De laatste keer dat een buitenlandse militaire dreiging in de buurt van de Amerikaanse grens werd geplaatst, was de wereld bijna vergaan

Het is belachelijk hypocriet van westerlingen om Rusland en China te veroordelen omdat ze agressief reageren op het Amerikaanse imperium dat militaire dreigingen opbouwt aan hun grenzen, want de laatste keer dat er een geloofwaardige militaire dreiging werd geplaatst bij de grens van de Verenigde Staten, reageerde de VS zo agressief dat het bijna het einde van de wereld betekende, schrijft Caitlin Johnstone.

Ik wijs op deze hypocrisie, niet omdat hypocrisie op zich een vreselijke zonde is – er zijn veel ergere dingen die je in het leven kunt zijn dan een hypocriet – maar om aan te geven dat mensen die vinden dat Rusland en China acties van de VS aan hun grenzen moeten tolereren die de VS aan hun eigen grenzen nooit zouden tolereren, eigenlijk geloven dat de Verenigde Staten de wereld moeten regeren.

In de jaren 2020 is het om een aantal redenen de moeite waard om wat tijd te besteden aan het leren over de Cubaanse Raketcrisis. Ten eerste is het in een tijd van toenemende vijandelijkheden tussen nucleair bewapende regeringen waarschijnlijk goed om een helder begrip te hebben van hoe dicht het in 1962 kwam dat de mensheid zichzelf wegvaagde, en het feit dat een totale nucleaire oorlog werd afgewend door een enkele dissidente beslissing van een enkele Sovjetofficier op een nucleair bewapende onderzeeër die door de Amerikaanse marine werd gebombardeerd. Ten tweede, in een omgeving waar praten over vredesonderhandelingen en compromissen worden beschouwd als verraderlijk Kremlin-loyalisme, is het goed om te begrijpen dat de enige reden waarom we die gevaarlijke impasse overleefden, was omdat Washington compromissen sloot en zijn Jupiter-raketten uit Turkije en Italië terugtrok. Ten derde laat de Cubaanse Raketcrisis zien hoe agressief de VS zullen reageren op een buitenlandse rivaal die een militaire bedreiging vormt aan de grens.

Zoals we al eerder hebben besproken, is het domste wat het Amerikaanse imperium ons wil laten geloven dat het verzamelen van oorlogsmachines bij de grenzen van zijn twee grootste geopolitieke rivalen gezien moet worden als een defensieve maatregel, in plaats van de daad van extreme agressie die het duidelijk is. Het Amerikaanse imperium was de agressor toen het de NAVO uitbreidde en van Oekraïne de facto een NAVO-lid begon te maken, en het is de agressor nu het de omsingeling van China versnelt en de sluizen van door de VS gefinancierde wapens naar Taiwan openzet.

We weten dat de VS nooit, in geen miljoen jaar, zouden toestaan dat zulke dingen in de buurt van hun eigen grenzen gebeuren. We weten dit van de Cubaanse Raketcrisis, en we weten dit van de manier waarop machthebbers praten over potentiële dreigingen bij de grens met de VS. Er zijn Amerikaanse presidentskandidaten die openlijk praten over het binnenvallen van Mexico, alleen maar om drugskartels uit te schakelen. Vorige maand schreef John Bolton een woedende scheldkanonnade waarin hij agressief militair geweld tegen Cuba eiste in reactie op berichten dat Havana en Peking mogelijk in gesprek zouden zijn over een gezamenlijke militaire trainingsfaciliteit op het eiland in de toekomst. Eerder dit jaar gaf senator Josh Hawley een toespraak voor de Heritage Foundation waarin hij zijn publiek onheilspellend vroeg om zich een donkere, gruwelijke toekomst voor te stellen waarin het Chinese leger de Verenigde Staten omsingelt, en zijn beschrijving van dit angstaanjagende denkbeeldige scenario kwam overeen met de manier waarop het Amerikaanse leger China in het echte leven heeft omsingeld.

“Stel je een wereld voor waarin Chinese oorlogsschepen patrouilleren in de wateren van Hawaï en Chinese onderzeeërs de kustlijn van Californië besluipen,” zei Hawley. “Een wereld waarin het Volksbevrijdingsleger militaire bases heeft in Midden- en Zuid-Amerika. Een wereld waarin Chinese strijdkrachten vrij opereren in de Golf van Mexico en de Atlantische Oceaan.”

Dit soort retoriek illustreert heel duidelijk dat de managers van het Amerikaanse imperium militaire opbouw door Rusland en China in de buurt van hun grenzen zouden beschouwen als een opruiende en volstrekt onaanvaardbare provocatie – een oorlogsdaad op zich.

En apologeten voor het imperium willen u doen geloven dat een wild verschil prima en normaal is.

Eisen dat Rusland en China buitenlandse activiteiten aan hun grenzen tolereren die de VS aan hun eigen grenzen nooit zouden tolereren, is gewoon eisen dat de hele wereld zich neerlegt en zich onderwerpt aan de heerschappij van Washington. Het is Amerikaans suprematisme op zijn ergst.

Zeggen dat het Amerikaanse imperium extreem agressieve dingen mag doen tegen andere naties, maar dat die andere naties diezelfde dingen niet tegen hen mogen doen, is gewoon zeggen dat u denkt dat de VS de wereld regeert. U zegt dat het volgens andere regels speelt, omdat het de baas is over de planeet. U zegt dat het Amerikaanse imperium een monopolie heeft op militaire agressie, net zoals de politie in uw samenleving een monopolie heeft op geweld. Ze mogen met extreme agressie optreden aan de grenzen van Rusland en China om dezelfde redenen dat een politieagent u legaal mag taseren, maar u een politieagent niet legaal mag taseren.

Als u zegt dat Rusland en China de VS dingen zouden moeten laten doen aan hun grenzen die ze nooit zouden toestaan aan hun eigen grenzen, dan zegt u eigenlijk dat u vindt dat de VS zou moeten functioneren als de politie, rechter, jury en beul van de hele wereld.

Dat is in feite de heersende opvatting over deze conflicten. Normaal gesproken wordt het verdoezeld en gemanipuleerd om te voorkomen dat mensen er te goed naar kijken, maar dat is in feite het argument dat hier wordt gepresenteerd. Het Amerikaanse imperium gelooft dat het de rechtmatige heerser over deze planeet is, en degenen die op dit moment met hun vuisten schudden naar Rusland en China omdat ze weigeren dit te accepteren, staan er in dat perspectief volledig achter.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Hoe ver zullen de NAVO-bondgenoten gaan om hun verliezende oorlog in Oekraïne te voeren – Hoeveel meer zullen ze riskeren om hun territoriale verworvenheden van na-1945 te verliezen?

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: