Het Koersk-offensief: Een dwaze zet

Responsible Statecraft heeft zojuist een symposium gepubliceerd over de vraag: “Wat betekent de inval van Oekraïne in Rusland eigenlijk?

Hier is mijn bijdrage:

De Oekraïense invasie (van Koersk) was een grote strategische blunder, die zijn nederlaag zal versnellen. De belangrijkste bepalende factor voor succes in een uitputtingsoorlog is de verliezenverhouding, niet het veroveren van grondgebied, waar westerse verslaggevers zo door geobsedeerd zijn. De verliezenverhouding in het Koersk-offensief is om twee redenen duidelijk in het voordeel van Rusland. Ten eerste heeft het relatief weinig Russische slachtoffers geëist omdat het Oekraïense leger effectief onverdedigd gebied veroverde. Ten tweede heeft Moskou, toen het eenmaal op de hoogte was van de aanval, snel massale luchtsteun ingezet tegen de oprukkende Oekraïense troepen, die zich in de open lucht bevonden en gemakkelijk konden worden aangevallen. Het is geen verrassing dat de aanvallende troepen veel soldaten en een groot deel van hun uitrusting verloren, schrijft John J. Mearsheimer.

Tot overmaat van ramp haalde Kiev eersteklas gevechtseenheden weg uit de frontlinies in Oost-Oekraïne – waar ze hard nodig zijn – en maakte ze deel uit van de Koersk aanvalsmacht. Door deze zet kantelt de toch al scheve verhouding tussen het aantal slachtoffers op dat uiterst belangrijke front nog verder in het voordeel van Rusland. Het is geen wonder dat de Russen overrompeld werden door het dwaze idee van de Koersk-invasie.

Hier is het hele symposium:

Vanaf 6 augustus lanceerde het Oekraïense leger een grensoverschrijdend verrassingsoffensief tegen Rusland in de oostelijke Koersk-regio, waarmee het huidige script van de oorlog lijkt te zijn omgedraaid.

Kiev beweert dat zijn eenheden meer dan 20 mijl het Russische grondgebied zijn binnengedrongen en 74 nederzettingen en steden hebben ingenomen die ongeveer 400 vierkante mijl beslaan, evenals meer dan 100 Russische krijgsgevangenen.

Moskou van zijn kant heeft de inval erkend, maar zei woensdag dat zijn leger de grens heeft gestabiliseerd en actief vecht om de controle over de betwiste gebieden terug te krijgen. Ondertussen is de mist van de oorlog opgetrokken en is er geen officiële bevestiging van het aantal slachtoffers of daadwerkelijke territoriale winst voor Oekraïne.

De Russische president Vladimir Poetin heeft de inval als een “grootschalige provocatie” bestempeld. Van zijn kant zegt het Oekraïense ministerie van Buitenlandse Zaken dat het niet gaat om het vasthouden van grondgebied, maar om het stoppen van langeafstandsraketaanvallen van Rusland op Oekraïne vanuit de Koersk-regio door daar een “bufferzone” te creëren.

Er blijven dus nog veel vragen over de Oekraïense strategie, de Russische reactie en welke langetermijnimpact dit kan hebben – of niet – op de algehele oorlog, inclusief het potentieel voor toekomstige onderhandelingen, het effect op het moreel aan beide kanten en of dit de Oekraïense medestanders, waaronder de VS, aanmoedigt om te helpen een nieuwe impuls te geven aan wat aan Oekraïense kant een mislukte oorlogsinspanning leek.
Dus legden we de volgende vraag voor aan een veelzijdige groep deskundigen op het gebied van buitenlands beleid:

“Wat is de waarschijnlijke invloed van de huidige Oekraïense militaire invallen in de Russische Koersk regio op de oorlog in Oekraïne in bredere zin?”

Jasen J. Castillo, Monica Duffy Toft, Ivan Eland, Mark Episkopos, Lyle Goldstein, John Mearsheimer, Sumantra Maitra, Rajan Menon, Peter Rutland, Stephen Walt.

Jasen J. Castillo, Co-Directeur, Albritton Centrum voor Grote Strategie, George H.W. Bush School of Government, Texas A&M University

Opnieuw hebben de Oekraïense strijdkrachten hun enorme wil om te vechten getoond, iets waar Rusland geen rekening mee hield toen het in 2022 binnenviel. Toch blijft het militaire doel van dit offensief onduidelijk. Op korte termijn is dit een PR-boost voor Oekraïne en een morele klap voor Rusland. De gok in Koersk kan ook de druk op de Oekraïense verdediging verminderen, omdat Rusland troepen verplaatst om de invasie te stoppen. Mijn zorg is dat Oekraïne, dat met gevaarlijke tekorten aan mankracht en uitrusting kampt, op de langere termijn elite-eenheden zal uitputten die elders nodig zouden zijn geweest. In een uitputtingsoorlog zijn mankracht en uitrusting essentieel. De aanval van Oekraïne doet me denken aan het stoutmoedige westerse offensief van Duitsland in 1944 dat de geallieerden verraste, winst boekte en eindigde met een nederlaag in de Slag om de Ardennen, waardoor het maanden later mankracht en uitrusting verspilde die het nodig had aan het oostfront.

Monica Duffy Toft, hoogleraar internationale politiek en directeur van het centrum voor strategische studies aan de Fletcher School of Law and Diplomacy.
De waarschijnlijke impact van de Oekraïense militaire inval in Rusland zal twee assen van belang raken: een materiële en een psychologische.

Op de materiële as kan Oekraïne misschien tijdelijk het vermogen van Rusland verminderen om raketaanvallen uit te voeren op Oekraïense doelen, waarvan de gevoeligste het opzettelijk en systematisch beschadigen van Oekraïense niet-strijders inhoudt. Maar in materiële termen valt er niet veel blijvend effect te verwachten. Oekraïne zal gedwongen worden zich terug te trekken uit Rusland en zijn overgebleven troepen en uitrusting zullen, na rust en aanpassing, worden herverdeeld over andere kritieke gebieden aan het front tussen Oekraïne en Rusland.

Op psychologisch vlak kunnen we de meeste impact verwachten. De legitimiteit van de Russische president Vladimir Poetin als “groot leider” is al beschadigd in de eerste weken van de oorlog. Deze laatste inval is nog erger, omdat geen enkele Russische leider het zich kan veroorloven om het verlies van Russisch grondgebied, zelfs tijdelijk, voor te zijn en te overleven met zijn reputatie intact.

Poetin heeft echter een ongekende controle over wat Russen te weten komen over de oorlog. De psychologische impact zal het meest gevoeld worden door Oekraïne en zijn bondgenoten. Het zal de aandachtsmoeheid in de mondiale sfeer verlichten. Het herinnert Westerse donoren er ook aan dat Oekraïne kan vechten en winnen, dus de voortdurende opoffering van het sturen van wapens en munitie zal niet verspild zijn.

Ivan Eland, directeur van het Centrum voor Vrede en Vrijheid van het Onafhankelijk Instituut.

Hoewel Oekraïne heeft benadrukt dat het niet zijn bedoeling is om veroverd land in Rusland te houden, kun je je afvragen welk doel de invasie dient. Misschien was het bedoeld om de Russische leider Vladimir Poetin te choqueren over de kwetsbaarheid van Rusland, maar eerdere invallen of aanvallen op Rusland en de Krim hebben dat al aangetoond.

Het uitvoeren van offensieve operaties is meestal veel kostbaarder in personeel en materieel dan het voeren van een verdedigingslinie, dus is het de moeite waard voor Oekraïne om troepen af te leiden van de toch al dunne verdedigingslinies voor een riskant offensief met slechts onduidelijke voordelen? Het offensief van Rusland boekt al vooruitgang en omdat Rusland meer manschappen en wapens heeft dan Oekraïne, hoeft het zijn aanvalstroepen in Oekraïne misschien niet uit te putten om Russisch grondgebied te verdedigen. Oekraïne kan inderdaad Russisch grondgebied willen bezetten om uiteindelijk in eventuele wapenstilstandsonderhandelingen door Oekraïne bezet Russisch grondgebied te ruilen voor door Rusland bezet Oekraïens land, maar Oekraïne riskeert omsingeld te worden door superieure strijdkrachten.

Mark Episkopos, onderzoeker Eurazië aan het Quincy Institute for Responsible Statecraft en adjunct hoogleraar geschiedenis aan Marymount University.

De inval in Koersk lijkt te zijn gebaseerd op de veronderstelling dat Oekraïne de dun bemande grensverdediging van Rusland kan uitbuiten om in de eerste 48-72 uur grote stukken land in beslag te nemen – waaronder de kerncentrale van Koersk – en Moskou zo voor een voldongen feit te stellen dat kan worden gebruikt als onderhandelingstroef om snel een staakt-het-vuren af te dwingen en mogelijk zelfs de weg vrij te maken voor vredesbesprekingen op Oekraïense voorwaarden. Maar Rusland lijkt de pogingen van de AFU om het aanvankelijke bruggenhoofd aanzienlijk uit te breiden te hebben gedwarsboomd en Oekraïne heeft niet de capaciteit om op lange termijn zelfs maar het bescheiden gebied dat het momenteel betwist te behouden.

Pogingen om de Koersk-ketel open te houden zullen waarschijnlijk geen strategische voordelen opleveren voor Oekraïne en zullen een enorme aanhoudende investering van troepen en materieel vergen die de Oekraïense verdediging kan verzwakken, waardoor onbedoeld kansen worden gecreëerd voor Russische troepen langs de contactlijnen in de Oekraïense Donbas-regio.

Lyle Goldstein, directeur van Asia Development, Defense Priorities en gasthoogleraar aan het Watson Institute for International and Public Affairs van Brown University.

Het brutale offensief van Kiev in de Russische Koersk-regio illustreert dat Oekraïne nog steeds over aanzienlijke gevechtscapaciteit beschikt, evenals over een zekere mate van vechtlust. Het lijdt geen twijfel dat de operatie in de eerste plaats bedoeld was om het Kremlin in verlegenheid te brengen en zo het conventionele verhaal over de oorlog drastisch te veranderen. Toch kunnen er legitieme vragen worden gesteld over de wijsheid van het nieuwe offensief. Het is onvermijdelijk dat de aanvallende partij veel slachtoffers maakt, vooral in omstandigheden waarin Rusland een aanzienlijk vuurkrachtvoordeel behoudt. Dit kan op zijn beurt ernstige zwakheden creëren op andere delen van de gevechtslinie die Russische troepen zouden kunnen uitbuiten. De meeste goed geïnformeerde Amerikaanse strategen adviseerden Oekraïne in 2024 om in het defensief te blijven om zijn troepen te sparen en dus een “lange oorlog” te voeren. Het is ook niet duidelijk dat zo’n symbolische zet de onderhandelingen over vrede zal vergemakkelijken. Tot slot is dit weer een stap in de onverstandige richting van algemene escalatie.

John Mearsheimer, R. Wendell Harrison Distinguished Service Professor aan de Universiteit van Chicago en niet-resident aan het Quincy Institute.

De Oekraïense invasie (van Koersk) was een grote strategische blunder, die zijn nederlaag zal versnellen. De belangrijkste bepalende factor voor succes in een uitputtingsoorlog is de verliezenverhouding tussen het aantal slachtoffers en de uitwisseling, niet het veroveren van grondgebied, waar westerse verslaggevers zo door geobsedeerd zijn. De verliezebverhouding in het Koersk-offensief is om twee redenen duidelijk in het voordeel van Rusland. Ten eerste heeft het relatief weinig Russische slachtoffers geëist omdat het Oekraïense leger effectief onverdedigd gebied veroverde. Ten tweede heeft Moskou, toen het eenmaal op de hoogte was van de aanval, snel massale luchtsteun ingezet tegen de oprukkende Oekraïense troepen, die zich in de open lucht bevonden en gemakkelijk konden worden aangevallen. Het is geen verrassing dat de aanvallende troepen veel soldaten en een groot deel van hun uitrusting verloren.

Tot overmaat van ramp haalde Kiev eersteklas gevechtseenheden weg uit de frontlinies in Oost-Oekraïne – waar ze hard nodig zijn – en maakte ze deel uit van de Koersk aanvalsmacht. Door deze zet kantelt de toch al scheve verhouding tussen het aantal slachtoffers op dat uiterst belangrijke front nog verder in het voordeel van Rusland. Het is geen wonder dat de Russen overrompeld werden door het dwaze idee van de Koersk-invasie.

Sumantra Maitra, directeur onderzoek en bereik van het American Ideas Institute, auteur van “Bronnen van Russische agressie”

Als Oekraïne de oorlog aan Rusland wilde opvoeren om Rusland te laten onderhandelen vanuit een zwakke positie, dan zal dat mislukken, simpelweg omdat de Oekraïners niet de mankracht hebben om deze aanval en de daaropvolgende bezetting vol te houden. Het is een goede PR-overwinning voor de Oekraïense geldschieters in het westen en het laat zien hoe rampzalig achterlijk, incompetent en Sovjet-Russisch strategisch denken nog steeds is, maar het Russische voordeel in aantallen zal blijven.

Wat het ook zou kunnen doen is de Russische positie verharden, de hardliners in de Russische regering aanmoedigen en Poetin ervan weerhouden aan te dringen op vredesonderhandelingen, vooral nadat er een nieuwe regering in de VS is gekozen. Oekraïne is erin geslaagd om dat specifieke proces te dwarsbomen.

Rajan Menon, niet-resident senior fellow bij Defense Priorities en de Anne en Bernard Spitzer Leerstoel Emeritus in Internationale Betrekkingen aan de Powell School, City College of New York/City University of New York.

De Oekraïense Koersk-actie is alom geprezen – terecht. Maar het blijvende succes blijft onzeker. Of het nu de bedoeling is van generaal Oleksandr Syrskyi om Russisch grondgebied te behouden om te verhandelen in toekomstige onderhandelingen, om Russische troepen af te leiden van de slagvelden van Donetsk, waar ze aan het oprukken zijn, of om de Russen iets van de pijn te laten voelen die de Oekraïners sinds 2022 voelen, het blijft onzeker of hij een of meer van deze doelen kan bereiken.

Als Rusland eenmaal een hardnekkige tegenaanval inzet, zal Oekraïne dan de logistieke capaciteit, het aantal troepen, de vuurkracht en de luchtverdediging kunnen opbrengen die nodig zijn om zijn soldaten in Koersk te ondersteunen? Zal Rusland gedwongen worden om troepen uit Donetsk te verplaatsen (tot nu toe heeft het reserves en troepen van het Kharkiv- en Kupiansk-front gebruikt)? Of zal Rusland het Oekraïense Koersk-offensief verijdelen, waardoor de huidige euforie verandert in een blame-game waarin de Oekraïense leiders worden aangevallen omdat ze troepen naar Koersk hebben gestuurd die elders hard nodig waren? Het is nog te vroeg om dat te zeggen.

Peter Rutland, hoogleraar bestuur en de Colin en Nancy Campbell leerstoel voor mondiale vraagstukken en democratisch denken aan de Wesleyan University

De Oekraïense inval is de belangrijkste uitdaging voor Poetin sinds de Wagner-muiterij van juni 2023. Het belicht een van de centrale beweringen van Evgeniy Prigozhin – de corruptie en incompetentie van de bevelhebbers van het Russische leger, die de aanval niet hadden voorzien en die traag waren om de Oekraïense indringers te verdrijven. Het weerlegt een aantal centrale thema’s in de propaganda van het Kremlin – dat Rusland de oorlog wint, dat Poetin de Russen beschermt tegen een vijandige wereld. Het heeft ook de dreigementen van Poetin om kernwapens te gebruiken in het geval van escalatie van de gevechten op Russisch grondgebied ontkracht. Ongeacht de militaire kosten en baten van de inval, lijdt het geen twijfel dat het een politieke coup is geweest voor Kiev.

Stephen Walt, Robert en Renee Belfer hoogleraar internationale zaken, Yale University

De Oekraïense inval in Rusland is een bijzaak die bedoeld is om het Oekraïense moreel op te vijzelen en het Westen vertrouwen te geven om Kiev te blijven steunen, maar het zal de uitkomst van de oorlog niet beïnvloeden. Oekraïense troepen hebben naar verluidt ongeveer 1000 vierkante kilometer slecht verdedigd Russisch grondgebied in beslag genomen. De totale landmassa van Rusland is meer dan 17 miljoen vierkante kilometer, wat betekent dat Oekraïne nu 0,00588% van Rusland “controleert”.

Ter vergelijking: Russische troepen bezetten momenteel ruwweg 20 procent van Oekraïne en het mislukte Oekraïense offensief van afgelopen zomer laat zien hoe moeilijk het voor Oekraïne zal zijn om deze gebieden terug te veroveren. De inval is misschien een kleine vernedering voor Poetin (en een extra bewijs dat Rusland veel te zwak is om de rest van Europa binnen te vallen), maar het lot van Oekraïne wordt bepaald door wat er in Oekraïne gebeurt en niet door deze operatie.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Vernietigen van monsters

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: