Aan het eind van de jaren ’30, toen de Tweede Wereldoorlog in volle gang kwam en slechts enkele maanden voor zijn moord, had Leon Trotski al een visie op wat het toekomstige Rijk van Chaos zou gaan doen.
“Voor Duitsland was het een kwestie van ‘Europa organiseren’. De Verenigde Staten moeten de wereld ‘organiseren’. De geschiedenis brengt de mensheid oog in oog met de vulkaanuitbarsting van het Amerikaanse imperialisme… Onder het een of andere voorwendsel en slogan zullen de Verenigde Staten ingrijpen in de enorme botsing om hun wereldheerschappij te handhaven.”
We weten allemaal wat er daarna gebeurde. Nu zitten we op een nieuwe vulkaan die zelfs Trotski niet had kunnen identificeren: een afkalvende Verenigde Staten geconfronteerd met de Russisch-Chinese “dreiging”. En opnieuw wordt de hele planeet getroffen door grote zetten op het geopolitieke schaakbord, schrijft Pepe Escobar.
De Straussiaanse neocons die de leiding hebben over het buitenlands beleid van de VS zouden nooit kunnen accepteren dat Rusland-China de weg leidt naar een multipolaire wereld. Voorlopig hebben we het eeuwige expansionisme van de NAVO als hun strategie om Rusland te verzwakken en Taiwan als hun strategie om China te verzwakken.
Maar in de afgelopen twee jaar heeft de wrede proxyoorlog in Oekraïne de overgang naar een multipolaire, door Eurazië gestuurde wereldorde alleen maar versneld.
Laten we, met de onmisbare hulp van Prof. Michael Hudson, kort de 5 belangrijkste variabelen samenvatten die de huidige transitie bepalen.
Verliezers dicteren de voorwaarden niet
1. De patstelling:
Dat is het nieuwe, obsessieve verhaal van de VS over Oekraïne – op steroïden. Geconfronteerd met de aanstaande, kosmische NAVO vernedering op het slagveld, moesten het Witte Huis en het State Dept. – letterlijk – improviseren.
Moskou is echter onaangedaan. Het Kremlin heeft de voorwaarden al lang geleden gesteld: totale overgave en geen Oekraïne als onderdeel van de NAVO. Vanuit het oogpunt van Rusland is “onderhandelen” het accepteren van deze voorwaarden.
En als de beslissende machten in Washington ervoor kiezen om de bewapening van Kiev op te voeren, of om “de meest gruwelijke provocaties te ontketenen om de loop der gebeurtenissen te veranderen”, zoals het hoofd van de SVR, Sergey Naryshkin, deze week beweerde, prima.
De weg die voor ons ligt zal bloedig zijn. Als de usual suspects de populaire Zaluzhny op een zijspoor zetten en Budanov installeren als hoofd van de Strijdkrachten van Oekraïne, zal de AFU volledig onder controle staan van de CIA – en niet van NAVO-generaals, zoals nu nog het geval is.
Dit zou een militaire coup tegen de zweterige sweatshirtpop in Kiev kunnen voorkomen. Maar de dingen zullen nog veel lelijker worden. Oekraïne zal Total Guerrilla gaan, met slechts twee doelen: Russische burgers en civiele infrastructuur aanvallen. Moskou is zich natuurlijk terdege bewust van de gevaren.
Ondertussen suggereren praatjesmakers in verschillende breedtegraden dat de NAVO zich misschien zelfs aan het voorbereiden is op een opdeling van Oekraïne. Welke vorm dat ook aanneemt, verliezers dicteren de voorwaarden niet: Dat doet Rusland.
Het is voorspelbaar dat de EU-politici in totale paniek zijn en geloven dat Rusland na het opruimen van Oekraïne een nog grotere “bedreiging” voor Europa zal worden. Onzin. Niet alleen Moskou kan het geen moer schelen wat Europa “denkt”; het laatste wat Rusland wil of nodig heeft is een annexatie van Baltische of Oost-Europese hysterie. Bovendien gaf zelfs Jens Stoltenberg toe dat “de NAVO geen bedreiging van Rusland ziet ten opzichte van een van haar gebieden.”
2. BRICS:
Sinds het begin van 2024 is dit The Big Picture: het Russische voorzitterschap van BRICS+ – wat zich vertaalt als een deeltjesversneller richting multipolariteit. Het strategische partnerschap tussen Rusland en China zal de werkelijke productie verhogen, op verschillende gebieden, terwijl Europa in een depressie stort, ontketend door de Perfect Storm van sancties tegen Rusland en Duitse de-industrialisatie. En het is nog lang niet voorbij, want Washington beveelt Brussel ook om China sancties over het hele spectrum op te leggen.
Zoals Prof. Michael Hudson het stelt, zitten we midden in “de hele splitsing van de wereld en de wending naar China, Rusland, Iran, BRICS”, verenigd in “een poging om de hele koloniale expansie die de afgelopen vijf eeuwen heeft plaatsgevonden terug te draaien en ongedaan te maken.”
Of, zoals minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov tijdens de VN-Veiligheidsraad dit proces van BRICS die Westerse bullebakken achter zich laten omschreef, de veranderende wereldorde is als “een handgemeen op een speelplaats – dat het Westen aan het verliezen is.”
Dag Zachte Macht
3.De eenzame keizer:
De “patstelling” – het feitelijk verliezen van een oorlog – is direct gekoppeld aan de compensatie ervan: het Imperium dat een vazalistisch Europa afknijpt en verschrompelt. Maar zelfs als je bijna totale controle uitoefent over al deze relatief rijke vazallen, verlies je het Mondiale Zuiden voorgoed: zo niet al hun leiders, dan toch zeker de overgrote meerderheid van de publieke opinie. De kers op de giftige taart is het steunen van een genocide die in realtime door de hele planeet wordt gevolgd. Bye bye, soft power.
4. De-dollarisatie:
Overal in het Zuiden hebben ze het uitgerekend: als het imperium en zijn EU-vazallen meer dan $300 miljard aan Russische buitenlandse reserves kunnen stelen – van een nucleaire/militaire topmacht – dan kunnen ze het met iedereen doen, en dat zullen ze ook doen.
De belangrijkste reden waarom Saoedi-Arabië, nu een BRICS 10-lid, zo gedwee doet over de genocide in Gaza is omdat hun flinke Amerikaanse dollarreserves gegijzeld zijn door de Hegemon.
En toch zal de karavaan die zich verwijdert van de Amerikaanse dollar in 2024 alleen maar blijven groeien: dat zal afhangen van cruciale crossover-over beraadslagingen binnen de Euraziatische Economische Unie (EAEU) en BRICS 10.
5. Tuin en jungle:
Wat Poetin en Xi in wezen tegen het Mondiale Zuiden hebben gezegd – inclusief de energierijke Arabische wereld – is heel eenvoudig. Als je betere handel en economische groei wilt, met wie ga je dan samenwerken?
We zijn dus weer terug bij het “tuin en jungle”-syndroom – voor het eerst bedacht door de Britse oriëntalist Rudyard Kipling. Zowel het Britse concept van “white man’s burden” als het Amerikaanse concept van “Manifest Destiny” zijn afgeleid van de “tuin en jungle” metafoor.
NAVOstan, en nauwelijks het gehele, wordt verondersteld de tuin te zijn. Het Zuiden is de jungle. Michael Hudson weer: op dit moment groeit de jungle, maar de tuin groeit niet “omdat zijn filosofie niet industrialisatie is. De filosofie is om monopoly rents te maken, dat wil zeggen rents die je in je slaap maakt zonder waarde te produceren. Je hebt gewoon een privilege of een recht om geld te innen op een monopolietechnologie die je hebt.”
Het verschil met al die decennia geleden van een imperiale gratis lunch is nu “een immense verschuiving van technologische vooruitgang”, weg van Noord-Amerika en de VS, naar China, Rusland en geselecteerde knooppunten in Azië.
Voor altijd oorlogen. En geen plan B
Als we al deze varianten combineren – patstelling; BRICS; de eenzame imperator; de-dollarisering; tuin en jungle – op zoek naar het meest waarschijnlijke scenario dat voor ons ligt, dan is het gemakkelijk te zien dat de enige “uitweg” voor een in het nauw gedreven imperium de standaard modus operandi is: eeuwige oorlogen.
En dat brengt ons bij het huidige Amerikaanse vliegdekschip in West-Azië, volledig uit het lood geslagen maar altijd gesteund door de Hegemon, gericht op een meervoudige oorlog tegen de hele As van Verzet: Palestina, Hezbollah, Syrië, Iraakse milities, Ansarullah in Jemen en Iran.
In zekere zin zijn we terug bij het post-9/11 tijdperk, toen de neocons niet Afghanistan wilden, maar de invasie van Irak: niet alleen om de olie te controleren (wat ze uiteindelijk niet deden) maar, in de analyse van Michael Hudson, “om in wezen Amerika’s vreemdelingenlegioen te creëren in de vorm van ISIS en Al-Qaeda in Irak.” Nu, “heeft Amerika twee legers die het gebruikt om te vechten in het Nabije Oosten, het ISIS/al-Qaeda vreemdelingenlegioen (Arabisch sprekend vreemdelingenlegioen) en de Israëliërs.”
Hudsons intuïtie van ISIS en Israël als parallelle legers is onbetaalbaar: ze vechten allebei tegen de As van Verzet en nooit (cursivering van mij) tegen elkaar. Het Straussiaanse neoconplan, zo smakeloos als het maar kan worden, is in wezen een variant van het “gevecht tot de laatste Oekraïner”: “vechten tot de laatste Israëli” op weg naar de Heilige Graal, die bestaat uit het bombarderen, bombarderen, bombarderen van Iran (copyright John McCain) en het uitlokken van een regimewisseling.
Net zoals het “plan” niet werkte in Irak of Oekraïne, zal het ook niet werken tegen de As van Verzet.
Wat Poetin, Xi en Raisi hebben uitgelegd aan het Zuiden, expliciet of op heel subtiele manieren, is dat we ons in de crux van een beschavingsoorlog bevinden.
Michael Hudson heeft veel gedaan om zo’n epische strijd terug te brengen tot praktische termen. Gaan we in de richting van wat ik heb beschreven als techno-feodalisme – wat de AI-vorm is van rent-seeking turbo-neoliberalisme? Of zijn we op weg naar iets dat lijkt op de oorsprong van het industriële kapitalisme?
Michael Hudson karakteriseert een veelbelovende horizon als “het verhogen van de levensstandaard in plaats van het opleggen van financiële bezuinigingen door het IMF aan het dollarblok”: het bedenken van een systeem dat Big Finance, Big Bank, Big Pharma en wat Ray McGovern memorabel omschreef als het MICIMATT (militair-industrieel-congres-intelligentie-media-academie-denktank complex) niet kunnen controleren. Alea jacta est.
Hoe je het wend of keert. Dat er een WO III komt staat als een paal boven water. De VS zal nooit opgeven. Desnoods vergaat de halve wereld als een gevolg daar van. Het doden van de wereldbevolking gaat tig keer sneller door een oorlog dan wachten op de uitwerking en bijwerkingen van de COVID prik. Elkaar met nucleaire rakketten bestrijden gaat veel sneller1 Tenslotte was en is dat ook hun doel vanaf het begin! Iedereen doet eraan mee.
Probleem bij de Die Hard Neocons is dat ze een grote waffel hebben en stoer doen maar absoluut niet zelf hun billen willen branden aan een oorlog in eigen land. Oorlog voeren oké maar niet thuis ! We zullen zien of ruiken wanneer het de Neocons dun door de broek loopt. Maar misschien lost het zichzelf op als in de US een burger oorlog uitbreekt. Deze lijkt me niet zo heel ver meer weg.
De vs staat in eigen land op de rand van een Revolutie..de vs is een papieren tijger geworden, niks minder en Niks meer…je bent een topper van formaat hoor Pipo🤢
Dit stuk lezend kwam de gedachte bij me op dat de grootste voorraden zeldzame aardmetalen , nodig voor hoogwaardige technologie, zich in China, Rusland en evt bondgenoten bevinden. En in de VS /VK/EU binnenkort wel eens inzamelingsacties van oude wasmachines e d gehouden moeten gaan worden als ze doorgaan op de manier zoals nu.
Just a(n amusing) thought.
Ik herlas onlangs “De Chaos en het Licht”, een gedicht van Isaac da Costa, en dat is (denk ik) wel heel erg ban toepassing op de tijd van vandaag.