Op 15 november publiceerde The Times een opmerkelijk verslag waaruit blijkt dat er op de hoogste niveaus van het Londense defensie-apparaat serieuze “vragen” worden gesteld over de levensvatbaarheid van de twee vlaggenschip-vliegdekschepen van Groot-Brittannië. Dergelijke perspectieven zouden enkele maanden geleden nog onbespreekbaar zijn geweest. Toch lijkt de latere berichtgeving te bevestigen dat de schepen de prullenbak in kunnen. Als dat gebeurt, betekent dat een absoluut verpletterende, historische nederlaag voor de Royal Navy – en het Amerikaanse Imperium op zijn beurt – zonder dat er ook maar één schot is gelost.
De HMS Queen Elizabeth en de HMS Prince of Wales voeren voor het eerst uit in respectievelijk 2017 en 2019, na 20 jaar ontwikkeling. De eerste arriveerde met veel tamtam op de historische basis van de Royal Navy in Portsmouth. In een persbericht van het Ministerie van Defensie stond te lezen dat het vliegdekschip de komende vijf decennia zou worden ingezet “in elke oceaan over de hele wereld.” Het tweetal was en zijn de grootste en duurste schepen die in de Britse geschiedenis zijn gebouwd en kostten samen bijna 8 miljard dollar. De lopende operationele kosten zijn eveneens enorm.
Spoel echter door naar vandaag en Britse ministers en militaire leiders staan volgens The Times“onder immense druk om miljarden ponden aan besparingen door te voeren”, met grote “verliezen” als gevolg. Het gevolg is dat hoge ambtenaren van het ministerie van Defensie en het ministerie van Financiën overwegen om ten minste één van de vliegdekschepen te schrappen, zo niet beide. De reden is simpel – “in de meeste war games worden de vliegdekschepen tot zinken gebracht” en ze zijn “bijzonder kwetsbaar voor raketten.” Als zodanig worden de twee nu alom gezien als de “zwakke schakel van de Royal Navy.”
Matthew Savill van het aan de Britse staat gelieerde Royal United Services Institute vertelde The Times dat de rakettechnologie zich “in zo’n hoog tempo” ontwikkelt dat vliegdekschepen voor Britse tegenstanders snel gemakkelijk te “lokaliseren en te volgen” zij,n en vervolgens te neutraliseren. In het bijzonder”, waarschuwde hij, ”vergroot China het bereik van zijn ballistische en supersonische antischipraketten. Ondertussen kan Pekings “hypersonische glijvoertuig”, de DF-17, “bestaande raketafweersystemen omzeilen.” Het “bereik, de snelheid en de wendbaarheid” maken het een “formidabel wapen” waartegen Groot-Brittannië noch de VS adequaat zijn opgewassen.
Savill pleitte voor “het schrappen van één of beide vliegdekschepen,” omdat dit “mensen en bedrijfskosten zou vrijmaken die opnieuw geïnvesteerd zouden kunnen worden in de bedrijfskosten van de rest van de vloot en het verlichten van de druk op het personeel.” Desondanks waarschuwde hij dat het schrappen van de vliegdekschepen een “grote stap zou zijn voor een marine die zichzelf rond deze vliegdekschepen heeft ontworpen… en de £6,2 miljard die ervoor is betaald, zou een verzonken kostenpost zijn.”
Dat de Royal Navy zich heeft “ontworpen” rond de twee vliegdekschepen is nogal een understatement. Om er één uit te laten varen, moet het worden ondersteund door een aanvalsgroep bestaande uit twee Type 45 destroyers voor luchtverdediging, twee Type 23 fregatten voor onderzeebootbestrijding, een onderzeeër, een vloottanker en een ondersteuningsschip. Deze “full-fat beschermende aanpak,” betreurde Savill, betekent dat “het grootste deel van de inzetbare Royal Navy” op elk moment één vliegdekschip moet vergezellen:
“Je kunt de vliegdekschepen beschermen, maar dan heeft de marine al haar eieren in een bijzonder grote en dure mand gestopt.”
‘Nationale verlegenheid’
In maart 2021 verscheen het langverwachte Britse regeringsrapport Global Britain in a Competitive Age, “een uitgebreide verwoording” van het “nationale en internationale veiligheidsbeleid” van Londen, bedoeld om “de open internationale orde van de toekomst vorm te geven.” De twee vliegdekschepen waren een belangrijk onderdeel van de inhoud. Eén passage verwees naar hoe de HMS Queen Elizabeth binnenkort aan het hoofd zou staan van de “meest ambitieuze wereldwijde inzet van Groot-Brittannië in twee decennia, met een bezoek aan de Middellandse Zee, het Midden-Oosten en de Indo-Pacific”:
“Ze zal onze interoperabiliteit met bondgenoten en partners demonstreren – in het bijzonder met de VS – en ons vermogen om geavanceerde militaire macht te projecteren ter ondersteuning van de NAVO en de internationale maritieme veiligheid. Haar inzet zal de regering ook helpen om onze diplomatieke en welvaartsbanden met bondgenoten en partners wereldwijd te verdiepen.”
Dergelijke bombast was een directe echo van de gedurfde bewoordingen van een strategische defensie-evaluatie van juli 1998, een jaar eerder geïnitieerd door toenmalig premier Tony Blair. De bevindingen van deze evaluatie gaven de aanzet tot de zoektocht van Londen naar wereldwijd toonaangevende vliegdekschepen, die culmineerde in de geboorte van de HMS Queen Elizabeth en de HMS Prince of Wales. Het expliciete doel van Groot-Brittannië, dat rechtstreeks geïnspireerd was door de afhankelijkheid van het Amerikaanse Imperium van vliegdekschepen om zijn diplomatieke, economische, militaire en politieke belangen op oorlogszuchtige wijze in het buitenland te projecteren, was om de rol van Londen als wereldpolitieagent terug te krijgen en zich op gedurfde wijze overzee te doen gelden:
“In de wereld na de Koude Oorlog moeten we bereid zijn om naar de crisis toe te gaan in plaats van dat de crisis naar ons toe komt. Daarom zijn we van plan om twee nieuwe, grotere vliegdekschepen te kopen om onze macht flexibeler over de hele wereld te kunnen projecteren… Dit zal ons een volledig onafhankelijke mogelijkheid geven om een krachtige strijdkracht in te zetten op potentiële probleemgebieden zonder te hoeven wachten op basisovereenkomsten op het grondgebied van andere landen. We zullen… klaar staan in internationale wateren en op de meest effectieve manier diplomatie ondersteunen met de dreiging van geweld.”
Blairs mijmeringen leken eindelijk werkelijkheid te worden in mei 2021, toen de HMS Queen Elizabeth vertrok voor een grote rondreis over de wereldzeeën, geëscorteerd door een grote carrier strike group. In de zes maanden daarna deed het schip een groot aantal veelbesproken oefeningen met buitenlandse marines, waaronder NAVO-bondgenoten, en meerde het aan in tientallen landen. De berichtgeving in de pers was over het algemeen lovend. Maar in november, toen de excursie bijna ten einde was, stortte een F-35 gevechtsvliegtuig neer dat vanaf het vliegdekschip was gelanceerd.
De talloze problemen van de F-35 waren op dat moment bekend. Het toestel, dat de Amerikaanse belastingbetaler bijna $ 2 biljoen heeft gekost, werd in 2006 in gebruik genomen terwijl het nog in ontwikkeling was. Het kreeg al snel de reputatie van gevaarlijke onbetrouwbaarheid. In 2015 erkende een rapport van het Pentagon de ernstige structurele problemen, de beperkte levensduur en de lage vliegtijdcapaciteit. Twee jaar later gaf het Ministerie van Defensie stilletjes toe dat het US Joint Program Office in het geheim F-35 incidenten opnieuw had gecategoriseerd om het vliegtuig veilig te laten lijken.
Desondanks zijn de HMS Queen Elizabeth en HMS Prince of Wales speciaal ontworpen om de F-35 te vervoeren, met uitsluiting van alle andere gevechtsvliegtuigen. Groot-Brittannië heeft echter voortdurend moeite gehad om bruikbare F-35’s te vinden, waardoor de belachelijke situatie ontstond dat de twee vliegdekschepen bijna altijd op zee patrouilleren met weinig of geen gevechtsvliegtuigen aan boord. In november 2023 noemde de Daily Telegraph deze regelmatige “straaljagerloze” uitstapjes een “nationale verlegenheid.”
Carrier kloof
Een nog grotere schande, die door de Britse media zelden serieus wordt besproken, is dat de twee vliegdekschepen al zo lang ze in dienst zijn geplaagd worden door eindeloze technische en mechanische problemen. Overstromingen, defecten halverwege de missie, branden aan boord en lekkende motoren zijn routine. Beide schepen hebben tijdens hun korte levensduur aanzienlijk meer tijd doorgebracht in dok en in reparatie dan op zee. In 2020 stortte om onduidelijke redenen een heel bemanning-accommodatieblok van de van de HMS Prince of Wales in.
Zoals het elitetijdschrift over buitenlands beleid van de VS, National Interest, in maart 2024 erkende, “blijft de Royal Navy niet in staat om haar twee vliegdekschepen adequaat te verdedigen of te bedienen.” Dit is een behoorlijke mislukking, aangezien het oorspronkelijk de bedoeling van Britse functionarissen was dat de schepen niet alleen NAVO-oefeningen en -inzet zouden leiden, maar dat ze zich ook zouden “aansluiten” bij operaties van de Amerikaanse marine waar en wanneer dan ook.
Het onvermogen van het Imperium om zijn hegemoniale taken uit te besteden aan Groot-Brittannië heeft een kritieke “carrier kloof” veroorzaakt. Ondanks het feit dat Washington een 11-ledige vloot heeft, kan het de schepen niet naar alle brandhaarden in de wereld sturen, wat haar macht en invloed ernstig ondermijnt in een tijd van enorme onrust wereldwijd. In een bittere ironie, door het aanmoedigen en vergemakkelijken van Londen’s imitatie van haar eigen gebrekkige en verouderde afhankelijkheid van vliegdekschepen, heeft de VS onbedoeld nog een andere behoeftige imperiale afhankelijke gecreëerd, waardoor haar reeds dodelijk overbelaste militaire middelen verder worden uitgeput.
Verschillende destroyers van de Royal Navy maakten oorspronkelijk deel uit van de mislukte, door de VS geleide Operation Prosperity Guardian, die eind 2023 werd gelanceerd om de rechtvaardige anti-genocide blokkade van AnsarAllah in de Rode Zee op te heffen. Vrijwel onmiddellijk werd duidelijk dat de Britten niet in staat waren om op landdoelen te schieten, waardoor hun deelname volledig nutteloos werd. Vervolgens doken er foto’s op van plaatsen op Britse schepen waar kruisraketten voor landaanvallen hadden moeten staan. In plaats daarvan stonden er eenvoudige sport-loopbanden aan boord.
Het bleek dat de juiste wapens niet waren aangeschaft vanwege geldgebrek – het geld was natuurlijk besteed aan de bouw van nauwelijks operationele vliegdekschepen, die nu op korte termijn ontmanteld dreigen te worden. Door onberekenbare tijd, energie en bedragen te investeren in het nastreven van de mythologische grootsheid die gepaard gaat met de capaciteit van vliegdekschepen, is Groot-Brittannië – net als het Amerikaanse Imperium – nu niet in staat om de meest fundamentele uitdagingen van de moderne oorlogsvoering aan te gaan. Ondertussen zijn de tegenstanders dichtbij en ver weg meedogenloos aan het innoveren geslagen en hebben ze zichzelf uitgerust voor de strijd van de 21e eeuw.
Dagen nadat The Times de dreigende dood van de Londense vliegdekschepen aankondigde, werden de reguliere media overspoeld met berichten over drastische bezuinigingen op de militaire capaciteiten van Groot-Brittannië, voorafgaand aan een nieuwe strategische defensieherziening. Vijf oorlogsschepen van de Royal Navy, die allemaal al enige tijd niet meer worden gebruikt vanwege personeelstekorten en structureel verval, behoorden tot de eerste aangekondigde “slachtoffers”. Het is niet zeker of er iets in de plaats komt van deze verliezen, maar het zullen waarschijnlijk geen vliegdekschepen zijn.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Wat een weggegooid geld voor de waanzin die oorlog heet en door de machtgeile psychopaten zo verheerlijkt wordt. Wat had er met die miljarden wel niet in de wereld verbeterd kunnen worden? Hoeveel mensen zouden van dat geld elke dag een paar boterhammen hebben kunnen krijgen? Hoeveel kinderen hadden van dat geld op een normale manier onderwijs hebben kunnen volgen voor een betere toekomst.
Hoeveel…….., ach laat maar. Door alle eeuwen heen moest er zo nodig oorlog gevoerd worden met miljoenen slachtoffers en verminkten. En waarvoor??
Voor meer Ping, Ping, voor meer macht, voor meer hebzucht, voor….
Ach laat maar. De mensheid zal nooit leren vanuit het verleden en wat er nu in de wereld weer gebeurd is hetzelfde als honderden jaren geleden. Alleen de gebruikte wapens zijn veranderd, van knots / speer naar ballistische raketten die de wereld in één klap totaal kunnen verwoesten, met de mensheid erbij.
En dat allemaal om een stel machtgeile psychopaten te bevredigen.
Wie deze waanzin snapt, mag proberen het mij uitte leggen.
Intussen is niets meer uit te leggen …alleen dat er vrede moet komen maar dat roepen we al duizenden jaren.
Fantastic !!!! The end of Mother Babylon !!! Waw !!!!! Alleluyah !!!!
De 500 jaar oude Europese koninkrjiken (500 jaar oude adel, denken met hun “geld uit lucht”formule zoals hun US-$-dollar nog steeds succes te hebben in deze wereld. Dat kan alleen als alle landen ter werled onderworpen worden aan hun mores, anders gaat die vlieger niet op……
Het conflict tussen het Westen en Rusland, met Oekraïne als centraal punt, heeft diepe historische wortels en is gevormd door een reeks gebeurtenissen en strategische beslissingen. Hier volgt een overzicht van de belangrijkste gebeurtenissen en onthullingen die hebben bijgedragen aan de huidige spanningen, met bijzondere aandacht voor de geopolitieke strategieën die het conflict vormden.
1990-1991: Beloften over NAVO-uitbreiding
Tijdens de onderhandelingen over de Duitse hereniging in 1990 beloofden westerse leiders, waaronder de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken James Baker, aan Sovjetleider Michail Gorbatsjov dat de NAVO niet “één inch naar het oosten” zou uitbreiden. Hoewel deze toezegging later werd ontkend, wijzen vrijgegeven documenten erop dat dergelijke beloften wel degelijk zijn gedaan. Deze belofte werd gebroken toen de NAVO zich later uitbreidde naar voormalige Oostbloklanden.
1991: Uiteenvallen van de Sovjet-Unie
Het uiteenvallen van de Sovjet-Unie resulteerde in de onafhankelijkheid van Oekraïne. Dit veranderde de geopolitieke balans in Europa drastisch en leidde tot een concurrentiestrijd over de invloedssfeer in Oost-Europa. Oekraïne werd gezien als een cruciale buffer tussen Rusland en het Westen.
2004: Oranje Revolutie – Een Westerse Operatie
De Oranje Revolutie, vaak gepresenteerd als een volksopstand tegen corruptie en verkiezingsfraude, blijkt bij nader onderzoek een zorgvuldig geplande operatie te zijn geweest. Westerse organisaties zoals het National Endowment for Democracy (NED) en andere NGO’s financierden en ondersteunden de protesten tegen de pro-Russische president Viktor Janoekovytsj.
Strategische Doelen van het Westen:
Verzwakking van Russische invloed: Oekraïne fungeert als een strategische buffer. Door een pro-westerse regering te installeren, kon Rusland worden teruggedrongen.
NAVO-uitbreiding: Het vooruitzicht om Oekraïne tot de NAVO toe te laten verhoogde de druk op Rusland.
Economische controle: Oekraïne, als doorvoerpunt voor Russisch gas naar Europa, biedt strategische hefboomwerking.
Westerse Methoden: Propaganda en Manipulatie
De westerse media presenteerden de revolutie als een strijd voor democratie, terwijl het in werkelijkheid ging om geopolitieke manipulatie. De branding van de “Oranje Revolutie” was strategisch ontworpen om wereldwijd sympathie op te roepen, terwijl het echte doel de installatie van een marionettenregering was.
Russische Perspectief
Rusland zag de Oranje Revolutie als een aanval op zijn invloedssfeer en verdedigde zijn strategische belangen. In de westerse media werd Rusland afgeschilderd als de agressor, een beeld dat past binnen de bredere strategie van demonisering door westerse elites.
2008: NAVO-top in Boekarest
De NAVO bood Oekraïne uitzicht op toekomstig lidmaatschap, ondanks waarschuwingen van Rusland dat dit een rode lijn zou overschrijden. Dit versterkte de spanningen en voedde de overtuiging in Moskou dat het Westen Rusland wilde omsingelen.
2013-2014: Euromaidan-protesten en annexatie van de Krim
De weigering van president Janoekovytsj om een associatieovereenkomst met de EU te ondertekenen leidde tot de Euromaidan-protesten, die opnieuw sterk werden gesteund door het Westen. Na het afzetten van Janoekovytsj nam Rusland de Krim in, wat internationale sancties en veroordeling uitlokte.
2014-2015: Minsk-akkoorden
De Minsk-akkoorden werden gepresenteerd als een poging tot vrede in Oost-Oekraïne. In 2022 onthulde Angela Merkel echter dat deze akkoorden bedoeld waren om Oekraïne tijd te geven zich militair te versterken, wat wijst op een westerse strategie van misleiding.
2022: Russische invasie van Oekraïne
Op 24 februari 2022 lanceerde Rusland een grootschalige invasie van Oekraïne, wat werd voorgesteld als een defensieve reactie op de groeiende bedreiging van NAVO-uitbreiding en westerse inmenging in Oekraïne.
2024: Escalatie door NAVO
De NAVO besloot Oekraïne te voorzien van middellangeafstandsraketten. Rusland beschouwde dit als een directe escalatie en waarschuwde dat NAVO-landen hiermee betrokken zouden raken bij een oorlog tegen Rusland.
De Wereld als een Toneelstuk
De Oranje Revolutie en daaropvolgende gebeurtenissen illustreren hoe geopolitieke conflicten vaak niet spontaan ontstaan, maar zorgvuldig worden gepland door elites die opereren achter de schermen. Door middel van manipulatie, propaganda en misleiding creëren zij een narratief waarin het Westen de held is en Rusland de slechterik. Dit “toneelstuk” dient de belangen van een kleine groep machthebbers die streven naar volledige dominantie.
Conclusie
Het conflict tussen Rusland en het Westen is geen opeenvolging van toevallige gebeurtenissen, maar het resultaat van een strategisch plan om Rusland te verzwakken en zijn grondstoffen en invloed te controleren. Rusland reageert defensief op deze bedreigingen, terwijl het in de westerse media wordt afgeschilderd als de agressor. De wereld is een speelveld waar waarheid wordt vervormd en waar geopolitieke doelen worden nagestreefd via manipulatie en bedrog.
Arnout
november 28, 2024 Bij 17:51
Zeer goed samengevat, een must voor eenieder om dit stukje geschiedenis eens grondig door te nemen.
Dear Arnout,
you forgot to mention : 2025-29 beginning of World War III : Russian invasian in 1) Poland 2) the Baltics 3) Scandinavia 4) Great-Britain etc.
By 2028-29 : invasion of the former USA, becoming the Soviet Republic of America 😉
En dat soort stakkers wil het opnemen tegen Rusland 😀😃🙂🙃😊
de streets of London…of hun marine..😅😂.. zelf’s hun voortbestaan in het voetbal is niet meer in hun eigen handen… Pffffffff 🤏🤏🤏
Er is nog wel geld te halen bij het volk.
De walgelijke protserigheid blijkt dan toch een ingebouwd zelfoplossend vermogen te hebben.
Altijd leuk.
Misschien een idee om er eentje in het financie centrum van Londen neer te zetten. Een soort droogdok!
Want die banken daar komen toch ook droog te staan.
Een prachtig rustcentrum voor alle corrupte regeringsleiders in EU en VS en UK.
De doelen zijn verlegd naar de eigen bevolking en dan zijn vliegdekschepen niet meer zo benodigd.
De Storm Shadow raket, is eigenlijk het enige dat ze nodig hebben om Rusland te koejoneren, en die kosten slechts een pover miljoentje per stuk…
If there are really missiles that can not be intercepted, have ranges exceeding 5000km, reach their targets in mere minutes, have nearly the destructive power of a tactical nuke without being a nuke and have almost pinpoint targeting….what exactly is the use of aircraft carriers?
Sure, they can be used to randomly bomb helpless women and children (they call them “terrorists” to sell the murders) but then again, that could be done just as well with a missile destroyer that is much cheaper. After all, those kids dont care whether it was a jet pilot or a nerd in front of a screen that pushed the button.
Unless they miraculously find a defense against hypersonic missiles, the Aircraft Carrier will join the Battleships in the graveyard of History!
Efficiënte neoliberale marktwerking ten faveure van de beurs van enkelen : The western way.
En de kwaliteit wordt minder en minder en minder en minder en…..
Enfin, iedereen in het westen behalve de happy few weet wat er de laatste decennia gebeurd is.
Dan zullen de Britse troepen met de roeiboot naar de Oekraïne moeten, het Britse leger is al meer dan 10 jaar geen tier 1 fighting force meer. Amateurs.
Haha, tijd voor de oorlogshitsers een toontje lager te zingen !