Het zijn er honderdduizenden: Migrantenleger staat in de Balkan klaar om naar West-Europa te marcheren

Albanië en Noord-Macedonië zullen binnenkort tot de EU toetreden. Het is dus slechts een kwestie van tijd voordat een leger van migranten naar West-Europa zal marcheren en zich in onze sociale systemen zal nestelen – in deze landen zitten ze reeds op de gepakte koffers.

Terwijl de aandacht van het Duitse publiek gericht is op de “onbegeleide”, “minderjarige” “vluchtelingen” die in Hannover zijn geland als voorbode van de volgende asiel-hervestiging, formeert zich in Zuidoost-Europa de volgende migratiegolf naar de Duitse sociale stelsels, schrijft het Duitse nieuwsmedium Anonymousnews. De aanvang van de EU-toetredingsonderhandelingen met Albanië en Noord-Macedonië zet de koers uit voor het kanaliseren van de nog steeds hoge migratiedruk van de westelijke Balkan naar Duitsland, dat nog steeds open is zonder grenzen.

Te midden van de Coronacrisis hebben de Europese EU-ministers via een videoconferentie besloten dat de toetredingsonderhandelingen met in eerste instantie twee landen van de Westelijke Balkan niet langer mogen worden uitgesteld. De andere landen in de regio – Kosovo, Bosnië-Herzegovina, Servië en Montenegro – hebben ook lidmaatschapsperspectieven”. Wat de Duitse minister van Buitenlandse Zaken viert als “aanmoediging” en “achterstallige erkenning” van “hervormingsprestaties”, zou de Duitse regering eerder zorgrimpels en angstzweet op het voorhoofd moeten brengen.

Want uiteindelijk maakt het nauwelijks uit hoe hoe intensief men heeft aangedrongen op rechtsstaat ‘hervormingen’, corruptiebestrijding en welke nieuwe bureaucratische controleorganen men hiervoor heeft opgericht, en hoe goed men deze keer wil controleren. Als het toetredingsproces eenmaal in gang is gezet, zal het nauwelijks meer worden gestopt, of in het gunstigste geval worden vertraagd.

De economische kloof kan geen herindeling overbruggen

De enorme sociale en economische verschillen met de welzijn- en welvaartsstaten van het Noorden kunnen niet worden overbrugd door een herindeling op Europees niveau, en de culturele kloof die de eeuwenlange Ottomaanse buitenlandse overheersing in het Europese zuidoosten heeft gecreëerd, wordt niet zomaar opgevuld door de toetreding tot de EU. Dit kon men reeds uit de aansluiting van Bulgarije leren.

De allerbelangrijkste kwestie is dan ook de vrijheid van verkeer in de hele EU voor mensen en werknemers. Dit dogma, dat de EU niet kan loslaten, bevat de garantie van gefaciliteerde migratie op zoek naar een beter leven; de regeringen van de betreffende landen mogen verwachten dat de sociale en economische druk wordt verlicht door de export van de armen, gefrustreerd en zonder vooruitzichten, en door hun overmakingen van sociale overdrachten en verdiende inkomsten naar hun gezinnen thuis.

De migratiedruk heeft al manieren gevonden om dat te doen. Het misbruik van het genereuze Duitse asielsysteem is de meest voor de hand liggende verleiding. Wie routinematig wordt afgewezen, kan met trucs en listen vele maanden in Duitsland blijven, krijgt onderdak, verzorging, zakgeld en niet in de laatste plaats de begeerde medische zorg. En wie een mogelijke uitzetting vermijdt door “vrijwillig vertrek”, kan hiervoor zelfs financiële “terugkeerhulp” incasseren, die hij weer kan gebruiken voor zijn volgende binnenkomst.

Honderdduizenden migranten zitten op ingepakte koffers

Vooral de zigeuners van het Roma-volk hebben het gat graag gebruikt om zich in ieder geval een warm winterkwartier in Duitsland te verschaffen. Om het asielmisbruik dat tijdens de asielcrisis in 2015 enorm is toegenomen te beteugelen, werden er uiteindelijk gemakkelijker “werkvergunningen” afgegeven voor migranten uit de westelijke Balkanlanden.

Het aantal groeide van jaar tot jaar en verdrievoudigde bijna tussen 2015 en 2019 tot 65.000. Reeds nu wordt in stijgende mate gezinshereniging-visa verstrekt. Zelfs degenen die geen baan kunnen vinden of serieus op zoek zijn naar werk, vinden via omwegen zoals pseudo-zelfstandige en Hartz IV-subsidies snel hun weg naar de sociale zekerheid.

Honderdduizenden migranten zitten op ingepakte koffers. Tot nu toe zijn er bijna tweehonderdduizend aanvragen ingediend. Momenteel worden er nog steeds visa afgegeven voor aanvragen van november 2017 – wat er zal gebeuren met de nog niet verwerkte aanvragen als de regeling in december afloopt, is nog steeds open. De stormloop zal tegen het einde van het jaar zeker toenemen. Als Albanië, Noord-Macedonië en andere landen van de westelijke Balkan tot de EU toetreden, wordt het een stormvloedgolf. Zolang het vrije verkeer van personen blijft bestaan, zullen de overgangsregelingen, net als bij eerdere toetredingsprocedures, de immigratiedruk op de socialezekerheidsstelsels in het gunstigste geval slechts voor een beperkte periode verlengen, maar deze druk zal niet verdwijnen.

Dit zou de laatste hand kunnen leggen aan het Duitse pakpaard

De voortgang van de toelatingsprocedures voor de westelijke Balkanlanden wordt vaak gerechtvaardigd door de groeiende betrokkenheid van China, aan wie men de eigen “binnenplaats” van de EU niet wil achterlaten. Strategisch gezien is dit zeker niet verkeerd. Maar China’s expansiebeleid besteedt bij elke investering aandacht aan de kosten/rendementsverhouding. In de EU daarentegen heeft het dogma voorrang op economische rationaliteit.

Vrij spel moslims: Duitse Minister-president van de Linke laat Ramadan feesten toe ondanks Corona gevaar

Uit eerdere toetredingsrondes had de conclusie kunnen worden getrokken dat verdieping en uitbreiding van de EU tegelijkertijd niet tegen redelijke kosten mogelijk is. Hoe groter de ledenkring en hoe groter de economische en sociale verschillen, hoe minder harmonisatie kan worden bereikt en hoe groter de autonomie van de individuele leden moet zijn.

Een EU die op de lange termijn heel Europa moet omvatten, kan redelijkerwijs niet veel meer zijn dan een vrijhandelszone. De Britten, die de voorkeur geven aan dit concept, heeft men net losgelaten. In plaats daarvan bereidt men zich nu voor op de uitbreiding van de EU met een geheel nieuwe reeks nieuwe leden, die de transfer herverdeling en sociale migratie naar nieuwe, absurde hoogten zal brengen. Zelfs zonder de gevolgen van de Coronacrisis is dit een belasting die het Duitse pakpaard door de knieën zou kunnen laten gaan.