De suïcidale idioterie van de westerse oorlog tegen Rusland – Imperiale eindtijders gaan ons allemaal de dood injagen

Het is fysiek het grootste land ter wereld, met het grootste nucleaire arsenaal ter wereld, dat nu hypersonische raketten en angstaanjagende nucleaire onderzeebootdrones omvat. Het heeft een van ’s werelds grootste en meest geavanceerde legers, geconfigureerd om te opereren in het euro-aziatische nabije buitenland in een door artillerie gedomineerde oorlogsvoering op voet van gelijkheid tegen enorme vijandelijke legers. Het is ook het negende dichtstbevolkte land ter wereld, met een overvloed aan natuurlijke hulpbronnen, waardoor het een belangrijke speler is op meerdere grondstoffenmarkten, schrijft MuttmanKC.

De leiders van het Imperium denken dat het een uitstekend idee is om deze natie voor zijn deur te bevechten, in een existentiële strijd die het zich niet kan veroorloven om te verliezen. En terwijl het bewijs zich opstapelt (steeds meer tijdens het huidige, rampzalige Oekraïense tegenoffensief) van zowel de nutteloosheid van deze inspanning als van de enorme bijkomende economische en militaire schade voor het Westen, niet voor Rusland, is de reactie van het Imperium om te blijven verdubbelen.

De angstaanjagende vraag blijft – hoe ver zal het Imperiale Westen gaan om een voorbestemd Oekraïens verlies te voorkomen, en de enorme schade die dit zal toebrengen aan het Imperium, en de reputatie en politieke macht van de dwazen die de voorbereidingen hiervoor hebben getroffen?

De Don Quichotische kruistocht van de imperiale eindtijd om de Russische beer op de drempel van zijn hol te verslaan is in meerdere opzichten spectaculair mislukt. Economisch, geopolitiek en militair gezien zijn het imperium en zijn Europese handlangers niet in één van de door hen gelegde berenvallen gestruikeld, maar in drie.

Economisch gezien heeft de wereld, en vooral de Westerse landen, een hoge prijs betaald voor de sancties die op een dwaze manier de Russische financiën probeerden te vermorzelen. De pogingen om Rusland, een van de grootste grondstoffenbronnen ter wereld, uit de wereldeconomie te weren, zijn voorspelbaar in het gezicht van het Westen ontploft. Schijnbaar niet in staat om economische basisconcepten zoals vraag en aanbod te begrijpen, en de gevolgen van het afwijzen van goedkoop Russisch gas en olie uit de pijplijn en deze te vervangen door veel duurder, moeilijk te hanteren LNG dat van duizenden kilometers ver wordt verscheept, is de inflatie in de EU omhooggeschoten. En niet alleen in de EU, zelfs in de gas- en olieproducerende VS, aangezien de wereldmarkten vervormd zijn door de valse schaarste die door de sancties is gecreëerd. En terwijl de bevolking van de EU worstelt met de opgeblazen voedsel- en energieprijzen, staart de Europese industrie (en alle banen die zij die worstelende bevolking biedt) naar de afgrond, omdat de opgeblazen productiekosten haar producten uit veel markten hebben geprijsd.

En nu de nieuwe realiteit begint door te dringen, beginnen de gevolgen zichtbaar te worden. De Duitsers zien het al wanneer ze nadenken over hun volgende begroting, die wettelijk in evenwicht moet zijn. De cijfers kloppen gewoon niet tussen de dalende belastinginkomsten terwijl de Duitse industrie het moeilijk heeft, de verhoogde overheidssubsidies om de torenhoge energieprijzen op te vangen en de roep om meer militaire uitgaven. In de hele EU zullen dezelfde problemen de kop opsteken als paddenstoelen na een regenbui, als verlammende energiekosten en militaristische begrotingseisen vechten om overheidsmiddelen met door inflatie geteisterde bevolkingen. Bevolkingen die ongetwijfeld steeds minder geamuseerd zullen raken als hun regeringen, terwijl ze snijden in hun uitkeringen en belastingen verhogen, een economisch niet-levensvatbaar Oekraïne financieren, terwijl ze ook massa’s Oekraïense vluchtelingen op hun eigen grondgebied onderhouden.

Geopolitiek gezien heeft het Westen er bij de rest van de wereld op aangedrongen om zich aan te sluiten bij hun kruistocht tegen Rusland, om alleen te zien dat het niet-Westen (de overgrote meerderheid van de wereld) terugslaat. Het niet-westen, dat de eigen aanvalsoorlogen van het Westen heeft gezien, en de rampspoed en instabiliteit die deze over hele regio’s hebben verspreid, heeft met weinig amusement gereageerd op de plotselinge 180 graden houding van het Westen over de moraliteit van grote landen die kleine landen binnenvallen. De veroordelingen van deze landen aan het adres van Rusland waren schaars, met redeneringen die lijken te variëren van “het zijn onze zaken niet” tot “jullie idioten hebben dit uitgelokt.”

Deze laatste buitenlandse betrekkingen-mislukking van de regering Biden wordt gekenmerkt door de gebruikelijke attributen van Biden’s imperiale anti-diplomatie: eisen, onbuigzaamheid, een totaal gebrek aan respect voor andermans standpunten en belangen, en gewoonweg onbeschoftheid. De regering lijkt mentaal te leven in het verleden van het Imperium, waar de VS bevelen kon uitvaardigen en van een groot deel van de wereld, grotendeels uit angst, kon verwachten dat ze zich daaraan zouden conformeren, en is geschokt te merken dat hun intimidatie niet alleen wordt genegeerd, maar ook agressief wordt aangepakt door niet-westerse regeringen links en rechts. En naast de litanie van kleinere landen die nu bereid zijn om op te staan en de VS te vertellen dat ze de pot op kunnen, hebben verschillende zeer grote landen duidelijk geweigerd om mee te werken aan het beleid van de VS.

India, Brazilië en Indonesië, drie van de grootste landen ter wereld, weigeren de westerse narratieven over de oorzaak en het ware doel van deze oorlog te geloven, en hebben die gevoelens duidelijk gemaakt, zowel in woorden als in daden. Saoedi-Arabië, ooit een betrouwbare en nog steeds vitale bondgenoot van de VS, heeft herhaaldelijk stappen ondernomen die duiden op een totale minachting voor de belangen van de VS. Terwijl de VS herhaaldelijk heeft geprobeerd om de olieprijzen te manipuleren door strategische reserves aan te spreken, hebben Saoedi-Arabië en de OPEC+ herhaaldelijk duidelijk gemaakt dat het controleren van de olieprijzen hun zaak is (en hun belangrijkste, omdat ze er volledig van afhankelijk zijn), en hebben ze eenvoudigweg de productie verlaagd om de stappen van de VS teniet te doen. Bovendien geven ze gestaag aan dat ze een van de belangrijkste mechanismen die de dollar als reservemunt ondersteunen – de oliedollar – steeds minder respecteren. Ooit ongehoorde oliedeals in andere munteenheden dan de dollar zijn gemeengoed geworden, en elk van deze deals vertegenwoordigt een nieuwe snee in de draad van de petrodollar die de waarde van de dollar overeind houdt.

En misschien wel de pijnlijkste en schadelijkste berenval waar het imperium en zijn vrienden in zijn getrapt, is hun plan om Rusland militair te laten bloeden en uiteindelijk te breken. Ze hebben alles uit de kast gehaald om Rusland te demilitariseren door hun briljante plan om Rusland voor de deur te bestrijden, maar in plaats daarvan zijn ze zelf grondig gedemilitariseerd.

Als je naar de spotvogels van de imperiale pers luistert, zou je denken dat de situatie precies het tegenovergestelde is. Dat de raketten van de Russen bijna op zijn, ondanks de voortdurende, regelmatige rondes van Russische raketaanvallen. Dat de Oekraïners op de een of andere manier aan het “winnen” zijn, ondanks geen tekenen van vooruitgang na grotendeels symbolische en ongelooflijk dure offensieven die vooral leken op Russische strategische terugtrekkingen uit kwetsbare vooruitgeschoven posities. Terugtrekkingen die zo vakkundig werden uitgevoerd dat er bijna geen Russische troepen verloren gingen, terwijl de Oekraïners hele brigades verwoest zagen worden toen ze zich in zwaar door Russisch artillerievuur gedekt gebied begaven.

Maar zelfs de stenografische pers ruikt een drol. Hints van een veel andere, grimmigere realiteit zijn nu regelmatig genesteld in anders juichende, Pollyanna-achtige stukken: dat de Oekraïners enorme verliezen lijden, zwaar overklast zijn wat betreft uitrusting en munitievoorraden, en steeds meer gereduceerd worden tot het sturen van oude mannen en nauwelijks getrainde soldaten naar de frontlinies.

Deze ramp was al lang voorspeld, en de voor de hand liggende uitkomst van de keuze om Rusland te bestrijden met een overgekwalificeerde proxy die aan het Russische hart grenst. Elke onbevooroordeelde beoordeling van de strategische en tactische wijsheid van deze inspanning zou deze als rampzalig slecht doordacht hebben beoordeeld. Een Quichotische, duidelijk onwinbare zoektocht die gegarandeerd zou eindigen in een Oekraïense nederlaag en een uiteindelijke regeling die Oekraïne achterlaat met nog meer Russisch georiënteerde regio’s, nog meer economisch en militair verpletterd. Een kreupel brok van een staat die volledig afhankelijk zal zijn van voortdurende Westerse economische steun.

Voor iedereen die bereid is om verder te kijken dan de westerse hopium- en copiumberichtgeving en om logica te gebruiken die niet gebaseerd is op sprookjes, is de steeds snellere vernietiging van het Oekraïense leger overduidelijk. Een eenvoudige beoordeling op basis van de duidelijk geformuleerde, maar volledig genegeerde doelen van de Russische operatie maakt dit duidelijk.

Het primaire doel van de operatie is om Oekraïne te demilitariseren – niet om het hele land in te nemen. Afgezien van een eerste poging om Kiev te bedreigen en de Zelensky-regering tot een snelle regeling te bewegen, is het hoofddoel het vernietigen van het Oekraïense leger. Door een schokkend militair onwetende en bevooroordeelde Westerse mainstream media is de langzame vernietiging van de Oekraïense strijdkrachten verkeerd beschreven als een “patstelling”. Alleen in de onafhankelijke media wordt besproken hoe logisch de Russische aanpak is. Ten eerste, in een oorlog die volgens hen onder de Russische bevolking wordt gevoerd, wordt het aantal burgerdoden geminimaliseerd door goed gedefinieerde fronten en gevechtsgebieden in te stellen. Ten tweede past de stijl zowel bij de Russische doctrine als bij het minimaliseren van het aantal slachtoffers, door te leunen op een enorme materiële superioriteit in artillerie om vijanden van veraf te verpletteren. En ten derde hoeft u zich in een existentiële strijd niet per se zorgen te maken over hoe snel u wint – u hoeft er alleen maar voor te zorgen dat u WEL wint. Als de veel grotere strijder met overeenkomstige middelen, en met interne lijnen (alweer, vlak voor de deur) om die middelen te verplaatsen, staat de tijd onvermijdelijk aan hun kant. Rusland gaat nergens heen.

Het Westen is op weg naar nergens. Nadat ze eerst hun wapendepots met oud materieel van het Warschaupact en daarna met oud westers materieel hebben leeggehaald, moeten ze nu aan iedereen en hun broer vragen of ze een paar artilleriegranaten kunnen missen. Diplomatiek gezien blijven ze de rest van de planeet de les lezen over hoe DEZE invasie de ultieme misdaad tegen de nationale soevereiniteit is, niet hun rampzalige interventies in Libië, Irak en Afghanistan, aan steeds dover wordende zuidelijke en niet-westerse oren. Economisch gezien blijven ze maar in zichzelf snijden met hun eigen sanctiemes, om er vervolgens onhandig mee naar de beer te blijven prikken en zichzelf nog meer pijn te doen.

Het is allemaal krankzinnig, onlogisch gedoe, waarbij ze bij elke mislukking steeds weer in herhaling vallen en betere resultaten verwachten. Rode lijnen worden doorgetrokken, alsof ze niet weten wat ze anders moeten doen. Wat komt er als eerste – opgeven en de realiteit erkennen, of een daad die de Derde Wereldoorlog zal ontketenen? Het antwoord op die angstaanjagende vraag blijft verontrustend onduidelijk.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Russisch Ministerie van Defensie: “Wij staan op de rand van een onmiddelijk gewapend conflict met de Verenigde Staten”

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: