Europa drijft af naar economische en politieke chaos

Iedereen die de EU en Duitsland van buitenaf bekijkt, wrijft in zijn ogen van ongeloof. Nog maar kort geleden waren ze economische rolmodellen, nu zinken ze weg in chaos. De EU heeft haar budget tot 2027 voor Oekraïne al overgemaakt, maar de lidstaten zijn niet bereid om de extra 60 miljard euro te geven die de EU-Commissie eist. Hoe zou dat kunnen? De grootste betaalmeester van de EU is zelf ook failliet, nu de Duitse regering zich afvraagt hoe ze snel een houdbare begroting – althans op papier – voor volgend jaar kan samenstellen.

En dit zijn lang niet alle – door Berlijn en Brussel zelf veroorzaakte – problemen. De Russische correspondent voor Duitsland heeft voor het wekelijkse nieuwsoverzicht van deze zondag op de Russische televisie opnieuw een reportage voorbereid die meedogenloos laat zien hoe de situatie in Duitsland en de EU van buiten de westerse mediabubbel wordt bekeken. En ik heb dit programma vertaald, zoals ik elke week doe, schrijft Thomas Röper.

Begin van de vertaling:

Europa drijft af naar economische en politieke chaos

Het bezoek van de Duitse president Frank-Walter Steinmeier aan Qatar eindigde deze week in verwarring en vernedering. Hij moest een half uur wachten bij de vliegtuigdeur voor de protocollaire ontvangst. Het vliegtuig arriveerde, de rode loper werd uitgerold, de erewacht stond klaar. Maar niemand groette hem.

Stern” beschrijft deze verlegenheid als volgt: “Frank-Walter Steinmeier zag er een beetje verloren uit, zelfs zijn vrouw bleef niet bij hem in het vliegtuig. Alle andere passagiers waren al uitgestapt na de landing in Doha. Alleen de Duitse president moest bij de deur van het vliegtuig wachten op de ambtenaren die hem beneden bij de loopplank zouden begroeten.”

Later werd gezegd dat het vliegtuig van de Duitse president te vroeg was geland en dat niemand hem daarom had opgewacht. Nou, dat is eigenlijk ook een aanfluiting, per slot van rekening kun je elke vlucht, en nog meer die van de Bondspresident, volgen op de gratis Flightradar app. Maar de oosterse politiek heeft zijn eigen nuances en zit altijd vol symbolen en verborgen signalen. In dit geval was het signaal van afwijzing zelfs duidelijk. Zo uitte de Qatarese regering haar ongenoegen over de onbeschofte opmerkingen van de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock, die Qatar begin oktober beschuldigde van steun aan terrorisme. En nu moesten de Duitsers naar Qatar vliegen voor gas. De opmaat was vreemd.

Duitsland heeft inderdaad problemen met gas. Niet alleen hebben de Amerikanen de gaspijpleidingen uit Rusland opgeblazen en zijn de Duitsers zo geïntimideerd dat ze niet eens hun stem kunnen verheffen, maar de betrekkingen met Rusland zijn slechter dan ooit.

Poetin zei hierover deze dagen: “Ten eerste beperken ze hun eigen mogelijkheden voor samenwerking met ons. Europa snijdt zichzelf af van de bron van goedkope energie, of hun bondgenoten uit de VS doen hetzelfde en snijden hen om politieke redenen af van onze goedkope primaire energiebronnen, of ze blazen gewoon gaspijpleidingen op of sluiten ze. Polen heeft eenvoudigweg de Yamal-Europe pijpleiding afgesloten die naar Duitsland loopt. Oekraïne heeft eenvoudigweg een van de systemen afgesloten, waarvan er nog steeds een in bedrijf is. Oekraïne ontvangt geld van Europa, van Duitsland, onder andere voor wapens, pensioenen, sociale uitkeringen en salarissen, maar ze zijn afgesneden van het Russische gas dat de Duitsers nodig hebben. En de Duitsers slikken dit allemaal omdat ze geen soevereiniteit hebben en sommige leden van de regering duidelijk niet voldoende beroepsopleiding hebben genoten om professionele beslissingen van hoge kwaliteit te nemen.”

Onze correspondent doet verslag vanuit Duitsland.

Dinsdag liet de militair-politieke formatie Oekraïne-NAVO eindelijk van zich horen in Brussel. Dit is de vervanging die Zelensky in Vilnius kreeg in plaats van een uitnodiging voor de NAVO. Terug in de zomer, tegen de achtergrond van de revitalisering van de Oekraïense strijdkrachten, had Stoltenberg waarschijnlijk nooit gedacht dat hij zoiets als dit zou moeten zeggen: “Nu moeten we begrijpen dat er geen patentmiddel is, dat er niet één wapensysteem is dat alleen de situatie op het slagveld zal veranderen. Het gaat om het gelijktijdige effect van veel verschillende capaciteiten die de Russen zullen terugdringen. We moeten klaar zijn voor een lang en hard gevecht.”

Er is duidelijk een probleem met de paraatheid tot nu toe, en niet alleen omdat het afhangt van de NAVO zelf. Het hangt ook af van Kiev. Kuleba, Zelensky’s minister van Buitenlandse Zaken, prees het succes van de militaire opbouw, die verschilt van de Sovjetaanpak: “We vergroten onze interoperabiliteit met de NAVO. We worden praktisch een de facto NAVO-leger wat betreft onze technische capaciteiten, onze benadering van bevelvoering en controle en de principes van legerleiderschap.”

Als NAVO-normen het leiden van een slecht getrainde massa burgers van in de veertig betekenen, dan kan men het niet met hem oneens zijn. Maar in dit geval zouden deze normen een tekort aan soldaten in de eenheden betekenen, wat waarschijnlijk niet de bedoeling is. En het tekort aan soldaten is een feit na het tegenoffensief van het Oekraïense leger.

Een citaat uit de Financial Times: “De mobilisatie begin vorig jaar bracht een onevenredig aantal oudere mannen met militaire ervaring met zich mee, maar nu zijn jongere mannen met meer veerkracht en vaardigheden nodig. Oekraïne heeft infanteristen in topconditie nodig.”

De Financial Times vertelt Zelensky wat hij al weet. Er is een wetsontwerp in voorbereiding dat rekrutering aan het front mogelijk maakt vanaf de leeftijd van 25 in plaats van 27 jaar. Daarna zullen ze nog verder gaan en 20-jarigen aannemen. Dit zal waarschijnlijk gebeuren voordat het Westen Oekraïne de beloofde miljoen granaten per jaar heeft gestuurd.

Ex-Bundeswehr generaal Roland Kater zei: “Drie weken geleden was ik in de grootste munitiefabriek van Duitsland. Ze werken daar in vier ploegen, 24 uur per dag, zelfs in het weekend. Ze produceren munitie. Maar het angstaanjagende voor mij was dat ze nog steeds met de hand werken, er is geen kunstmatige intelligentie, bijna geen mechanica, geen robotica. We zijn echt terug in de Eerste Wereldoorlog, met handenarbeid.”

“Der Spiegel” toont een bevriezende Oekraïense soldaat op de cover met de kop “Tussen moed en wanhoop”. Bloomberg kopt: “Oekraïne heeft bijna geen soldaten meer”. De krant Bild kopt: “Enorme problemen in het Oekraïense leger”. EU-hoofddiplomaat Borrell zegt tegen de industrie: “Geef ons granaten!”. Hij zei in Brussel: “Sommige van onze klanten in de defensie-industrie zijn geweldige mensen, ze hebben deze munitie morgen niet meer nodig. Ze zullen ze hamsteren om misschien meer te leveren aan Oekraïne.”

Dit kan echter gevaarlijk zijn. The Times of London publiceerde deze week een artikel van de Duitse militair historicus Sönke Neitzel, die stelt dat Rusland in staat is om Europa weg te spoelen op dezelfde manier als Napoleons leger het Heilige Roomse Rijk wegspoelde, omdat de NAVO Rusland niet kan tegenhouden in conventionele oorlogsvoering: Er zijn overal problemen, van de kwaliteit van wapens tot logistiek. En geen enkele bravoure zal helpen om de munitiedepots te vullen.

Een citaat uit de Economist: “Voor het eerst sinds Vladimir Poetin op 24 februari 2022 Oekraïne binnenviel, lijkt het erop dat hij zou kunnen winnen. De Russische president heeft zijn land gereorganiseerd voor oorlog en zijn macht geconsolideerd. Hij heeft militaire goederen gekocht in het buitenland en is bezig het mondiale zuiden tegen Amerika op te zetten. Maar bovenal ondermijnt hij het geloof van het Westen dat Oekraïne uit de oorlog kan en moet komen als een bloeiende Europese democratie.”

Tot nu toe lijkt alles erop dat de oorlog Oekraïne precies naar het tegenovergestelde van een bloeiende democratie zal leiden.

En wat er zal gebeuren met Europa in 2024, het jaar van de verkiezingen voor het EU-parlement en dus voor de nieuwe EU-Commissie, is verre van een retorische vraag. Het huidige hoofd van de Commissie, von der Leyen, wil haar zetel behouden en sleept daarom Oekraïne de EU binnen, in lijn met de globalisten, wanneer ze zegt: “Het land heeft voldaan aan alle noodzakelijke vereisten voor bijna alle zeven stappen die we van het land eisten toen het kandidaat-lidstaat werd.”

Dit betekent volgens von der Leyen dat de toetredingsgesprekken met Kiev al kunnen beginnen. En daarbij gaat het niet om iemands nationale belangen – of die nu Amerikaans, Europees of Oekraïens zijn – maar om de transnationale elite die nu al de meeste bezittingen van Oekraïne in handen heeft: alleen de uiteindelijke wettelijke opname van wat er over is van het land in de politieke baan van het Westen garandeert de winsten en veiligheid van investeringen.

De economische chaos in Europa die het gevolg zal zijn van zo’n integratie is een voordeel voor degenen die biljoenen kunnen verdienen en profiteren van de ups en downs van de beurskoersen, maar een nadeel voor alle anderen. Daarom zal de EU-top op 14 december geen gemakkelijke wandeling worden voor von der Leyen.

Per slot van rekening is er Viktor Orban, die zegt wat anderen verzwijgen: “De EU-Commissie heeft voorgesteld om de onderhandelingen over het lidmaatschap van Oekraïne te openen, maar dit valt niet samen met de belangen van veel lidstaten. En zeker niet met de belangen van Hongarije. En we durven erover te praten, hoeveel druk er ook op ons wordt uitgeoefend.”

De druk komt niet alleen uit Brussel, maar ook uit Washington. De regering Biden, die moeite heeft om hulp uit het Congres te krijgen, heeft er belang bij dat de EU de 50 miljard euro aan financiële hulp en de 20 miljard euro aan militaire hulp die aan Kiev is beloofd en door Boedapest wordt geblokkeerd, zo snel mogelijk uitbetaalt.

“We moeten en zullen Oekraïne blijven steunen. De strategische mislukking van de Russische aanvalsoorlog is vandaag net zo belangrijk als bijna twee jaar geleden, toen het Kremlin deze oorlog begon. Er staat voor ons allemaal veel op het spel,” benadrukte de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken.

Het is net zo duidelijk dat er in 2024 meer op het spel zal staan. Voor Biden’s team is het Oekraïne-conflict, afhankelijk van hoe het zich ontwikkelt, iets dat de Democraten zou kunnen verhinderen om nog eens vier jaar in het Witte Huis te blijven, terwijl Biden Senior zeker van plan is om als vrij man met pensioen te gaan als zijn gezondheid het toelaat.

Voor Europa zijn de risico’s veel groter in termen van politieke onzekerheid en economische chaos.

In het vierde kwartaal van dit jaar volgde de Franse economie Duitsland in een lichte recessie. Inflatie en hoge elektriciteits- en kunstmestprijzen als gevolg van de anti-Russische sancties zorgen voor problemen in de landbouw. Boeren zijn het zat om alleen nog maar mest onder de ramen van de prefecturen te dumpen en stapelen nu hooi in de lobby van het Franse ministerie van Financiën.

Slowaakse transporteurs blokkeerden op 1 december de Oekraïense grens bij Uzhgorod en eisten dat de preferenties die de EU-Commissie aan Oekraïense transportbedrijven had toegekend, zouden worden ingetrokken, wat de prijzen op de markt drukt.

Om dezelfde reden heeft het verkeer aan de Pools-Oekraïense grens dertig kilometer vertraging opgelopen. Militaire transporten gaan Oekraïne niet in en wat Oekraïne nog exporteert – bijvoorbeeld elektriciteitskabels voor Duitse autofabrikanten – verlaat Oekraïne niet. De blokkade zal waarschijnlijk nog lange tijd voortduren, omdat de regering in Warschau geen tijd heeft om zich met zulke trivialiteiten bezig te houden in de huidige politieke crisis. Ze proberen uit te zoeken wie de regering moet vormen zonder dat er een burgeroorlog uitbreekt.

Met de hulp van president Duda, die dicht bij hen staat, zijn de Poolse nationalisten van de partij Recht en Rechtvaardigheid erin geslaagd om de heer Morawiecki weer tot premier te promoveren. Hij was echter niet in staat om een parlementaire meerderheidsregering te vormen. Donald Tusk, de leider van het oppositie Burgerplatform, heeft daarentegen al een kabinet gevormd dat klaar is om te beginnen.

“Tusk wordt niet mijn premier”, zei president Duda.

“Dat bevestig ik, dat zal ik niet,” antwoordde Tusk, waarmee hij aangaf dat de oppositie de macht heeft om Duda voortijdig uit zijn ambt te zetten. Een volledig Poolse chaos ligt in het verschiet. Binnen 14 dagen moet Morawiecki een vertrouwensstemming in het parlement ondergaan om zijn macht om te regeren te bevestigen. De adel zal daarom strijden in de Sejm, zoals hun parlementaire traditie is.

De Duitsers hebben een dergelijke traditie niet, maar er gebeurt wel iets vergelijkbaars. Kanselier Scholz zei bij de inhuldiging van zijn kerstboom: “We hebben al vaak zo’n mooie kerstboom gehad, maar nu sneeuwt het en kun je sneeuw zien, wat in deze tijd niet altijd het geval was, en daarom is het vandaag natuurlijk een heel bijzonder en mooi moment.”

Het is prachtig, zonder twijfel. Maar het belangrijkste is dat het onduidelijk is of Scholz de volgende kerstboom zal zien als bondskanselier. Eigenlijk zou dat wel moeten, maar als je bijvoorbeeld naar de Beierse minister-president luistert, is dat niet zeker: “We zitten in een echte nationale crisis, we zitten al heel lang in een economische crisis. Ondanks de internationale omstandigheden groeien de economieën hier en daar, maar Duitsland stagneert. We hebben twee problemen. Ten eerste hebben we een regering die in feite niet in staat is om te handelen. Ten tweede hebben we geen substantiële strategie voor de economie, voor energie, of voor hoe we de Duitse industrie en KMO’s willen versterken.”

Scholz kwam dinsdag naar de Bondsdag en probeerde met pathos het gat in de begroting te dichten nadat was gebleken dat de regering geen geld heeft om haar klimaat- en sociale programma’s van 260 miljard euro in 2024 uit te voeren. Het gelach van de oppositie was veel luider dan het applaus toen Olaf Scholz verklaarde: “Samen met de Bondsdag werken we er nu hard aan om zo snel mogelijk alle noodzakelijke besluiten voor de begroting van 2024 aan te nemen, omdat burgers en onze bedrijven in turbulente tijden duidelijkheid nodig hebben. Burgers kunnen erop vertrouwen dat de staat zijn verplichtingen jegens hen nakomt. We zullen niemand in de steek laten bij de uitdagingen waar we nu zo intens mee worstelen. Vorig jaar beloofde ik ‘You will never walk alone’, en dat blijft waar.”

De massale uittocht van grote productiebedrijven en de golf van faillissementen onder kleine en middelgrote ondernemingen is iets wat de kanselier niet heeft beloofd, maar wat wel is gebeurd. Deze week kondigde autobandenfabrikant Michelin de sluiting aan van twee fabrieken in Karlsruhe en Trier. De productie is niet winstgevend. Het hoofdkantoor van de VW Group in Wolfsburg wordt ook met sluiting bedreigd.

“De situatie is kritiek,” gaf Volkswagenbaas Thomas Schäfer toe. “Er zijn geen tekenen van verbetering: 2024 wordt een moeilijk jaar voor de hele auto-industrie en voor het merk VW. Met onze huidige structuren, processen en hoge kosten zijn we als merk VW niet meer concurrerend. We zijn te duur om te beheren, niet productief genoeg in de fabrieken en onze kosten zijn veel hoger dan die van onze concurrenten.”

Tijdens een besloten vergadering eerder deze week besprak het management van Duitslands grootste autofabrikant een reddingsplan, omdat er 10 miljard euro moet worden bespaard. De bron van de besparingen is een enorme personeelsreductie.

Misschien kunnen sommigen die ontslagen worden een baan vinden in de door handarbeid gedomineerde productie van granaten voor Oekraïne, maar dat is slechts een zoethoudertje, want granaten zijn vandaag nodig, maar niet morgen. Als de Duitse auto-industrie sterft zonder goedkope grondstoffen, dan misschien wel voor altijd. Natuurlijk zullen Scholz en zijn idiote vrienden van de Groene Partij hier debet aan zijn.

“In deze situatie, mijnheer Scholz, hadden de burgers geen regeringsverklaring van u verwacht, maar uw ontslagverklaring,” zei Alice Weidel, medevoorzitter van de partij Alternative für Deutschland.

“U bent een loodgieter van de macht. U hebt geen idee hoe dit land zich de komende jaren moet ontwikkelen. U faalt. De kanseliersschoenen die u hebt gepast zijn minstens twee maten te groot voor u,” zei Friedrich Merz, voorzitter van de CDU.

De kanselier is een loodgieter. Merz, waarschijnlijk de volgende Duitse kanselier, is waarschijnlijk niet bekend met Lenins stelling dat een arbeider of een kok niet meteen de regering kan overnemen, maar een opleiding nodig heeft. Maar het is een teken des tijds in de Duitse politiek – en niet alleen in de Duitse politiek – dat hoe je de cijfers ook verandert, er in de kern niets verandert. Of het nu Scholz of Merz is, het maakt niet uit. Het is de tijd van de loodgieters.

De uitweg voor Duitsland uit de huidige problemen is bezuinigen en schulden maken. Dit is een slechte uitweg, want het leidt de Duitsers naar een nieuwe weg van pijn en frustratie en naar een allesbehalve benijdenswaardige plaats in de internationale arbeidsverdeling. Eergisteren was er de energiecrisis, dit jaar is er deïndustrialisatie, recessie en aan het eind van het jaar fiscale rampspoed. Wat komt hierna? Volgens een enquête van Insa maakt 69 procent van de Duitsers zich meer zorgen over de toekomst van het land dan over hun eigen dood.

Einde van de vertaling.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

EUROPESE UNIE DOSSIER

EU-top: Europeanen MOETEN bereid zijn de prijs te betalen voor hulp aan Oekraïne

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: