Het progressieve autoritaire tij keert terug

Twee maanden geleden stond in Groot-Brittannië een 17-jarig meisje met autisme in haar vrouwenteam op het veld voor een wedstrijd in een voetbalcompetitie voor vrouwen. Het viel haar op dat een van de spelers van de trans-inclusieve club van de tegenpartij een bebaarde man van in de twintig was. Ze vroeg: ‘Ben jij een man?‘ De formele klacht van de aanvoerder van de tegenpartij over de opmerking werd in behandeling genomen door de voetbalbond. Het meisje werd beschuldigd van twee aanklachten van ‘ongepast gedrag,’ pleitte niet schuldig en werd berecht door een driekoppig tribunaal dat enkele uren bijeenkwam. Het tribunaal verklaarde haar schuldig aan beide aanklachten en veroordeelde haar tot een schorsing van zes wedstrijden.

Denk daar even over na. Om de gevoeligheden te sussen van een volwassen transgender biologische man wiens zelfidentiteit niet overeenkomt met zijn fysieke verschijning, werd een autistisch tienermeisje, dat een onschuldige en niet onredelijke vraag had gesteld, radeloos achtergelaten na een traumatiserend proces dat een levenslange stempel op haar zou kunnen drukken, schrijft Ramesh Thakur.

Durven we te hopen dat de krachten van de rede, het gezond verstand en het fatsoen het publieke plein weer bezetten nu we uit wat Rod Dreher het tijdperk van de ‘endarkenment’ noemt komen? Dat de proliferatie van mensenrechtencommissies, administratieve rechtbanken en DEI apparatsjiks die diversiteit vieren door conformiteit af te dwingen nu ontmanteld kan worden? Dat, onder de groeiende invloed van een nieuwe groep politieke leiders die het best omschreven kan worden als creatieve ontwrichters, progressieve autoritaristen op hun retour zijn en dat het minderheden-sacraliserende woke zijn hoogtepunt heeft bereikt?

Wokisme is een culturele malaise, maar wokepolitiek is een verkiezingsverliezer omdat kiezers gewoon geen prioriteit geven aan identiteit in de beslotenheid van het stemhokje. Neetu Arnolds analyse van Amerikaanse stemgegevens op districtsniveau in geselecteerde stedelijke gebieden laat zien dat exit polls de verschuiving naar rechts tussen 2020 en 2024 onderschatten: van 17-20 punten in Dallas en Fort Bend in Texas naar 23 in Chicago en 31 in New York City. De belangrijkste redenen die kiezers noemen voor de verschuiving zijn de economie, openbare veiligheid en de obsessie met raciale gelijkheid. Dat wil zeggen, van hun top drie zorgen was de eerste in reactie op falend economisch beleid, de tweede in relatie tot beleid onder invloed van de woke (bijv. BLM en defund the police) dat in de praktijk niet werkt, en de derde tegen beleid onder invloed van de woke in principe.

Een revolutie in real time

In juli onderzocht ik de opkomst van nieuw rechts met de massa’s in opstand tegen het politieke establishment en de binnenstedelijke elites. Toch hebben Westerse leiders nog steeds moeite om de onderliggende woede van hun bevolking te begrijpen tegen de rottende staat van zelfs zogenaamd stabiele geavanceerde democratieën zoals het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Duitsland, nu ze massaal overlopen naar populistische partijen en leiders. Het succes van centrumrechtse partijen onder leiding van buitenstaanders zal worden bekroond met de nadrukkelijke terugkeer van Donald Trump in het Witte Huis in januari, gesteund door de controle van de Republikeinse Partij over de Senaat en het Huis en een conservatieve meerderheid in het Hooggerechtshof. Terwijl de huidige goedkeuringsscore van Trump van 54 procent tot zijn hoogste ooit behoort, is de 36 procent van president Joe Biden de laagste van zijn ambtstermijn, en dat voordat hij Hunter Biden gratie verleende voor alle misdaden die hij tussen 1 januari 2014 en 1 december 2024 had begaan, ondanks herhaalde beloften van het tegendeel en de volharding dat niemand boven de wet staat.

Julie Ponesse merkt op dat de waanzin van het Covid-beleid voor miljoenen hun laatste moment van onschuld betekende, toen het vertrouwen in de belangrijkste openbare instellingen slonk onder de sluimerende en vervolgens bewuste zorgen over een mogelijke ineenstorting van de beschaving. Progressieven, die niet beter bleken te zijn dan astrologieliefhebbers, omarmden onmiddellijk de meest draconische Covid-dictaat van seculiere profeten in verkozen functies, legden tegengeluiden die hun gelijk hebben bewezen het zwijgen op en annuleerden ze en eisten dat Covid-ontkenners werden opgepakt, opgesloten, gemeden en verdreven van werk en deelname aan burgerzaken.

We maken misschien wel een revolutie in real time mee. Autoritaire progressieven zijn gefrustreerd omdat ze schijnbaar niet in staat zijn om culturele macht (op scholen, universiteiten, Hollywood en in de media) om te zetten in politieke macht. Het bouwwerk van hyperliberalisme dat de zelfhatende culturele elites van het Westen in twee tot drie decennia hebben opgebouwd, met meerderheidsvoorkeuren die ondergeschikt zijn gemaakt aan de rechten van steeds kleiner wordende beschermde minderheden, wordt stap voor stap om ons heen neergehaald.

Terwijl progressieven geobsedeerd zijn door gendergelijkheid die bereikt moet worden door middel van aandelenquota, brengen de conservatieve waarden van vrouwen zoals Giorgia Meloni in Italië, Marine Le Pen in Frankrijk, Beata Szydło in Polen en Kemi Badenoch in het Verenigd Koninkrijk identiteitspolitiek in de war en maken ze links gek. Als Badenoch na de volgende verkiezingen premier van Groot-Brittannië wordt, zal geslacht en ras elkaar kruisen en zal ze een dubbele verrader worden. Voor sommigen is ze dat al, zoals het Labour parlementslid Dawn Butlers beledigende verwijzing naar haar als vertegenwoordigster van ‘white supremacy in blackface‘. Het is al lang duidelijk dat de belangrijkste interesse van strijders voor sociale rechtvaardigheid in etnische minderheden is om hen te gebruiken als een middel om rechts te bestrijden.

De rode draad door de opkomst van partijen en leiders, inclusief Trump, die meer dan alleen in naam centrumrechts zijn, is dat ze niet alleen de aspiraties van het volk belichamen, maar ook de woede van het volk tegen het falen en bedrog van politieke insiderpartijen aan weerszijden van het ideologische centrum om de dalende levensstandaard aan te pakken die wordt veroorzaakt door rode en groene bureaucratie die, gesteund door agressieve wetshandhaving, het nemen van risico’s, investeringen en innovatie de kop indrukt; massale immigratie; kolonisatie van het publieke plein door de “cancel culture’s speech police” en two-tier in politie- en justitiezaken; en afbraak van sociale cohesie en burgerzin. Opmerkelijk genoeg zijn regeringen er tegelijkertijd in geslaagd om steeds minder voeling te hebben met de echte zorgen van mensen en om bemoeizuchtige druktemakers te zijn die zich met het dagelijks leven van mensen bemoeien. Het resultaat is dat de liberale democratische orde in eigen land op de proef wordt gesteld, net als de liberale internationale orde.

Exit polls bevestigen dat een van de grootste attracties van Trump voor kiezers is dat hij zegt wat hij denkt en zich niets aantrekt van de beledigde reacties van mensen. Zet dit eens af tegen de reeds gevestigde overtuiging van de Britse kiezers dat Keir Starmer alles zei wat hij nodig had om te winnen en sindsdien belofte na belofte snel heeft gebroken om een pakket hardlinkse economische en sociale beleidsmaatregelen op te leggen. Het resultaat is de snelste en steilste daling in populariteit na de verkiezingen en een virale petitie met drie miljoen handtekeningen waarin nieuwe verkiezingen worden geëist vanwege de valse koopwaar die zo’n bittere koperswroeging heeft veroorzaakt.

De Reformpartij van Nigel Farage daarentegen heeft de psychologisch belangrijke drempel van 100.000 leden overschreden en staat in een opiniepeiling op de tweede plaats met 24 procent, achter de Tories met 26 procent maar vóór Labour met 23 procent. Dat wil zeggen dat meer dan de helft van het land nu rechts van het midden staat en minder dan een kwart links. De prestaties van de hervormingen bij de gemeenteraads- en burgemeestersverkiezingen in mei zullen door alle politieke partijen en deskundigen nauwlettend in de gaten worden gehouden.

Daarnaast zijn we echter ook getuige geweest van ontgoocheling en koperswroeging over het klimaatalarmisme en netto-nul en over instellingen voor mondiaal bestuur zoals het Wereldgerechtshof, het Internationaal Strafhof (ICC) en de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO).

Echte centrumrechtse partijen passen over het algemeen geen identitaire loyaliteitstests toe op vrouwelijke leiders. Geslacht en ras zijn voor een conservatief minder belangrijk dan competentie. Kan hij/zij de baan aan?’ is de typische eerste vraag, niet geslacht en ras van een kandidaat. Dit zou kunnen verklaren waarom de Tories in het Verenigd Koninkrijk drie vrouwelijke premiers hebben gehad en een vierde zouden kunnen krijgen, tegen nul voor Labour. Het grote verraad van centrumlinkse liberalen aan vrouwen is dat ze hen minder weerbaar maken. Progressieve vrouwen framen hun aantrekkingskracht in de taal van slachtofferschap en grief, wat misschien verklaart waarom conservatieve vrouwen gelukkiger zijn in het leven dan hun liberale leeftijdsgenoten. Labor in Australië is, net als Labour in het Verenigd Koninkrijk en de Democraten in de VS, gereduceerd tot een partij van, door en voor les misérables.

Het Amerika van Trump in binnen- en buitenland vanaf 20 januari 2025

De VS hebben nog steeds een ongeëvenaard geopolitiek, economisch en cultureel gewicht in de wereld. Daarom kan het belang van de verkiezing van Trump niet overschat worden om mensen weer een gevoel van hoop en optimisme te geven door de confrontatie aan te gaan met dit multifront uitdaging aan alles wat vrede, welvaart, onderwijs, goede gezondheid, gelijkheid van burgerschap, gelijke kansen, de rechtsstaat, universele mensenrechten en het uitbreiden van vrijheden naar Westerse samenlevingen bracht en ook verspreidde naar vele andere landen.

Natuurlijk kan Trump ons nog naar een ramp leiden. Maar het is ook heel goed mogelijk dat zijn terugkeer naar de macht na verloop van tijd van historisch belang blijkt te zijn voor het bepalen van de richting waarin de wereld reist. Wanneer het establishment opgeblazen, incompetent en corrupt is, kunnen alleen creatieve verstoorders de institutionele balans herstellen. Trump Administration 2.0 zal een ankerpunt bieden voor het managen van verandering. Succesvol veranderingsmanagement door Team Trump 2.0 zal nieuwe sociale, culturele, educatieve, economische, ecologische en politieke normatieve punten opleveren voor de Westerse beschaving.

Internationaal werden enkele van de ergste kenmerken van het equivalent van de wereldadministratieve staat gecreëerd door de machtige Westerse landen toen zij de agenda en de instellingen van de verschillende takken van het VN-systeem controleerden. Lawfare richt zich op mensen op basis van hun identiteit en niet op de vermeende misdaad. Aanklachten worden geformuleerd en bewijsmateriaal wordt vastgelegd om de tegenstander uit te schakelen: toon me de man en ik zal de misdaad voor je vinden.

Amerikanen waren getuige van en kwamen in opstand tegen de politiek bewapende rechtspraak om Trump als doelwit te nemen; Le Pen profiteert politiek gezien, net als Trump, van de rechtshandelingen van het establishment tegen haar, merkt voormalig redacteur Fraser Nelson van de Spectator op; en Starmer ervaart een soortgelijk verlies van legitimiteit door de perceptie van two-tier politiewerk en rechtspraak in het Verenigd Koninkrijk. De Britse politie kreeg te maken met een viraal verzet tegen hun poging om de populaire Telegraph-columniste Allison Pearson te intimideren. Het onderzoek werd snel geannuleerd, maar niet voordat het een publiek debat op gang had gebracht over de medeplichtigheid van de politie bij het afdwingen van steeds strengere beperkingen van de vrijheid van meningsuiting onder het mom van Orwelliaanse haatincidenten zonder strafbaar feit.

Westerlingen juichten bij de bewapening van internationale rechtshandelingen tegen Chili’s Augusto Pinochet en Servië’s Slobodan Milosevic en nu oogsten ze de wervelwind met terugslag. Dit staat gelijk aan het kweken van dodelijke slangen in je achtertuin waarvan het gif kan worden gericht op degenen in huis. En inderdaad werd lawfare door de Democraten ingezet tegen Trump om vervolgens een spectaculaire averechtse uitwerking te hebben.

Nu de VS en het Westen hun dominantie in het VN-systeem verliezen, worden internationale juridische wapens ingezet tegen doelen die voorheen door het Westen werden afgeschermd, met name Israël. Het ICC is verstrikt geraakt in een rommelig en langdurig conflict dat niet kan worden teruggebracht tot simplistische moraalriddertjes. Of kijk eens naar een ander, ernstiger internationaal voorbeeld. Sir Michael Ellis, voormalig procureur-generaal voor Engeland en Wales, bekritiseerde op 30 november in de Telegraph het ‘extrajurisdictionele’ onderzoek van het ICC naar Israël: “Elk land dat geen lid is van het hof is er gewoon niet aan gebonden. Hij vroeg retorisch: “Wat nu? Het Verenigd Koninkrijk dat gebonden is aan een verdrag dat het niet heeft ondertekend?”

In de jaren ’90 behoorde het Verenigd Koninkrijk tot de kopgroep van landen die India probeerden te dwingen het Comprehensive Nuclear Test-Ban Treaty te ondertekenen, dat rechtstreeks door de Algemene Vergadering van de VN werd aangenomen omdat India zijn veto uitsprak over de dwangclausules tijdens de Ontwapeningsconferentie in Genève. Door een unieke formule die zichzelf in de weg staat – het verdrag moet ondertekend en geratificeerd worden door alle 44 landen op de lijst in Bijlage 2 van het verdrag die relevant zijn voor het bereiken van het doel van het verdrag – moet het CTBT wettelijk nog in werking treden, ook al is het in de praktijk volledig operationeel. Vervolgens werden India en Pakistan in 1998 veroordeeld door de VN-Veiligheidsraad, waarvan het Verenigd Koninkrijk een van de vijf permanente leden is, voor het testen van kernwapens in weerwil van de CTBT-gerichte ‘wereldwijde norm’ en in strijd met het Non-proliferatieverdrag (NPV), dat beide landen expliciet hadden verworpen. Ik vraag me af of Sir Michael zich wel bewust is van deze inconsistentie? Ik zou met alle respect willen suggereren dat mijn verzet tegen jurisdictieverschuiving van internationale verdragsregimes naar niet-ondertekenaars consistenter is.

Waarschuwingen in die tijd dat er al een wereldwijde machtstransitie aan de gang was, werden terzijde geschoven toen westerse regeringen in de greep kwamen van de progressieven. Zo merkte Charles Moore, een voormalige redacteur van de krant, onlangs in de Telegraph op dat Starmers ideologische overtuiging is dat mensenrechten de staatsgodsdienst van het Verenigd Koninkrijk zouden moeten zijn, met advocaten als hogepriesters. Premier Justin Trudeau zei het misschien wel het meest expliciet in een interview met de New York Times negen jaar geleden dat Canada ’s werelds eerste ‘postnationale staat‘ is. Veel anderen onder de heersende elites in het Westen delen zijn geloof in die postnationale staat en geven voorrang aan de nobele roep om mondiaal bestuur boven het nastreven van hun eigen nationale belangen.

In dit proces wordt de liberale internationale orde gecorrumpeerd tot een regelovertredende onliberale internationale wanorde. Tijd om te stoppen en af te stappen. We moeten de mars door de internationale instellingen van schattig en aaibaar autoritarisme, gecamoufleerd in de taal van medelevende veiligheid, stoppen en omkeren, van gezondheidsautoritarisme geleid door de WHO tijdens Covid en de nieuwe pandemie-akkoorden, tot het ICC en de netto-nul haast om het Westen te deïndustrialiseren vanwege hyperbolisch klimaatalarmisme volgens welke we de opwarming van de aarde achter ons hebben gelaten en al in de wereldwijde kookfase zijn.

DEI (diversity, equity, and inclusion) wordt gecremeerd en meritocratie is weer in zwang. Walmart, Boeing, Microsoft, Meta en Google behoren tot de giganten in de bedrijfssector die niet meer van diversiteitsinitiatieven houden en DEI-afdelingen schrappen en ontmantelen. Recalcitrante universiteiten zullen waarschijnlijk in het vizier komen van de tweede Trump regering. Toch is woke nog lang niet dood, de DEI-onzin mag dan weg zijn uit het bedrijfsleven, maar gedijt nog steeds in openbare instellingen, behalve in sommige door de Republikeinen gecontroleerde staten van de VS, en de tentakels van HR zijn doorgedrongen tot in de diepste krochten van de institutionele structuren van het Westen. DEI kan in een nieuwe gedaante terugkeren als we onze waakzaamheid laten verslappen. Toch zal aantoonbare vooruitgang op de ambitieuze economische, sociale, educatieve en buitenlandse beleidsagenda’s van Trump in de eerste helft van zijn tweede termijn het wereldwijde Overton-venster dramatisch naar rechts verschuiven.

Dertig jaar lang heb ik voorspellingen gehoord over verdwijnende gletsjers, ijsberen, riffen, kusten, eilanden en neerslag; waarschuwingen dat de wereld maar 3 tot 5 jaar de tijd heeft om de uitstoot te verminderen voordat de opwarming van de aarde het omslagpunt bereikt; en verzekeringen dat energie uit hernieuwbare bronnen ons overvloedige, betrouwbare en goedkope energie zal geven. De realiteit is dat we steeds vaker te maken krijgen met stroomstoringen, aansporingen van de overheid om het energieverbruik tijdens piekuren te verminderen en voortdurend stijgende stroomtarieven en subsidies voor groene energie (één berekening laat een totaal van £328 miljard aan subsidies zien in het streven naar netto-nul in het VK).

Zoals in Monty Python’s dode papegaai sketch, die vogel ‘is not pining, it’s passed on! Deze papegaai is niet meer! Hij bestaat niet meer! Hij is verlopen en naar zijn maker gegaan! Dit is een late papegaai! Het is een stijve! Beroofd van leven, rust hij in vrede! Als je hem niet aan de zitstok had genageld, zou hij de madeliefjes omhoog duwen! Hij is door het gordijn naar beneden gerend en onzichtbaar in het koor gekomen. DIT IS EEN EX-PAPEGAAI!

Nu de dubbele realiteit van sterk stijgende kosten van niet-fossiele energiebronnen en onbetrouwbare stroomvoorziening wanneer dat het meest nodig is de consumenten raakt, neemt de publieke weerstand snel toe. De Australische columnist Chris Kenny vat de huidige situatie hier bondig samen: Decennialang hebben belastingbetalers tientallen miljarden dollars uitgegeven aan subsidies voor hernieuwbare energiebronnen om kolencentrales uit de markt te drukken, maar nu er zoveel kolencentrales zijn gesloten dat we niet genoeg betrouwbare energie hebben, subsidiëren belastingbetalers ook nog eens kolencentrales in Victoria en NSW om ze draaiende te houden. Op dezelfde manier eiste de Australian Workers Union op 3 december dat de regering de belangen van de arbeiders in de Tasmaanse visindustrie boven de ‘overdreven zorgen van activisten uit de binnensteden’ zou stellen.

De mandaten voor elektrische auto’s, waarbij dealers doelen krijgen opgelegd voor een percentage van de verkoop van nieuwe auto’s dat EV moet zijn op vastgestelde data (doet dit je denken aan centraal geplande communistische regimes tot in de jaren tachtig?) op straffe van zware financiële sancties, zijn niet alleen autoritair. Ze geven ook blijk van een wetenschappelijk analfabetisme omdat ze zich uitsluitend richten op uitlaatpijpen om de uitstoot te meten en opladen met een stopcontact om de gebruikskosten te berekenen. De levenscyclusemissies van EV zouden ook mijnbouw, productie, transport, transmissie, opslag, slijtage van de infrastructuur en uiteindelijke verwijdering moeten omvatten. De kosten voor de consument van het gebruik van EV’s omvatten de proportionele kosten van de openbare goederen in de bovenstaande lijst, zoals transmissie en opslaginfrastructuur, plus verzekering, afschrijving, vervanging van batterijen en banden en de levensduur van voertuigen. En er zijn kosten voor de nationale veiligheid door de overdracht van industriële capaciteit, rijkdom en afhankelijkheid van de toeleveringsketen naar China.

Arbeider versus woke partijen

Het belangrijkste doel van president Trump tijdens zijn tweede termijn is “het verstoren en ontmantelen van de inteeltstatus van Washington”, zegt Daniel Henninger van de Wall Street Journal. Zijn kabinetsvoorstellen – Pete Hegseth (Defensie), Tulsi Gabbard (Directeur Nationale Inlichtingendienst), Robert F Kennedy Jr (Gezondheid en Human Services), Kash Patel (FBI) – brengen alle juiste mensen in de politiek, de media en de wereld van beroemdheden bij elkaar. Ik wist bijvoorbeeld niet veel over hem en was ambivalent over Patel totdat John Bolton de keuze bekritiseerde. Bolton’s aanval bevestigde de keuze voor mij en, afgaande op de top van de 2.300 commentaren (bijv. ‘Bolton’s afkeuring is een krachtige steun’, Scott Lorinsky), bevind ik me in goed gezelschap.

De Democratische senator John Fetterman noemde het ‘trollen op goddelijk niveau‘. Trump heeft het mandaat om DC door elkaar te schudden en het Washington draaiboek te verscheuren. De grootste angst van de Democraten is niet dat Trump zal falen, maar dat hij misschien wel zal slagen met zijn out-of-the-box kabinetskeuzes. Ondertussen toonde een peiling van Morning Consult over 25 door Trump genomineerden alle 25 boven water, met Marco Rubio voor State als hoogste met 11 punten netto voorkeur. Eén reden zou kunnen zijn dat het een indrukwekkend diverse groep mensen is, in meerdere betekenissen van het woord: van gedachten, geloof en ideologie in het regeren van economisch en buitenlands beleid, de eerste vrouwelijke stafchef van het Witte Huis, de hoogstgeplaatste openlijk homoseksuele persoon in de volgorde van presidentiële opvolging, twee Hispanics en drie Hindoes. De verzameling intelligente, onbevreesde, onafhankelijk denkende en welbespraakte assistenten zou het risico van groepsdenken moeten verminderen.

Trump’s Republikeinen zijn de partij van het werk, in twee betekenissen: de partij die, in vergelijking met de Democraten vandaag, de belangen van arbeiders beter weerspiegelt, vertegenwoordigt en bevordert en pragmatisch beleid kiest dat werkt in plaats van ideologische vroomheden en naïviteit op het gebied van buitenlands beleid. De vastgeroeste en almaar groeiende administratieve, top-down command-and-control staat is een existentiële bedreiging geworden voor de liberale democratie. De bestaande instellingen en leiders zijn niet geschikt voor hun doel. Het is noodzakelijk om creatieve verstoorders van buitenaf binnen te halen. Het door Elon Musk en Vivek Ramaswamy geleide Department of Government Efficiency (DOGE) zal “drie belangrijke soorten hervormingen nastreven: het schrappen van regelgeving, administratieve reducties en kostenbesparingen..

De merkwaardige maar groeiende aantrekkingskracht van populistische tribunen in de democratische wereld is dat ze, naast hun fel loyale basis, hun aantrekkingskracht hebben gekregen door wie hun tegenstanders zijn. Dit komt doordat ze niet zozeer hunkeren naar erkenning van hun tegenstanders door hun buik te kietelen, maar harder terugslaan. Dit is het geheim van het succes van Trump in de VS, Meloni in Italië, Javier Milei in Argentinië, Pierre Poilievre in Canada en Farage in het Verenigd Koninkrijk. Ook zij stralen meestal gezond verstand uit, heersende waarden en de vastberadenheid om de strijd aan te gaan met de wereld, zonder terug te deinzen en zich terug te trekken bij de eerste de beste klap van de druif.

Bij het samenstellen van een kabinet voor zijn tweede regering heeft Trump de optie van de weg van de minste weerstand afgewezen. In plaats daarvan heeft hij een van de beste kabinetten in de moderne Amerikaanse geschiedenis gekozen. Zijn tweede regering zal vanaf de top worden geleid door wilskrachtige, slimme en diverse personen met aantoonbaar succes in de echte wereld, geen carrière politici, die allemaal streven naar een beter Amerika met de vastberadenheid om te slagen. De keuze van Jay Bhattacharya om de National Institutes of Health (NIH) te leiden, ’s werelds grootste publieke financier van biomedisch onderzoek ($48 miljard), is een overtuigend bewijs hiervan en ook van karmische gerechtigheid voor Anthony Fauci en Francis Collins.

In de Brownstone gemeenschap en, te oordelen naar verschillende commentaren in de online media in het bijzonder, ook breder, is er veel respect voor zijn geleerdheid als onderzoeker, integriteit als wetenschapper en moed als publiek intellectueel, plus genegenheid voor zijn innemende persoonlijkheid, kalme houding en minzame karakter. In de afgelopen elf dagen (26 november-7 december) had alleen al de Wall Street Journal zes hoofdartikelen/opinieartikelen over zijn benoeming tot hoofd van de NIH. Hij is een zeldzaam baken van gezond verstand in deze tijd van Covid en hij is een van de beste voorbeelden van het Sereniteitsgebed (en ja, hij is een christen): geef me de kalmte om de dingen te accepteren die ik niet kan veranderen; moed om de dingen te veranderen die ik wel kan veranderen; en wijsheid om het verschil te weten.

De benoeming van meerdere sceptici in machtsposities met een grote impact, waaronder Jay, is een spelbreker. Australië en Groot-Brittannië hebben zichzelf voor schut gezet door een onserieus en soapachtig onderzoek van tweehonderd miljoen pond te houden naar hun aanpak van de pandemie. Verwacht van het Trump-team dat het het debat over Covid heropent, de medische en farmaceutische gevestigde orde wakker schudt, de vele en blijvende schade blootlegt die de kerk van Fauci en de WHO aan de samenleving heeft toegebracht, de nationale paraatheid verbetert zodat Amerika een nieuwe uitbraak aankan zonder de samenleving stil te leggen en de integriteit van het medisch onderzoek en het vertrouwen in de volksgezondheidsinstellingen herstelt.

Trump wordt ook aangespoord om het ‘radicale’ beleid van Biden met betrekking tot elektrische voertuigen terug te draaien binnen de eerste 100 dagen na zijn aantreden. Chris Wright, beoogd minister van Energie, is lid van de ‘Drill baby drill’ club. Hij weerlegt beweringen over een klimaatcrisis en doet netto-nul activisten af als paniekzaaiers. ‘Nut-nul’ is misschien toepasselijker. Het ministerie van Financiën wordt geleid door een draaideur van Goldman Sachs executives. Energiesecretarissen zijn meestal toegewijde klimaatverandering-supporters met een vooroordeel tegen traditionele energiebronnen en geen expertise in de sector. Niemand vóór Wright, oprichter en directeur van het olievelddienstenbedrijf Liberty Energy, had ooit een oliebron geboord, kolen gedolven of een energiecentrale gebouwd.

Gabbard is een buitenstaander die de mislukkingen van de insiders in Washington aan de kaak heeft gesteld. De oorlog in Irak in 2003 was de grootste ramp op het gebied van buitenlands beleid van de VS aller tijden. Gabbard en Hegseth zullen, als ze worden bevestigd, samen met JD Vance het triumviraat vormen van Irak-veteranen in de nieuwe regering die gedesillusioneerd zijn over de interventionistische impuls als het organiserende principe van het Amerikaanse buitenlands beleid waarvan de duurste prijs wordt betaald door de soldaten.

De grootste strategische overwinnaar van de oorlog was, je raadt het al, Iran. De grootste overwinnaars van de oorlog in Oekraïne zijn China, Noord-Korea en Iran; de grootste verliezers zijn de mensen in Oekraïne nu Rusland zich een weg baant om grotere stukken grondgebied te veroveren terwijl het een generatie jonge Oekraïense mannen uitroeit en de industriële en energie-infrastructuur verwoest. De terugtrekking uit Afghanistan was een absolute puinhoop, de dictator van Syrië is met een dramatische plotselinge omvergeworpen, maar een jihadistisch regime kan hem vervangen en Syrië zou kunnen vastzitten in een Libië-achtige gewelddadige instabiliteit na Kadhafi, en een amateuristische huurmoordenaar had Trump bijna geveld. Maar hé, Amerikaanse generaals willen dat je hun geslachts-voorkeurswoorden kent…

Beschouw Kennedy’s nominatie als een parabel van deze tijd. De wurggreep van Big Pharma op Amerikaanse wetgevers, gezondheidsbureaucraten, de medische professie, ziekenhuissystemen en regelgevers is al lang Kennedy’s bête noir, met agribusiness op de tweede plaats. Kennedy benadrukt dat beide sectoren verre van oplossingen zijn en hebben bijgedragen aan de acute Amerikaanse gezondheidscrisis. Hun financiële macht heeft het mogelijk gemaakt om de politieke macht in handen te krijgen. De online woede tegen de Amerikaanse zorgverzekeraars na de moord op Brian Thompson, CEO van UnitedHealthcare, is nog een bewijs dat wijst op de diepgewortelde woede onder de bevolking dat de verschillende onderdelen van de heersende elites hebben samengespannen om het systeem voor hun eigen gewin op te tuigen ten koste van de mensen die het hard te verduren hebben.

Als senatoren die miljoenen hebben binnengeharkt van lobbyisten van Big Pharma worden uitgesloten van de stemming over Kennedy’s nominatie, dan zou het quorum tijdens de hoorzittingen wel eens kunnen ontbreken. Dat is in een notendop de omvang van de uitdaging waarmee Trump wordt geconfronteerd bij het implementeren van zijn prioriteitsagenda in januari. De politieke, bedrijfs-, media- en celebrity-elites hebben culturele macht. In reactie daarop vechten de deplorables om de politieke macht terug te nemen. In Trump hebben ze een felle kampioen gevonden. Hoe meer hij de culturele elites gek maakt, hoe meer zijn volgelingen hem toejuichen.

Denk eens aan de toenemende perceptie van vooringenomenheid in de media. De peilingen die TIPP Insights eind november na de verkiezingen uitvoerde voor de League of American Workers zijn vrij uitzonderlijk. Met een marge van 34 punten (oplopend tot 41 punten onder 18-24-jarigen) zeiden kiezers dat de media Kamala Harris bevoordeelden boven Trump tijdens de campagne. Zelfs 45 procent van de Harris-stemmers was het ermee eens dat de media bevooroordeeld waren ten opzichte van haar. Opmerkelijk genoeg zeiden kiezers met een marge van 19 punten (waaronder 40 procent van de Democraten) dat de vooringenomenheid averechts werkte en Harris schaadde. Dit verklaart waarom de media-aandacht voor de uitspraken en het gedrag van de door Trump genomineerden uit het verleden de aanvaardbaarheid van zijn kandidaten, waaronder Gabbard en Kennedy, de naald niet heeft bewogen.

Kennedy is een fitnessfanaat die heeft gezien hoe de natie lijdt onder ziektes die worden veroorzaakt door de winstgevende agro-industrie en farmaceutische multinationals met legers lobbyisten om wetgevers en regelgevers te strikken. Hij wil de mensen genezen door gezond te leven en te eten: de Amerikanen weer gezond maken (MAHA, wat toevallig groots betekent in het Hindi zoals in maharadja). De pandemie heeft iedereen doen beseffen hoe machtig de gezondheidsinstanties in ons leven zijn, hoe arrogant de gezondheidsbureaucraten zijn met betrekking tot hun eigen expertise en hoe afwijzend ze staan tegenover de zorgen en vragen van mensen. Kennedy wijst er daarentegen op dat miljoenen Amerikanen lijden aan chronische ziekten en obesitas, ondanks de enorme bedragen die worden uitgegeven aan gezondheidszorg.

Volgens de Petersen en Kaiser Family Foundation zijn de kosten voor gezondheidszorg per hoofd van de bevolking in de VS ($12.742) bijna twee keer zo hoog als het gemiddelde van 13 vergelijkbare geïndustrialiseerde landen ($6.850), terwijl ze tot de slechtste gezondheidsresultaten behoren wat betreft levensverwachting, bevallingen, kindersterfte, diabetes en hartaanvallen. Er op vertrouwen dat de experts goedaardig zijn en het bij het juiste eind hebben, is geen kenmerk van wetenschap of democratie. Wetenschappers moeten meer doen om de rol van chemische stoffen in voedsel en water te begrijpen. Regeringen moeten kosten-batenanalyses van alternatieve volksgezondheidsmaatregelen en behandelingsopties uitvoeren en publiceren. Ze moeten de vrijstelling van aansprakelijkheid voor vaccinfabrikanten opheffen en strenge en transparante tests van nieuwe producten, waaronder vaccins, verplicht stellen.

Het is moeilijk om de impact te overschatten van het pasklare Covid-beleid dat het vertrouwen van het publiek in de medische wereld en gezondheidsdeskundigen vernietigt en het profiel en de geloofwaardigheid van Kennedy en Children’s Health Defense verhoogt. Bij het rondbazuinen van valse beloften over de noodzaak en voordelen van lockdowns, maskers en vaccins, kozen de autoriteiten voor de Goebbels-strategie dat een grote leugen die vaak genoeg herhaald wordt, de geaccepteerde waarheid wordt.

In plaats daarvan blijkt dat het relevantere verhaal het jongetje is dat wolf riep om zijn eigen falen te verbergen en vervolgens werd opgegeten door een echte wolf. Voormalig NIH-directeur Collins gaf vorig jaar toe dat ze, enkel gefocust op manieren om de ziekte een halt toe te roepen, niet hadden bedacht hoe ernstig hun interventies het leven van mensen ontwrichtten, de economie ruïneerden en kinderen onnodig van school hielden, wat hen blijvend schade berokkende. Deze bekentenis moeten we nog horen van de nog autoritairder Australische gezondheid betweters.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Trump is van plan de VS ‘op dag één’ terug te trekken uit de WHO

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: