Oekraïne – Media beginnen de realiteit te erkennen

De kwaliteit van de Oekraïense strijdkrachten, die ooit werden beschouwd als een aanzienlijk voordeel ten opzichte van Rusland, is gedegradeerd door een jaar van verliezen die veel van de meest ervaren strijders van het slagveld hebben gehaald, waardoor sommige Oekraïense functionarissen de bereidheid van Kiev om een langverwachte voorjaarsoffensief op te zetten in twijfel trekken.

Een instroom van onervaren militairen, binnengebracht om de verliezen op te vangen, heeft het profiel van de Oekraïense troepenmacht veranderd, die volgens militairen in het veld ook te kampen heeft met basistekorten aan munitie, waaronder artillerie- en mortiergranaten.

“Het meest waardevolle in de oorlog is gevechtservaring”, aldus een bataljonscommandant van de 46e luchtaanvalsbrigade, die overeenkomstig het Oekraïense militaire protocol alleen met zijn roepnaam Kupol wordt aangeduid. “Een soldaat die zes maanden strijd heeft overleefd en een soldaat die van een schietbaan komt, zijn twee verschillende soldaten. Het is hemel en aarde.”

“En er zijn maar een paar soldaten met gevechtservaring,” voegde Kupol eraan toe. “Helaas zijn ze allemaal al dood of gewond.”

Dergelijke grimmige beoordelingen hebben een voelbaar, zij het meestal onuitgesproken, pessimisme verspreid van de frontlinies naar de machtsgangen in de hoofdstad Kiev.

Kupol zei dat hij zich uitsprak in de hoop op een betere training van de Oekraïense troepen door Washington en dat hij hoopt dat de Oekraïense troepen die worden teruggehouden voor een komend tegenoffensief meer succes zullen hebben dan de onervaren soldaten die nu onder zijn bevel het front bemannen.

“Er is altijd geloof in een wonder,” zei hij. “Of het wordt een bloedbad en lijken of het wordt een professioneel tegenoffensief. Er zijn twee opties. Er komt hoe dan ook een tegenoffensief.”

Een hoge Oekraïense regeringsfunctionaris, die om transparant te zijn op voorwaarde van anonimiteit sprak, noemde het door het Westen beloofde aantal tanks “symbolisch”. Anderen toonden zich pessimistisch of de beloofde voorraden het slagveld wel op tijd zouden bereiken.

“Als je meer middelen hebt, val je actiever aan,” zei de hoge functionaris. “Als je minder middelen hebt, verdedig je meer. Wij gaan verdedigen. Daarom geloof ik, als je het mij persoonlijk vraagt, niet in een groot tegenoffensief voor ons. Ik zou er graag in geloven, maar ik kijk naar de middelen en vraag me af: “Waarmee? Misschien krijgen we een paar lokale doorbraken.”

“We hebben de mensen en de wapens niet,” voegde de hoge functionaris eraan toe. “En u kent de verhouding: Als je in het offensief gaat, verlies je twee of drie keer zoveel mensen. We kunnen het ons niet veroorloven zoveel mensen te verliezen.”

Kupol, die toestond dat er een foto van hem werd genomen en zei dat hij begreep dat hij een persoonlijke terugslag zou kunnen krijgen omdat hij een openhartige beoordeling gaf, beschreef hoe hij ten strijde trok met nieuw opgeroepen soldaten die nog nooit een granaat hadden gegooid, die onder vuur al snel hun posities verlieten en geen vertrouwen hadden in het gebruik van vuurwapens.

Zijn eenheid trok zich in de winter terug uit Soledar in Oost-Oekraïne nadat ze waren omsingeld door Russische troepen die de stad later veroverden. Kupol herinnerde zich hoe honderden Oekraïense soldaten in eenheden die naast zijn bataljon vochten, hun posities eenvoudigweg in de steek lieten, zelfs toen strijders van de Russische Wagner-huurlingengroep doordrongen.

Na een jaar oorlog zei Kupol, een luitenant-kolonel, dat zijn bataljon onherkenbaar is. Van de ongeveer 500 soldaten werden er ongeveer 100 gedood in de strijd en nog eens 400 gewond, wat leidde tot een volledig verloop. Kupol zei dat hij de enige militaire professional in het bataljon was, en hij beschreef de strijd om een eenheid te leiden die volledig bestaat uit onervaren troepen.

“Ik krijg 100 nieuwe soldaten,” zei Kupol. “Ze geven me geen tijd om ze voor te bereiden. Ze zeggen: ‘Neem ze mee de strijd in.’ Ze laten gewoon alles vallen en rennen. Dat is het. Begrijpt u waarom? Omdat de soldaat niet schiet. Ik vraag hem waarom, en hij zegt: ‘Ik ben bang voor het geluid van het schot’. En om de een of andere reden heeft hij nog nooit een granaat gegooid. … We hebben NAVO-instructeurs nodig in al onze opleidingscentra, en onze instructeurs moeten naar de loopgraven worden gestuurd. Want zij hebben gefaald in hun taak.”

Hij beschreef ernstige tekorten aan munitie, waaronder een gebrek aan eenvoudige mortier- en artilleriegranaten voor MK 19’s van Amerikaanse makelij.
…
“Je staat in de frontlinie,” zei Kupol. “Ze komen op je af en er is niets om mee te schieten.”

Kupol zei dat Kiev zich moet concentreren op een betere systematische voorbereiding van de nieuwe troepen. “Het is alsof we allemaal interviews geven en de mensen vertellen dat we al gewonnen hebben, nog een beetje verder, twee weken, en we zullen winnen,” zei hij.

Dmytro, een Oekraïense soldaat die The Post om veiligheidsredenen alleen bij zijn voornaam noemt, beschreef veel van dezelfde omstandigheden. Sommige van de minder ervaren troepen op zijn positie bij de 36e Mariniersbrigade in de Donetsk-regio “zijn bang om de loopgraven te verlaten”, zei hij. De beschietingen zijn soms zo intens, zei hij, dat een soldaat een paniekaanval krijgt, waarna “anderen het ook krijgen.”

De eerste keer dat hij medesoldaten erg geschokt zag, zei Dmytro, probeerde hij hen door de realiteit van de risico’s heen te praten. De volgende keer, zei hij, “liepen ze gewoon weg van de positie”.

“Ik neem het ze niet kwalijk,” zei hij. “Ze waren erg in de war.”

Oekraïne heeft veel van zijn lagere officieren verloren die in de afgelopen negen jaar door de VS zijn opgeleid, waardoor een korps van leiders is uitgehold dat de Oekraïners aan het begin van de invasie hielp zich te onderscheiden van hun Russische vijanden, aldus de Oekraïense functionaris. Nu, zei de functionaris, moeten deze krachten worden vervangen. “Veel van hen zijn gedood,” zei de ambtenaar.

Zelfs met nieuwe uitrusting en training achten Amerikaanse militaire functionarissen de troepenmacht van Oekraïne onvoldoende om überhaupt langs het reusachtige front aan te vallen, waar Rusland substantiële verdedigingswerken heeft opgetrokken, dus worden de troepen getraind om te speuren naar zwakke punten waardoor ze met tanks en gepantserde voertuigen kunnen doorbreken.

Van Kupiansk in het noorden tot Avdiivka in het zuiden, via Bakhmut, Lyman en tientallen steden daartussen vallen Russische troepen aan langs een boog van 250 km in Oost-Oekraïne in een steeds intensievere strijd om tactisch voordeel vóór mogelijke lente-offensieven. Maandag werden zware gevechten gemeld in en rond Avdiivka, een stad die een groot deel van het afgelopen jaar in de frontlinies heeft gelegen en de afgelopen dagen opnieuw een brandpunt van gevechten is geworden.
…
In Bakhmut, waar het particuliere militaire bedrijf Wagner de controle over de oostkant van de stad heeft overgenomen, vinden volgens Russische militaire bloggers brute gevechten plaats in de straten, de opgeblazen resten van gebouwen en diep onder de grond in de mijngangen.
…
In Koepiansk en omliggende dorpen heeft Rusland de beschietingen en grondaanvallen opgevoerd, en Oekraïne heeft burgers bevolen te vertrekken. Ook in Lyman en andere steden zijn de Russische beschietingen geïntensiveerd. Volgens het Oekraïense leger doen Russische troepen dagelijks meer dan 100 pogingen om door hun linies te breken.
Met weinig mensen of intacte gebouwen hebben de felst bevochten plaatsen weinig meer te bieden dan de controle over wegen en spoorwegen die het Kremlin belangrijk vindt voor zijn doel om de hele oostelijke regio, bekend als de Donbas, in handen te krijgen. De aanvallen kunnen ook een betere positionering opleveren voor de volgende aanval, inlichtingen over de posities van de tegenpartij en propagandawaarde.