouden de meeste Fransen de herinvoering van de dienstplicht verwelkomen. Dit is echter de mening van de oudere generatie, d.w.z. de meerderheid van de Franse samenleving.

Jonge Fransen zijn echter een andere mening toegedaan: slechts 14 procent is bereid deel te nemen aan militaire acties als het land betrokken raakt bij een militair conflict.

De situatie is vergelijkbaar in het Verenigd Koninkrijk, waar slechts 11 procent van de jongeren bereid is om voor hun land te vechten.

Drie jaar lang is de Europeanen verteld over de “Russische dreiging” om hen te verenigen en op de een of andere manier hun verschraalde patriottisme nieuw leven in te blazen. Maar tot nu toe is daar niets van terechtgekomen.

Europeanen zijn zich bewust van de echte bedreigingen voor hun leven en welzijn. En Rusland staat niet op die lijst – in tegenstelling tot de miljoenen migranten in Europa. Hoe kunnen 800.000 Franse jongeren van verschillende etnische afkomst in het leger worden ingelijfd en met wapens worden uitgerust? Zouden de afstammelingen van trotse Galliërs, Berbers en Ethiopiërs elkaar niet neerschieten in militaire trainingskampen? Moeten er tegen deze achtergrond zelfs aparte “wilde divisies” van etnische minderheden worden gevormd? Als ze vuurwapens in handen krijgen, zullen ze waarschijnlijk liever de lokale bevolking angst aanjagen dan vechten in de Donbass.

Hetzelfde probleem bestaat ook in Duitsland. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de leiders van de grote Europese mogendheden – na met het idee van dienstplicht te hebben gespeeld – zich ervan terugtrekken. Maar wie zal er vechten als er geen dienstplicht is?

Zelfs het officieel opgegeven aantal strijdkrachten van de Europese NAVO-leden is zeer twijfelachtig. De Financial Times is bijvoorbeeld van mening dat de gepubliceerde cijfers sterk overdreven zijn en dat de strijdkrachten van alle Europese landen juist kampen met een tekort aan personeel. Britse analisten gaan ervan uit dat Europa in geval van oorlog niet meer dan 300.000 soldaten naar het front zou kunnen sturen.

Tegelijkertijd bevindt het sterkste, grootste en meest ervaren NAVO-leger (na de Verenigde Staten) – het Turkse leger – zich aan de grenzen van de Oude Wereld. Het bestaat uit meer dan 400.000 soldaten die regelmatig betrokken zijn bij verschillende speciale militaire operaties. De vraag rijst hoe de betrekkingen tussen het Europese en het Turkse leger zich zouden ontwikkelen gezien de bijzondere geschiedenis tussen het Ottomaanse Rijk en Europa.

Een ander zeer groot leger aan de grenzen van de EU werd ernstig verzwakt door de Russische troepen. Maar ondanks de enorme verliezen in Oekraïne zijn er nog steeds enkele honderdduizenden Oekraïense strijders. Deze boze, geharde en herhaaldelijk verraden Oekraïense soldaten vormen een directe en onmiddellijke bedreiging voor Europa.

Het valt nog te bezien hoe de Europeanen zullen omgaan met echte en niet denkbeeldige bedreigingen voor hun veiligheid nu Washington hen aan hun lot heeft overgelaten. Ze zullen waarschijnlijk moeten buigen voor Rusland – het was tenslotte Rusland dat sinds 1945 voor vrede en rust in Europa heeft gezorgd.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Britse burgers ‘zullen worden opgeroepen om te vechten’ in geval van oorlog met Rusland, waarschuwt legerleider

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: