De oorlog in Oekraïne nadert snel zijn ontknoping

De oorlog in Oekraïne bereikt snel een cruciaal punt, nu de Russische strijdkrachten onverbiddelijk steeds dichter bij de volledige controle over de Donbass komen. Zodra de Donbass volledig onder de controle van de Russen is, is het een open vraag hoeveel verder zij in de staat Oekraïne zullen oprukken. Op het ogenblik vertonen zij geen neiging om hun opmars te staken en zij zullen waarschijnlijk doorgaan tot zij het hele kustgebied tot en met de stad Odessa onder controle hebben, schrijft James O’Neill.

De tactiek van de Oekraïense strijdkrachten is vanuit rationeel oogpunt moeilijk te bepalen. Zij schijnen op een momenteel suïcidale weg te zijn, waarbij hun strijdkrachten schijnbaar onmogelijke posities trachten te verdedigen. De rationele keuze zou zijn geweest, dat zij zich weken geleden hadden teruggetrokken, toen zij nog de mogelijkheid hadden om dat te doen. In plaats daarvan lijken zij vastbesloten de irrationele eisen van de Oekraïense president om stand te houden uit te voeren, ongeacht de enorme verliezen die zij lijden en de duidelijke absurditeit van hun positie.

Volgens de huidige cijfers verliezen de Oekraïners tot 1000 man per dag, hetzij gedood, gewond of krijgsgevangen. Hun president lijkt er echter op aan te dringen dat zij blijven en vechten, zelfs in het aangezicht van overweldigende bewijzen dat een dergelijke aanpak op zijn best suïcidaal is. Zelensky schijnt te geloven, of althans te hopen, dat zijn steeds extremere eisen om Amerikaanse wapens de zaak op magische wijze zullen redden. Er zijn een aantal redenen waarom dit meer zegt over de mate waarin hij het contact met de werkelijkheid verloren heeft, dan over een haalbaar plan voor een Oekraïense overwinning.

De eerste reden is dat de Verenigde Staten eenvoudig niet over de wapens beschikken die Zelensky eist. De tweede reden is dat, zelfs als die wapens geleverd zouden kunnen worden, het weken, zo niet maanden zou duren voordat de Oekraïners voldoende getraind zouden zijn in het gebruik ervan om een doeltreffend wapen tegen de Russen te zijn. De derde reden is dat de Russen elk wapentuig dat de Oekraïners krijgen, sneller buitmaken en/of vernietigen dan dat het vervangen kan worden.

In een rationele wereld zouden de Oekraïners toegeven dat hun zaak hopeloos is en om vrede vragen. Die tijd is voorbij. Het was mogelijk dat de regeling tot stand zou zijn gekomen na de ontmoeting tussen de partijen in Istanboel in maart van dit jaar. Zelensky stemde op die bijeenkomst in met de voorwaarden van een regeling. De overeenkomst duurde zo lang als het duurde voordat de Oekraïense partij naar Kiev terugkeerde.

Er zijn verschillende verklaringen over de reden waarom de Oekraïners van gedachten veranderden en doorgingen met vechten in plaats van een vreedzame regeling van het conflict te bereiken. Het meest aannemelijke verhaal is dat de Britten, in de persoon van premier Boris Johnson, sterk gekant waren tegen de regeling en de Oekraïners ertoe overhaalden zich te distantiëren van de overeenkomst die zij hadden bereikt.

Dit was een beslissing die volledig tegen de Oekraïense belangen indruiste. Het lijkt erop dat Boris Johnson de laatste persoon in het Verenigd Koninkrijk is die nog gelooft dat de Oekraïners enig uitzicht op succes hebben. Een veel realistischer visie is onlangs in de Verenigde Staten uitgezonden door luitenant-kolonel Daniel Davis. In zijn toespraak op Fox News zei kolonel Davis dat er geen rationele basis was om te geloven dat de oorlog omgebogen kon worden. Er was evenmin een rationele basis om te geloven dat de Oekraïners Rusland ernstig zouden kunnen schaden, laat staan de oorlog winnen.

Dat is een rationele opvatting die in schril contrast staat met de opvattingen van Boris Johnson. Johnson lijkt geobsedeerd in zijn opvattingen, die beginnen met een diepe afkeer van Rusland en al het andere in zijn denken kleuren. Johnsons eigen positie in het Verenigd Koninkrijk lijkt steeds wankeler te worden. Onlangs overleefde hij een motie van wantrouwen in zijn eigen partij, maar de consensus is dat hij slechts uitstel heeft gekregen dat hem op langere termijn niet zal redden. Veel commentatoren geven zijn premierschap in het beste geval nog maar enkele weken.

Het probleem is dat alle waarschijnlijke opvolgers van Johnson een soortgelijke irrationele afkeer van Rusland hebben. De verandering van leiderschap in het Verenigd Koninkrijk zou niet noodzakelijk gelijk staan met een verandering van beleid.

De irrationaliteit van Johnson werd onlangs geëvenaard door die van de Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken Dmytro Kuleba, die sprak van een op handen zijnde Oekraïense overwinning in de oorlog, en de uiteindelijke herovering van zowel de Donbass als de Krim. Het is deze mate van onwerkelijkheid die de Oekraïense regering ertoe brengt erop aan te dringen dat haar strijders tegen de Russen blijven vechten, hoewel zij nu 1000 per dag verliezen aan doden, gewonden en krijgsgevangenen.

Het is nu waarschijnlijk te laat voor een oplossing van de oorlog door onderhandelingen. Alles wat de Oekraïners zouden kunnen zeggen, zal gewoon niet geloofd worden. De Russen hebben levendige herinneringen aan het Minsk-akkoord van 2015, waarmee de Oekraïners hebben ingestemd, maar dat ze nooit hebben uitgevoerd. Daarbij werden zij geholpen en bijgestaan door Duitsland en Frankrijk, twee andere ondertekenaars van het akkoord dat ondertekend was. Met deze geschiedenis is het nauwelijks te verwonderen dat de Russen geen enkel vertrouwen meer hebben in wat de Oekraïners ook mogen zeggen.

Het versterkt de stelregel dat de beste gids voor iemands gedrag in de toekomst zijn gedrag in het verleden is. Oekraïne heeft eenvoudig alle aanspraken verspeeld die het had kunnen maken om geloofd te worden. De meest brutaal realistische voorstelling van de toekomst is dat Oekraïne in stukken zal worden gehakt, waarbij verschillende delen in handen zullen vallen van Rusland, Polen en eventueel Hongarije. Welke schil er overblijft nadat deze landen hun deel hebben genomen, valt nog te bezien. Zelensky heeft onlangs negen oppositiepartijen verboden (een daad van ondemocratisch gedrag die in het Westen totaal onbesproken is gebleven), dus hij ziet voor zichzelf duidelijk een rol weggelegd in het restant van Oekraïne dat overblijft. Of de rechtse fanatici die het land werkelijk regeren die visie delen, valt nog te bezien. Het valt eerlijk gezegd te betwijfelen.

De hele droevige Oekraïense sage heeft nog een eind te gaan. Zeker is dat het eindresultaat niet zal lijken op de absurde anti-Russische fantasieën die momenteel in de plaats zijn gekomen van echt politiek denken in het Westen.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Globalisten willen ineenstorting: Rusland sancties om heel Europa failliet te laten gaan – Uitgehongerd, bevroren en werkloos voor de “Great Reset”

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: