Dingen gaan mis

Een interessant toeval: begin oktober luidde een dubbele crisis in: de eerste ineenstorting van het internet en de definitieve mislukking van de Groene Economie. Facebook-medewerkers gebruikten zagen en bijlen om hun werkplek binnen te komen, want de slimme deuren weigerden koppig de doorgang en hun badges hadden hun magische werking verloren. Het lijkt erop dat de internetproblemen zijn veroorzaakt door onbekende krachten buiten Facebook. Deze krachten hebben toegang tot de innerlijke werking van het internet. Misschien waren het militairen, of obscure technici die internetgeheimen bewaken. Zij bewezen hun macht: zelfs het domein van Facebook werd te koop aangeboden. Mark Zuckerberg heeft het niet gedaan, werd mij verteld. Was het een chantagemiddel dat de wereldwijde financiën bedreigde? Of een poging om hoorzittingen van het Congres af te wenden? Misschien was het een eenvoudige demonstratie van naakte macht, schrijft Israel Shamir.

Tegelijkertijd toonde de eerste stoot van de winter het onvermogen van Groene Energie om onze huizen te verwarmen en de industrie van energie te voorzien. De natuur bewees haar bekwaamheid: plots weigerden de Europese winden de turbines in beweging te brengen. Een ongewone kalmte vestigde zich in het noorden, alsof de winden door Aeolus in zijn zak werden opgesloten. De energieprijzen rezen de pan uit. De rooskleurige toekomst die voor de mensheid was gepland, volledig digitaal, op internet gebaseerd en vrij van fossiele resten, kwam er niet. In plaats van onze mars naar het vreselijke Nieuwe Normaal voort te zetten, keerden we terug naar onze lastige maar vertrouwde normaliteit toen de dingen verkeerd gingen. De cowboyhoed van Big Tech was te groot voor zijn hoofd. Gelukkig deed deze tegenslag zich voor lang voordat de hele mensheid in slimme, door de ondeugende wind verwarmde woningen was gerangeerd. Anders had het voorbije weekend het einde van de Homo Sapiens kunnen betekenen: we zouden niet door de slimme deuren hebben kunnen passeren en buiten bevroren zijn.

Een energiecrisis in combinatie met een internetstoring is zeer gevaarlijk. Waarom komen we geen buitenaardsen tegen? Hier is een mogelijk antwoord: elke intelligente beschaving vernietigt zichzelf voordat zij in staat is naar de sterren te reizen. Intelligente wezens hebben de neiging hun denkvermogen te overschatten; in plaats van vast te houden aan bekende technologieën en kleine verbeteringen door te voeren, willen zij een reuzensprong voorwaarts maken. De resultaten zijn somber, zoals we nu leren.

Het blijkt dat voor het omverwerpen van slimme deuren een stevige bijl nodig is; misschien moeten we groen beleid en groene politici aan dezelfde oplossing onderwerpen. Sommige energieprijzen zijn onverenigbaar met menselijk leven.

De Green New Deal bleek een dwaze fantasie. We zijn nog niet klaar om over te schakelen op futuristische energiebronnen. Niet nu, in ieder geval. We kunnen net zo goed ophouden olie, gas en kolen fossiel te noemen: het zijn brandstoffen. De oorlog tegen brandstoffen, geleid door het Rockefeller Fund en gesteund door jonge futuristen, was buitengewoon succesvol, misschien te succesvol voor zijn eigen bestwil. Europa en Noord-Amerika, maar ook China en Rusland hebben verklaard dat zij een koolstofloze wereld willen bereiken. De tegengestelde mening, namelijk dat de door de mens veroorzaakte klimaatverandering aka opwarming van de aarde slechts een hoax is, is officieel verboden.

China was de eerste om de ommezwaai te maken. Zij waren al bezig met het ontmantelen van kolenmijnen in Binnen-Mongolië toen zij ontdekten dat zij energie nodig hebben om hun centrales van energie te voorzien. Verrassing! Nu bevinden zij zich in een nationale noodsituatie in de winter, gedwongen om de in de mottenballen gelegde kolenmijnen weer in bedrijf te nemen. De aanzet tot de crisis was de sluiting van de kolenmijnen in Mongolië om politieke redenen van de globalisten, en de voltooiing van de crisis was het stopzetten van de invoer van Australische kolen wegens een politiek geschil. Blijkbaar waren de leiders van China ervan overtuigd dat het klimaat snel warmer wordt, en dat de Green New Deal betekent dat zij hun fabrieken niet langer hoeven aan te drijven en hun huizen niet langer hoeven te verwarmen. Het bleek dat de globalisten voorbarig waren, en zij schakelen terug naar beproefde energieoplossingen.

Europa is echter koppig. De Europeanen zijn ervan overtuigd dat er geen andere weg is; zij moeten de gebruikelijke brandstoffen opgeven en overschakelen op “schone” brandstoffen. Zelfs als ze zouden doodvriezen, zullen ze vasthouden aan schone energie. De Duitse partijleider van de Groenen, Annalena Baerbock, werd gevraagd waar zij energie vandaan zou halen als de wind zou luwen en de zon door wolken zou worden bedekt. (Dat is in september gebeurd). Elektriciteit zal uit de stopcontacten blijven komen, maar het zal koolstofneutrale elektriciteit zijn, zei ze. “Waar moet de elektriciteit vandaan komen? Natuurlijk verder van het stopcontact en natuurlijk verder van de fabrieken, via de elektriciteitsleidingen die we hebben. Maar deze elektriciteit moet in de toekomst klimaatneutraal zijn.” Ze lijkt niet te begrijpen dat er energie nodig is om elektriciteit te maken.

De Groenen zijn goedbedoelend, maar geïndoctrineerd en eigenzinnig. In Ghost Busters (1984) sluit een Groene activist de elektriciteit naar het hoofdkwartier van de Ghostbusters af en New York City wordt getroffen door een ramp. Op dezelfde manier zijn de Groenen actief bezig de traditionele energievoorziening van Europa te vernietigen. Waarschijnlijk zal dit het einde betekenen van de Green Deal; dat wil zeggen, zodra de mensen begrijpen dat dit een suïcidale koers is.

Onlangs werd aardgas, een handige energiebron, onderworpen aan sterke prijsstijgingen als gevolg van zuiver politieke manipulaties. In plaats van zo veel te betalen, zouden de Duitsers Russisch aardgas kunnen gebruiken. De Russen zijn klaar met de aanleg van de Nord Stream 2, een pijpleiding voor aardgas die rechtstreeks naar Duitsland loopt. Als deze pijpleiding operationeel wordt, zal de prijs voor aardgas dalen en zal de Duitse bevolking er komende winter warmpjes bijzitten. Maar eerst moet de NS 2 een vergunning krijgen; hij moet voldoen aan een aantal politieke voorwaarden die enige tijd geleden zijn vastgesteld om te voorkomen dat de NS 2 goedkoop gas kan leveren. De politici eisen dat de pijpleiding meer dan één eigenaar heeft, omdat ze is aangelegd door het Russische Gazprom. Bovendien zeggen zij dat Polen en Oekraïne de kans moeten krijgen hun bezwaren kenbaar te maken voordat goedkoop Russisch gas de Duitse grens mag passeren. Polen en Oekraïne zijn echter concurrenten van Gazprom! Als het van hun toestemming afhangt, zal er nooit gas via NS 2 komen, maar zal het voor een veel hogere prijs via het sterk anti-Russische Oekraïne en Polen geleverd blijven worden.

Poetin doorbrak de stijging van de gasprijzen door zijn vertrouwen uit te spreken dat het probleem spoedig zal worden opgelost. Als hij erop had gewezen dat dit verre van zeker is, zou de prijs torenhoog zijn gebleven, wat de investeerders in Gazprom nog meer dividenden zou hebben opgeleverd. Handelde Poetin uit puur altruïsme tegen zijn eigen belangen (en die van Rusland) in? Wel, nee. Maar Poetin wil een gezond, duurzaam bedrijf, dat elk jaar stabiele winsten oplevert; aan de andere kant willen Duitse en Europese onderhandelaars aardgasprijzen die ondraaglijk hoog zijn, waardoor burgers gedwongen worden over te schakelen op elektriciteit. Rusland zou vandaag veel winst kunnen maken, maar er zou niets overblijven voor morgen. Poetin geeft de voorkeur aan tevreden gasklanten in Europa.

Europeanen zouden goedkopere energie kunnen krijgen, zowel voor verwarming als voor autorijden, maar hun leiders zullen dat niet toestaan. Zij hebben besloten dat de energieprijzen hoog zullen zijn, zeer hoog; zodat je elke graad van Celsius/Fahrenheit in je zak zult voelen. Poetin verklaarde dat de Europeanen zich misrekend hebben toen zij besloten af te zien van traditionele brandstoffen. Misschien zei hij dat uit vriendelijkheid, want er is niet de minste twijfel: de Europese en Noord-Amerikaanse leiders wisten dat “schone” brandstoffen veel duurder en veel minder betrouwbaar zijn, en toch kozen ze ervoor.

Zou het verklaard kunnen worden door hun vijandigheid tegenover Rusland? Geen van de landen die gezegend zijn met aardgas en aardolie (Iran, Venezuela, Rusland) zijn bevoorrechte bondgenoten van de EU en het VK. Het lijkt erop dat de Europese leiders vastbesloten zijn om alle huizen te bevriezen die met aardgas worden verwarmd. Britse regelgevers hebben de plannen van Shell om het gasveld in de Noordzee te ontwikkelen afgewezen, en Shell is geen Russisch of Iraans bedrijf. Mijn verklaring: ze willen olie en gas de nek omdraaien, en ze vinden het niet erg dat de burgers beviezen. In het VK zullen de brandstofrekeningen met 400 pond stijgen; wie het zich niet kan veroorloven, laat hem lijden.

Deze politieke energiecrisis is wereldwijd. Eén reden is de enorme overheidsaankopen van onbetrouwbare zonne- en windtechnologie. Een andere reden: in brandbare energie wordt te weinig geïnvesteerd. Een aantal jaren lang hebben energiebedrijven geoordeeld dat het niet de moeite waard is om geld uit te geven aan traditionele brandstoffen; ze kregen te horen dat brandstoffen op hun retour zijn. Nu zullen ze misschien opnieuw nadenken. Nu we beseffen dat we nog steeds gas en olie nodig hebben, kunnen we maar beter in Rusland gaan investeren, want deze producten zijn alleen te vinden in de verre Arctische wildernis. Het kost tijd en geld om nieuwe gasvelden te ontwikkelen.

Het probleem is dat Oost-Europeanen de Russen graag bedriegen. Zij weten dat de Russen worden gehaat door de elites van de VS en de EU; daarom denken zij dat zij betere resultaten zullen krijgen door te procederen. Ze blijven de doelpalen verzetten om zeker te zijn van hun overwinning. De Russen zijn een paar jaar geleden begonnen met de bouw van NS 2; om deze ontwikkeling tegen te gaan, werd de gasrichtlijn in 2020 op NS 2 toegepast. Het was een merkwaardig besluit: de richtlijn was er nog niet toen de Russen met de aanleg van de pijpleiding begonnen. Maar Oost-Europese leiders zijn uiterst oneerlijk. Advocaat-generaal Michal Bobek heeft het hof onlangs opgeroepen zijn beslissing te herzien. Zal het dat doen, of zal het dat niet doen?

Als de EU de Russen niet toestaat de pijpleiding naar eigen inzicht te exploiteren, krijgen de Europeanen misschien helemaal geen aardgas meer. En dan zal het deze zeer koude winter zijn die voor de Europeanen de doorslag zal geven. De vraag is, of zij liever goed verwarmd blijven, of dat zij liever de Russen naaien, zelfs als zij bevriezen?

De Russen aanvaarden ook het idee van opwarming van de aarde. Zij denken dat zij binnen de Green New Deal hun mechanische talenten, hun hogere opleiding kunnen etaleren. Het is geschikter voor hen dan alleen olie verkopen zoals de Saoedi-Arabiërs doen. Het is echter lang niet zeker dat er ook daadwerkelijk geavanceerde banen zullen komen. Rusland mag dan behoorlijk koud zijn, maar het heeft een groot voordeel in de nationale verwarmingssystemen die in de Sovjettijd zijn gebouwd. Het is ’s winters warmer in Moskouse appartementen dan in Jeruzalem. In Israël is de winter koud; Moskou is beter – zoals ik jaren geleden ontdekte.

Rusland wordt omringd door Oekraïne en Polen, twee zeer vijandige buurlanden, maar Poetin wil nog steeds met hen samenwerken. Nu de winter zijn intrede doet, zullen we zeer binnenkort zien of de regelaars volharden. Eind oktober is er de conferentie in Glasgow; en dan zullen we zien hoeveel de Europeanen bereid zijn te betalen om “het klimaat te redden”.

Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Linksgroene klimaatleugen ontmaskerd: De waarheid is dat we op weg zijn naar een nieuwe ijstijd

Volg Frontnieuws op Telegram