Vóór 2015 of 2016 kon u online nog lezen wat u wilde, zonder veel inmenging. Dat is sindsdien veranderd, omdat propagandisten in de media zijn geïnfiltreerd en, samen met andere grote spelers, zoals Big Tech en de regering, erop uit zijn om informatie te controleren.
Fact-checking – een ooit obscure term die sindsdien mainstream geworden is – is één onderdeel van de campagne om te controleren wat u online ziet, en dus wat u denkt en hoe u de werkelijkheid waarneemt – maar het is allemaal een list, schrijft Dr. Joseph Mercola.
In gesprek met Jan Jekielek (2:43), hoofdredacteur bij The Epoch Times en presentator van het programma “American Thought Leaders”, legt onderzoeksjournaliste Sharyl Attkisson uit hoe vrijwel alles wat u online ziet en hoort gecoöpteerd of overgenomen is om een grotere agenda te dienen:
“Men moet begrijpen dat bijna elke vorm van informatie gecoöpteerd is, als het door een of andere groep gecoöpteerd kan worden. Factchecks zijn ook niet anders, zij zijn in vele gevallen gecoöpteerd of in het leven geroepen met het doel verhalen en propaganda te verspreiden.
En uw gezond verstand heeft gelijk wanneer het u zegt dat de manier waarop zij deze factcheck gekozen hebben en de manier waarop zij besloten hebben hem te formuleren, zodat zij konden zeggen dat dit niet waar is, terwijl het in de kern wel waar is, maar de boodschap die zij proberen over te brengen is dat u het niet moet geloven, uw gezond verstand heeft gelijk.
Dat is gemaakt als onderdeel van een propaganda-inspanning door iemand, ergens, als onderdeel van een narratief om onder het publiek te verspreiden, dus vrijwel elk stukje informatie dat gecoöpteerd kan worden is dat geweest.”
Het informatielandschap wordt gecontroleerd
Attkisson noemt verschillende veelgebruikte online bronnen die zwaar gemanipuleerd worden – Wikipedia, Snopes en de meeste “fact”checkers om er een paar te noemen, samen met HealthFeedback.org, dat een nepwetenschapsgroep is die door Facebook en andere Big Tech bedrijven gebruikt wordt om wetenschap te ontkrachten die eigenlijk waar is.
Factcheckers worden vaak wetenschappers genoemd, maar ook dat is “deel van een zeer goed gefinancierd, goed georganiseerd landschap dat de informatie die zij ons willen geven dicteert en verdraait”.
Hoewel er altijd pogingen zijn geweest om de informatie die de media geven vorm te geven, was het vroeger zo dat verslaggevers tegen organisaties ingingen om ervoor te zorgen dat het publiek de andere kant van het verhaal te horen kreeg.
Vanaf het begin van de jaren 2000 merkte Attkisson een verschuiving op van pogingen om informatie eenvoudigweg vorm te geven naar pogingen om te voorkomen dat bepaalde informatie überhaupt gemeld zou worden. Dit was met name het geval bij de farmaceutische bedrijven die zij in die tijd volgde.
Attkisson beschrijft (5:44) “pogingen van deze grote mondiale PR-firma’s die ingehuurd zijn door de farmaceutische industrie, door regeringspartners die met de farmaceutische industrie samenwerken, om te voorkomen dat het verhaal überhaupt gemeld wordt.”
De term “nepnieuws” is populair geworden nadat Trump verkozen was, maar eigenlijk is hij al daarvoor ontstaan – het was een uitvinding van de politiek activistische website First Draft News, die gedeeltelijk door Google gefinancierd wordt.
Welnu, het onderdrukken en censureren van informatie waarvan de verantwoordelijken niet willen dat die gehoord wordt, is echt gebruikelijk. Attkisson meent (6:23) dat de praktijk echt een hoge vlucht nam in 2015 tot 2016, “toen Donald Trump een uniek gevaar bleek te zijn, waargenomen door zowel Democraten als Republikeinen, en daarmee bedoel ik door de belangen die hen steunen en betalen om in functie te zijn en bepaalde beslissingen te nemen.”
Met een wild card aan het bewind werd een campagne georganiseerd die een media exploiteerde die toch al in tweestrijd was en minder geneigd was te berichten wat er werkelijk aan de hand was. “Dit is allemaal samengesmolten tot dit krankzinnige informatielandschap dat wij vandaag de dag hebben,” zegt zij.
In plaats van journalisten die de waarheid proberen te achterhalen, hebben wij “journalisten die alles willen verspreiden wat gevestigde wetenschappers of politici willen dat zij zeggen, kritiekloos en vaak ten koste van de nauwkeurigheid.”
In plaats van echte journalisten en verslaggevers zijn de media nu geïnfiltreerd met propagandisten die dicteren wat “nepnieuws” is en wat niet. Velen geloven dat nepnieuws een product van Trump is, maar Big Tech werd al vroeg bij de campagne betrokken.
Een lobbycampagne van propagandisten achter de schermen heeft Facebook ontmoet en gezegd dat men moet beginnen met het censureren en “fact”checken van informatie, zegt Attkisson.
De term “nepnieuws” is populair geworden nadat Trump verkozen was, maar eigenlijk is hij al daarvoor ontstaan – het was een uitvinding van de politiek activistische website First Draft News, die gedeeltelijk door Google gefinancierd wordt.
Propagandisten uitnodigen in de redactiekamer
Wij zitten midden in een informatieoorlog waarin het moeilijk is waarheid van fictie of leugens te onderscheiden. Journalisten zijn niet langer de waakhonden – in plaats daarvan nemen zij informatie uit duidelijk tegenstrijdige bronnen en proberen dan het publiek ervan te overtuigen om dat bepaalde standpunt te geloven. Andere informatie die tegenstrijdig is wordt gecensureerd of “ontkracht”.
Het is een ongewone tijd in de geschiedenis waarin men zelfs probeert het publiek zo te manipuleren dat het wil dat zijn informatie gecensureerd wordt, en waarin men waardering heeft voor “fact”checkers van derden, die ingevoerd werden als een middel om het publiek nog meer in verwarring te brengen en te manipuleren.
Maar wanneer men slechts één kant van het verhaal hoort, en men geen toegang heeft tot andere informatie die het tegendeel bewijst, is het bijna onmogelijk om de waarheid te achterhalen – en dat is nu juist de bedoeling. Is dit allemaal gewoon een kwestie van verslaggevers die niet weten hoe ze kritisch moeten denken en de juiste vragen moeten stellen, of die geloven dat ze het juiste doen?
Attkisson stelt dat het veel dieper gaat. Veel propagandisten zijn deel van de media geworden, en terwijl er vroeger een firewall was tussen verslaggevers en de mensen over wie zij verslag uitbrachten, “is dat allang verdwenen.” Zij zegt (15:28):
“Wij hebben hen niet alleen uitgenodigd om invloed uit te oefenen op wat wij berichten, maar wij hebben hen in dienst genomen, niet alleen als deskundigen en analisten, maar zij zijn verslaggevers. Zij zijn redactionele aanwezigheid in onze nieuwsredacties. Nu zijn wij één en dezelfde.
Het is moeilijk te zeggen dat er in veel gevallen een onderscheidend verschil is tussen de mensen die een boodschap proberen uit te dragen en de boodschappers in de media, die onafhankelijker zouden moeten optreden om nauwkeurig verslag uit te brengen.”
De COVID-misinformatiecampagne
Begin 2020, toen de pandemie voor het eerst begon te broeien, sprak Attkisson met iedereen die zij kon, ook met wetenschappers bij de regering en daarbuiten.
“Vrij snel kon ik zien dat bepaalde dingen die in het openbaar gezegd werden, niet waar bleken te zijn, en dat bepaalde dingen die andere wetenschappers mij privé vertelden, waar klonken, en achteraf gezien ook echt waar bleken te zijn.” (17:00)
Al in een vroeg stadium trokken nogal wat wetenschappers met wie zij sprak het advies van de regeringswetenschappers in twijfel, onder wie Dr. Anthony Fauci, directeur van het National Institute of Allergy and Infectious Diseases en hoofdwoordvoerder van de COVID response van de president.
Zij vroeg hen of zij iets moesten zeggen en zich over hun bezorgdheid moesten uitspreken, maar zij kwamen allen met hetzelfde antwoord terug (17:46):
“Zij zeiden dat zij zich niet durfden uit te spreken uit vrees voor controverse en uit angst voor coronavirus-ontkenners te worden uitgemaakt, omdat die uitdrukking in de media begon te worden gebruikt. En ten tweede waren zij bang om Dr. Fauci tegen te spreken, die volgens hen in de pers als het ware gelauwerd of heilig verklaard was om redenen die zij niet konden begrijpen, omdat zij echt niet dachten dat de adviezen die hij in het openbaar gaf, de juiste waren.”
Zeker, de mening van die wetenschappers verdiende gehoord te worden, maar de angst om zich uit te spreken deed hen het zwijgen opleggen. Zij vreesden hun subsidies te verliezen, want de meeste subsidies voor onderzoek worden door de regering gefinancierd. Als het de regering niet bevalt wat u zegt of doet, kunt u ontslagen worden of nooit meer een subsidie krijgen, waardoor uw carrière ten einde loopt en uw levensonderhoud in gevaar komt.
“Dat begon me op te vallen als, dit is echt een gevaarlijke omgeving, wanneer gewaardeerde wetenschappers die waardevolle informatie en meningen hebben, bang zijn om die te geven, en wij in plaats daarvan een partijlijn te horen krijgen waar velen van hen het niet mee eens zijn, maar dat niet willen zeggen,” zegt Attkisson (18:50).
Zij noemde de omstreden financiering door de regering van de V.S. van “gain-of-function” onderzoek in China, en het idee dat SARS-CoV-2 uit een Chinees laboratorium afkomstig zou kunnen zijn – beide waren opvallende zaken waar niemand over wilde praten.
“Dit soort dingen waren voor mij al vroeg een soort van rode vlag die zei dat iemand probeert de informatie vorm te geven,” vervolgdt zij (20:00). “Ze gebruiken verslaggevers om dat te doen. In sommige gevallen zijn er figuren uit de volksgezondheid bij betrokken en dat maakt dat ik wil weten wat er werkelijk achter zit.”
“Samenzweringstheorie” is bedacht door de CIA
De term “samenzweringstheorie” wordt nu gebruikt om verhalen die tegen de stroom ingaan te verwerpen. Volgens Attkisson is dat opzettelijk, want de term zelf is door de CIA bedacht als antwoord op theorieën over de moord op JFK.
“Uit documenten bleek dat er een suggestie was dat agenten erop uit zouden gaan om met verslaggevers over deze dingen te praten als samenzweringstheorieën – en nogmaals, het gezonde verstand zou u moeten vertellen, zoals het mij ook doet, ik ben getrouwd met een voormalige wetshandhaver die me vaak gezegd heeft, u weet dat de uitdrukking samenzweringstheorie in zijn gebruik geen zin heeft. Bijna alles is een samenzwering.”(22:26)
Alles waar twee of meer mensen bij betrokken zijn is technisch gezien een samenzwering, maar als de mensen nu de term horen, zijn ze geconditioneerd om te denken dat het onwaar is. “Dat is ontworpen om dat kleine deel van uw hersenen te plukken dat zegt: ‘nou die zaak is niet waar.'”
Wanneer Attkisson de term hoort, denkt zij echter dat die informatie wel degelijk waar kan zijn.
“Als iemand het probeert te ontkrachten, betekent dat meestal dat er een machtig belang achter zit en dat maakt dat ik meer informatie over die zaak wil gaan zoeken.”
De term “samenzweringstheorie” heeft nu aan betekenis ingeboet, omdat hij zo veel gebruikt wordt. “Ontkracht”, “kwakzalverij” en “antivaccin” zijn allemaal termen die op soortgelijke wijze als propagandamiddelen gebruikt worden.
“Er is een hele reeks propagandagezinnen die ik geschetst heb, die hints zijn. Wanneer u ze hoort, moeten ze u aan het denken zetten: ‘Ik moet er meer over te weten komen,'” zegt Attkisson.
Factcheckers springen in het oog bij nauwkeurig BMJ-onderzoek
Een ander voorbeeld van de moeite die factcheckers zullen doen om een verhaal in diskrediet te brengen – zelfs als het waar is – is een artikel dat in de BMJ gepubliceerd is, getiteld, “COVID-19: Researchers blows the whistle on data integrity issues in Pfizer’s vaccine trial.”
Het is geschreven door onderzoeksjournalist Paul D. Thacker en beschrijft in detail een reeks problemen met laboratoriumbeheer en kwaliteitscontroles door Pfizer onderaannemer Ventavia Research Group, die het COVID-19 vaccin van Pfizer aan het testen was.
Volgens een regionaal directeur die vroeger bij Ventavia in dienst was, was zij getuige van vervalste gegevens, ongeblindeerde patiënten, onvoldoende opgeleide vaccinatoren en een gebrek aan een goede follow-up van gemelde ongewenste voorvallen. Nadat zij Ventavia herhaaldelijk van haar bezorgdheid op de hoogte had gesteld, diende zij een klacht in bij de U.S. Food and Drug Administration – en werd dezelfde dag nog ontslagen.
Kort nadat Thacker’s onderzoeksartikel in BMJ gepubliceerd was, werd het “gefactchecked” door een groep die Lead Stories heet, en die naar het onderzoek verwees als een “hoax alert” in de bijbehorende URL.
Naast het “corrigeren” van uitspraken die Thacker niet gedaan had, kleineerde Lead Stories het onderzoek wegens “ontbrekende context,” maar zoals onderzoeksverslaggever Matt Taibbi uitlegde, “‘Ontbrekende context’ is een term geworden om verslaggeving te kleineren die waar is maar ongelegen komt.”
Lead Stories maakte verder bezwaar tegen het BMJ-onderzoek omdat het gedeeld werd door mensen als Dr. Robert Malone en Robert F. Kennedy, die zelf het doelwit zijn geweest van nep-factcheckers. Taibbi voegt eraan toe:
“Het echte probleem met het stuk van Thacker is dat het viraal ging en door de verkeerde mensen werd geretweet. Zoals Lead Stories met duidelijke afkeuring opmerkte, waren onder die delers onder anderen Dr. Robert Malone en Robert F. Kennedy. Voor hen toonde dit duidelijk aan dat het artikel op de een of andere manier slecht was, maar het probleem was, dat er niets was dat zei dat het verhaal onwaar was.”
Thacker noemde de “factcheck” tegen zijn BMJ onderzoek ook “krankzinnig,” vertelt Taibbi:
“Dit is wat ze doen. Ze controleren de feiten niet. Wat ze doen is narratieven controleren. Ze kunnen niet zeggen dat uw feiten onjuist zijn, dus het is zoiets als: ‘Aha, er is geen context.’ Of, “Het is misleidend. Maar dat is geen feitencontrole. Men vindt het verhaal gewoon niet leuk.”
De werkelijkheid wordt in real time veranderd
Zoals het er nu voor staat, wordt informatie in real time veranderd om aan de gemeenschappelijke agenda te voldoen. Dat geldt ook voor de definities in woordenboeken en op officiële overheidswebsites. Voorbeelden van definities die onlangs veranderd zijn, zijn die voor pandemie, kudde-immuniteit, vaccins en anti-vaxxer. Attkisson herhaalt(25:31):
“Vrijwel elke vorm van informatie en informatiebron die gecoöpteerd kan worden, is dat ook. Dat omvat de woordenboekdefinities; dat omvat alles, want dat zijn belangrijke manieren om het denken te beïnvloeden. Taal is zeer machtig. Mensen willen niet geassocieerd worden met bepaalde namen en etiketten.
Het doet me denken aan ‘1984’, het verhaal van George Orwell over de futuristische maatschappij, waarin de geschiedenis in real time herschreven werd om te rijmen met de versie die de regering of de partij wilde. Definities worden nu in real time herschreven en veranderd om te passen bij de visie die het establishment wil dat de mensen denken.”
Voorlopig kunt u het Internet Archive, beter bekend als Archive.org en IA, nog gebruiken als historisch archief. Naast het digitaal hosten van meer dan 1,4 miljoen boeken en andere documenten, fungeert Archive.org als een historische kluis voor het Internet, waar cache-versies van websites bewaard worden die niet langer toegankelijk zijn voor het publiek.
De Wayback machine van Archive.org bewaart digitale informatie die verwijderd of gewist is, opzettelijk of om andere redenen, maar ook die zou ooit kunnen verdwijnen. Attkisson zegt (25:31):
“Het is een fascinerende manier geweest om aan te tonen dat wij proberen onze perceptie te veranderen van hoe de dingen zijn en van de werkelijkheid en van wat wij ons van de andere dag dachten te herinneren, want alles wat wij nu werkelijk hebben is het elektronische verslag, in grote lijnen, en als dat gemanipuleerd kan worden, zou er een tijd kunnen komen dat – als zij bijvoorbeeld de Wayback machine verwijderen – dat wij nooit meer kunnen bewijzen dat er iets anders was.”
Attkisson houdt een lijst bij van dingen die de media of de politiek tijdens de pandemie fout hebben gedaan, die nog steeds met de Wayback machine geverifieerd kunnen worden, maar waarvan niet erkend is dat ze fout waren of die niet door de pers gecorrigeerd zijn. Zij omvatten (30:00):
• Beweringen dat de laboratoriumtheorie over het vrijkomen van het coronavirus ontkracht was, terwijl dat niet het geval was.
• Volksgezondheidsfunctionarissen die zeggen dat maskers niet werken, en dan zeggen dat maskers wel werken.
• Fauci die voor het congres getuigde dat het sterftecijfer voor coronavirus 10 keer erger was dan de griep, terwijl Attkisson een gepubliceerd artikel van Fauci vond waarin hij het tegenovergestelde zei, namelijk dat “de algemene klinische gevolgen van COVID-19 uiteindelijk meer lijken op die van een ernstige seizoensgriep”.
• Het was verkeerd om geïnfecteerde mensen van ziekenhuizen naar verpleeghuizen te sturen.
• Het was verkeerd om thuis te isoleren en parken en stranden te sluiten – uit de eerste gegevens van New York City bleek dat de overgrote meerderheid van de mensen die met het coronavirus in het ziekenhuis waren opgenomen, thuis geïsoleerd waren, terwijl mensen buiten niet ziek werden.
• Het was verkeerd om de mensen te zeggen dat zij hun boodschappen moesten afwassen om COVID-19 te voorkomen.
Het was verkeerd om te zeggen dat COVID-19 injecties infectie en transmissie verhinderden, en dat de injecties 100% van de ziekenhuisopnames en sterfgevallen verhinderden.
• Het was verkeerd om niet meer aandacht te besteden aan de therapeutica vóór de injecties en ook na de injecties.
Je kunt gecontroleerd worden als je binnen de doos leeft
Attkisson verwijst naar een hele generatie van mensen die in een doos leven, namelijk het internet. Degenen die voor hun informatie alleen op het internet vertrouwen, lopen een groot risico om gecontroleerd te worden. Zij legt uit (39:30):
“Zij hebben geen tijd gekend waarin informatie elders te verzamelen was door rond te kijken en te luisteren wat je hoorde, en te zien wat je zag, en te praten met mensen om je heen en te kijken naar boeken en onderzoek enzovoort.
“En de mensen die de informatie willen controleren, begrijpen dat als ze maar een paar basisbronnen kunnen controleren – we hebben het over Google, Twitter, Facebook en Wikipedia – ze een slot op informatie hebben, want we zijn allemaal naar die paar bronnen getrechterd, en dat is het doel geweest.
Dus als je het zo bekijkt, zijn er een heleboel mensen die zo’n beetje alles wat ze weten via het internet krijgen. En het doel van de mensen die het narratief proberen te maken, is om de mensen online te laten leven en te laten denken dat dat de werkelijkheid is.”
Het gevaar hiervan is dat het internet een beeld schetst dat anders is dan de werkelijkheid. U leest misschien iets dat niet helemaal goed klinkt, of waar u het niet mee eens bent, maar het internet geeft u het gevoel dat u in de minderheid bent – ook al bent u dat in werkelijkheid niet.
“Begrijp dat u misschien eigenlijk in de meerderheid bent,” zegt Attkisson, “… maar het doel van wat zij online doen is om u te laten denken dat u een buitenbeentje bent terwijl u dat niet bent, om u bang te maken om over uw standpunt of wat u denkt te praten, omdat u misschien eigenlijk de mening van de meerderheid bent, maar zij willen dat controleren en u laten denken dat u degene bent die gek is.”
De oplossing? Leef buiten de doos (39:30):
“Dat kan men je doen geloven – als je in de doos leeft. Ik zeg dus voortdurend tegen de mensen leef buiten doos. Ja, u kunt daar informatie krijgen en doen wat u online doet, maar vertrouw zeker op uw cognitieve dissonantie, praat met de mensen om u heen. Als u reist, praat dan met de mensen op de plaatsen waar u heen gaat. U zult, net als ik, een heel ander beeld krijgen van wat er hier werkelijk gebeurt dan wanneer u online kijkt.”
De waarheid vindt een weg om verteld te worden
Hoewel er machtige krachten in het spel zijn om de informatie te controleren, is niet alles verloren. Attkisson is op de hoogte van drie entiteiten die actief aan een oplossing werken, en dat zijn:
1. Investeerders die willen investeren in onafhankelijke nieuwsorganisaties.
2. Technische mensen die platforms proberen uit te vinden die niet door Big Tech gecontroleerd en gedeplatformed kunnen worden.
3. Journalisten die daaraan willen meewerken of bijdragen.
Nieuwsorganen zoals de nieuwsbrieven van Substack en de videoplatforms Rumble, Bitchute en Odysee, die geen video’s censureren om ideologische redenen, omzeilen actief de censuur van Big Tech, en Attkisson gelooft dat die inspanningen de komende jaren in een stroomversnelling zullen komen.
Verder zegt zij (53:50):
“De propagandisten hebben misschien hun hand overspeeld door zo hardhandig en duidelijk te zijn over de controle van de informatie en de censuur. Het is niet langer te ontkennen. Zelfs mensen die willen dat hun informatie gecureerd wordt, kunnen niet altijd gelukkig zijn met het idee dat zij niet het volledige verhaal zullen kunnen krijgen, of dat zij maar één kant van iets te zien krijgen.”
Uiteindelijk, voegt zij eraan toe (51:10),
“Denk ik dat de waarheid een weg vindt om verteld te worden… het kan even duren en er kunnen veel mensen zijn die niet willen dat de waarheid aan het licht komt, maar als mensen zijn wij van nature op zoek naar de waarheid.”
Op persoonlijk vlak kunt u een heel eind komen bij het vinden van de waarheid door uw eigen gezond verstand en rede te volgen, en Attkisson is het daarmee eens.
“Ik zeg altijd: doe uw eigen onderzoek, bedenk uw eigen mening, denk voor uzelf. Vertrouw op uw cognitieve dissonantie, gebruik uw gezond verstand. U zult het vaker bij het rechte eind hebben dan u denkt, maar stel u open, lees veel, denk veel na en accepteer het heersende narratief niet zomaar.” (58:30)
