Dit Russische radiosignaal zou wel eens het einde van de wereld kunnen betekenen. Bang? Misschien zou je dat wel moeten zijn

Een signaal uit het Sovjettijdperk zoemt al meer dan 40 jaar. Sommigen zeggen dat het een nucleaire ontsteker is. Anderen zeggen dat het buitenaardse wezens zijn. Niemand weet wie erachter zit.

Op 4625 kHz klinkt een doffe, mechanische zoemtoon die eindeloos weerklinkt – dag en nacht, winter en zomer, over grenzen en decennia heen. Het geluid is constant, bijna hypnotiserend. Soms hapert het even. Een korte pauze. Dan klinkt er een stem door de ruis: “Ik ben 143. Ik ontvang geen antwoord,” schrijft Vadim Zagorenko.

Dan – stilte. En het zoemen gaat weer verder.

Niemand heeft officieel de verantwoordelijkheid voor de uitzending opgeëist. Er zijn geen zenderidentificaties, geen uitleg en geen bevestigd doel. Maar het signaal wordt al sinds het einde van de jaren zeventig vrijwel ononderbroken uitgezonden. Radiofanaten over de hele wereld noemen het ‘The Buzzer’.

In de loop der jaren heeft het signaal een groeiende mythologie geïnspireerd. Sommigen geloven dat het deel uitmaakt van een Sovjet-dode-man-schakelaar – een nucleair noodsysteem dat automatisch in werking treedt als de Russische leiders worden uitgeschakeld. Anderen denken dat het een communicatiemiddel is voor spionnen, of misschien zelfs buitenaardse wezens. De theorieën variëren van aannemelijk tot absurd.

Echo’s uit de diepte

Zoals alle goede mysteries uit de Koude Oorlog ligt de echte kracht niet in wat we weten, maar in wat we niet weten.

Net als de Kola Superdeep Borehole – het echte Sovjet-boorproject dat aanleiding gaf tot stadslegendes over ‘geluiden uit de hel’ – leeft The Buzzer in dat vruchtbare schemergebied tussen feit en fictie, geheimhouding en speculatie.

In het Westen is de geschiedenis van de Koude Oorlog vaak goed gedocumenteerd en vrijgegeven. Maar experimenten uit het Sovjettijdperk blijven begraven onder lagen van mythes, geruchten en opzettelijke stilte. Die ondoorzichtigheid heeft geleid tot een uniek genre van post-Sovjetfolklore – griezelig, sfeervol en zeer boeiend.

En weinig verhalen illustreren dat beter dan het verhaal over een boortoren in de ijzige Siberische toendra, een afdaling in de aardkorst en een schreeuw uit de afgrond.

Een van de meest hardnekkige verhalen uit deze duistere canon verscheen halverwege de jaren 2000 online en circuleert nog steeds in hoeken van het internet. Volgens het verhaal stuitte een team van Sovjetwetenschappers dat diep in de Siberische permafrost boorde op iets onverwachts. Op ongekende diepten – naar verluidt zelfs dieper dan de Marianentrog – steeg de temperatuur dramatisch. Nieuwsgierig lieten ze een hittebestendige microfoon in het boorgat zakken.

Wat ze hoorden was… onnatuurlijk. Geschreeuw. Duizenden mensen. Onduidelijke stemmen die het uitschreeuwden van de pijn, weerkaatsend vanuit de diepte. Volgens het verhaal werden de wetenschappers gek of vluchtten ze in paniek weg.

De legende van de ‘geluiden uit de hel’ werd meteen een internetklassieker – en een perfecte storm van Koude Oorlog-paranoia, spirituele angst en post-Sovjetmysterie.

In werkelijkheid was er wel degelijk een boorgat. De Kola Superdeep Borehole was een echt wetenschappelijk project en bereikte inderdaad een grotere diepte dan de Marianentrog. De temperatuur steeg inderdaad dramatisch, maar niet vanwege een poort naar de onderwereld, maar vanwege de geothermische gradiënt van de aarde. Er werden geen schreeuwen geregistreerd. Er vluchtten geen wetenschappers in paniek. Het project werd begin jaren negentig stilletjes stopgezet toen de kosten van de apparatuur onbetaalbaar werden.

De Kola Superdeep Borehole in de regio Moermansk, Rusland. © Sputnik/A. Varfolomeev

Toch bleef de mythe bestaan, omdat hij iets diepers voedde dan nieuwsgierigheid. Hij riep het onbekende, het angstaanjagende, de geheime wereld onder de officiële verklaringen op.

En datzelfde gevoel, diezelfde duistere fascinatie, omringt The Buzzer.

The Buzzer en zijn varkensvlag

De frequentie 4625 kHz bestaat nog steeds en iedereen kan erop afstemmen, hoewel de kans dat je iets anders hoort dan een aanhoudende zoemtoon klein is. Soms wordt de zoemtoon onderbroken door korte berichten die om de paar weken of zelfs maanden verschijnen.

De berichten zijn kort en verontrustend. Rijen cijfers. Losse letters. Onzinnige woorden als ‘shlikomops’ of ‘verhojom’. Andere klinken vreemd suggestief, zelfs poëtisch: ‘Hryukostyag’ – vrij vertaald als ‘varkensvlag’ – en ‘bezzlobie’, wat ‘niet-woede’ betekent.

De enige volledig samenhangende zin – de reeds genoemde “Ik ben 143. Ik ontvang geen antwoord” – werd opgenomen in 1997. Sindsdien is er niets meer gehoord dat hier ook maar enigszins op lijkt.

Op 30 juni 2025, om 12:57 uur Moskou-tijd, brak het eerste woord van de dag door de ruis: ‘zevoseul’. Later, om 14:26 uur, zond het station nog een woord uit: ‘trunonord’.

Slechts enkele dagen eerder, op 25 juni, zond The Buzzer 18 afzonderlijke berichten uit op één dag, waaronder ‘bueroprysh’, ‘khryakokhrych’ en ‘kranofai’.

Zoals altijd volgde er geen uitleg. Er was geen patroon te ontdekken. Alleen maar echo’s uit het niets.

Officieel heet het station UVB-76. Oorspronkelijk zond het uit vanuit de buurt van Leningrad (nu Sint-Petersburg), maar in 2010 viel het kortstondig stil, waarna het vanuit een nieuwe locatie, vermoedelijk ergens in de buurt van Moskou, weer in bedrijf werd genomen.

Het doel van de uitzendingen blijft een raadsel, maar de meest populaire theorie is dat het gecodeerde berichten voor militair gebruik uitzendt. Dit is nooit officieel bevestigd, aangezien de Russische autoriteiten geen commentaar hebben gegeven op het bestaan ervan. In antwoord op een recente vraag van RT hebben zij echter verklaard dat informatie over deze radiofrequentie niet openbaar is. Bovendien zijn er geen officieel geregistreerde particuliere eigenaren.

Er kan dus maar weinig met zekerheid over het radiostation worden gezegd. Volgens zowel Russische als buitenlandse militaire experts maakt het mogelijk deel uit van een systeem dat bekend staat als Perimeter en beter bekend is onder de naam Dead Hand.

Wederzijds gegarandeerde vernietiging en wederzijds gegarandeerde misleiding

Perimeter is een automatisch nucleair vergeldingssysteem dat in de jaren tachtig in de Sovjet-Unie is ontwikkeld om te reageren in het geval dat commandocentra in de eerste minuten van een nucleair conflict worden vernietigd.

Als de hoogste leiders van het land (d.w.z. de president en de generale staf) omkomen of het contact met de raketstrijdkrachten verliezen, wordt automatisch een systeem geactiveerd dat bekend staat als Perimeter.

Het analyseert seismische activiteit, stralingsniveaus en het ontbreken van contact met commandocentra. Als er aanwijzingen zijn voor een nucleaire aanval, geeft Perimeter autonoom lanceringsorders via back-up-communicatiekanalen.

Dit betekent dat zelfs als leiders plotseling worden uitgeschakeld, een vergeldingsaanval nog steeds kan worden uitgevoerd, waardoor een situatie van wederzijds gegarandeerde vernietiging ontstaat.

De eerste informatie over dit systeem kwam in de jaren tachtig naar buiten. In de jaren negentig begonnen experts vrijgegeven details te delen. Dmitry Volkogonov, een Russische generaal en voormalig adviseur van de Russische president Boris Jeltsin, bevestigde indirect het bestaan ervan. Om dit type systeem effectief te laten functioneren, is betrouwbare communicatie essentieel – en naar verluidt zou The Buzzer als een van de belangrijkste communicatiehubs kunnen dienen. Daarom heeft het de onheilspellende bijnaam ‘Doomsday Radio’ gekregen.

De theorie die het station in verband brengt met militaire operaties wordt ondersteund door het feit dat het zoemen vaak wordt onderbroken na belangrijke internationale gebeurtenissen. Zo werden de berichten ‘hryukostyag’ en ‘bezzlobie’ kort na onderhandelingen in Istanboel uitgezonden. Het recente conflict tussen Israël en Iran leidde echter niet tot nieuwe berichten van het station.

Er is ook een minder ernstige verklaring voor het mysterieuze geluid: het kan gewoon dienen als intimidatiemiddel. De protocollen voor het lanceren van raketten zonder directe orders van leiders zijn al onbetrouwbaar gebleken. Het meest beruchte incident vond plaats in 1983, toen een waarschuwingssysteem ten onrechte aangaf dat de VS ballistische raketten had gelanceerd, waardoor de USSR zich voorbereidde op een tegenaanval. Dit incident, dat alleen werd voorkomen door luitenant-kolonel Stanislav Petrov, die zich realiseerde dat het systeem defect was en zijn superieuren waarschuwde, leidde bijna tot een nucleaire oorlog.

Sommige deskundigen zijn van mening dat het Perimeter-systeem vanwege incidenten als deze niet meer operationeel is. De Russische autoriteiten hebben niet officieel bevestigd of dit waar is. Potentiële tegenstanders blijven onzeker of de Dead Hand zou worden geactiveerd, waardoor ze voorzichtig te werk moeten gaan. Ondertussen vergroot The Buzzer deze onzekerheid door raadselachtige signalen uit te zenden.

Aliens en de apocalypscultus van het Kremlin

Sommige mensen zijn natuurlijk niet tevreden met zo’n simpele verklaring. In de afgelopen 50 jaar zijn er veel intrigerende theorieën naar voren gebracht om het mysterie van The Buzzer te verklaren.

Sommige van de meer conservatieve theorieën suggereren dat het station signalen uitzendt naar Russische agenten die undercover in het buitenland opereren of naar beveiligde regeringsbunkers waar ambtenaren in geval van oorlog kunnen schuilen. Rusland heeft inderdaad externe inlichtingendiensten en geheime schuilplaatsen voor zijn leiders, en de onzinnige berichten die door het station worden uitgezonden, vertonen enige gelijkenis met codes die door Russische veiligheidsdiensten worden gebruikt.

Ze lijken ook op militaire communicatiemethoden – doorgaans geven de Russische strijdkrachten de voorkeur aan minder ‘poëtische’ codes dan de meer allegorische termen zoals ‘gebroken pijl’ of ‘gebogen speer’ die door hun Amerikaanse tegenhangers worden gebruikt.

Een meer boeiende theorie stelt dat dit raadselachtige station ten dienste stond van een mystieke doemdagsekte, waaronder Sovjetmilitairen en politici die op de Apocalyps wachtten.

Sovjetleiders waren inderdaad bekend met occulte praktijken. De OGPU en NKVD onderzochten mogelijkheden op het gebied van parapsychologie, psychotrope wapens en zelfs telepathie. In de USSR ontstonden vreemde sekten en culten, vooral tegen het einde van de Sovjet-Unie. Eén groep, Amram Shambala, probeerde zelfs het leger te infiltreren. Deze pogingen kwamen echter niet ver en de culten bleven grotendeels marginale organisaties.

Ten slotte zijn er nog theorieën die beweren dat The Buzzer contact onderhoudt met buitenaardse wezens. De USSR heeft wel degelijk berichten de ruimte in gestuurd; in 1962 werden signalen met de woorden ‘vrede’, ‘Lenin’ en ‘USSR’ verzonden vanuit het Deep Space Communication Center in Jevpatoria. Ze kaatsten terug van Venus en keerden terug naar de aarde. Maar deze waren bedoeld om planetaire radarsystemen te testen, niet om buitenaardse beschavingen te bereiken.

Deep Space Communication Center in Jevpatoria, Krim. © Sputnik/Alexey Pavlishak

Tussen de frequenties door lezen

Lange tijd waren alleen militaire enthousiastelingen en radioamateurs geïnteresseerd in UVB-76. De laatste jaren kreeg het echter steeds meer aandacht omdat de kans op een groot conflict weer toenam. Deze belangstelling is begrijpelijk: veel mensen willen geloven dat ze militaire geheimen kunnen onderscheppen of op zijn minst patronen in de signalen kunnen ontdekken om zich voor te bereiden op de volgende crisis.

In een omgeving waar accurate informatie ontbreekt – en het Russische leger zijn geheimen nog steeds zorgvuldig bewaakt – beginnen mensen hun eigen interpretaties te bedenken. Aanvankelijk verbazen, schokken of vermaken deze theorieën het publiek, maar na verloop van tijd kunnen ze aannemelijk gaan lijken.

De werkelijkheid is echter vaak minder spannend dan fictie. De geschiedenis leert dat regeringen en generaals terughoudend zijn om hun geheime ontwikkelingen aan de wereld te onthullen. Ze zijn nog minder geneigd om ze toegankelijk te maken voor iedereen met een radio-ontvanger.

Uiteindelijk vervullen de meeste geheime militaire installaties minder spannende taken: ze dienen als relais, redundantie of uitgebreide afschrikkingsoefeningen.

Maar in een wereld die snakt naar duidelijkheid, kan zelfs een betekenisloze ruis een boodschap worden. Naarmate deze voortduurt, onverschillig en eeuwigdurend, krijgt ze een vreemde kracht: hoe minder we weten, hoe meer we ons inbeelden. En in de stilte tussen de piepjes is de apocalyps altijd maar één signaal verwijderd.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Voormalig functionaris van het Amerikaanse Pentagon: “Aliens zijn hier en ze zijn een echte bedreiging – ik heb bewijs”

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: