Is Europa te dom om in de dodelijke omhelzing van de VS te blijven?

China moet zijn diplomatieke inspanningen hebben aangewend om te proberen het mysterie te ontrafelen van de mate waarin de VS “vastbesloten” is om de Europese crisis verder te laten escaleren.

Terwijl het de spectaculaire, maar misschien ietwat plotselinge en onverwachte verzoeningspolitiek tussen Saoedi-Arabië en Iran in het grootste geheim had voorbereid, presenteerde China op 24 februari van dit jaar, op de verjaardag van het begin van de Russische speciale militaire operatie in Oekraïne, zijn plan bestaande uit 12 punten om ook de andere brandende crisis op te lossen. Rusland verwelkomde de inspanningen vriendelijk, hoewel het Westen het (te) wrevelig afwees. De twaalf punten die China naar voren bracht, bevatten niets schokkends dat aanleiding zou kunnen zijn voor zo’n negatieve en vijandige reactie van de Westerse aanstichters van de Oekraïne-crisis. Antony Blinken, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, straalde niet zozeer een uitmuntende diplomatie uit, maar vulde ons meteen op een zeer ondiplomatieke manier in dat de wereld niet dom moet zijn om in een tactische zet van Rusland te trappen, die door China wordt gesteund. The Guardian meldde dat “Poetin China’s controversiële voorstellen voor vrede in Oekraïne verwelkomt” “de VS waarschuwt voor “elke tactische zet van Rusland om de oorlog op zijn eigen voorwaarden te bevriezen” en de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Antony Blinken, uitte zijn scepsis over China’s “vredes”voorstellen en waarschuwde dat ze een “vertragingstactiek” zouden kunnen zijn om de Russische troepen op de grond in Oekraïne te helpen“, schrijft Natasha Wright.

Het tijdschrift Foreign Policy schreef zelfs maar liefst “drie verborgen valkuilen” in de vermeende Chinese agenda toe met de opmerking dat hun 12-punten vredesplan in Oekraïne niet veel of helemaal niets met vrede te maken heeft. Ik neem aan dat ‘it takes one to know one’? Er volgde een overweldigend wantrouwen van het Collectieve Westen dat het Chinese voorstel iets ongrijpbaars bevatte. Toch zou de reden kunnen zijn dat voor het Westen, ongeacht wat ze zouden melden en waar ze op zouden reageren, het schokkend genoeg ondermijnend is om ook maar enige vermelding van welk vredesplan dan ook te maken. Zij zouden waarschijnlijk de voorkeur geven aan de tragisch bloederige voortzetting van een oorlog. Hoe dan ook, in overeenstemming met het model dat we meer dan een jaar geleden al hebben gezien, toen de onderhandelingen tussen Moskou en Kiev maar liefst zeventien ontwerpovereenkomsten opleverden, die vervolgens gewoon “in stukken werden gescheurd en in de prullenbak in Washington DC werden gegooid” toen de toenmalige Britse premier Boris Johnson op 9 april 2022 plotseling naar Kiev ging. Blijkbaar was de omstreden, stuntelende Bo Jo daar om een nieuw pakket financiële en militaire hulp op te stellen. De toenmalige premier van Israël, Naftali Bennett, die in wezen de bemiddelaar was in die eerdere onderhandelingen, bevestigde dat feit ook.

Toch lijkt China het op dit punt niet op te geven. Integendeel, deze dagen heeft de Europese tournee van de speciale Chinese gezant, Li Hui, China’s speciale vertegenwoordiger voor Euraziatische zaken sinds 2019, die Oekraïne, Polen, Frankrijk, Duitsland bezocht, de zetel van de EU in Brussel en Rusland bezocht in de periode tussen 15 en 26 mei om te proberen met alle partijen (met gevestigde belangen en oprechte zorgen) te praten over het 12-punten vredesplan dat uitgaat van respect voor de soevereiniteit van alle landen, naast een paar humanitaire determinanten daarin, en bovendien van harte aanbeveelt om de Koude Oorlog-mentaliteit los te laten, zodat de legitieme belangen en zorgen van alle landen serieus in overweging worden genomen en worden opgelost met de duurzame Europese architectuur in het vizier en de voortdurende, wederzijdse samenwerking voor vrede en stabiliteit op het Euraziatische continent. Het “staken van de vijandelijkheden” leek ook in aanmerking te zijn genomen, evenals het hervatten van vredesonderhandelingen en het opheffen van unilaterale sancties. Nadat deze goedaardige lijst met voorstellen was gepubliceerd, bracht de Chinese president Xi Jinping een meerdaags bezoek aan Moskou, dat hij samen met zijn zeer hoffelijke en gastvrije Russische gastheer Vladimir Poetin afsloot met de inmiddels beroemde boodschap dat de wereld tektonische veranderingen ondergaat die ze in de afgelopen eeuw nog niet eerder heeft gezien.

In verband hiermee is het misschien nuttig om op te merken dat een speciale Chinese afgezant voor de Oekraïne-crisis (en vloeiend Russisch spreker) in 2019 werd onderscheiden met de Russische Orde van Vriendschap, nadat hij de positie van Chinese ambassadeur in Rusland had bekleed. Het is misschien de moeite waard om toe te voegen dat hij langer in deze functie was dan enige andere Chinese diplomaat voor hem. En een jaar later kwamen Rusland en China officieel overeen dat de twee landen (en niet te vergeten twee grote wereldmachten) hun schouder-aan-schouder, broeders-in-politieke-en-militaire-wapenpartnerschap zouden voortzetten in hun niet aflatende pogingen om het pestgedrag van “bepaalde mondiale hegemonen” af te weren. Op dit punt is het maar al te duidelijk op wie ze doelden.

Overigens is zo’n oplossing die in de overweldigend bescheiden en evenwichtige bemiddelaar in de Oekraïense crisis naar voren werd gebracht, in lijn met de boodschap die Beijing aan het officiële Washington DC overbracht, toen Beijing Li Shangfu op de positie van de nieuwe Chinese minister van Defensie plaatste, die momenteel toevallig onder de sancties van de VS valt. De nieuwe ambtstermijn van Li Shangfu begon vorige maand met een vier dagen durend bezoek aan Moskou en ontmoetingen met de Russische minister van Defensie, Sergey Shoigu.

Voor sommigen van ons is het zeker intrigerend welke boodschappen Li Hui en Li Shangfu naar Europa en naar huis hebben gebracht? Officiële persberichten van de ontmoetingen zijn zoals gewoonlijk te beknopt voor het bredere publiek om meer concrete conclusies te kunnen trekken, met uitzondering van de diplomatiek hoffelijke uitnodigingen om de strategische autonomie van Europa te versterken, die goed zijn overgebracht aan de EU-functionarissen in Brussel. Toch meldde Wall Street Journal vermeende details die verwijzen naar de niet bij naam genoemde Westerse diplomaten, die beweren goed op de hoogte te zijn van de gesprekken die Li Hui tijdens zijn Europese tour leidde. Blijkbaar moeten de bondgenoten van de VS in Europa hun autonomie opnieuw bevestigen en aandringen op een onmiddellijk staakt-het-vuren en er bij Oekraïne op aandringen om de delen die nu bij Rusland horen na de referenda van 2022 achter te laten. Wall Street Journal beweert Li’s duidelijke boodschap beknopt te hebben samengevat, waarmee hij een boodschap naar Europa stuurde dat ze China moeten zien als hun economische alternatief voor de VS en dat het conflict tussen Rusland en Oekraïne zo snel mogelijk beëindigd moet worden voordat het verder escaleert. Deze boodschap werd zodanig uitgewerkt dat de Europese functionarissen, die de berichten van de Trans-Atlantische Eenheid voorafgaand aan deze ontmoeting op één lijn schenen te hebben gebracht met de Chinese functionaris, bijna strijdlustig reageerden dat het nog te vroeg was voor het initiatief van Bejing.

Mao Ning, woordvoerder van het Chinese Ministerie van Buitenlandse Zaken, werd vervolgens door een verslaggever van Reuters aangesproken om commentaar te geven op het rapport van Wall Street Journal, waarop zij antwoordde dat de officiële persberichten de authentieke informatie bevatten. Bovendien merkte ze op dat de Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken publiekelijk zei dat hij contact had opgenomen met de andere partijen en dat geen van de landen antwoordde dat Li Hui ook maar enige verklaring had afgelegd waarover Wall Street Journal berichtte. De vraag blijft waarom ze bij diezelfde gelegenheid niet gewoon heeft gezegd dat wat Wall Street Journal schreef onwaar was en dat het niet het standpunt van China over deze zaken was? Vreemd misschien, maar ze nam gewoon haar toevlucht tot de manier waarop ze reageerde. Ik denk dat het de Chinese goede manieren en voortreffelijke diplomatieke vaardigheden zijn waar het mondiale Westen van zou moeten leren.

Dit blijft zeker open voor verdere analyses en speculaties. Men kan niet anders dan zich afvragen wat de inhoud is van de Chinese voorstellen, die waarschijnlijk heel fatsoenlijk zijn, en hoe het afbrokkelende Mondiale Westen binnenkort zal reageren.

Deze diplomatieke missie naar Europa was zeker niet plotseling en helemaal niet onverwacht, aangezien de Chinese minister van Buitenlandse Zaken, Qin Gang, eerder Frankrijk, Noorwegen en Duitsland bezocht. Topambtenaren van de Verenigde Staten, Jake Sullivan, Amerikaans Nationaal Veiligheidsadviseur, en Wang Yi van China, hebben elkaar ontmoet in Wenen, Oostenrijk, en een overeenkomst bereikt om te blijven communiceren over kwesties van nationale en internationale veiligheid, volgens verklaringen van het Witte Huis en de Chinese ambassade. Beide functionarissen noemden de eerder onaangekondigde ontmoeting “openhartig, inhoudelijk en constructief”. De gesprekken tussen Sullivan en Wang kwamen na een ontmoeting tussen de Amerikaanse ambassadeur in China, Nicholas Burns en de op één na hoogste diplomaat van China, Qin Gang, ook in dezelfde week begin mei.

Bij nader inzien moet China zijn diplomatieke inspanningen hebben gebruikt om te proberen het mysterie te ontrafelen van de mate waarin de VS “vastbesloten” is om de Europese crisis verder te laten escaleren. China is perfect in staat om te begrijpen dat dit niet alleen een Oekraïense crisis op zich is, maar de crisis van Europa van grotere proporties. Dit is het Europa dat in het politieke duister tast, terwijl het met leme voeten staat op het gebied van een duurzame en efficiënte veiligheidsarchitectuur. Met elke verdere escalatie van de oorlog zal Europa in een steeds moeilijkere en nadeligere situatie terechtkomen. Een van de belangrijkste doelen van China in deze diplomatieke inspanningen moet zeker zijn om te proberen de oprechte bezorgdheid te wekken dat Europa hard moet werken om deze vreselijke crisis op te lossen, zodat Europa zich uit de “dodelijke omhelzing” van zijn onbetrouwbare en wrede bondgenoot aan de andere kant van de Atlantische Oceaan kan wurmen”.

Men kan zich afvragen of de VS (en de EU) voldoende zelfbewustzijn en politieke macht zullen hebben om een dreigende Thucydides valkuil af te wenden. Het stervende beest van de VS is woedend genoeg. En nog erg dom ook.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Rothschilds sturen Franse president Macron naar China in poging Europa te redden terwijl Amerikaans Rockefeller-imperium in paniek raakt

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: