Rusland’s militaire prestaties komen niet overeen met de Westerse propaganda

Amerikaanse regerings- en mediaverklaringen hebben het publiek doen geloven dat het Russische leger schokkend ineffectief is geweest en dat er vertrouwen is in een Oekraïense overwinning. De Oekraïners hebben moedig gevochten en boven verwachting gepresteerd. Maar er gaapt een enorme kloof tussen de particuliere en publieke beoordelingen. Recente lekken hebben bevestigd wat die kloof al lang doet vermoeden: dat de prestaties van het Russische leger opnieuw moeten worden geëvalueerd en de optimistische verwachtingen moeten worden bijgesteld, schrijft Ted Snider.

Het belachelijk maken en bespotten van het Russische leger is alleen mogelijk geweest door een opzettelijke zelfbegoocheling die het noodzakelijk maakte twee belangrijke bekentenissen te negeren.

De eerste is dat de VS, in de driekwart eeuw sinds zij de dominante wereldmacht zijn geworden, zelden op beslissende wijze een oorlog hebben gewonnen of de reden van hun buitenlands beleid om oorlog te voeren volledig hebben verwezenlijkt. Een eerlijke evaluatie van de Russische militaire prestaties vereist een vergelijking met het voorbeeld van recente Amerikaanse oorlogen. De VS zijn er steeds niet in geslaagd legers te verslaan die veel minder sterk waren dan het moderne Oekraïense leger.

Sinds Vietnam zijn de VS er niet in geslaagd hun militaire en politieke doelen te bereiken in Afghanistan, Irak of Libië. Na twintig jaar vechten in Afghanistan werden de VS gedwongen zich terug te trekken. Ze waren in wanorde; de Taliban was weer aan de macht. De VS hebben zich tweemaal teruggetrokken uit Irak omdat Irak weigerde te capituleren voor Status of Forces-overeenkomsten. Bij de eerste terugtrekking bleef Saddam Hoessein aan de macht; bij de tweede werd hij verwijderd en liet Iran, en niet de VS, versterkt achter in Irak. De oorlog in Libië liet een mislukte staat achter die wapens leverde aan extremistische bewegingen in de hele regio. In geen van deze oorlogen kwamen de VS als overwinnaar uit de strijd en werden de doelstellingen van hun buitenlands beleid bereikt. In elk van deze oorlogen kwam een regering aan de macht die niet pro-VS was. De oorlog in Syrië heeft ook Bashar al-Assad aan de macht gelaten.

Als het Russische leger het slecht heeft gedaan tegen het moderne Oekraïense leger, dan heeft het het niet slechter gedaan dan de VS tegen veel minder moderne tegenstanders.

Het tweede punt waar het zelfbedrog aan voorbij moet gaan, is de reden waarom Rusland tegen zo’n modern Oekraïens leger vecht. Oekraïne is de facto lid geworden van de NAVO. De VS en zijn NAVO-bondgenoten leveren alles behalve de lichamen in de oorlog tegen Rusland. Rusland presteert niet zo goed tegen Oekraïne: het presteert zo goed tegen de gecombineerde middelen van de NAVO. De VS en hun NAVO-bondgenoten hebben de wapens geleverd en onderhouden, de Oekraïense soldaten opgeleid om ze te gebruiken en inlichtingen verschaft over waar ze moeten worden ingezet. De VS leveren “intensievere inlichtingen over de positie van de Russische strijdkrachten en wijzen op zwakke plekken in de Russische linies”. De VS heeft in wezen de planning overgenomen, war-games gedaan en “gesuggereerd” welke “manieren … waarschijnlijk meer succes zouden hebben”. In maart ontvingen de VS leden van het Oekraïense leger op een Amerikaanse militaire basis in Duitsland voor war-games om strategieën uit te stippelen voor de volgende fase van de oorlog. In april hielden zij “tabletop-oefeningen met Oekraïense militaire leiders om te demonstreren hoe verschillende offensieve scenario’s zouden kunnen uitpakken” in het verwachte tegenoffensief, waarvoor de VS met Oekraïne hebben “samengewerkt” wat betreft hun verrassingsaanval, aldus generaal Christopher Cavoli.

Maar ook al staat Rusland tegenover een versterkt Oekraïens leger, recente lekken bevestigen wat privé-evaluaties al lang suggereren: de verliezen van Oekraïne zijn onderschat terwijl zijn vooruitzichten zijn overschat, en de verliezen van Rusland zijn overschat terwijl zijn prestaties zijn onderschat.

Lang voordat uit de recente lekken bleek dat er veel meer Oekraïense dan Russische soldaten op het slagveld zijn gedood of gewond, dat Oekraïne begin mei geen luchtdoelraketten meer zal hebben, dat het land een tekort aan troepen en munitie heeft en dat het tegenoffensief “bij lange na niet” zijn doel zal bereiken en in het beste geval slechts “bescheiden territoriale winst” zal opleveren, zeiden Amerikaanse generaals en regeringsfunctionarissen in stilte hetzelfde.

In februari berichtte The Washington Post dat het “ontnuchterende oordeel” van de Amerikaanse inlichtingendienst dat het terugwinnen van de Krim “buiten het vermogen van het Oekraïense leger ligt” de afgelopen weken privé is “herhaald aan meerdere commissies op Capitol Hill”. Al in november 2022 deelden Amerikaanse functionarissen die beoordeling met Oekraïne en stelden hen voor “na te denken over hun realistische eisen en prioriteiten voor de onderhandelingen, waaronder een heroverweging van het verklaarde doel voor Oekraïne om de Krim te heroveren.” Diezelfde maand begonnen westerse militaire analisten te waarschuwen voor een “buigpunt” waarop de winst van Oekraïne op het slagveld een hoogtepunt bereikte. En op 21 januari 2023 zei voorzitter van de Joint Chiefs of Staff generaal Mark Milley publiekelijk dat Oekraïne niet in staat zou zijn om zijn hele grondgebied terug te winnen.

Maar niet alleen de ambities van Oekraïne waren opgeblazen en de vooruitzichten overschat, ook de verliezen waren onderschat. Ondanks publieke beweringen dat de verliezen voor Rusland gelijk waren of erger, waren de uitgelekte berichten over een veel hogere verhouding tussen het aantal Oekraïense en Russische doden en gewonden voorspeld door militaire analisten, die de verhouding tussen het aantal gedode soldaten vaak dichter bij 7:1 of 10:1 hadden geschat voor Oekraïne en Rusland. Der Spiegel heeft gemeld dat de Duitse inlichtingendienst “gealarmeerd” is door de “hoge verliezen van het Oekraïense leger” in de strijd om Bakhmut. Zij hebben Duitse politici tijdens een geheime bijeenkomst verteld dat het verlies aan levens van Oekraïense soldaten alleen al op dat slagveld elke dag in “drie cijfers” loopt. De Washington Post heeft gemeld dat de best getrainde en meest ervaren Oekraïense soldaten “allemaal dood of gewond zijn.”

En niet alleen zijn de Oekraïense verliezen onderschat. De Russische verliezen, onbekwaamheid en materiële tegenslagen zijn wellicht net zo overschat. Alexander Hill, hoogleraar militaire geschiedenis aan de Universiteit van Calgary, zegt dat Rusland na de hoge verliezen in het begin van de oorlog een meer methodische slagveldstrategie ging volgen en zijn verliezen verlaagde.

Op 26 april legde generaal Cavoli, de commandant van het United States European Command en Supreme Allied Commander Europe, aan een gehoor van het House Armed Services Committee een rapport voor dat sterk afwijkt van het rapport dat het publiek heeft gekregen. Het publiek krijgt voortdurend te horen dat Poetin zijn soldaten in een vleesmolen gooit. De Amerikaanse voorzitter van de Joint Chiefs of Staff generaal Mark Milley meldde onlangs dat de Russische troepen “worden afgeslacht”. Eind maart vertelde hij het House Armed Services Committee dat “het een slachting is voor de Russen. Ze worden gehamerd in de buurt van Bahkmut.”

Maar een maand later vertelde generaal Cavoli datzelfde orgaan alleen dat “de Russische grondtroepen door dit conflict enigszins zijn gedegenereerd, hoewel ze nu groter zijn dan aan het begin van het conflict”. En het gaat niet alleen om de grondtroepen. Cavoli meldde verder dat “de luchtmacht weinig heeft verloren: ze hebben tachtig vliegtuigen verloren. Ze hebben nog duizend gevechtsvliegtuigen en jachtbommenwerpers. De marine heeft één schip verloren.”

En wat het grotere Russische leger betreft, zei Cavoli: “Een groot deel van het Russische leger is niet negatief beïnvloed door dit conflict … ondanks alle inspanningen die zij binnen Oekraïne hebben geleverd.”

Historicus Geoffrey Roberts, een autoriteit op het gebied van de militaire geschiedenis van de Sovjet-Unie, vertelde me dat “de Russische strijdkrachten veel fouten hebben gemaakt en ernstige tegenslagen hebben geleden in de loop van hun oorlog met Oekraïne en de NAVO, maar over het algemeen hebben ze zeer goed gepresteerd. Net als het Rode Leger tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft het Russische leger zich een veerkrachtige, aanpasbare, creatieve en zeer effectieve leerorganisatie getoond – een moderne oorlogsmachine waarvan de lessen en ervaringen – positief en negatief – nog generaties lang bestudeerd zullen worden door generale staven en militaire academies.”

Na aanvankelijke territoriale tegenslagen kwam het Oekraïense leger met twee schokkende overwinningen in de provincies Kharkiv en Kherson. Maar in elk van die gevallen leek Rusland te hebben besloten zich terug te trekken of te hergroeperen, waardoor het weinig verdediging bood. Militair analist Daniel Davis heeft erop gewezen dat in elke situatie waarin het Russische leger “ervoor koos om stand te houden en te vechten, Oekraïne hen niet heeft verslagen”. Rusland heeft geen enkele strijd verloren die het verkoos te voeren.

Sindsdien heeft het Russische leger zich gevestigd in Bakhmut, waar het, als de muil van de dood, iedereen heeft verslonden die Kiev heeft gestuurd om het te vervangen. Een Oekraïense commandant in Bakhmut heeft gezegd dat “de ruil van onze levens voor die van hen in het voordeel van de Russen uitvalt. Als dit zo doorgaat, kunnen we zonder komen te zitten.” Daniel Davis heeft erop gewezen dat, zelfs als Oekraïne een tegenoffensief zou beginnen en winnen, het aantal doden en gewonden zo hoog zou zijn, dat ze “hun laatste overgebleven kracht waarmee ze offensieve of toekomstige operaties kunnen uitvoeren, zouden hebben opgebruikt”. Militair historicus Geoffrey Roberts zei onlangs tegen een interviewer dat “als de oorlog nog veel langer duurt, ik bang ben dat Oekraïne als staat zal instorten”.

Hill stelde in november 2022 dat “als de Oekraïense regering van Zelensky in april [2022] bereid was geweest te onderhandelen, de uiteindelijke uitkomst ter plaatse waarschijnlijk beter zou zijn geweest voor Oekraïne dan nu of in de toekomst waarschijnlijk het geval zal zijn” – een prognose, zo vertelde hij mij, die zeker nog steeds geldt.

Het Oekraïense leger mag dan boven verwachting hebben gepresteerd, en het Russische leger mag dan beneden verwachting hebben gepresteerd, maar recente verklaringen, zowel uitgelekt als officieel, wijzen op de noodzaak van een bijgewerkte, meer oprechte evaluatie. Rusland strijdt niet alleen tegen de Oekraïense strijdkrachten: het strijdt tegen een strijdmacht die ernstig is opgezwollen door de middelen, training en planning van de NAVO. En dan nog doen ze het niet slechter dan het Amerikaanse leger de afgelopen decennia heeft gedaan tegen veel minder uitgeruste, getrainde en voorbereide strijdkrachten. De minachtende spot met het Russische leger is geholpen door de Oekraïense verliezen te onderschatten en de Oekraïense capaciteiten te overschatten en door de Russische verliezen en degeneratie te overschatten en de Russische capaciteiten en prestaties te onderschatten.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Waarom verliezen het Westerse establishment en deskundigen hun verstand over Oekraïne?

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: