The Times, veranderen niet

Stel je mijn verbazing eens voor toen ik zondag een redactioneel artikel in de New York Times las waarin werd toegegeven dat “we ernstig misleid waren” over Covid op het moment dat het plaatsvond.

Het opiniestuk concludeerde feitelijk wat we allemaal al jaren weten – dat ondanks het feit dat het de meest “logische” plaats was om te kijken, de Covid-19 lab-lek theorie werd verworpen door wetenschappers en volksgezondheidsfunctionarissen, die discussies onderdrukten en het publiek misleidden om de schijn van consensus op te houden, schrijft Quoth the Raven.

Invloedrijke studies bagatelliseerden de theorie van het laboratoriumlek, terwijl privécommunicatie tussen wetenschappers onthulde dat ze het eigenlijk wel waarschijnlijk achtten, waarbij sleutelfiguren, waaronder een senior adviseur van Fauci, probeerden gegevens te wissen.

Het verslag geeft toe dat EcoHealth Alliance, dat samenwerkte met het Wuhan Institute of Virology, cruciale informatie over haar onderzoek achterhield en pas na aanhoudend onderzoek uiteindelijk geen federale financiering meer mocht ontvangen.

Er staat ook in dat na Covid-19 controversieel virusonderzoek, waaronder experimenten met coronavirussen van vleermuizen, doorgaat onder ontoereikende bioveiligheidsomstandigheden, wat zorgen baart over toekomstige toevallige uitbraken.

Ja, we zijn ernstig misleid. Ernstige shit, toch? Als we nu eens alle schuldigen konden vinden die ons de afgelopen 5 jaar ernstig misleid hebben, terwijl ze het narratief van de overheid over Covid papegaaiden.

Mensen op social media lijken te denken dat ze een van deze schuldigen hebben gevonden en hebben zondag de hele dag Gods werk gedaan door de kop van de New York Times te corrigeren.

Mijn eerste reactie is er een van verontwaardiging. Ik wil tegen deze mensen schreeuwen: “Hoe durven jullie samen te werken met de machthebbers die mij, en vele anderen die ik lees en respecteer, van de social media hebben gehaald omdat ik vijf jaar geleden eenvoudigweg zei wat vanzelfsprekend was?”

Ik wil muurschilderingen aanbrengen op de zijkanten van hun kantoren om ze er met grote letters aan te herinneren dat ik, net als vele anderen, op een bepaald moment in een positie werd gedwongen tussen verplicht reizen en gevaccineerd worden. Erger nog, ik werd aangeklampt door machtswellustige hipsters die een vaccinatiekaart eisten voor het bestellen van een biertje. En ik kwam er gemakkelijk vanaf. Anderen verloren bankrekeningen, banen en helaas ook familieleden.

In grote letters op die muur, denk ik dat het het beste samengevat kan worden als: “Hoe durf je?”

Maar de woede en verontwaardiging spoelen snel weg als de geduldige getijden van populisme en gezond verstand langzaam eroderen wat alleen kan worden beschreven als het recente koortsachtige hoogtepunt van autoritarisme en overheidsoverreaching – een hoogtepunt dat leek te bereiken tijdens de laatste helft van de ambtstermijn van Joe Biden in de afgelopen vier jaar.

“Eenenvijftig voormalige agenten van de inlichtingendienst zeggen dat de laptop Russische desinformatie is!”

“Het is onmogelijk dat dit nieuwe coronavirus afkomstig is van een biolab waar met coronavirussen wordt geëxperimenteerd – het ligt slechts 100 meter van de bron waar het virus werd gevonden!”

“Joe Biden is een dynamo! Hij is mentaal vlijmscherp!”

Onze verontwaardiging kan niet eeuwig duren. De genezing moet op een bepaald moment beginnen en op dit moment lijkt dat ideaal.

Onze overwinning is overweldigend. De waardering voor de Democratische Partij staat op een laagterecord.

Ook gelooft een recordaantal mensen dat het de goede kant op gaat met het land.

En in plaats van het te “snappen” en van koers te veranderen, proberen deskundige pooiers aan de Democratische kant van het gangpad, zoals Gavin Newsom, nog harder om hun weg naar gunstbaarheid te veinzen en hun veel minder populaire en effectieve beleidsideeën een PR-polijstje te geven. Newsom is zelfs een podcast begonnen en lijkt er, als een vreemd masochistisch laboratoriumexperiment van hemzelf, op gebrand om de ene conservatief na de andere uit te nodigen om zijn argumenten af te breken en zijn intellect te vernederen terwijl hij er zelf van zit te genieten, lachend als het hoofd van een mannequin van de Empire Beauty School academie.

Zelfs Michelle Obama is een podcast begonnen. En de waardering van de Democraten is zo laag dat de eerste versie van haar podcast minder views kreeg dan dit artikel zal krijgen.

Deze mea culpa’s en zinloze crisis PR-projecten lijken te versnellen. We zagen Jeff Bezos naar buiten komen en snel de Washington Post heroriënteren in de richting van vrije markten en vrijheid, wat leidde tot het ontslag van een aantal van de bebrilde, blauwharige medewerkers (neem ik aan). Verschillende medewerkers van CNN zijn ontslagen. MSNBC herschikt ook haar line-up. Jim Acosta is zelfs verhuisd naar Substack.

Ana Kasparian van The Young Turks heeft vandaag de Democratische Partij de rug toegekeerd. Andere journalisten nemen verlof voor wat ze “geestelijke gezondheidsredenen” noemen.

We hebben weinig gehoord van mensen als David Muir en George Stephanopoulos, die consequent Republikeinse kandidaten overschreeuwden toen ze probeerden hun punten over te brengen tijdens het verkiezingsseizoen.

J.D. Vance heeft links georiënteerde verslaggevers als Dana Bash en Martha Raddatz geslagen met het gesproken woord equivalent van een honkbalknuppel elke keer als ze probeerden hem uit te dagen.

Simpel gezegd, zoals ik maanden geleden al tegen Matt Taibbi zei – en waarover ik een paar dagen geleden nog sprak op Palisades Gold Radio – is de brandstof voor de mainstream media eindelijk op. Het is aan het sputteren, in een doodlopende straat en in het proces van een neerwaartse spiraal naar zijn uiteindelijke ondergang.

Op de heuvel vechten Democratische politici ondertussen met elkaar – Jasmine Crockett schold onlangs John Fetterman uit op CNN en ze steken elkaar in de rug – Chuck Schumer stemde voor het laatste wetsvoorstel om de regering open te houden, terwijl velen in zijn partij tegen stemden. En in het algemeen heeft de Democratische Partij weinig tot niets gedaan om aan te geven dat ze iets geleerd hebben van de federale afstraffing die ze op verkiezingsdag hebben gekregen.

En dat brengt ons bij dit weekend, waarin zelfs de New York Times zijn eigen slappe excuses probeert aan te bieden voor een decennium van extreem-linkse berichtgeving. Natuurlijk is het gebaar zelf zo goed als nutteloos in het jaar 2025. Voor mij maakt het de publicatie niet eens sympathieker – ik zou ze bijna meer respecteren als ze gewoon bij hun bullshit van vijf jaar geleden zouden blijven. Maar dat doet er niet toe.

Het punt is om de woede in te ruilen voor acceptatie. De positieve uitkomst van deze gebeurtenissen sinds de verkiezing van Trump is de bevestiging dat, hoe moeilijk het ook moest worden – en hoe langzaam de vooruitgang nu ook gaat – het land zich weer buigt naar de wil van zijn volk. En dat is precies hoe het hoort te werken.

De verkiezingen gaven Amerikaanse burgers een forum om hun afkeer te uiten, niet alleen van de regering Biden, maar ook van de mainstream mediamachine die hem de afgelopen zes jaar op zijn rug heeft gedragen.

Veel mensen voelen zich niet op hun gemak bij president Trump, hoe hij spreekt of hoe hij zaken doet. Maar vergis je niet: hij is de man voor de tijd en de plaats; anders zou hij de herverkiezing niet hebben gewonnen.

Hij komt tevoorschijn uit de miasma van overreach, ronduit bizar gedrag en contra-intuïtief beleid van de afgelopen vier jaar en is het equivalent van iemand die een staak door de zijkant van een zuurstoftank steekt en frisse lucht onder druk het politieke landschap inblaast.

Het aantreden van Trump heeft een cascade van herijkingen teweeggebracht, niet alleen in de media maar in het hele politieke spectrum. Deze gebeurtenissen hebben kettingreacties teweeggebracht, die weer andere kettingreacties teweeg zullen brengen, die weer een derde generatie kettingreacties teweeg zullen brengen, enzovoort, enzovoort, totdat de lucht in dit land weer fris begint aan te voelen en dezelfde verandering waar de mensen voor gestemd hebben zich in ons dagelijks leven begint te manifesteren.

De verontschuldiging van de New York Times van dit weekend is gespeend van elke echtheid of authenticiteit. Ik geloof geen seconde dat de mensen aan de linkerkant echt spijt hebben van hoe ze verslag deden van de reactie op COVID, noch geloof ik dat ze zouden veranderen hoe ze een soortgelijke gebeurtenis in de toekomst zouden verslaan.

Maar het enige positieve dat ik kan vinden in dit zielig getimede stuk van het weekend is dat het een van de miljoenen kleine indicatoren is dat de wil van de meerderheid van het Amerikaanse volk eindelijk weerspiegeld begint te worden in ons dagelijks leven.

En welke kant het politieke landschap in de toekomst ook opgaat, die macht – de macht van het volk om verandering teweeg te brengen – blijft iets waar we trots op moeten zijn.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

NY Times zegt “Great Reset” is een “samenzweringstheorie”… op dezelfde dag dat het World Economic Forum het viert

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: