De ‘remake’ van Donald Trump tot een sterke, onafhankelijke leider – die niet wordt gecontroleerd door de rijke zionisten die hem verkozen hebben – is de overheersende subtekst van het blockbuster artikel van de New York Times: Trump heeft de Israëlische aanval afgewezen nadat er verdeeldheid was ontstaan in zijn regering. De inhoud van het artikel is lang niet zo belangrijk als de subtiele maar vleiende manier waarop de auteurs Trump portretteren. The Times, zoals je je misschien herinnert, heeft de president bijna tien jaar lang meedogenloos gedemoniseerd, waardoor lezers zich afvroegen waarom ze nu opeens zo gunstig over hem zouden denken. Maar dat raakt natuurlijk de kern van de zaak, en dat is de reden waarom het artikel zo is opgesteld. De auteurs willen duidelijk dat hun lezers geloven dat Trump zijn eigen beslissingen neemt op het gebied van buitenlands beleid en niet slechts een script volgt dat in Tel Aviv is geschreven door de adviseurs van Bibi Netanyahu. En dat lijkt de belangrijkste strekking van het artikel te zijn. Hier is een fragment:
Israël was van plan om volgende maand al Iraanse nucleaire sites aan te vallen, maar werd in de afgelopen weken door president Trump afgewezen ten gunste van onderhandelingen over een deal met Teheran om zijn nucleaire programma te beperken, volgens overheidsfunctionarissen en anderen die op de hoogte waren van de discussies.
Trump nam zijn beslissing na maanden van intern debat over de vraag of hij diplomatie moest nastreven of Israël moest steunen in zijn pogingen om het vermogen van Iran om een bom te bouwen terug te dringen, op een moment dat Iran militair en economisch verzwakt is.
Het debat legde de nadruk op de breuklijnen tussen van oudsher havikistische Amerikaanse kabinetsmedewerkers en andere medewerkers die sceptischer zijn dat een militaire aanval op Iran de nucleaire ambities van het land kan vernietigen en een grotere oorlog kan voorkomen. Het resulteerde in een ruwe consensus, voorlopig, tegen militaire actie, waarbij Iran aangaf bereid te zijn om te onderhandelen.
Israëlische functionarissen hadden onlangs plannen ontwikkeld om in mei Iraanse nucleaire sites aan te vallen. Ze waren bereid om ze uit te voeren en waren soms optimistisch dat de Verenigde Staten hun goedkeuring zouden geven. Het doel van de voorstellen was, volgens functionarissen die ervan op de hoogte waren, om Teherans vermogen om een kernwapen te ontwikkelen met een jaar of meer te vertragen.
Bijna alle plannen zouden hulp van de VS hebben vereist, niet alleen om Israël te verdedigen tegen Iraanse vergelding, maar ook om ervoor te zorgen dat een Israëlische aanval succesvol zou zijn, waardoor de Verenigde Staten een centraal onderdeel van de aanval zelf zouden worden.
Voorlopig heeft de heer Trump gekozen voor diplomatie boven militaire actie. In zijn eerste termijn verscheurde hij de Iraanse nucleaire overeenkomst waarover was onderhandeld door de regering-Obama. Maar in zijn tweede termijn heeft hij, om te voorkomen dat hij opnieuw in een oorlog in het Midden-Oosten wordt meegesleurd, de onderhandelingen met Teheran geopend en het land een deadline van slechts een paar maanden gegeven om te onderhandelen over een deal over zijn nucleaire programma.Trump heeft de Israëlische aanval afgeblazen nadat er verdeeldheid was ontstaan in zijn regering. Trump Waved Off Israeli Strike After Divisions Emerged in His Administration, New York Times
Het doel van dit fragment is niet om lezers te informeren over een Israëlische aanval die nooit heeft plaatsgevonden, maar om duidelijk te maken dat Trump – handelend als de hoogste “besluitvormer” – het opnam tegen Netanyahu, het Israëlische plan om Iraanse nucleaire installaties aan te vallen blokkeerde en in plaats daarvan koos voor diplomatieke onderhandelingen met Iran, schrijft Mike Whitney.
Kun je zien hoe dit past bij de algemene intentie van de vier journalisten om Trump voor te stellen als een sterke maar beheerste leider die uitsluitend handelt in het belang van Amerika en er alles aan doet om de zinloze buitenlandse oorlogen te vermijden die hij tijdens zijn presidentiële campagne verguisde? Kunt u ook inzien hoe het in het voordeel van Israël zou kunnen zijn om Trump niet af te schilderen als de zoveelste zionistische ‘ja-knikker’ die zijn hielen klikt en doet wat hem gezegd wordt, maar in plaats daarvan trouw blijft aan zijn ‘America First’-ideologie en zijn engagement voor vrede?
Laten we de openingszin nog eens lezen om te begrijpen wat hier aan de hand is:
Israël was van plan om volgende maand al Iraanse nucleaire sites aan te vallen, maar werd de afgelopen weken door president Trump afgewezen ten gunste van onderhandelingen over een deal met Teheran om zijn nucleaire programma te beperken, volgens overheidsfunctionarissen en anderen die op de hoogte waren van de discussies. NYT
Dus krijgen we – met ademloze urgentie – te horen dat Israël van plan was om Iran aan te vallen, maar zoals de auteurs een paar alinea’s later duidelijk stellen, heeft Israël nooit serieus overwogen om Iran alleen aan te vallen. Nooit! Dus, (moeten we aannemen) De “ademloze urgentie” was volledig verzonnen om het punt te benadrukken dat ze eigenlijk probeerden te maken, namelijk dat Trump geen Israëlische sokpop is die de zionistische agenda uitvoert, maar een resolute en woest onafhankelijke patriot die het belang van Amerika boven alles stelt. Is dat niet wat ze zeggen?
Inderdaad. Maar hoe valt dat te rijmen met de feiten zoals we die kennen?
Niet erg goed.
Heeft Trump niet herhaaldelijk opgeschept over hoe hij de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem heeft verplaatst en Israël de Golanhoogte heeft gegeven? Gaf hij Bibi niet het groene licht om de Palestijnen uit Gaza te verdrijven en van de Strook de “nieuwe Rivièra” te maken? Heeft hij zichzelf niet “de beste vriend die Israël ooit heeft gehad” genoemd en aanvallen gelanceerd op pro-Palestijnse demonstranten op campussen in het hele land?
En hoe zit het met Jemen? Is Trump Jemen aan het bombarderen voor Israël of voor zijn Red State tub-thumpers die denken dat hij ‘over water kan lopen’? En dan is er nog Syrië, dat momenteel wordt geregeerd door Al Qaida. Is dat de uitkomst die Trump wilde, of was het onderdeel van Bibi’s grote visie voor een Nieuw Midden-Oosten? Hier is meer:
Eerder deze maand informeerde de heer Trump Israël over zijn beslissing dat de Verenigde Staten een aanval niet zouden steunen. Hij besprak het met premier Benjamin Netanyahu toen de heer Netanyahu vorige week Washington bezocht, waarbij hij een ontmoeting in het Oval Office gebruikte om aan te kondigen dat de Verenigde Staten besprekingen met Iran begonnen. NYT
Dus Trump stond op tegen Bibi en ‘zette hem op zijn plaats’. Gelooft iemand dat echt?
En merk op hoe de auteurs nooit zeggen dat Trump het plan officieel heeft afgezegd, alleen dat hij het tijdelijk heeft uitgesteld tot een geschikter moment. En wanneer komt die ‘geschiktere tijd’?
Nadat de Iraniërs zijn gedwongen om de ‘nucleaire gesprekken’ te staken vanwege de absurde eisen van Trump, natuurlijk. Dat is hoe deze hele politieke slapstick vanaf het allereerste begin in elkaar is gezet: Lok de naïeve Iraniërs in gesprekken (waar ze nooit om hebben gevraagd), stel belachelijke eisen die zeker zullen worden afgewezen, en dreig vervolgens met een regelrechte oorlog als Iran de gesprekken gefrustreerd afbreekt. Dat is de hele sombere plotlijn in een notendop.
Voor Trump en Bibi zijn mislukte onderhandelingen geen “mislukking” maar een succes. Mislukking betekent dat ze hun rechtvaardiging hebben om een oorlog te beginnen, wat vanaf het begin het doel was. Het voordeel van ‘door de moties heen gaan’ – door gesprekken te voeren die ontworpen waren om te mislukken – is dat het helpt om Trumps reputatie als vredestichter op te poetsen, een illusie waar zijn aanhangers zich nog steeds onvermurwbaar aan vastklampen. (zelfs terwijl er bommen vallen op onschuldige Jemenitische vrouwen en kinderen!) Trump kan opmerken dat hij alle mogelijkheden voor vrede heeft uitgeput en alleen de ‘militaire optie’ nastreeft omdat “ik geen andere keuze heb.” Verrassend genoeg zinspeelt het stuk in de NY Times hier zelfs op in een kort fragment over vicepresident JD Vance. Hier is het fragment:
De heer Vance, met steun van anderen, betoogde dat de heer Trump een unieke kans had om een deal te sluiten.
Als de besprekingen mislukken, kan de heer Trump een Israëlische aanval steunen, zei de heer Vance, volgens overheidsfunctionarissen… NYT
Daar staat het zwart op wit: Alles wat Trump hoeft te doen is voorwaarden stellen aan Iran die ze zullen afwijzen, en-viola-daar is je voorwendsel voor oorlog. En Trump heeft al eisen gesteld die veel verder gaan dan alles wat in 2015 is afgesproken toen de JCPOA werd goedgekeurd. Trump heeft erop aangedrongen dat Iran zijn ballistische raketten opgeeft (die volgens het internationaal recht legaal zijn en nodig voor zelfverdediging), zijn relaties met zijn regionale bondgenoten (Hezbollah, Hamas en de Houthi’s) beëindigt en zijn hele nucleaire verrijkingsprogramma ontmantelt (wat volgens de voorwaarden van het NPV een “onvervreemdbaar recht” van Iran is). Kortom, Trump heeft de doelpalen niet simpelweg ‘verplaatst’, hij heeft ze van het speelveld gehaald en naar Tel Aviv verscheept.
Zoals je kunt zien, is dit allemaal een extravagante hoax gericht op het leggen van de basis voor oorlog. Het is duidelijk dat de redacteuren van de Times dit begrijpen, net zoals ze begrijpen dat het succes van een langdurig conflict met Iran de steun van het Amerikaanse volk vereist, wat betekent dat Amerikanen vertrouwen moeten hebben in hun leiders. Daarom wordt Trump geprezen als een sterke en onafhankelijke leider, want dat zijn de kwaliteiten die hem zullen helpen om de mensen ervan te overtuigen dat een oorlog met Iran in het belang van Amerika is. Terwijl in feite alleen Israël daar baat bij heeft.
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Als we oorlog gaan voeren tegen Iran, zal de wereldeconomie instorten
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Och, er is toch niets wat Trump goed kan doen. Overal zit er een samenzwering achter van zionisten, bankiers, miljardairs, vul maar aan. Zelfs als Trump over water zou lopen zouden ze zeggen: “hij kan niet eens zwemmen”. The art of the deal. (“..en zelfs dát heeft hij niet eens zelf geschreven..”)
Zoals hier: https://babylonbee.com/news/analysts-clarify-that-trump-is-only-responsible-for-the-stock-market-when-it-goes-down
Ik ben bang dat de Israël lobby in de VS bepalend is en Trump Netanyahu slechts uitvoerders zijn van hun beleid. Als die besloten hebben om oorlog met Iran te voeren gaat dat gewoon gebeuren. Ze maken echter een hele grote misrekening met de kracht van Iran en de steun van Rusland en China. Als dat mis gaat heeft Trump een heel groot probleem en het is voor hem te hopen dat hij dat inziet. Over de kracht van Iran wordt hij doorlopend door het Pentagon en Israël op het verkeerde been gezet.
Er zijn Amerikaanse nucleaire wapens gestationeerd in een deel van de NAVO lidstaten, waaronder Turkije.
What about non-proliferation?
Dus waarom zou Rusland niet het recht hebben een ritsje Topol-M in Iran te plaatsen? Geen enkel probleem, toch? Dan is er gelijk nucleaire balans tussen Israhell en Iran en geen reden voor de Iraniërs om zelf zo’n wapen te ontwikkelen.
Dit toont de idiote en biased visie van het Westen wat buitenlandse politiek betreft.
Trump zal inderdaad snel genoeg op zijn limieten Botsen, ook en vooral in eigen Land…de Joden moeten zorgen dat ze een plaatsje vinden in de US.. Want de Onvrede neemt hand over hand toe.. inderdaad we horen er Niets van.. daarom juist..
als Trump eerlijk zou zijn dan moet hij de eisen die hij aan Iran stelt ook dezelfde eisen aan Israël stellen.
maar dat zal hij nooit doen.
er zijn andere belangen voor de VS om Iran aan te vallen .
maar omdat Rusland en China aan de zijde staan van Iran is het voor de VS heel gevaarlijk.
Iran staat niet alleen en dat zal de ondergang betekenen van de usa en Israël, Syrië zal als moet mee vechten aan de Iraanse kant net zo als Turkije en andere Arabische staten, want als Iran valt dan wordt de hele moslim wereld opgedoekt, en dan nog Rusland en China en Korea, mochten ze echt zo stom zijn om het te doen dan zal de wereld vergaan.
Daar zitten de neuroten dan. Oekriehell is nog niet klaar voor de Exodus, dus ze moeten nog een tijdje blijven zitten. Of naar Groenland vertrekken. Voordat de bom in Iran kan barsten. Anders komen ze onder het stof te zitten.
even beetje brainstormen: als het waar is dat er een flink conflict is binnen de deep state, is trump president geworden omdat er geen andere kandidaat was die “past”binnen de verdeeldheid daar en was de verdeeldheid te groot om zo enorm te manipuleren met stemmen dat trump niet zou winnen, het verschil in aantal stemmen met democraten was vermoedelijk zo extreem dat zelf een blinde dit zou zien en niet accepteren..als het ook waar is dat musk tot cabal behoorde maar daar uit stapte , zijn er opeens 2 relatief onafhankelijke machthebbers in de usa gesteund door aantal machtige en uiteraard extreem rijke maar wel ex-deep state/cabal mensen. kijk ik naar de eerste 100 dagen trump word ik niet vrolijk en lijkt mijn betoog ook zinloos, met conclusie meer en meer oorlog en lijken. maar de laatste dagen lijkt mijn betoog misschien toch waar te kunnen zijn en wil trump oprecht iets moois van deze wereld maken (wel met trump zelf uiteraard voorop), immers: oorlog met iran is uitgesteld ( t echte kwaad durft de strijd met trump even niet aan) israel is relatief rustig, ondanks dagelijkse genocide wat trump nog niet kan blokkeren bij t echte kwaad. de grote list tot escalatie oorlog oekraine lijkt ook mislukt en tenslotte lijkt trump t kwaad genaamd navo/eu echt de rug toe te keren.kortom: misschien is trump (ondanks zijn vaak onberekenbare en niet-logische woorden) wel degelijk de enige redding dat de aarde voor langere tijd een oord kan worden waar gezond verstand wint en t echte kwaad zich (tijdelijk) terug moet trekken. afijn: schiet r op maar op met tegenargumenten, dank