Toonpolitie oppositie tegen genocide

De Amerikaanse senator Chris Coons zat maandag tegenover journalist Aaron Maté in de trein, wat zo ongeveer de slechtste plaats is die je kunt kiezen om te zitten als je een machtige functionaris van een regering bent die midden in de ondersteuning van een actieve genocide zit, schrijft Caitlin Johnstone.

Zoals elke journalist met een gezond geweten zou doen, greep Maté de gelegenheid aan om Coons voor de camera te ondervragen over zijn steun aan Israëls voortdurende slachtpartij onder burgers in Gaza en hem te vragen waarom hij geen staakt-het-vuren steunt.

Coons werd onmiddellijk verontwaardigd dat Maté hem ondervroeg. Hij ging lange tijd niet in op de vragen die hem gesteld werden en antwoordde alleen door herhaaldelijk te eisen dat Maté ophield met tegen hem te praten en hem te vragen wie hij is en hoe hij aan een zitplaats in de trein is gekomen.

“Dit is een stilte wagon,” vermaande Coons.

“Dat begrijp ik, maar er sterven kinderen meneer,” antwoordde Maté. “Ze worden gedood met onze wapens. Amerikaanse wapens doden kinderen in Gaza.”

“Hou alsjeblieft op,” bleef Coons herhalen, de ironie negerend dat “hou alsjeblieft op” het enige is wat iemand vraagt van de door de VS gesteunde menselijke slachtingen die plaatsvinden in Gaza.

Zoals de Britse rapper en activist Lowkey op Twitter opmerkte, heeft Coons door de jaren heen meer dan een kwart miljoen dollar ontvangen van pro-Israël lobbygroepen.

Keer op keer probeerde Coons de uitwisseling te laten gaan over hoe Maté ongepast en onprofessioneel is en op de verkeerde manier spreekt op de verkeerde plaats, in plaats van het feit dat de Amerikaanse regering rechtstreeks een genocidaal bloedbad financiert en levert dat duizenden kinderen heeft gedood en honderdduizenden mensen op de vlucht heeft gejaagd.

Als dit allemaal voorbij is, zullen de meesten van ons spijt hebben dat we niet meer hebben gedaan, maar Aaron Maté zal daar niet bij horen.

Ik raad je aan om de clip van de uitwisseling te bekijken als je hem nog niet gezien hebt, omdat het zo’n perfecte illustratie is van de manier waarop oppositie tegen Israëls bloedbad in Gaza agressief wordt gepolitiseerd door de voorstanders. Sinds het begin van de massaslachting van Gazanen vorige maand is er een bizarre trend om de oppositie tegen deze gruweldaad de mond te snoeren door de manier waarop mensen die ertegen protesteren aan te vallen, in plaats van te proberen hun zorgen weg te nemen.

Een goed voorbeeld hiervan was de verklaring van de Britse premier Rishi Sunak voorafgaand aan een vredesmars die gepland stond voor Armistice Day (Wapenstilstandsdag), waarin hij beweerde dat het plannen van zo’n demonstratie op die datum “provocerend en respectloos” was. Natuurlijk Rishi, Wapenstilstandsdag is een totaal ongepast moment voor demonstranten om letterlijk op te roepen tot een wapenstilstand.

In een recente tweet van Rupa Marya, een universitair hoofddocent geneeskunde aan de Universiteit van Californië in San Francisco, staat: “Ik zal me voor altijd de dag herinneren dat Israël ziekenhuizen bombardeerde, vluchtende vluchtelingen doodde en de elektriciteit afsloot voor NICU-baby’s in couveuses, terwijl de voorzitter van het UC-systeem ons een e-mail stuurde waarin hij zijn bezorgdheid uitte over antisemitisme en ons vertelde dat we ons moesten gedragen.”

Dit is nog een goed voorbeeld van wat ik hier probeer aan te tonen. Mensen proberen een actieve genocide te stoppen en de leiders van westerse instellingen blijven proberen om het gesprek te laten gaan over de vraag of die inspanningen al dan niet “antisemitisch” zijn, wat geen van hen lijkt te kunnen definiëren op een manier die verschilt van kritiek op de Israëlische regering voor oorlogsmisdaden en goed gedocumenteerde wreedheden.

Een paar dagen geleden publiceerde The New York Times een artikel op de voorpagina met de titel “After Antisemitic Attacks, Colleges Debate What Kind of Speech Is Out of Bound“, dat begint met een verhaal over een Joodse eerstejaars student die de afschuwelijke antisemitische ervaring had van het zien van een poster op de campus die verwees naar Gaza als een “modern concentratiekamp”. The Times citeert de student die dit afschuwelijke trauma onderging en zegt dat de stemming op de campus “niet pro-Palestijns is, maar antisemitisch.”

Voor de goede orde: veel deskundigen zijn het erover eens dat Gaza terecht kan worden beschreven als een gigantisch concentratiekamp, niet in de laatste plaats de grote Joodse geleerde Norman Finkelstein. Maar in plaats van de misstanden te bespreken die deze crisis hebben veroorzaakt, proberen nieuwsorganen zoals The New York Times het gesprek in plaats daarvan over antisemitisme te laten gaan.

Nieuwe verslagen van Mintpress News en The Intercept onthullen dat de enorme toename van 400 procent in antisemitische incidenten in de Verenigde Staten, waarover de massamedia blijven berichten, een statistiek is van de Anti Defamation League die pro-Palestina demonstraties meetelt als gevallen van antisemitisme – zelfs demonstraties van Joodse organisaties. Het blijkt dat als je alle oppositie tegen Israël bestempelt als “antisemitisme” en Israël vervolgens duizenden kinderen vermoordt, je onvermijdelijk een grote piek ziet in “antisemitisme” zoals je het gedefinieerd hebt.

Eigenlijk is dit allemaal gewoon manipulatie door het westerse imperium om oppositie tegen de politieke status quo de mond te snoeren. Telkens als er een grote beweging opkomt die zich verzet tegen de agenda’s van de heersende machtsstructuur, zie je het informatie-ecosysteem overspoeld worden met sterk versterkte bezorgdheidstrollen die met hun vinger wijzen naar de toon en de tactieken van de beweging om te proberen de energie te doden en de hele zaak te laten verzanden in inert pedant gekibbel.

Dat is trouwens wat je ziet bij al die bezorgdheidstrollen over het populaire lied “Van de rivier tot de zee, Palestina zal vrij zijn”. Palestijnse rechtenactivisten zullen je vertellen dat de zin betekent dat ze willen dat alle Palestijnen vrij zijn van tirannie en misbruik, en hoogstens dat ze de ontmanteling van het apartheidsregime van Israël steunen, maar Israël-aanhangers zullen je recht in de ogen kijken en volhouden dat het gezang een oproep is tot de genocide op Joodse mensen. In werkelijkheid is het net zo min een oproep tot genocide als het steunen van het einde van nazi-Duitsland of apartheid Zuid-Afrika een oproep tot genocide was, maar ze herinterpreteren de slogan op de meest negatieve manier mogelijk om iets te laten betekenen wat de mensen die het zeggen nooit bedoeld hebben, en dan beginnen de machtige instellingen van de westerse wereld het te behandelen als een haatmisdaad.

Dit alles is gewoon een grootschalige versie van de manipulatie die Senator Coons gebruikte in de trein om Aaron Maté te laten stoppen met tegen hem te praten. Het is allemaal ontworpen om de aandacht af te leiden van de werkelijke misdaad die plaatsvindt en om mensen met hun vuisten te laten schudden naar de specifieke methoden van de mensen die tegen die misdaad zijn. Het hele doel is om het gesprek te laten verworden tot onbeduidend gekibbel over omgangsvormen en decorum, zodat mensen de aandacht niet meer vestigen op de met bloed besmeurde olifant in de kamer.

En natuurlijk is een andere reden waarom de machtigen zoveel nadruk leggen op beleefdheid en etiquette wanneer ze ermee geconfronteerd worden, dat ze zich er allemaal terdege van bewust zijn dat wij met veel meer zijn dan zij, en dat mensen op elk moment kunnen beslissen om zich niet langer aan de regels te houden en de heersende machtsstructuren die in hun naam massale gruweldaden begaan, gewoon af te breken. Zolang iedereen zich zorgen maakt om voldoende welgemanierd over te komen, zullen de mensen nooit ontwaken tot hun ware macht.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

ISRAËL CONFLICT DOSSIER

Van applaus voor nazi’s naar steun voor een echte genocide in minder dan een maand

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: