De zaak Masha Amini – Politiegeweld of campagne voor regimeverandering? Scott Ritter analyse van de crisis in Iran (Video Nederlands transcript)

De zaak van Mahsa Amini en de nasleep ervan hebben het westerse nieuwslandschap wekenlang overspoeld. Volgens het officiële verhaal is Amini gedood door politiegeweld. De Iraanse regering ontkent de aantijgingen categorisch en bespeurt een nieuwe miserabele poging om een regimeverandering teweeg te brengen. Wat is hier aan de hand? schrijft Globaleye1984.

Scott Ritter, voormalig VN-wapeninspecteur en inlichtingenofficier, VS-veteraan en militair expert, werd onlangs door het You-Tube kanaal “Through the eyes of…” gevraagd om in te gaan op de huidige crisissituatie in Iran. Naar onze mening bood Ritter een zeer plausibele analyse die voldoende ruimte biedt voor objectieve observatie om tot een meer kwalitatieve evaluatie te komen. Hieronder volgt een volledige vertaling van de passage die begint op de 35 minuten van het interview.

In 2009 waren er presidentsverkiezingen. Volgens mij is Akhmadinejad, de Iraanse president, herkozen. Het waren echter controversiële en omstreden verkiezingen. Hij werd ervan beschuldigd de deelname van de oppositie te onderdrukken. Zo ontstond de zogenaamde “Groene Revolutie”. Mensen gingen de straat op om te protesteren tegen de uitslag en er waren rellen en geweld. En andere soortgelijke incidenten. Aan de oppervlakte leek het een echte volksopstand tegen de Iraanse regering. Maar als men dieper duikt, komt men tot het besef dat er wel degelijk elementen zijn met een onvervalste oorsprong.

Toen de Sjah vluchtte, was een groot deel van de Iraanse bevolking voor de Sjah en tegen de theocratie. En die mensen zijn er nog steeds. De hoger opgeleide klasse. Ik bedoel de opgeleide elite. Ze zijn geconcentreerd in plaatsen als het noorden van Teheran. Een bolwerk van degenen die trouw zijn aan de Sjah en zich verzetten tegen de theocratie. Een aanzienlijk deel van de bevolking conformeert zich dus niet. En hun deelname aan demonstraties om te protesteren tegen electoraal onrecht was volgens hen legitiem. Maar er zijn andere mensen die zich mengen en gewoon niet dezelfde legitieme motivaties hebben. Dit waren mensen die door buitenlandse inlichtingendiensten gemachtigd waren om onrust te stoken.

Dit werd later ook gezien in Syrië. Zogenaamde gemeenschapsgroepen uitgerust met smartphones en gemachtigd om videobeelden op te nemen en naar het buitenland te sturen. Die door de media kunnen worden gebruikt om een perceptie en verhaal over de gebeurtenissen te verspreiden. Dat kan afwijken van wat er werkelijk is gebeurd. Dit wordt digitale democratie genoemd. Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken propageert dit als instrument voor regimeverandering. Het idee achter digitale democratie is het volgende. Jonge activisten filmen geïsoleerde incidenten. Tussen haakjes. Zijn de Iraanse veiligheidstroepen tot geweld in staat? Ja, natuurlijk. Is de politie van Seattle in staat tot brutaliteit? Ja! De politie van New York? Evenzo. Net als elk ander politiedepartement. Ik hoef alleen maar de gewelddadige acties visueel vast te leggen en ik kan een verhaal vormen dat zegt dat het een wreed regime is. Op die manier bevorderen zij deze afwijkende mening. Maar de poging is mislukt. Want uiteindelijk is de theocratie veel meer gevestigd, veel sterker en veel loyaler dan veel mensen in het Westen zouden weten of willen.

Wat er nu gebeurt is niet anders dan wat er in 2009 gebeurde. Er was een incident. Een 22-jarig Koerdisch meisje werd in hechtenis genomen omdat zij de hijab niet naar behoren droeg. De zedenpolitie ontbood haar op een politiebureau. Volgens de videobeelden kan ik niet anders dan aannemen dat het waar is, ik weet het niet, hoe zou ik dat kunnen? Een agent van de zedenpolitie sprak haar aan, opende de hijab en wees op het wangedrag. Maar het werd niet fysiek. Ze hebben haar niet geslagen of geschopt. Zij deden niets van dat alles. Plotseling zakte ze in elkaar en viel halsoverkop op een stoel. Ze stortte in. De Iraniërs probeerden haar te reanimeren. Ze belden een ambulance, die haar naar het ziekenhuis bracht, waar ze dood werd verklaard. Maar toen ze instortte, liep ze verwondingen op aan haar gezicht. Dit incident werd verdraaid tot de bewering dat zij op het politiebureau was doodgeslagen.

Dat is het verhaal dat werd gelanceerd. Veel Iraanse vrouwen voelden zich geroepen om in opstand te komen en te protesteren. Ik denk dat de oorzaken van het protest legitiem zijn. (…) Ze knippen hun haar en maken hun ongenoegen kenbaar. Mensen zijn op de kar gesprongen. We hebben het over de monarchen, de Mujadin, de marxistische tegenstanders van het regime, de Arabieren, de Baluchi’s. We hebben het over alle groepen die door buitenlandse geheime diensten worden gefinancierd en gemachtigd. Zij verzetten zich en sluiten zich aan bij dit protest. Zij voeden het protest. En het ziet er behoorlijk slecht uit. U ziet demonstraties. Al het geweld. Er sterven mensen. Het is geen goede zaak.

Maar in het Westen zie je niet de dagen dat mensen die loyaal zijn aan de regering de straat op gaan. Ze omzomen de straten van de stad met een zee van zwart. Zwart is natuurlijk de godvrezende kleur. En de vrouwen dragen de hijab zoals voorgeschreven. De mannen zijn ook aanwezig. En beide marcheren in de pas om de regering te steunen. De regering geniet duidelijk meer steun. En de steun in de Iraanse samenleving is dieper dan het Westen misschien erkent. Ik denk dat de huidige moeilijkheden voor Iran zullen eindigen in het voordeel van de regering. Ik verwacht niet dat ze de regering omver zullen werpen. Bovendien is de timing nogal verdacht. Waarom nu? Momenteel zijn de Iraniërs vrij succesvol in hun opmars naar het oosten. De Iraanse nucleaire overeenkomst is van de baan. Ik denk niet dat het zal worden hervat. Europa en de Verenigde Staten hebben het verknald. Iran heeft het opgegeven. Er komt geen overeenkomst meer. En het kan Iran niets schelen. Vooral omdat die overeenkomst alleen tot stand kwam door de belofte om economische interacties met Europa toe te staan om de Iraanse economie in een sanctievrije omgeving vooruit te helpen.

Europa heeft bewezen dat het alleen de poedel van Amerika kan zijn. Europa was dus niet bereid de nodige stappen te ondernemen om deze economische interactie te vergemakkelijken. Wie daarentegen wel? China greep de kans en tekende vorig jaar een overeenkomst voor 25 jaar en 400 miljard dollar. Rusland heeft zojuist een overeenkomst van 40 miljoen dollar gesloten voor energiedoeleinden. Rusland en Iran zijn betrokken bij een wederzijdse wapenovereenkomst ter waarde van vele miljarden, die onder meer drones en mogelijk raketten omvat. Iran heeft zich de rug toegekeerd. Zij hebben zich aangesloten bij BRICS en de Shanghai Cooperation. Zij zijn aangekomen in het kamp van de trans-Euraziatische gemeenschap. En ze zijn klaar met het Westen. Deze demonstraties zullen dus afnemen. En ik denk dat het Iraanse regime sterker zal worden van deze ervaring.

Er zijn enkele dingen waar u aan moet denken als u bij dit soort zaken betrokken raakt. Als iemand heimelijk opereerde en zich probeerde te mengen. Die persoon is nu betrokken en heeft zich bekend gemaakt. De Iraanse veiligheidsdiensten behoren tot de beste ter wereld. Ze fotograferen iedereen en documenteren alles. Men zal dus niet zomaar weer kunnen verdwijnen. Alle netwerken die sinds 2009 door buitenlandse inlichtingendiensten zijn opgezet, zijn ontmaskerd en verleden tijd. De Iraniërs zullen ze uitroeien en vervolgens mechanismen invoeren die het moeilijker maken om dergelijke netwerken te creëren. Dus ik denk dat, zoals in de meeste gevallen waarin westerse inlichtingendiensten betrokken zijn, Iran er sterker uit zal komen en wij zwakker.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Achtergrond van de Iraanse rellen