Een oude video van de voorzitter van de Europese Commissie is weer opgedoken in de alternatieve media, waarin ze verklaarde dat “de waarden van Europa de waarden van de Talmoed zijn”. De zin veroorzaakte onmiddellijk een schandaal en de video werd overal verspreid. Het is een oude video, die dateert uit de tijd dat ze een eredoctoraat kreeg aan de Ben Gurion Universiteit.
De verwarring is meer dan terecht. De woorden waren duidelijk: Talmoed. Niet het jodendom, niet de joods-christelijke wortels zoals conservatieve politici vaak hebben beweerd, maar de Talmoed. Een duidelijk en ondubbelzinnig woord, uitgesproken in een voorbereide toespraak, schrijft Lorenzo Maria Pacini.
Laten we, voordat we kijken naar wat de Talmoed is, nadenken over de politieke ernst van deze woorden, want het opnieuw verschijnen van deze video in zo’n delicate fase voor Europa, waarin de Europese Unie het weinige dat nog over is van de nationale soevereiniteit van de landen schendt, is zeker niet toevallig.
Europa heeft geen Joodse wortels. De Europese volkeren, van hun etno-sociologische tot hun politieke dimensie, hebben Griekse, Latijnse en christelijke wortels. Het christendom, of je het nu leuk vindt of niet, heeft heel Europa doordrongen en gekenmerkt met een onwrikbare stempel.
Zoals de econoom Giovanni Zibordi, geciteerd door Prof. Paolo Becchi, zei: “Waarom heeft Europa Talmoedische waarden? Niemand weet precies wat de Talmoed is, maar het is niet de Bijbel. Het werd ongeveer 1000 jaar later geschreven en is een encyclopedische tekst, duizenden pagina’s lang, die alleen de rabbijnen bespreken en bestuderen. Maarten Luther leerde Hebreeuws en was de eerste niet-jood die het las en hij was geschokt door de inhoud. Vandaar zijn reputatie als antisemiet. Maar als je enkele uittreksels of samenvattingen probeert te lezen, wordt herhaald dat er een moraal is voor Joden en een andere voor alle anderen. Om welke precieze reden is het Europa van de EU gebaseerd op de Talmoed (en niet op het Evangelie als je echt een religieuze tekst wilt citeren)?
Het punt is dat de Talmoed geen religie op zich is, noch een waardensysteem op zich, noch een historische, politieke of culturele component van een van de Europese volkeren. De Talmoed behoort toe aan een etnische en religieuze minderheid, die zijn autoriteit en waarden erkent, maar het is geen gemeenschappelijk erfgoed, in welke zin dan ook. Beweren dat Europa de waarden van de Talmoed heeft is een manipulatie die niettemin zeer precieze politieke waarheden bevat.
Aan de andere kant was het Ursula die in 2023 de prijs voor Joods Cultureel Erfgoed in het leven riep, om het “Joodse erfgoed” te vieren dat Europa in zich draagt. Het is niet duidelijk waar ze naar verwijst, aangezien het Europese erfgoed in theorie niet Joods is. Of misschien verwijst ze naar het politieke erfgoed, dat in het bijzonder verbonden is met de macht van de joodse lobby’s en het zionisme, zoals meerdere keren is aangetoond, zelfs recentelijk met de kwestie Gaza en Palestina, toen Europese leiders, allemaal, wedijverden in het eerbetoon aan en de steun voor Israël.
Europa, we herhalen het, is christelijk, de bakermat van de kerk en met een duizendjarige geschiedenis van het christendom, waarvan de tekenen nog steeds zichtbaar zijn, zelfs in deze tijd van secularisatie en geestelijke desoriëntatie. Ieder het zijne. Als Von der Leyen de Talmoed als bron aanhaalt, behoort ze natuurlijk ook tot de Talmoed. Europa daarentegen heeft meer met de christelijke Bijbel.
De Talmoed en het Jodendom
Eugenio Zolli, een bekende voormalige opperrabbijn van Rome die nu een christelijke bekeerling is, definieert de Talmoed als de uitgebreide verzameling rabbijnse tradities. Riccardo Calimani legt uit dat, volgens een oud Joods geloof, Mozes op de berg Sinaï niet alleen de geschreven Tora (Pentateuch) ontving, maar ook de mondelinge, die vervolgens werd doorgegeven aan Jozua en de wijzen, totdat het werd opgeschreven in de Misjna. Deze laatste, die beschouwd wordt als de op schrift gestelde “Mondelinge Wet,” werd het middelpunt van het Joodse denken en genereerde vele commentaren.
De Tannaim (1e-3e eeuw) en later de Amoraim (3e-5e eeuw) schreven een commentaar op de Misjna, Gemara genaamd, dat samen met de Misjna de Talmoed vormt. Er zijn twee belangrijke versies: de Talmoed van Jeruzalem en die van Babylon (breder en gezaghebbender, voltooid in de 6e eeuw).
Johannes Bosco geeft een toegankelijke definitie: de Talmoed is de verzameling van de Joodse leer, bestaande uit de Misjna (code van mondelinge wetten) en de Gemara (de uitleg ervan). De Talmoed regelt de religie, de wet en de gebruiken van het Joodse volk.
Elio Toaff benadrukt dat de wortels van het moderne Jodendom in de Talmoed te vinden zijn. Pater Joseph Bonsirven, een katholieke geleerde, analyseert de structuur en de geest ervan: de Talmoed bestaat uit zes delen, waaronder Neziqim, dat relevant is voor de relaties met het christendom. Volgens hem volgt de Talmoed een andere logica dan de Aristotelische, gebaseerd op een technische, symbolische taal die moeilijk te leren is zonder rabbijnse opleiding.
Bonsirven waarschuwt dat een directe benadering van de tekst zonder deskundige begeleiding ontoereikend en riskant is. Hij bekritiseert ook enkele theologische dwalingen: de nadruk op de uitverkiezing van Israël en op de Tora kan religieus nationalisme, exclusivisme en extreem legalisme voortbrengen. Dit zou volgens hem leiden tot spirituele afsluiting van de christelijke boodschap. Hij citeert ook Henri Graetz, een Joods historicus, die stelt dat de Talmoedische opvoeding, met haar subtiele dialectische stijl, een dubbelzinnige houding ten opzichte van niet-joden in het praktische leven zou hebben bevorderd.
In de loop der tijd was de Talmoed het voorwerp van sterke beschuldigingen van christenen. Sommige passages werden beschouwd als beledigend voor Jezus en werden later verzameld in polemische teksten zoals de Toledot Jesu. De Joodse geleerde Isidore Loeb erkent de aanwezigheid van oude kritiek op Jezus in de Talmoed en beschouwt deze als historisch begrijpelijk. De veroordeling van de minìm (ketters) wordt door velen geïnterpreteerd als een verwijzing naar de vroege christenen.
Félix Vernet legt uit dat zelfs de term goyim (heidenen), die aanvankelijk naar Grieken en Romeinen verwees, uiteindelijk naar christenen verwees. Hoewel niet alles in de Talmoed doordrenkt is van vijandigheid, ontbreekt het niet aan vulgariteit en beschuldigingen aan het adres van Jezus en Maria.
Een van de beste Talmoedgeleerden in Europa is de katholieke priester Don Curzio Nitoglia. Als auteur van talloze boeken specialiseerde hij zich in theologie door de kenmerken van het Jodendom en de relatie met het Christendom te bestuderen. Hij heeft veel succesvolle boeken over de Talmoed geschreven.
Een van zijn belangrijkste werken is Per padre il diavolo (De duivel is je vader), een uitgebreide studie gewijd aan de zogenaamde “Joodse kwestie” geanalyseerd door de lens van de katholieke traditie.
De titel van het werk herinnert aan de woorden die Jezus sprak tot de Farizeeën in het Evangelie van Johannes (8:44): “Jullie zijn van je vader de duivel, en jullie willen de wensen van je vader uitvoeren.” Met de nauwgezetheid en methode die kenmerkend is voor de scholastieke theologie, onderzoekt Nitoglia het onderwerp in al zijn dimensies: niet alleen religieus, maar ook historisch, cultureel en politiek, waarbij hij zelfs de moderne evolutie van het zionisme onderzoekt. Het werk is onderverdeeld in thematische hoofdstukken om een overzichtelijk beeld te geven van een complex en, in sommige opzichten, controversieel onderwerp. De auteur behandelt gevoelige onderwerpen die bijzondere voorzichtigheid vereisen, waarbij hij ook rekening houdt met de risico’s die gepaard gaan met subjectieve interpretaties en wetten op de opinie.
Volgens de traditionele katholieke visie moet de “Joodse kwestie” niet in etnische zin worden opgevat, aangezien de Kerk altijd alle vormen van racisme heeft afgewezen. De spirituele rol die volgens de leer aan het Joodse volk werd toegeschreven, was het voorbereiden van de komst van de Messias. Met de incarnatie van Christus zou deze functie zijn beëindigd. Deze doctrine bleef eeuwenlang overheersen, totdat er in de post-conciliaire periode enkele veranderingen werden doorgevoerd. Johannes Paulus II, bijvoorbeeld, erkende een diepe band tussen het Christendom en het Jodendom, en dit leidde tot de diplomatieke erkenning van de staat Israël door het Vaticaan. Nitoglia, aan de andere kant, stelt dat ware christelijke naastenliefde jegens het Joodse volk bestaat uit het bieden van de mogelijkheid aan hen om de waarheid van het christelijk geloof te erkennen.
Wat betreft de kwestie van de doodslag, schrijft de patristische interpretatie de theologische verantwoordelijkheid voor de veroordeling van Jezus toe aan de Joodse religie. Nitoglia rapporteert de gedachte van Thomas van Aquino en andere middeleeuwse theologen volgens wie de religieuze klasse van die tijd handelde met volledig bewustzijn. Het Tweede Vaticaans Concilie nam echter afstand van deze interpretatie en stelde dat het Joodse volk niet als collectief schuldig of door God verworpen kan worden beschouwd, een beslissing die volgens de auteur in strijd is met de voorafgaande Traditie.
In de Joodse traditie werd de Messias verwacht als een historische en politieke figuur, terwijl deze verwachting in de moderne tijd is getransformeerd tot een symbolische sleutel, waarbij emancipatie en zionisme worden gezien als mogelijke vervullingen van het messianisme. De kwestie van rituele moord is nog steeds een slepende kwestie, een onderwerp dat Nitoglia onderzoekt in een specifieke studie, met een overzicht van historische bronnen en tegenstrijdige meningen.
Vooral de hoofdstukken over Kabbala en Talmoed zijn interessant. De katholieke priester maakt onderscheid tussen een “zuivere”, oorspronkelijke en goddelijke Kabbala en een “veranderde” Kabbala, beïnvloed door esoterische interpretaties. Uit dit onderscheid komen twee wereldbeelden voort: een christelijke en contemplatieve, de andere meer operationeel en gekoppeld aan het idee van vooruitgang. Een uitgebreide discussie is hier beschikbaar.
Zeker is dat de Talmoed niet kan worden beschouwd als de bron van Europese waarden. Er is een duidelijke tegenstrijdigheid, een historische, culturele en politieke afstand die niet kan worden genegeerd.
Ik sluit af met de woorden van de grote Italiaanse dichter Dante Alighieri, uit Canto V van het Paradiso van de Goddelijke Komedie:
Siate, Cristiani, a muovervi più gravi:
non siate come penna ad ogne vento,
e non crediate ch’ogne acqua vi lavi.
Avete il novo e ‘l vecchio Testamento,
e ‘l pastor de la Chiesa che vi guida;
questo vi basti a vostro salvamento.
Se mala cupidigia altro vi grida,
uomini siate, e non pecore matte,
sì che ‘l Giudeo di voi tra voi non rida!
[NL]
Wees serieus, christenen, en onderneem actie:
wees niet als een veertje in de wind,
en geloof niet dat al het water je schoon wast.
Jullie hebben het Nieuwe en Oude Testament,
en de voorganger van de kerk om jullie te leiden;
Dit is genoeg voor je verlossing.
Als kwade hebzucht je anders toeroept,
wees mensen, geen gekke schapen,
zodat de Jood onder jullie jullie niet uitlacht!
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Eigenlijk zonde van mijn tijd, om nog aandacht te besteden aan een Khazaarse Giftige Joodse Hoer en nee, ik ben tov dit soort niet aardig, niet geduldig.
De zelfoverschatting van dat soort is even groot als die Toren van Babel in Brussel, en even lomp en stompzinnig.
Iets in mensengedaante, afgericht tot op het bot, als een valse rothond aan de ketting van het geloof in een oud boek.
Je zou er medelijden mee kunnen hebben, maar het doet me denken aan dat wat er van Voldemort overbleef aan het eind.
Er is niets wat je daaraan kunt doen.
Helemaal niets.
En zo,n figuur moet Europa leiden?? Mijn ma zei het vroeger al: hoe hoger in de top, hoe rotter het wordt. Hoe kun je voor zo,n ( mag u zelf invullen) nog enig respect hebben. Aub wegwezen!
Boerenverstand simpel en waarachtig:
“Hoe hoger in de top hoe rotter het wordt”.
Van de Friezen was mij dit totaal onbekend en van de Ieren ook.
De Talmud is geen heilig schrift. Het is een handleiding hoe joden zich moeten gedragen en leven, ooit geschreven door een rabbi met een schizofreen en gestoord brein. Zeg niet dat joden dit niet lezen, de politiek is er op gebaseerd, vandaar ook de houding tegenover niet joden. Witkoff had gelijk, EU bestuurders zijn niet al te slim.
Uiteindelijk komt het er dus op neer naar je Hart te luisteren, in plaats van je afhankelijk te maken van de geschreven woorden van iemand die je niet kent.
De duivel nam haar mee, naar een zeer hoge berg. Hij toonde haar alle koninkrijken van de wereld in al hun pracht en zei: ‘Dit alles zal ik u geven als u voor mij neervalt en mij aanbidt.’ Daarop zei Ursula tegen hem: ‘oh heerlijke Satan ik ben uw hoer en heks mijn kut behoort aan u en ik zal Europa tot uw slaaf maken”.
Brommer,
Satan houd van alle gaatjes, dus ook van het sterretje aan de achterkant.
Het bezette land wat Israël genoemd wordt heeft niks met het Jodendom te maken want de echt originele Joden waren zwart. Zelf de fake joden in Israël geven dat toe.
En Ursula von der Leyen zou een klein snorretje moeten laten groeien, de vrouwelijke fuhrer van de EU!
Ik luister helemaal niet meer naar dat domme duitse globalistische geleuter :
Zo een was er al met “de islam hoort bij duitsland”
nu deze graaiende volksverlakker
“de waarden van Europa zijn de waarden van de Talmoed”
Het zal allemaal wel.
Als zij dat vind, nou proficiat.
Ik heb andere dingen aan mijn hoofd, ik probeer het met : leven en laten leven.
Dus loop me niet voor mijn voeten anders heb je een probleem.
Prettige dag verder.
vd Leyen weet niet eens, wat de Talmud is.
Het is een onbestemde reeks, rabbinale commentaren op de Tenach [ het Oude Testament. ]
Maar ze kraait van alles – voor een “ere-doctoraat” [ waarin ??? ]
De volken in Europa hebben, sinds 2000 jaar,
een Christelijk godsdienstige-, en een Grieks/Romeinse culturele, basis.
De Rabbijnen hebben als hun gezag de Talmoed, wat in tegespraak is met het oude Testament, heeft dus niets, met de Tenach temaken of deThora.
Het oude Testament bevat de zelfde boeken als de Tenach alleen in een andere volgorde.
In het oude Testament word ook niet gesproken over, Christenen dat is pas ontstaan door de Romeinen, veel later dus, ongeveer rond het jaar 100 na Chritus.
*Lot : Lees nou, wat ik schrijf.
[ En : ik noem de Thora niet eens. ]
Verder : ook je slot-regel is onzinnig.
Overigens : Jezus was een jood.
Als je sommige dingen in de Talmoed leest dan begrijp je beter de filosofie van het nazisme.
Alle andere politieke filosofieën zijn normaal en er is geen tegenstelling nodig, zelfs Frits Bolkestein zei ooit dat een Sovjet model hier geschikt zou zijn voor de industrie.
De theorieën hoorden bij hun tijd.
Misschien kunnen we een andere naam verzinnen voor de agressieve kant van de Duitsers.
*John : Duitsers zijn ijverig / plichts-getrouw : en daardoor makkelijk op te hitsen.