Poetin: “De situatie is tot op zekere hoogte revolutionair”

Poetin heeft inderdaad aangegeven waar we ons bevinden: op de rand van een revolutie. In een allesomvattende toespraak (Nederlands transcript) tot de plenaire vergadering van de 19e jaarvergadering van de Valdai Club leverde president Poetin niet minder dan een vernietigende, veelgelaagde kritiek op de unipolariteit, schrijft Pepe Escobar.

Van Shakespeare tot de moord op generaal Soleimani; van mijmeringen over spiritualiteit tot de structuur van de VN; van Eurazië als bakermat van de menselijke beschaving tot de onderlinge verbondenheid van BRI, SCO en de INSTC; van nucleaire gevaren tot dat perifere schiereiland van Eurazië dat “verblind is door het idee dat Europeanen beter zijn dan anderen”, de toespraak schetste een Bruegheliaans doek van de “historische mijlpaal” die voor ons ligt, midden in “het gevaarlijkste decennium sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog.”

Poetin durfde zelfs te stellen dat, in de woorden van de klassieken, “de situatie tot op zekere hoogte revolutionair is”, aangezien “de hogere klassen niet meer zo kunnen en de lagere klassen niet meer zo willen leven.” Alles is dus in beweging, want “de toekomst van de nieuwe wereldorde wordt voor onze ogen gevormd.”

Veel meer dan een pakkende slogan over het spel dat het Westen speelt, “bloedig, gevaarlijk en vuil”, moeten de toespraak en de interventies van Poetin tijdens de daaropvolgende vragenronde worden geanalyseerd als een samenhangende visie op verleden, heden en toekomst. Wij geven hier slechts enkele van de hoogtepunten:

“De wereld is getuige van de afbraak van wereldinstellingen, de erosie van het beginsel van collectieve veiligheid, de vervanging van internationaal recht door ‘regels'”.

“Zelfs op het hoogtepunt van de Koude Oorlog ontkende niemand het bestaan van de cultuur en de kunst van de Ander. In het Westen wordt elk alternatief standpunt als subversief bestempeld.”

“De nazi’s verbrandden boeken. Nu verbieden de westerse vaders van het ‘liberalisme’ Dostojevski.”

“Er zijn ten minste twee ‘Westen’. Het eerste is traditioneel, met een rijke cultuur. Het tweede is agressief en koloniaal.”

“Rusland was en is geen vijand van het Westen.”

“Rusland heeft geprobeerd betrekkingen op te bouwen met het Westen en de NAVO – om in vrede en harmonie samen te leven. Hun antwoord op alle samenwerking was simpelweg ‘nee’.”

“We hebben geen behoefte aan een nucleaire aanval op Oekraïne, het heeft geen zin – noch politiek noch militair.”

“Voor een deel” kan de situatie tussen Rusland en Oekraïne worden beschouwd als een burgeroorlog: “Bij het creëren van Oekraïne begiftigden de bolsjewieken het met primair Russische gebieden – ze gaven het heel Klein Rusland, het hele Zwarte Zeegebied, de hele Donbass. Oekraïne ontwikkelde zich als een kunstmatige staat.”

“Oekraïners en Russen zijn één volk – dat is een historisch feit. Oekraïne heeft zich ontwikkeld als een kunstmatige staat. Het enige land dat zijn soevereiniteit kan garanderen is het land dat hem heeft gecreëerd – Rusland.”

“De unipolaire wereld loopt ten einde. Het Westen is niet in staat om in zijn eentje de wereld te beheersen. De wereld staat op een historische mijlpaal aan de vooravond van het gevaarlijkste en belangrijkste decennium sinds de Tweede Wereldoorlog.”

“De mensheid heeft twee opties – of we blijven de last van problemen opstapelen die ons allen zeker zal verpletteren, of we kunnen samenwerken om oplossingen te vinden.”

Wat doen we na de orgie?

Te midden van een reeks boeiende discussies is de kern van de zaak bij Valdai het rapport van 2022, “Een wereld zonder grootmachten”.

De centrale stelling van het rapport – volkomen juist – is dat “de Verenigde Staten en hun bondgenoten in feite niet langer de status van dominante supermacht genieten, maar dat de mondiale infrastructuur die hen dient nog steeds aanwezig is.”

Natuurlijk zijn alle grote onderling samenhangende problemen op het huidige kruispunt ontstaan omdat” Rusland de eerste grootmacht werd die, geleid door zijn eigen ideeën over veiligheid en eerlijkheid, ervoor koos om de voordelen van ‘wereldvrede’ die door de enige grootmacht was gecreëerd terzijde te schuiven.”

Nou, niet echt “wereldvrede”; eerder een door de maffia opgelegde ethiek van “our way or the highway”. In het rapport wordt het bevriezen van Ruslands goud- en deviezenreserves en het “opruimen” van Ruslands eigendommen in het buitenland diplomatiek gekarakteriseerd als “westerse jurisdicties” die zich “indien nodig” laten leiden door politiek opportunisme en niet door de wet.

Dat is in feite regelrechte diefstal, in de schaduw van de “op regels gebaseerde internationale orde”.

Het rapport voorziet – optimistisch – de komst van een soort genormaliseerde “koude vrede” als “de best beschikbare oplossing vandaag” – waarbij in ieder geval wordt erkend dat dit verre van gegarandeerd is, en “de fundamentele wederopbouw van het internationale systeem op nieuwe fundamenten niet zal stoppen.”

De basis voor een zich ontwikkelende multipolariteit is in feite pas gelegd.

Door het strategisch partnerschap tussen Rusland en China, slechts drie weken voordat imperialistische provocaties Rusland dwongen de Speciale Militaire Operatie (SMO) te starten.

Tegelijkertijd werden de financiële lijnen van multipolariteit al minstens sinds juli 2021 voorgesteld, in een document dat mede is geschreven door professor Michael Hudson en Radhika Desai.

Het Valdai-rapport erkent terecht de rol van de middelgrote mogendheden in het Zuiden, die “een voorbeeld zijn van de democratisering van de internationale politiek” en “kunnen fungeren als schokdempers in perioden van beroering”. Dat is een rechtstreekse verwijzing naar de rol van BRICS+ als hoofdrolspelers.

Over het grote geheel van het schaakbord wordt de analyse realistischer als men bedenkt dat “de triomf van ‘het enige ware idee’ een effectieve dialoog en overeenstemming met aanhangers van andere opvattingen en waarden per definitie onmogelijk maakt.”

Poetin zinspeelde daar verschillende keren op in zijn toespraak. Er is geen enkel bewijs dat het Imperium en zijn vazallen zullen afwijken van hun normatieve, opgelegde, op waarden gebaseerde unilateralisme.

Dat de wereldpolitiek “snel zal terugkeren naar een staat van anarchie op basis van geweld” spreekt voor zich: alleen het Imperium van Chaos wil anarchie opleggen, omdat het geen geopolitieke en geo-economische instrumenten meer heeft om opstandige landen onder controle te houden, afgezien van de sanctietsunami.

Het rapport heeft dus gelijk als het vaststelt dat de kinderachtige neo-Hegeliaanse “einde van de geschiedenis” natte droom uiteindelijk tegen de muur van de Geschiedenis is gebotst: we zijn terug bij het patroon van grootschalige conflicten tussen machtscentra.

En het is ook een feit dat “simpelweg de ‘operator’ veranderen zoals dat in eerdere eeuwen gebeurde” (zoals in de VS die de macht overnamen van Groot-Brittannië) “gewoon niet werkt.”

China koestert misschien de wens om de nieuwe sheriff te worden, maar het leiderschap in Peking is zeker niet geïnteresseerd. En zelfs als dat zou gebeuren, zou de Hegemon dat hevig verhinderen, omdat “het hele systeem” onder zijn controle blijft (voornamelijk financiën en economie).

De enige uitweg is dus opnieuw multipolariteit – die in het rapport nogal vaag wordt gekarakteriseerd als “een wereld zonder grootmachten”, die nog steeds behoefte heeft aan “een systeem van zelfregulering, dat een veel grotere vrijheid van handelen en verantwoordelijkheid voor dergelijke handelingen impliceert.”

Er zijn in de geschiedenis wel vreemdere dingen gebeurd. Zoals het er nu voorstaat, zijn we diep in de maalstroom van volledige instorting gedompeld. Poetin heeft in feite vastgespijkerd waar we nu zijn: op de rand van een revolutie.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Poetin – Door het Westen als “gek” gebrandmerkt – Zei dit in een van de beste toespraken van het jaar