Vijftig tinten kwaad

Wie is volgens jou de meest kwaadaardige persoon in de wereldgeschiedenis? De meeste mensen zouden onmiddellijk antwoorden: Hitler. Velen zouden Stalin zeggen en een paar anderen zouden misschien Genghis Khan noemen, de Mongoolse leider die ongeveer acht eeuwen geleden leefde, of een ander historisch personage uit een ver verleden en een verre plaats.

Tot zover gaat het goed, want er lijkt een zekere consensus te zijn. En houden we niet allemaal van democratie? Per slot van rekening is democratie, onder het mom van consensus, zelfs de wetenschap gaan domineren, waar “wetenschappelijke consensus” tegenwoordig gelijk staat aan waarheid, zoals blijkt uit de “klimaatwetenschap.” Afwijkende meningen worden gemakkelijk van tafel geveegd en bestempeld als “nepwetenschap” of zelfs “desinformatie.” In de historische discipline, waar hard bewijs een zeldzaamheid is, bestaat deze praktijk zelfs nog langer. Zo draait de wereld vandaag de dag, schrijft Hans Vogel.

Dus, terug naar het kwaad en zijn daders, hoe moet het worden gedefinieerd? Helaas heeft het kwaad vele gezichten, of vele tinten. Ze zijn allemaal lelijk, maar sommige zijn goed gecamoufleerd en lijken misschien zelfs mooi, maar de meesten zullen het erover eens zijn dat de meest kwaadaardige daad die kan worden begaan het nemen van het leven van een medemens is. Met andere woorden, doden is slecht, maar er zijn enkele nuances en verzachtende omstandigheden. Als je bijvoorbeeld iemand doodt die jou probeert te doden, dan is dat zelfverdediging. En hoewel doden normaal gesproken verboden is in de meeste samenlevingen, is het in een oorlog op grote schaal toegestaan, maar burgers moeten ongedeerd blijven. Er zijn speciale wetten en verdragen die dat verbieden, maar veel politieke en militaire leiders en soldaten lijken zich daar niet druk om te maken.

We kunnen gerust aannemen dat alle nationale politieke leiders, politici in hoge functies, behalve degenen die maar kort aan de macht blijven, schuldig zijn aan het begaan van het grootste kwaad. Dat komt omdat er tijdens hun bewind altijd mensen worden gedood, opzettelijk of per ongeluk, en dan moet de leider natuurlijk verantwoordelijk worden gehouden. Dat klopt: zowat alle politieke leiders overal ter wereld die langer dan pakweg een half jaar aan de macht blijven, maken zich schuldig aan moord. Slachtoffers kunnen iedereen zijn, van buitenlandse spionnen en onderwereldfiguren die op de een of andere manier samenwerken met overheidsdiensten (een universeel verschijnsel), tot ongewenste getuigen en soms zelfs politieke tegenstanders. Slachtoffers kunnen medeburgers of buitenlanders zijn, zelfs in andere landen. Niettemin kunnen politieke leiders een grote populariteit genieten en zeer vriendelijke en fatsoenlijke mensen zijn, maar op de een of andere manier zijn hun handen altijd bevlekt.

Als het doden van mensen het hoogste kwaad is, kan er dan een lijst worden opgesteld van de ergste boosdoeners van de vroegste tijden tot nu? Simpel gezegd kan dat niet, want betrouwbare cijfers en getallen in de geschiedenis zijn ongrijpbaar en over het algemeen gewoon onmogelijk vast te stellen. Alles wat we hebben zijn ruwe schattingen, die op zichzelf al vreselijk onbetrouwbaar zijn. Dit weerhoudt mensen er niet van om Stalin als de ergste boosdoener in de geschiedenis te beschouwen, omdat hij verantwoordelijk zou zijn voor de dood van twintig miljoen mensen. Degenen die zeggen dat Genghis Khan nog kwaadaardiger is, doen dat in de overtuiging dat hij het dubbele aantal mensen heeft gedood. Vanuit dit oogpunt is Hitler zeker niet het toppunt van het kwaad, omdat hij verantwoordelijk is voor de dood van slechts zes miljoen mensen.

Toch zouden de meeste mensen vandaag de dag, vooral in het “Westen,” Hitler beschouwen als de ergste boosdoener in de hele wereldgeschiedenis, als het vleesgeworden pure kwaad. In hun ogen is hij de wereldkampioen van het kwaad en voorbestemd om die positie tot het einde der tijden te behouden. Hoewel hij naar verluidt minder mensen heeft vermoord dan Stalin en Gengis Khan! Blijkbaar wegen getallen in dit geval slechts relatief.

De reden is dat Hitler wordt beschuldigd van het plegen van genocide, een term die speciaal is bedacht om aan te geven waar hij van wordt beschuldigd. Wat is dat eigenlijk, genocide? Letterlijk betekent het het doden van een heel volk, of stam. Als “genocide,” net als de term “moord,” die het doden van een persoon betekent, correct zou worden gebruikt, kan het niet worden toegepast voor het doden van slechts een deel van een stam of volk. Immers, het afhakken van iemands arm of been is geen moord, tenzij het uiteindelijk leidt tot de dood van dat individu. Dus, heeft Hitler een heel volk of een hele stam gedood? Nee, dat deed hij niet. De stam die hij ervan beschuldigd wordt te hebben vermoord, floreert, terwijl de politieke leiders tegenwoordig zelf massamoord plegen. Sommigen zouden dat zelfs “genocide” kunnen noemen, want van de twee miljoen inwoners van Gaza zijn er naar verluidt tussen de 70.000 en 250.000 gedood sinds 7 oktober 2023. Je kunt alleen maar concluderen dat genocide een gewapende term is voor massamoord. Maar omdat massamoord geen zeldzame gebeurtenis is in de geschiedenis, klinkt het minder sinister dan genocide.

Aangezien genocide het doden van een heel volk betekent, kunnen we gerust stellen dat het de afgelopen eeuwen alleen in Amerika en misschien in Oceanië is gepleegd. Tot het einde van de 19e eeuw zijn bij verschillende gelegenheden de laatste overlevenden van een aantal stammen of volkeren (variërend van een handvol tot enkele tientallen) weggevaagd door Europese kolonisten. Nu, dat is genocide en niets anders kan als zodanig worden geïdentificeerd.

De betekenis van de getallen moet ook worden verduidelijkt. Gezien het feit dat de wereldbevolking rond 1900 minder dan twee miljard mensen telde, een eeuw eerder minder dan een miljard en rond 1700 iets meer dan een half miljard, moet je misschien ook een bepaald relatief gewicht toekennen aan de aantallen mensen die door boosdoeners zijn gedood. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen dat één miljoen doden in de twintigste eeuw gelijk staat aan een half miljoen doden een eeuw eerder. Dergelijke criteria moeten ook in overweging worden genomen bij het opstellen van een “hitparade” van boosdoeners.

Hoe meer je erover nadenkt, hoe minder het gerechtvaardigd lijkt om Hitler of Stalin het toppunt van kwaad te noemen, zonder gelijke in de geschiedenis. Als de gegeven getallen kloppen (wat zeer twijfelachtig is), zou Gengis Khan op de eerste plaats staan. Omdat de mate en omvang van het kwaad zo moeilijk te definiëren en vast te stellen zijn, is het natuurlijk onmogelijk om een betrouwbare, significante lijst van boosdoeners op te stellen, laat staan om één figuur aan te wijzen als de vleesgeworden slechtheid.

In een poging om Hitler op een meer onpartijdige manier te bekijken, zoals elke gewetensvolle historicus zou moeten doen, zou men zich kunnen afvragen of hij ook goede dingen heeft gedaan? Eigenlijk heeft hij dat gedaan.

De slechte dingen die hem worden verweten zijn onder andere: 1) de holocaust (zoals de “genocide” waarvan hij wordt beschuldigd meestal wordt genoemd), 2) de Tweede Wereldoorlog zijn begonnen (eigenlijk deden de Engelsen en de Fransen dat, door Duitsland de oorlog te verklaren op 3 september 1939), 3) rassenideologie (bedenk dat rassen- en etnische ideologieën, openlijk of impliciet, bijna universeel van kracht zijn, en altijd al zijn geweest), 4) totalitair zijn (let op dat de huidige EU-regimes ook totalitair zijn, kijk maar naar wat er recentelijk is gebeurd met het verkiezingsproces in Roemenië), 5) oorlogsmisdaden (een als wapen gebruikte term die is uitgevonden door de VS, Engeland en Frankrijk tijdens de Eerste Wereldoorlog om een verslagen vijand te straffen en te vernederen).

De goede dingen die Hitler deed waren onder andere het leiden van het economisch herstel van Duitsland, het terugbrengen van dertig procent werkloosheid in 1933 naar slechts één procent zes jaar later in 1939. Geen van de huidige “westerse” leiders kan een vergelijkbare economische prestatie laten zien. Hij creëerde de voorwaarden voor industriële groei, startte zeer effectieve betaalbare huisvestingsprojecten en organiseerde zeer populaire vrijetijdsprogramma’s voor arbeiders en populaire jeugdprogramma’s. Het beleid van de huidige EU-leiders is blijkbaar van plan (misschien uit wrok) om precies het tegenovergestelde te bereiken van al dat heilzame beleid, door te vernietigen wat er nog over is op die gebieden.

Desondanks is Hitler zo spreekwoordelijk slecht dat zijn naam een soort standaardterm is geworden voor puur kwaad. Sinds 1945 hebben we gezien dat sommigen naar hem verwezen als “een (vul maar een nationaliteit in) Hitler”, of zelfs “de nieuwe Hitler.” Dit laatste is tegenwoordig voorbehouden aan Vladimir Poetin, die door sommigen in het “Westen” zelfs onsmakelijk “Putler ” wordt genoemd. De meeste leidende EU-politici, zowel in de EU-Commissie als in de regeringen van de lidstaten, lijken Poetin zelfs te beschouwen als een soort reïncarnatie van Hitler. Velen beschouwen Donald Trump ook als een soort nieuwe Hitler. Andere “nieuwe Hitlers” zijn Slobodan Milosevic, Saddam Hoessein, Muammar Gaddafi, Robert Mugabe en Rodrigo Duterte, die nu in een kerker is gegooid in Den Haag, de “Internationale Stad van Vrede en Recht.” Eigenlijk is geen van deze “nieuwe Hitlers” moreel inferieur aan hun hedendaagse Westerse tegenhangers.

Het lijkt erop dat deze variant Hitler en Stalin automatisch diskwalificeert om beschouwd te worden als de incarnatie van het kwaad.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Politiek schisma in Europa

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: