Diplomatie op zijn sterfbed – van vredespresident tot oorlogszuchtige

De betrokkenheid van de VS bij de aanvallen op Rusland en Iran maakt een onderhandelde oplossing voor deze conflicten onwaarschijnlijk. Trump, die zijn volk vrede beloofde, brengt oorlog.

Onbetrouwbare Trump

Een dag voor de tweede onderhandelingsronde in Istanboel viel Oekraïne vliegtuigen van de strategische bommenwerpervloot van Rusland aan met drones die verborgen waren in vrachtwagens die Rusland waren binnengesmokkeld. We berichtten hierover in “Operation Spiderweb: Ukraine and NATO attack on Russia: a new Pearl Harbor? Full escalation? Are the fanatics back? Facts and analysis.” De militaire schade was gering; wat overbleef was een propagandazege voor het Westen – meer niet. Op 11 juni deed de Financial Times veel moeite om te bewijzen dat deze aanvallen met AI waren uitgevoerd zonder westerse hulp. De FT zou zich waarschijnlijk moeten beperken tot zakelijk nieuws – pure propaganda zonder een greintje bewijs. Een zwakke poging om de Amerikanen buiten spel te houden, zonder wiens hulp deze aanval niet mogelijk zou zijn geweest, schrijft Peter Hanseler.

Kort daarna volgde een grote aanval van Israël op Iran. De Times of Israel pochte dat de VS samen met de Israëli’s een meerlagige desinformatiecampagne had gevoerd om de Iraniërs te laten geloven dat een aanval niet op handen was. Dit bericht is geloofwaardig, aangezien Trump aan het einde van de week geen poging deed om de medeplichtigheid van de VS aan de Israëlische aanval op Iran te verbergen.

Dat is nog niet alles. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio ontkende elke betrokkenheid van de VS en zei:

Dit bewijst dat de Amerikanen zeker een rol hebben gespeeld in dit dodelijke spel en dat de regering-Trump niet eens in staat is om binnen haar eigen team coherent te coördineren. Dat getuigt niet van professionaliteit.

Enkele uren geleden maakte Trump een ommezwaai van 180 graden:

Het is duidelijk dat er geen hoop meer is om erachter te komen wat de president van de VS denkt en doet. Wat een genot om met zo iemand te onderhandelen.

Onduidelijke ontwikkelingen in het Midden-Oosten

We kunnen met deprimerende zekerheid bevestigen dat het zeer goed mogelijk is dat het laatste hoofdstuk van de reeks oorlogen die door de VS is begonnen, in het Midden-Oosten is aangebroken. Zie ons artikel “Bloodbaths change the world – Part 2 – 9/11,” waarin generaal Clark in 2007 informatie gaf over de werkelijke bedoelingen en plannen van de VS:

De doellanden waren: Irak, Syrië, Libanon, Somalië, Soedan – en ten slotte Iran.

In plaats van vijf jaar waarin de VS deze landen wilden “pacificeren”, zijn er nu bijna 25 jaar verstreken. Maar het lijkt erop dat de Amerikanen toch de wens van Netanyahu hebben vervuld, die al 25 jaar lang Iran wilde aanvallen.

Enkele weken geleden heb ik in het artikel “Anything is possible – unfortunately” de smeulende brand in Iran als niet-kritiek bestempeld. In mijn analyse ging ik ervan uit dat de Amerikanen niet naïef genoeg waren om zich te laten meeslepen in een dergelijke catastrofale oorlog op basis van een waanvoorstelling en Netanyahu’s imperiale fantasieën. Misschien was ik zelf naïef.

Het is nog niet duidelijk hoeveel escalatieniveaus de komende dagen zullen worden overschreden. Na deze aanval zal Iran echter militair moeten reageren op een manier die de Amerikanen en Israëli’s existentiële angst zal inboezemen. De Amerikanen over hun aanwezigheid in het Midden-Oosten en de Israëli’s over hun bestaan als staat. Het lijkt erop dat de Iraniërs in principe enorme schade zouden kunnen toebrengen aan de VS en Israël, aangezien zij – in tegenstelling tot Israël en de VS – over hypersonische raketten beschikken. We zullen snel zien of ze daartoe besluiten en daadwerkelijk over deze slagkracht beschikken.

Het gevaar dat dit conflict uitmondt in een doodstrijd tussen twee landen mag niet worden onderschat. Netanyahu is altijd al een psychopaat en sociopaat geweest; de genocide in Gaza is daar het bewijs van. Nu bevindt deze megalomaniac echter ook nog eens in een ernstige politieke en gezondheidscrisis. Hij zal dan ook geen enkel probleem hebben om het hele Midden-Oosten, zijn eigen vaderland of zelfs de hele wereld in brand te steken.

De Amerikanen staan erom bekend zichzelf volledig te overschatten; de eindeloze reeks verloren oorlogen sinds 1945 getuigt hiervan. Voeg daarbij de sinistere invloed van de zionisten op het Amerikaanse buitenlandse beleid. Ik zal mij onthouden van rationele argumenten om toekomstige ontwikkelingen te voorspellen. Rationeel denken leidt je langs het sterfbed van de diplomatie en rechtstreeks op het verkeerde spoor.

Hoe zal Rusland reageren?

Het vertrouwen van Rusland in de VS heeft al ernstig geleden onder de Oekraïense drone-aanval, maar de Russen zetten hun diplomatieke inspanningen voort zonder enige druk te voelen, aangezien de tijd in het voordeel van Rusland speelt. Hoe langer de oorlog in Oekraïne duurt, hoe minder er van Oekraïne overblijft.

De betrekkingen tussen Iran en Rusland zijn nauw. Beide landen zijn volwaardig lid van de BRICS en de SCO en goede betrekkingen zijn voor beide landen gunstig, ook vanwege de NSTC (Noord-Zuid-Transportcorridor). Rusland zal Iran in dit conflict steunen, diplomatiek, logistiek en mogelijk door wapens te leveren. Als er een oorlog komt tussen de VS en Iran, betwijfel ik of de Russen aan de zijde van Iran zullen vechten, omdat dit de Derde Wereldoorlog zou betekenen.

Hoe zal China reageren?

China heeft ook nauwe banden met Iran, onder meer via BRICS, SCO en de olievoorziening van Iran aan China. China is in aanzienlijke mate afhankelijk van Iraanse olie, maar niet in een bedreigende mate. China importeert voornamelijk olie uit Rusland en Saoedi-Arabië. Rusland. Ik sluit uit dat China aan de zijde van Iran ten strijde trekt, om dezelfde redenen als voor Rusland.

Straat van Hormuz

Als Iran de Straat van Hormuz blokkeert, zal dit leiden tot instabiliteit op de westerse financiële markten, wat gevaarlijk kan zijn. De Straat van Hormuz is de belangrijkste transportroute voor olie op onze planeet. 20% van de wereldwijde productie stroomt door deze zeestraat. De olieprijs schoot vrijdag met 14% omhoog en sloot 7% hoger. Als de Straat van Hormuz wordt geblokkeerd, zijn olieprijzen van 150 tot 200 dollar mogelijk. Dat zou dodelijk zijn voor de toch al instabiele financiële markten.

Diplomatie op sterven na dood

Toen Donald Trump aan zijn tweede ambtstermijn begon, beloofde hij zijn volk en de hele wereld dat hij niet alleen vrede zou brengen, maar ook oorlogen zou voorkomen. Dat waren niet alleen loze beloften, maar waarschijnlijk leugens.

Terwijl er nog gespeculeerd kon worden over Trumps persoonlijke kennis van de drone-aanval op Rusland, liet de Amerikaanse president het masker vallen toen het om Iran ging. De vage hoop in Moskou en Teheran dat Donald Trump daadwerkelijk geïnteresseerd was in een vreedzame oplossing van het conflict is de bodem ingeslagen. Hoewel Trump graag overeenkomsten wil sluiten, streeft hij niet naar een diplomatieke oplossing, maar stelt hij voorwaarden die voor de andere partij onaanvaardbaar zijn en “overtuigt” hij zijn gesprekspartners niet met diplomatie, maar met brute kracht.

Bovendien gebruikt hij vuile trucs om Iran en Rusland zand in de ogen te strooien. Iran wordt wijsgemaakt dat er geen aanval op handen is en de Oekraïense aanval vindt plaats op de dag voor de onderhandelingen in Istanboel – met medeweten en waarschijnlijk in samenwerking met de Amerikanen.

De schade die de Israëli’s Iran hebben toegebracht lijkt aanzienlijk, aangezien talrijke hoge officieren van de Iraanse strijdkrachten opzettelijk zijn gedood. De schade die Oekraïne in Rusland heeft aangericht is van geen militair belang. De grootste schade is echter toegebracht aan de diplomatie.

In een geweldig interview met rechter Napolitano zei John Mearsheimer hardop wat de wereld moet gaan accepteren.

Henry Kissinger wordt de volgende treffende uitspraak toegeschreven: “Het kan gevaarlijk zijn om vijand van Amerika te zijn, maar vriend van Amerika zijn is dodelijk.”

Naast militaire conflicten wakkert Donald Trump ook andere oorlogen aan. De handelsoorlog met China en vele andere landen die Trump is begonnen, zal waarschijnlijk niet snel worden beslecht. Trump verklaarde drie dagen geleden:

Dit is echter typische marketingpraat van Donald Trump. Er is nog geen akkoord bereikt en het enthousiasme van China lijkt nogal gematigd. De China Morning Post meldt dat de Chinese president Xi Jinping, ondanks een uitnodiging van zijn Amerikaanse ambtgenoot Donald Trump, in september niet naar de Verenigde Staten zal reizen voor de Algemene Vergadering van de VN, wat volgens bronnen de vroegste gelegenheid voor een dergelijk bezoek zou zijn geweest. Het is juni en de Chinese krant gaat ervan uit dat deze ontmoeting waarschijnlijk in november zal plaatsvinden. Zo voelt een koude douche uit Peking.

Ik heb me misschien vergist in mijn risicobeoordeling van Iran, maar mijn uitspraken in ons artikel “Mar-al-Lago will fail – nothing works without credibility” van 7 mei lijken actueler dan velen zouden willen. Ik stel dat het grootste probleem waarmee de VS – en het hele collectieve Westen – wordt geconfronteerd, de instabiliteit van de financiële markten is. De beoogde reorganisatie van de mondiale economische orde kan alleen worden bereikt door onderhandelingen met vele partners. De tijd dat de VS de rest van de wereld kon dicteren wat er moest gebeuren, is voorbij. De machtspositie van de VS tijdens de Bretton Woods-onderhandelingen bestaat niet meer en Donald Trump heeft de afgelopen dagen laten zien dat hij geen goodwill verdient.

Conclusie

Het gedrag van de regering-Trump van de afgelopen dagen bevestigt alle stemmen die ondanks de geveinsde ommezwaai vanuit Washington geen vertrouwen hadden in de hegemonie.

Ik weet niet in hoeverre een jarenlange bloedige oorlog tussen Israël en Iran kan worden voorkomen. De Iraniërs zullen de Amerikanen niet langer vertrouwen en de Amerikanen zullen waarschijnlijk snel beseffen dat ze zich door Netanyahu in deze oorlog hebben laten meeslepen. Een oorlog die niet alleen blijvende schade zou kunnen toebrengen aan het Midden-Oosten en de westerse financiële markten, maar ook potentieel heeft waarover ik niet eens wil schrijven.

De Russen zullen professioneel blijven onderhandelen, zowel met Oekraïne als met de VS. Vanuit Russisch perspectief zal de vorm worden gehandhaafd. De Russen hebben echter geen illusies over een onderhandelde vrede. Ze creëren feiten op het slagveld en zullen de capitulatieverklaring van Oekraïne op het juiste moment accepteren.

Op de lange termijn zal Amerika echter de grootste verliezer zijn in dit door Donald Trump georganiseerde lastertheater. Zelfs de grootste optimisten zullen de VS lange tijd niet meer vertrouwen. De realisten weten dit al lang: de geschiedenis leert dat er geen land is dat meer afspraken heeft gebroken dan de VS. Van 1778 tot 1871 sloot de VS zo’n 368 verdragen met verschillende inheemse volkeren op het Noord-Amerikaanse continent. Hoe is dat afgelopen voor de inheemse volkeren?

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

De dwaasheid van een oorlog met Iran

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: