“De Russen zijn van plan heel het zuiden en oosten van Oekraïne te veroveren en permanent te annexeren. De totale financiële en politieke breuk van het Westen met Rusland betekent dat zij niets te verliezen hebben. En zij hebben veel te winnen: de Donbas is rijk aan mineralen, de werkelijk productieve landbouwgronden van Oekraïne liggen in het oosten en zuiden, Charkov is een belangrijke industriestad, de Zee van Azov heeft onnoemelijke aardgasreserves.”
Snelle recapitulatie voor wie niet gevolgd heeft wat er in Oekraïne gebeurt, maar het toch wil begrijpen: 24/02: De Russen zijn vanuit het zuiden, zuidoosten, oosten en noorden binnengevallen, in een bliksemcampagne. De Russen vielen binnen met 190K troepen-tegenover 250K gevechtstroepen uit Oekraïne, schrijft Gonzalo Lira.
De Rf plaatste 30K troepen in de buurt van Kiev – lang niet genoeg om de stad in te nemen, maar genoeg om zo’n 100K AFU verdedigers vast te pinnen. De RF lanceerde ook verschillende aanvalsassen, met versterkingen paraat (waaronder de befaamde 40 km lange tankcolonne), om te zien waar ze nodig zouden kunnen zijn.
Van cruciaal belang was dat de Russische blitz op verschillende assen een dreigende OEKRAÏNISCHE blitzkrieg verijdelde. De AFU stond op het punt de Donbas binnen te vallen. Dit was de onmiddellijke aanleiding voor de Russische invasie: om hen voor te zijn en de op handen zijnde invasie van Oekraïne te verijdelen – wat ook gebeurde.
Door vanuit het noorden en het zuiden aan te vallen, verstoorden de Russen ook de aanvoerketen van wapens van de NAVO. Als de Russen alleen in het oosten hadden aangevallen om de AFU-invasie van Donbas te voorkomen, zou er een open corridor zijn geweest voor bevoorrading vanuit het Westen. Door Kiev te bedreigen werd dat verhinderd.
Het belangrijkste AFU-leger bleef dus in Oost-Oekraïne achter, terwijl de rest van de Oekraïense strijdkrachten geïsoleerd en vastgepind waren – zonder gemakkelijke bevoorrading vanuit het Westen. De Russen vielen vervolgens de verbindingen tussen de AFU-commandostructuur en de bevoorrading aan, waardoor de Oekraïense strijdkrachten nog meer geïsoleerd en geïmmobiliseerd raakten.
De Russen controleerden al gauw nominaal land ter grootte van het Verenigd Koninkrijk in Oekraïne – maar het was een ijle controle. Het zuiden van Oekraïne was meer volledig in de greep van Rusland. De AFU rond Kherson verspreidde zich eenvoudigweg. Mariupol werd een duidelijk slagveld, evenals de Donbas zelf.
Wat de Russen aanvankelijk wilden was:
• De op handen zijnde invasie van Donbas dwarsbomen – wat hun ook gelukt is.
• Het Zelensky-regime bang maken om over een politieke regeling te onderhandelen – wat hen niet lukte.
Kiev was niet van plan over een staakt-het-vuren te onderhandelen, vanwege de bevelen die hun vanuit Washington gegeven waren: “Bestrijd Rusland tot de laatste Oekraïner!” Ook de neonazistische gangsters rond Zelensky bedreigden hem als hij onderhandelde en zich overgaf, omdat zij doodsbang zijn voor de Russen.
Dus startte Zelensky een grootscheepse PR- en propagandacampagne, in de eerste plaats om de AFU-troepen te motiveren om te vechten tot de dood. Er werden mythen gecreëerd (Geest van Kiev), valse vlaggen uitgevoerd (Boetsja, Kramatorsk) en meedogenloze mediaverhalen afgestoken.
De Russen bleven onderhandelen en probeerden de infrastructuur van Oekraïne NIET te vernietigen. In het begin probeerden zij zelfs het aantal AFU-slachtoffers te minimaliseren. Het bewijs daarvoor is overweldigend: de RF hebben geen civiele infrastructuur geraakt – water, elektriciteit, telefoon, vervoer. Zij hebben geen AFU kazernes, commandocentra, regeringsgebouwen, enz. geraakt.
De eerste prioriteit van de Russen was een *onderhandelde regeling*. Maar tegen eind maart beseften zij dat dit onmogelijk was.
Daarom heeft de RF zich uit Kiev teruggetrokken. Het had geen zin om manschappen in de buurt van de stad te brengen als zij niet deden wat zij moesten doen – politieke druk uitoefenen op het Zelenskyi-regime om te onderhandelen. Deze terugtrekking werd opgeëist als een “overwinning” in de “Slag om Kiev”! Lol
Vanaf eind maart trokken de Russen zich terug en verstevigden hun controle over het gebied dat zij hadden veroverd, waarbij zij aan de AFU gebieden afstonden die zinloos of mogelijk te kostbaar waren om te controleren. De Oekraïense propagandamachine noemde al deze terugtochten “overwinningen”.
Er was nog een sprankje hoop dat de oorlog door onderhandelingen zou eindigen, maar daar kwam begin april een eind aan. Na de besprekingen in Istanboel van 3/30 stemde Oekraïne voorzichtig in met enkele compromissen, maar binnen een week werden die concessies publiekelijk verworpen.
Toen beseften de Russen dat het Zelensky-regime niet in staat was tot een akkoord: hun meesters in Washington, Victoria Nuland en Anthony Blinken in het bijzonder, zouden geen vrede toestaan. Zij willen dat deze oorlog Rusland leegzuigt. Het is een klassieke proxy-oorlog en Oekraïne zal de prijs betalen.
Iets anders hebben de Russen zich gerealiseerd: Sancties. Ze deden pijn, maar Rusland veerde met opmerkelijke snelheid terug. Ze deden eigenlijk niet zo’n pijn. Maar de diefstal van de $300 miljard aan buitenlandse reserves van Rusland door het Westen deed wel pijn – heel erg. De Russen beseften dat zij in een totale oorlog met het Westen waren verwikkeld, en aangezien hun buitenlandse reserves voor altijd verloren waren (waarschijnlijk om geplunderd te worden door corrupte Westerse politici), hebben de Russen nu niets meer te verliezen. Door hun reserves te stelen, heeft het Westen alle macht over Rusland verloren.
Dit heeft het lot van Oekraïne bezegeld: de Russen hebben nu geen enkele stimulans meer om op te geven wat zij veroverd hebben. Het heeft hun te veel gekost in termen van manschappen en rijkdommen. En zij weten dat zij niet kunnen onderhandelen over een staakt-het-vuren. Het Zelensky-regime zal het later gewoon verbreken.
Dat betekent:
De Russen zijn van plan heel het zuiden en oosten van Oekraïne te veroveren en permanent te annexeren. Daarom is hun strategie op het slagveld drastisch veranderd: Nu voeren zij een langzame, methodische afslachting en vernietiging van de AFU uit.
De oorlog in de eerste 30 dagen bestond uit snelheid, schijnbewegingen, het nominaal veroveren van grote delen van het Oekraïense grondgebied, met het doel het Zelensky-regime onder druk te zetten om via onderhandelingen tot een regeling te komen. Maar de totale financiële en politieke breuk van het Westen met Rusland betekent dat zij niets te verliezen hebben. En zij hebben veel te winnen: de Donbas is rijk aan mineralen, de echt productieve landbouwgronden van Oekraïne liggen in het oosten en zuiden, Charkov is een belangrijke industriestad, de Zee van Azov heeft onnoemelijke aardgasreserves.
En bovendien – het volk daar prefereert Rusland. Waarom zouden de Russen deze zwaarbevochten prijs nu opgeven?
En zij hebben gewonnen – vergis u niet. Vraag het elke militair die geen systeemzwijn is, hij zal het u zeggen: Er is geen enkele manier voor de AFU om hun land terug te veroveren. Zij hebben geen pantsers, geen luchtafweer, geen brandstof, geen communicatie – het is voorbij.
De grote tragedie is dat er zo vele DUIZENDEN jonge mannen zullen sterven, en wel ONNODIG!!, om het onvermijdelijke uit te stellen. Deze dappere jongens die zo dapper gevochten hebben – zullen omwille van het kwaad van het Zelensky-regime zo jong, zo wreed gestorven zijn.
Dat is de harde waarheid.
En uiteindelijk zal dit de kaart zijn die zal overblijven – een bitter beeld van de toekomst van Oekraïne. Rusland zal miljarden in hun pas verworven gebied storten. Het zal bloeien en bloeien. Maar de Oekraïense deelstaat zal arm achterblijven, verwoest en vergeten.
Een tragedie.
***
Ik ben het met het bovenstaande eens, op twee kleine details na. De inval in Kiev was niet bedoeld om de bevoorrading van de Oekraïense troepen in Donbas te hinderen, maar om mogelijke versterkingen rond de hoofdstad “vast te pinnen”. Dat stelde de Russische troepen in staat om de corridor van de Krim naar de Russische grens te openen, alsmede om in het zuiden de Dnjepr over te steken en Kherson in te nemen. Dat waren de belangrijkste zetten voor het verdere verloop van de oorlog, , schrijft Moonofalabama.org.
Ik geloof ook niet dat Rusland de gebieden die het van de fascistische controle bevrijdt, zal “annexeren”. Eenmaal bevrijd zullen de mensen in die gebieden stemmen over het onafhankelijk worden van Oekraïne en de verschillende gebieden, Donbas, Luhansk, Kherson, Odessa, zullen staten vormen die deel zullen gaan uitmaken van de Federale Republiek Novorossia.
Dat land zal door Rusland en zijn bondgenoten erkend en gesteund worden.
Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
Westerling vast in Oekraïne: Geloof de propaganda niet, Rusland wint de oorlog
Groots gelijk. Annexeren die gebieden.
Dat zou best wel eens kunnen R wat je daar schrijft.
Toevallig dat Ik vandaag elders op een site ongeveer hetzelfde scenario uit de doeken deed.
Nu nog afwachten wanneer de Russen ons land komt bevrijden van Rutte en Co sadisten
Nooit. We zullen naar ginder moeten verhuizen. Zal het daar beter zijn denk je?
Zelensky kreeg de waarschuwing toen een van Oekraïense onderhandelaars werd vermoord door de Nazi’s
Het betreft opnieuw een uitstekende analyse van de situatie door Gonzalo Lira. Stukjes van het westen zullen inderdaad in handen komen van Hongarije en Slowakije, en als er met de Polen goede afspraken te maken zijn over een gedemilitariseerde zone, dan mag Polen gaan passen op het gebied rond Lvov. Hierdoor zullen deze drie landen meer dan tevreden zijn. De in meerderheid Russischtalige gebieden in het zuiden en oosten zullen in eerste instantie onafhankelijke republiekjes vormen, maar het zal niet lang duren voordat daar referenda gehouden zullen worden over het wel of niet aansluiten bij de Russische Federatie. De overweldigende meerderheid van de Russischtalige bevolking zal dan stemmen voor aansluiting bij de Russische Federatie, met name om er zeker van te zijn dat ze nooit in de toekomst meer geregeerd zullen worden vanuit Kiev.
Transnistrië, officieel een onderdeel van Moldavië, zal ook zondermeer Russisch worden. Bijzonder aan de kaart is dat Gagaoezië, een zeer pro-Russische streek in Moldavië, ook ingetekend is als zijnde in de toekomst Russisch. Over dat laatste ben ik niet zeker, en de toekomst van Gagaoezië zal waarschijnlijk afhankelijk zijn van de opstelling van Moldavië het komende jaar: fel anti-Russisch met hand- en spandiensten voor de NAVO, of een meer gematigde koers rekening houdende met de Gagaoezische minderheid in hun land.
Amerika zal atoomwapens inzetten. Zij en Nuland hebben schijt aan Europa
Daar vrees ik ook voor. Ze hebben al jaaaaaaren schijt aan EU en willen al jaaaaaaaaren dat EU naar de klote gaat. Wat belet ze om hier een paar bommen te laten barsten om Rusland er de schuld van te geven…
it stuk is logisch en plausibel.
Denk dat RU nu Europa en USA gaat vervangen als klant voor as en olie.
USA is van de troon gestoten; werd hoog tijd; wat de communisten zeiden–USA is imperialistisch–is waar geworden.
Alleen nu hebben zij zichzelf overspeeld; dit gaat USA en EU een recessie kosten.
Les: volg geen dolle hond; dat brengt niets goeds.
Stop hulp aan OEK; brengt alleen meer slachtoffers en meer schade.
Het beste wat OEK kan doen: zich overgeven.
Die kaart! Daar word ik nou blij van. Zo’n heerlijke, ouderwetse natiestatelijkheid als daaruit spreekt. Rusland komt zo op een fatsoenlijke manier weer aan zijn Krim, dat altijd al bij Rusland gehoord heeft (het was in de jaren vijftig door Chroestjov aan de Oekraiene cadeau gedaan!), vast te zitten. En de landen bewesten de Oekraiene krijgen weer gebiedjes TERUG die, natiestatelijk bezien, bij hen horen. Zoals Polen het oude Lemberg. Dit maakt mij enthousiast om te pleiten voor de aansluiting van het gejatte Frans-Vlaanderen (met Duinkerken etc.) bij de rest van Vlaanderen. En van Zuid-Henegouwen (met Rijssel) bij het Belgische deel ervan. En voor aansluiting van Opper-Gelre (met Gelder, Kevelaer, Straelen) bij Noord-Limburg, dat is eigenlijk Gelderland, dat daarmee zijn vierde kwartier terug krijgt. En voor die van Bentheim bij Twente, en van Oost-Friesland bij het noorden der Noordelijke Nederlanden, dit alles na een Nexit! Wie weet? Eens zal alles ‘reg komme’ (Paul Kruger). Heerlijk, zoveel decentralisme, zoveel lokaliteit, zoveel natiestatelijkheid. Zoals God het ook gewild en geordineerd heeft sinds de Babylonische spraakverwarring (Gen. 9). weg met elke vorm van een wereldregering!