De uitputtingsslag in Oekraïne gaat een nieuwe fase in. Het Oekraïense leger brokkelt af, maar de leiding, gesteund door sommige Europeanen, is niet bereid haar nederlaag toe te geven.
In het Westen bestaan nog steeds zeer onrealistische opvattingen over de verliezen en capaciteiten in dit conflict. Deze opvattingen verhinderen dat degenen die ze hebben, de dringende noodzaak van vredesonderhandelingen erkennen, schrijft Bernhard.
In een nieuwe analyse geeft Alex Vershinin, een deskundige van RUSI, solide argumenten en cijfers voor degenen die voorstander zijn van een onmiddellijk einde van de oorlog.
In militaire kringen is Vershinin een bekende autoriteit:
Lt Col (gep) Alex Vershinin heeft tien jaar ervaring aan het front in Korea, Irak en Afghanistan. De laatste tien jaar voor zijn pensionering werkte hij als modellering- en simulatieofficier bij de conceptontwikkeling en experimenten voor de NAVO en het Amerikaanse leger.
Vershinin werkt voor het Royal United Services Institute (RUSI), de officiële denktank van het Britse leger. Dankzij zijn ervaring met modellering en simulaties kan hij het ‘grote geheel’ overzien.
In juni 2022 publiceerde RUSI zijn artikel The Return of Industrial Warfare (17 juni 2022), waarin hij waarschuwde voor het gebrek aan een industriële basis in het Westen om een oorlog in Oekraïne tegen Rusland te kunnen voortzetten. Ik heb in enkele van mijn artikelen naar dit artikel verwezen:
Russia Is Winning The Industrial Warfare Race – Moon of Alabama, 14 september 2023
Een waarschuwing dat Rusland het Westen zal overtreffen in productie werd al in juni 2022 gegeven toen Alex Vershinin van RUSI een nota publiceerde over The Return of Industrial Warfare:
De winnaar in een langdurige oorlog tussen twee bijna gelijkwaardige machten is nog steeds de partij met de sterkste industriële basis. Een land moet ofwel over de productiecapaciteit beschikken om enorme hoeveelheden munitie te produceren, ofwel over andere productie-industrieën die snel kunnen worden omgeschakeld naar de productie van munitie.
Helaas lijkt het Westen geen van beide meer te hebben.
Het is voor het Westen te duur geworden om die capaciteit terug te krijgen.
Dat Rusland zonder voorraden zou komen te zitten, was altijd wensdenken, geen op feiten gebaseerde analyse. Op dat punt heeft de media meer dan een jaar nodig gehad om de realiteit in te zien. Op andere aspecten van de oorlog, zoals het aantal verliezen, loopt de media nog steeds mijlenver achter.
In een ander artikel van RUSI, gepubliceerd in maart 2024, herhaalde Vershinin zijn waarschuwing. Ik verwees ernaar in mei 2024:
Toen het in maart verscheen, had ik het laatste artikel van Alex Vershinin in RUSI gelezen en gelinkt:
The Attritional Art of War: Lessons from the Russian War on Ukraine – RUSI
Het uitputtende karakter van de oorlog was duidelijk sinds Poetin de demilitarisering van Oekraïne beval. Eindelijk komt er enige discussie over.
Vershinin heeft dus gelijk dat de oorlog in Oekraïne een uitputtingsslag is. Maar het is een eenzijdige strijd. Alleen de NAVO en haar proxy-macht Oekraïne worden uitgeput, terwijl het Russische leger in kwaliteit en kwantiteit wint.
Toch is het verplichte lectuur:
De snelste manier om een uitputtingsoorlog te verliezen is door je te concentreren op manoeuvres en waardevolle middelen te verspillen aan kortetermijndoelstellingen op territoriaal gebied.
Dat is precies wat Oekraïne tot nu toe heeft gedaan (Bakhmut, Krinky).
…
Het ‘westen’ (d.w.z. de VS) is de weg kwijt op dit punt:
Als het Westen een mogelijk grootmachtconflict serieus neemt, moet het kritisch kijken naar zijn industriële capaciteit, mobilisatiedoctrine en middelen om een langdurige oorlog te voeren, in plaats van wargames te spelen die één maand van het conflict beslaan en te hopen dat de oorlog daarna voorbij is.
Kort na het schrijven van dit artikel lanceerde het Oekraïense leger zijn rampzalige inval in de Russische regio Koersk. Het was, na Bakhmut en Krinki, de derde grote operatie waarbij op grote schaal Oekraïense levens en middelen werden verspild voor tijdelijke propagandavoordelen.
Een maand geleden kwam Vershinin met een derde artikel over dit onderwerp. RUSI zag er om welke reden dan ook van af om het te publiceren. Het verscheen voor het eerst in Russia Matters onder de titel:
Battlefield Conditions Impacting Ukraine Peace Negotiations – Russia Matters, 18 april 2025
Het kreeg weinig respons. Later werd het onder een andere kop opnieuw gepubliceerd door Responsible Statecraft, waar ik het uiteindelijk opmerkte:
Ukraine’s battlefield position is deteriorating fast – Responsible Statecraft, 5 mei 2025
Als Kiev valt, zal het Russische leger oprukken en de contactlijn dieper Oekraïne in duwen, waardoor de vredesvoorwaarden verslechteren
Vershinin begint met te wijzen op het geopolitieke belang voor het Westen van het winnen (of verliezen) van de oorlog:
Historisch gezien hebben vredesonderhandelingen in veel conflicten jaren geduurd, zelfs terwijl de oorlog voortwoedde, zoals tijdens de Koreaanse en de Vietnamoorlog. De machtsverhoudingen, gemeten in middelen, verliezen en de kwaliteit van het strategisch leiderschap, zijn dus van cruciaal belang voor het resultaat van de onderhandelingen.
Voor de westerse mogendheden heeft dit ernstige gevolgen. Zij hebben hun reputatie op het spel gezet in dit conflict en daarmee ook het lot van de op regels gebaseerde wereldorde. Het mondiale Zuiden en de multipolaire wereldorde staan in de coulissen klaar om het stokje over te nemen. Als de overwinning uitblijft, kan dat deze orde fataal ondermijnen en het Westen zijn mondiale leiderschap ontnemen, dat het de afgelopen eeuwen heeft genoten.
Vervolgens beschrijft hij de aard van de oorlog in Oekraïne:
De oorlog in Oekraïne is nu een uitputtingsoorlog. Dit soort oorlogen worden niet gewonnen door terrein te veroveren, maar door zorgvuldig om te gaan met middelen, de eigen middelen te behouden en die van de vijand te vernietigen. De wisselkoers van de verliezen moet niet alleen gunstig zijn voor één partij, maar ook rekening houden met de totale reserves waarover de vijand beschikt. De weg naar de overwinning ligt in het vermogen om verliezen te vervangen, nieuwe troepen in te zetten en de civiele economie en het moreel op peil te houden.
…
In deze oorlog is terrein veel minder belangrijk. De gevechten vinden vaak plaats op hetzelfde stuk grond, met slechts weinig beweging, totdat een van beide partijen niet langer in staat is het conflict voort te zetten.
…
Strategisch leiderschap is van cruciaal belang omdat het richting geeft aan het beheer van de middelen in het conflict. Als strategische doelen niet worden vastgesteld en middelen worden verspild aan irrelevante doelstellingen, slinkt de kans op overwinning.
Vershinin volgt met een overzicht van de verliezen van beide partijen en hun vermogen om het conflict voort te zetten. Hij is een van de weinige serieuze militaire analisten die redelijke cijfers over het aantal slachtoffers durft te publiceren:
Rusland lijkt in staat om zijn verliezen te vervangen en zijn leger nog steeds uit te breiden.
…
Momenteel zijn dat gemiddeld ongeveer 3.600 doden [Russische soldaten] per maand. Historisch gezien zijn er voor elke dode vier gewonden, dus moeten er nog eens 452.000 gewonden worden toegevoegd aan het Russische aantal, wat neerkomt op een maandelijks verlies van 14.400 of 18.000 in totaal. Uit dezelfde gegevens blijkt echter dat driekwart van hen na behandeling weer in dienst keert (RTD). Om het uit te splitsen: de Russische strijdkrachten lijden 7.200 permanente verliezen en 10.800 RTD per maand. Tegelijkertijd rekruteren de Russen 30.000 vrijwilligers per maand, plus de gewonden die zijn hersteld. Dit komt neer op een groei van 24.000 soldaten per maand, inclusief RTD. Zelfs als de Russische verliezen het dubbele bedragen van wat Mediazona heeft kunnen tellen, breidt het Russische leger zich nog steeds uit.
Over een periode van 40 maanden oorlog komt dit neer op een totaal van 144.000 dode Russische soldaten en evenveel ernstig gewonden.
Concluderend kan Rusland de oorlog op het huidige en zelfs een hoger niveau voortzetten.
De positie van Oekraïne is veel slechter:
Ik ben van mening dat de hoogste politieke leiding van Oekraïne te veel tijd heeft besteed aan het bereiken van public relations-doelstellingen, ten koste van de militaire operaties. De enorme verliezen aan middelen, met name menselijke, hebben het gevechtsvermogen van Oekraïne aanzienlijk uitgehold en brengen het gevechtspotentieel op lange termijn in gevaar. Dit is een dubbele uitdaging omdat Oekraïne met minder middelen is begonnen. Rusland heeft drie keer zoveel inwoners als Oekraïne en produceert niet alleen veel meer artilleriemunitie dan Oekraïne, maar zelfs drie keer zoveel als het hele Westen.
Vershinin geeft een gedetailleerd overzicht van de gruwelijke verliezen van Oekraïne in Bakhmut en Krinki. Die lopen op:
De totale verliezen van Oekraïne zijn moeilijk in te schatten. De Jamestown Foundation schatte dat Oekraïne in juli 2023 2 miljoen mannen had gemobiliseerd, en dat aantal zou nu de 3 miljoen moeten naderen. De meeste schattingen gaan uit van een Oekraïense strijdmacht van ongeveer 1 miljoen manschappen, terwijl Zelensky beweert 880.000 manschappen in te zetten. De officiële Oekraïense verliezen van 43.000 zijn onrealistisch in het licht van eerdere cijfers. Voor een meer realistische schatting beschikt het Telegram-kanaal “Antiseptic” over een van de weinige databases waarin actuele en vooroorlogse satellietfoto’s van geselecteerde Oekraïense begraafplaatsen worden vergeleken.
…
De uiteindelijke schatting is ongeveer 769.000 doden, en op basis van historische gegevens waarschijnlijk nog eens 769.000 gewonden die nooit meer voldoende zullen herstellen om terug te keren naar het front.
…
Dit komt overeen met de schatting van de Jamestown Foundation. Ongeveer 1,5 miljoen zijn definitieve verliezen, nog eens 400.000 tot 600.000 gewonden herstellen in ziekenhuizen, waardoor er nog 1 miljoen tot 800.000 op het slagveld achterblijven.
Dit verliespercentage betekent dat Oekraïne bijna geen getrainde, gemotiveerde troepen meer heeft.
(Als ik terugdenk aan anekdotes van het slagveld, betwijfel ik of de Russen en Oekraïners evenveel zorg besteden aan gewonde soldaten. Oekraïne heeft waarschijnlijk een veel hoger percentage ernstig gewonden die niet meer kunnen herstellen dan Rusland.
Het zijn niet alleen de onvervangbare verliezen aan manschappen, maar ook aan materiële middelen om door te vechten:
Ook de uitrusting raakt op. Het Westen, dat Oekraïne met militaire steun in de strijd houdt, lijkt zijn voorraden leeg te hebben gehaald en heeft weinig meer te bieden.
…
Met een toenemend tekort aan manschappen en materieel is het moeilijk voor te stellen hoe Oekraïne stand kan houden zonder directe interventie van westerse, en met name Amerikaanse, troepen. Zeker nu de Oekraïense politieke leiders prioriteit blijven geven aan PR in plaats van militaire doelstellingen.
Dat brengt ons bij de kwestie van de onderhandelingen en hoe we daar het beste uit kunnen halen:
De westerse mogendheden hebben de liberale wereldorde op het spel gezet in deze oorlog. Vandaag vrede sluiten op Russische voorwaarden zou slecht zijn, maar inzetten op een onwaarschijnlijke verbetering van de situatie op het slagveld en verliezen zou nog veel erger zijn.
Aangezien vooral de Europese mogendheden niet bereid zijn toe te geven, kan de oorlog vanuit westers perspectief een slechtere afloop krijgen:
Op dit moment eisen de Russen de Krim en vier Oekraïense oblasten, een verbod op toetreding van Oekraïne tot de NAVO, en gegarandeerde rechten voor Russischtaligen. Deze eisen hebben betrekking op regio’s waar het Russische leger al 60 % of meer van het grondgebied controleert. Als Oekraïne instort, zal het Russische leger oprukken, de contactlijn dieper Oekraïne in duwen en kunnen de voorwaarden verslechteren. De kans is groot dat Rusland zal gaan voor heel Novorossiya en de oblasten Charkov, Odessa, Mykolajiv, Poltava en Dnipropetrovsk aan zijn eisen zal toevoegen, evenals referenda over afscheiding in Transkarpatië en, als het politieke klimaat in Roemenië gunstig is, ook voor Noord-Boekovina en andere Roemeenssprekende gebieden, waarbij het bepaalde NAVO-leden zal omkopen met gebieden om de eenheid van het bondgenootschap te splitsen. Dit zal Oekraïne reduceren tot een door land omgeven reststaat rond Kiev, Tsjernihiv en Lviv.
Vershinin’s huidige visie op waar de oorlog zou kunnen eindigen, mocht Oekraïne er niet in slagen te onderhandelen, komt overeen met de voorspelling die ik deed op de dag dat de oorlog begon:
Als ik naar deze kaart kijk, denk ik dat de meest gunstige eindtoestand voor Rusland de oprichting zou zijn van een nieuw onafhankelijk land, Novorussiya genaamd, op het grondgebied ten oosten van de Dnjepr en langs de kust in het zuiden, dat een etnisch Russische meerderheid heeft en dat in 1922 door Lenin aan Oekraïne werd toegevoegd. Dat land zou politiek, cultureel en militair op één lijn staan met Rusland.
Dit zou de toegang van Oekraïne tot de Zwarte Zee elimineren en een landbrug creëren naar het afgescheiden Moldavische Transnistrië, dat onder Russische bescherming staat.
Vershinin sluit met deze vraag:
De echte vraag is: kan Oekraïne nu een aanvaardbare, zij het bittere vrede bereiken, of zal het blijven vechten en daarmee een militaire ineenstorting en een veel erger Russisch dictaat riskeren?
Ik ben van mening dat Oekraïne nu vrede zou kunnen bereiken, maar deze kans waarschijnlijk zal missen vanwege de onwil van de huidige leiders om hun nederlaag toe te geven en vanwege de irrationele angst van Europese leiders om hun ingebeelde belang in deze wereld te verliezen.
Of, zoals Gordon Hahn samenvat:
Helaas zijn de beperkte behoefte van Moskou aan een staakt-het-vuren of vrede op dit moment, het gebrek aan strategie van de regering-Trump en de onoprechtheid en politieke speculatie van de Europeanen en Oekraïners over de oorlog een slecht voorteken voor een akkoord over een staakt-het-vuren of directe Russisch-Oekraïense gesprekken op korte termijn. Moskou zal gedwongen worden de druk op Kiev op te voeren. Trump zal hier en daar blijven stuntelen. Europa zal erop blijven aandringen zichzelf verder in diskrediet te brengen en nog irrelevanter te worden – een ‘coalitie van bereidwilligen’ om iets anders te doen met een beperkt doel. En het arme Oekraïne zal nog meer lijden, waardoor de ineenstorting van zijn verdedigingslinies, leger, regime en staat nog dichterbij komt dan nu al het geval is.
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Balletje-balletje spelende NAVO-secretaris-generaal Rutte hallucineert over biljoenen
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Heel het gedoe over “een bestand, wapenstilstand, vredesgesprekken”, wordt aangezwengeld vanuit Het Westen omdat het duidelijk is dat het Oekraïens leger zal in elkaar klappen. Op de beloofde Russische ondergang is het nog even wachten.
Een onmiddelijke khinzal in de reet van zwendelensky is veel beter.
zwendelensky, that’s a very appropriate name for the idiot!
Ondanks mijn pro Rusland standpunt ben ik niet zo positief ingesteld over het verder verloop , het Westen heeft blijkbaar geen schrik meer van n nucleair scenario en is zich volop aan t bewapenen, China de ‘vriend’ van Rusland , zal vooral zijn economische belangen waarnemen, en als Trump zijn voorlopig waanzinnige, richtingloze kar keert dan zijn we inderdaad in het eindscenario belandt; Rusland gaat zich NOOIT gewonnen geven, Rusland staat trouwens aan de goede kant van de geschiedenis, als het dan écht fout loopt, hoop ik, oa Brussel en London nog te zien smeulen voor ik onvermijdelijk ook het loodje leg ! … Parijs en Berlijn mag er trouwens ook bij….
Gedverdikkie, Den Haag en Rotterdam OOK trouwens ! Sorrry dat ik jullie discriminaliseerde …
Hoi Patrick,
Meer dan een jaar geleden werd Putin of Lavrof gevraagd od ze niet bang zijn voor een EUropese inmenging in de oorlog. Het antwoord was, nee, we zijn niet bang voor de EU. 60% van alle olie komt binnen in de EU via Rotterdam. We gooien die haven plat en ze hebben geen olie meer voor oorlog en dan is het gelijk over. Er is in de EU geen haven capaciteit om dat verlie op te vangen.
Terechte toevoeging van Rdam dus!
Groeten,
Hugo