De “Kinder Apenpokken Explosie” zal de omvang van de Pedofilie Epidemie in Amerika onthullen

De Democraten en de establishment media hebben wanhopig geprobeerd om de pedofilie- en grooming-epidemie die Amerika teistert te verdoezelen. Helaas voor de ontkenners kunnen apenpokken – een seksueel overdraagbare ziekte die uitslag, zweren en puisten veroorzaakt – niet worden ontkend en verborgen, schrijft Baxter Dmitry.

De Wereldgezondheidsorganisatie heeft gewaarschuwd dat “gay pride”-festivals en andere massabijeenkomsten de verspreiding van apenpokken kunnen versnellen, waarbij Andy Seale van de WHO verklaard heeft dat “gay pride”-parades gewoon door moeten gaan, ondanks het feit dat het virus door seksueel contact verspreid kan worden.

Het resultaat is een explosie van apenpokkengevallen in de homogemeenschap. Twee maanden geleden onthulde de eerste apenpokkenpatiënt die in de openbaarheid kwam dat hij het virus had opgelopen door homoseks met “ongeveer 10 nieuwe partners”, nadat hij uit Dubai was uitgewezen omdat hij positief op HIV had getest.

Sindsdien heeft het virus de sprong van homoseksuele mannen naar kinderen gemaakt.

CDC-directeur Dr. Rochelle P. Walesnky heeft toegegeven dat twee bij de CDC bekende gevallen bij kinderen “terug te voeren zijn op de gemeenschap van mannen die seks hebben met mannen, de gemeenschap van homoseksuele mannen, en wanneer wij dus die gevallen bij kinderen hebben gezien, zijn ze over het algemeen wat ik noem aangrenzend geweest aan de gemeenschap die het meeste risico loopt.”

Woah, wacht eens even. De gemeenschap “die het meeste risico loopt”? Dr. Walensky bedoelt natuurlijk de homogemeenschap. Maar het klinkt alsof kinderen eigenlijk het meeste risico lopen. Immers, zij kunnen wettelijk niet instemmen met seksuele betrekkingen. Dat heet wettelijk recht. Zoals gewoonlijk denkt links aan hun dierbare minderheidsgroepen en veronachtzaamt de kinderen.

De explosie van apenpokken bij kinderen legt het vuile geheimpje van Amerika bloot.

Honderdduizenden kinderen in de Verenigde Staten worden elk jaar vermist, en velen van hen vallen in handen van roofdieren die de kinderen verhandelen via pedofilienetwerken waar de kinderen onvoorstelbare gruwelen ondergaan.

Kinderen, jonge jongens en meisjes – sommigen nog maar 9 jaar oud – worden in Amerika gekocht en verkocht voor seks. De gemiddelde leeftijd van een jonge vrouw die voor seks verkocht wordt is nu 13 jaar.

Sekshandel – vooral als het gaat om het kopen en verkopen van jonge kinderen – is big business geworden in Amerika. In 2011 was het de snelst groeiende business in de georganiseerde misdaad en de op één na meest winstgevende grondstof die illegaal verhandeld werd, na drugs en wapens.

Zoals onderzoeksjournaliste Amy Fine Collins opmerkt: “Het is lucratiever en veel veiliger geworden om kneedbare tieners te verkopen dan drugs of geweren. Een pond heroïne of een AK-47 kan één keer verkocht worden, maar een jong meisje kan 10 tot 15 keer per dag verkocht worden – en een “rechtschapen” pooier neemt 100 procent van haar verdiensten in beslag.”

Rutherford.org meldt dat elke twee minuten een kind in de seksindustrie wordt uitgebuit.

Volgens USA Today kopen volwassenen in de Verenigde Staten minstens 2,5 miljoen keer per jaar kinderen voor seks.

Wie koopt een kind voor seks? Voor de rest gewone mannen uit alle lagen van de bevolking.

“Het kan uw colega, dokter, pastoor of echtgenoot zijn,” schrijft journalist Tim Swarens, die meer dan een jaar onderzoek heeft gedaan naar de sekshandel in Amerika.

Alleen al in Georgia proberen naar schatting 7.200 mannen (waarvan de helft in de 30) elke maand seks te kopen met adolescente meisjes, gemiddeld ruwweg 300 per dag.

Gemiddeld zou een kind door 6.000 mannen verkracht kunnen worden gedurende een periode van vijf jaar van slavernij.

Naar schatting worden in de V.S. elk jaar minstens 100.000 kind-meisjes en -jongens  gekocht en verkocht voor seks, terwijl elk jaar wel 300.000 kinderen het gevaar lopen verhandeld te worden. Sommige van deze kinderen worden met geweld ontvoerd, andere zijn weglopers, en weer andere worden door familieleden en kennissen in het systeem verkocht.

“Mensenhandel – de commerciële seksuele uitbuiting van Amerikaanse kinderen en vrouwen, via internet, stripclubs, escortservices of straatprostitutie – is op weg om een van de ergste misdaden in de VS te worden,” zei officier van justitie Krishna Patel.

Het gaat hier om een industrie die draait om goedkope seks on the fly, met jonge meisjes en vrouwen die aan 50 mannen per dag verkocht worden voor $25 per stuk, terwijl hun handelaars $150.000 tot $200.000 per kind per jaar verdienen.

Dit is niet een probleem dat alleen in de grote steden voorkomt.

Het gebeurt overal, vlak onder onze neus, in voorsteden, steden en dorpen in het hele land.

Zoals Ernie Allen van het National Center for Missing and Exploited Children opmerkt: “De enige manier om dit in geen enkele Amerikaanse stad te vinden, is er gewoon niet naar te zoeken.”

Houdt uzelf niet voor de gek door te geloven dat dit alleen een zorg is voor gemeenschappen met lagere inkomens of immigranten.

Dat is het niet.

Naar schatting zijn er 100.000 tot 150.000 minderjarige kindersekswerkers in de V.S. Deze meisjes bieden zich niet vrijwillig aan om seksslavinnen te worden. Zij worden erheen gelokt – gedwongen – gesmokkeld. In de meeste gevallen hebben zij geen keus.

Om niet ontdekt te worden (in sommige gevallen met hulp van de politie) en om tegemoet te komen aan de vraag van mannelijke kopers naar seks met verschillende vrouwen, hebben pooiers en de bendes en misdaadsyndicaten waarvoor zij werken de sekshandel tot een zeer mobiele onderneming gemaakt, waarbij verhandelde meisjes, jongens en vrouwen voortdurend van stad naar stad, van staat naar staat, en van land naar land worden verplaatst.

Zo is het gebied tussen Baltimore en Washington, dat The Circuit wordt genoemd, met zijn I-95 corridor bezaaid met rustplaatsen, busstations en truckstops, een knooppunt voor de sekshandel.

Geen twijfel mogelijk: dit is een zeer winstgevende, zeer georganiseerde en zeer geraffineerde sekshandel, die in grote en kleine steden opereert en alleen al in de VS jaarlijks meer dan 9,5 miljard dollar binnenhaalt door jonge meisjes te ontvoeren en te verkopen voor seks.

Elk jaar worden de meisjes die gekocht en verkocht worden jonger en jonger.

De gemiddelde leeftijd van de verhandelde meisjes is 13 jaar. Maar zoals het hoofd van een groep die de mensenhandel bestrijdt opmerkte: “Laten we eens nadenken over wat gemiddeld betekent. Dat betekent dat er kinderen zijn die jonger zijn dan 13. Dat betekent 8-, 9-, 10-jarigen.”

“Voor elke 10 vrouwen die gered worden, zijn er nog eens 50 tot 100 vrouwen die door de mensenhandelaars aangevoerd worden. Helaas zijn dat geen 18- of 20-jarigen meer,” merkte een 25-jarig slachtoffer van mensenhandel op. “Het zijn minderjarigen vanaf 13 jaar die verhandeld worden. Het zijn kleine meisjes.”

Waar komt die honger naar jonge meisjes vandaan?

Kijk maar om u heen.

Jonge meisjes worden al jaren geseksualiseerd in muziekvideo’s, op reclameborden, in televisiereclames, en in kledingwinkels. Marketeers hebben een vraag naar jong vlees gecreëerd en een kant-en-klaar aanbod van overgeseksualiseerde kinderen.

“Je hoeft maar naar MySpace-foto’s van tieners te kijken om voorbeelden te zien – als ze geen porno nadoen die ze echt gezien hebben, dan doen ze wel de op porno geïnspireerde beelden en poses na die ze elders hebben geabsorbeerd,” schrijft Jessica Bennett voor Newsweek. “Latex, korsetten en stripperhakken, eens de mode van pornosterren, hebben hun intrede gedaan op de middelbare school.”

Dit is wat Bennett de “pornificatie van een generatie” noemt.

“Op een markt die hoge hakken verkoopt voor baby’s en strings voor tweens, hoeft men geen genie te zijn om te zien dat seks, zo niet porno, ons leven is binnengedrongen,” concludeert Bennett. “Of we het nu verwelkomen of niet, de televisie brengt het in onze huiskamers en het Web brengt het in onze slaapkamers. Volgens een onderzoek van de Universiteit van Alberta uit 2007 heeft maar liefst 90 procent van de jongens en 70 procent van de meisjes van 13 tot 14 jaar minstens één keer toegang gehad tot seksueel expliciete inhoud.”

Met andere woorden, de cultuur is deze jongeren aan het klaarstomen om ten prooi te vallen aan seksuele roofdieren. En dan vragen wij ons af waarom onze jonge vrouwen worden geplunderd, verhandeld en misbruikt?

De sociale media maken het maar al te gemakkelijk. Zoals een nieuwscentrum berichtte: “Meisjes vinden is gemakkelijk voor pooiers. Zij zoeken op MySpace, Facebook, en andere sociale netwerken. Zij en hun assistenten struinen winkelcentra, middelbare scholen en scholengemeenschappen af. Zij pikken ze op bij bushaltes. Op de trolley. Ronselen van meisje tot meisje gebeurt soms.” Pleeggezinnen en opvangtehuizen voor jongeren zijn ook belangrijke doelwitten voor de handelaars geworden.

Zelden komen deze meisjes vrijwillig in de prostitutie terecht. Velen beginnen als weglopers of afdankertjes, om vervolgens door pooiers of grotere sekskringen te worden opgepikt. Anderen worden overgehaald om met een vreemde af te spreken nadat zij online contact hebben gehad via een van de vele sociale netwerksites, en worden snel ingewijd in hun nieuwe leven als seksslavinnen.

Debbie, een A-studente die behoorde tot een hechte luchtmachtfamilie in Phoenix, Arizona, is een voorbeeld van deze handel in vlees. Debbie was 15 toen zij van haar oprit werd weggerukt door een kennis-vriend. Gedwongen in een auto, werd Debbie vastgebonden en naar een onbekende plaats gebracht, onder schot gehouden en verkracht door meerdere mannen. Daarna werd zij in een kleine hondenkennel gepropt en gedwongen hondenkoekjes te eten. Debbie’s ontvoerders adverteerden haar diensten op Craigslist. Degenen die reageerden waren vaak getrouwd en hadden kinderen, en het geld dat Debbie “verdiende” voor de seks werd aan haar ontvoerders gegeven. De groepsverkrachtingen gingen door. Na huiszoeking in het appartement waar Debbie gevangen werd gehouden, vond de politie Debbie uiteindelijk in een lade onder een bed gepropt. Haar schrijnende beproeving duurde 40 dagen.

Terwijl Debbie het geluk had gered te worden, zijn anderen niet zo gelukkig. Volgens het National Center for Missing and Exploited Children worden elk jaar bijna 800.000 kinderen vermist (ruwweg 2.185 kinderen per dag).

Met een groeiende vraag naar seksuele slavernij en een eindeloos aanbod van meisjes en vrouwen die het doelwit kunnen zijn van ontvoering, is dit geen probleem dat snel zal verdwijnen.

Voor degenen die verhandeld worden, is het een nachtmerrie van begin tot eind.

Degenen die verkocht worden voor seks hebben een gemiddelde levensverwachting van zeven jaar, en die jaren zijn een levende nachtmerrie van eindeloze verkrachtingen, gedwongen drogeren, vernederingen, ontering, bedreigingen, ziekten, zwangerschappen, abortussen, miskramen, martelingen, pijn, en altijd de voortdurende angst gedood te worden of, erger nog, dat degenen van wie je houdt gekwetst of gedood worden.

Peter Landesman schildert de volledige verschrikkingen van het leven van de slachtoffers van de sekshandel in zijn artikel in de New York Times “The Girls Next Door“:

Andrea vertelde mij dat zij en de andere kinderen met wie zij vastgehouden werd, vaak geslagen werden om hen uit hun evenwicht en gehoorzaam te houden. Soms werden zij op video opgenomen terwijl zij gedwongen werden seks te hebben met volwassenen of met elkaar. Vaak, zei zij, werd haar gevraagd rollen te spelen: de therapeutische patiënt of de gehoorzame dochter. Haar cel van sekshandelaars bood drie leeftijdsgroepen van sekspartners aan – peuter tot 4 jaar, 5 tot 12 jaar en tieners – en ook wat zij een “schadegroep” noemde. “In de schadegroep mogen ze je slaan of alles doen wat ze willen,” legde ze uit. “Hoewel seks altijd pijn doet als je klein bent, dus het is altijd gewelddadig, was alles veel pijnlijker als je eenmaal in de schadegroep geplaatst was.”

Wat Andrea vervolgens beschreef, laat zien hoe verdorven sommige delen van de Amerikaanse samenleving zijn geworden. “Ze maakten je dan hongerig om je te trainen”, om orale seks te hebben. “Ze doen honing op een man. Voor de allerkleinsten moest je leren om niet te kokhalzen. En ze duwden dingen in je, zodat je je beter zou openstellen. Wij leerden reacties. Bijvoorbeeld of ze wilden dat we zwoel of sexy of bang waren. De meesten wilden je bang hebben. Toen ik ouder werd, leerde ik de jongere kinderen hoe ze moesten wegzweven, zodat de dingen geen pijn deden.”

Agenten van het Cyber Crimes Center in Fairfax, Va., melden dat, als het op seks aankomt, de lusten van veel Amerikanen nu veranderd zijn. Wat vroeger als abnormaal werd beschouwd, is nu de norm. Deze agenten zien een duidelijke stijging van de vraag naar pornografie met een hardere kern op het Internet. Zoals een agent opmerkte: “Wij zijn ongevoelig geworden voor het zachte spul; nu hebben wij behoefte aan een hardere en hardere klap.”

Deze tendens wordt weerspiegeld door de behandeling die veel van de meisjes krijgen door toedoen van de drugshandelaars en de mannen die hen kopen. Peter Landesman interviewde Rosario, een Mexicaanse vrouw die naar New York was gesmokkeld en daar een aantal jaren gevangen gehouden werd. Zij zei: “In Amerika hadden we ‘speciale baantjes’. Orale seks, anale seks, vaak met veel mannen. De seks is nu gewaagder, harder.”

Een rode draad door de ervaringen van de meeste overlevenden is dat zij gedwongen worden zonder slaap of voedsel te gaan, totdat zij aan hun seksquotum van minstens 40 mannen hebben voldaan. Eén vrouw vertelt hoe haar handelaar haar met haar gezicht naar beneden op de grond liet liggen toen ze zwanger was en haar vervolgens letterlijk op haar rug sprong, waardoor ze gedwongen werd een miskraam te krijgen.

Holly Austin Smith werd ontvoerd toen zij 14 jaar oud was, verkracht, en vervolgens gedwongen zich te prostitueren. Haar pooier moest, toen hij voor het gerecht gebracht werd, slechts een jaar gevangenisstraf uitzitten.

Barbara Amaya werd herhaaldelijk tussen handelaars verkocht, mishandeld, neergeschoten, neergestoken, verkracht, ontvoerd, verhandeld, geslagen en gevangen gezet, en dat alles voordat zij 18 jaar oud was. “Ik had een quotum dat ik elke avond moest vullen. En als ik dat bedrag niet had, werd ik geslagen, van de trap gegooid. Hij sloeg me een keer met draadkapstokken, van het soort waarmee je kleren ophangt, hij trok het recht en mijn hele rug bloedde.”

Zoals David McSwane verhaalt in een huiveringwekkend stuk voor de Herald-Tribune: “In Oakland Park, een industriële buitenwijk van Fort Lauderdale, stuitten federale agenten in 2011 op een bordeel dat uitgebaat werd door een echtpaar. Binnen in “The Boom Boom Room,” zoals het bekend stond, betaalden de klanten een vergoeding en kregen een condoom en een tijdklok en werden alleen gelaten met een van de acht tieners van het bordeel, kinderen van wel 13 jaar oud. Een 16-jarig pleegkind getuigde dat hij als bewaker fungeerde, terwijl een 17-jarig meisje aan een federale rechter vertelde dat zij gedwongen werd om seks te hebben met wel 20 mannen per nacht.”

Eén bepaalde sekshandelring richtte zich speciaal op migrerende arbeiders die seizoensarbeid verrichten op boerderijen in de zuidoostelijke staten, vooral de Carolinas en Georgia, hoewel het een bloeiende handel is in elke staat van het land. De handelaars vervoeren de vrouwen van boerderij naar boerderij, waar de migrerende werknemers voor de hutjes in de rij staan, wel 30 tegelijk, om met hen seks te bedrijven, voordat zij naar weer een andere boerderij worden vervoerd, waar het proces weer van voren af aan begint.

Dit groeiende kwaad is, in alle opzichten, openlijk aanwezig.

Gesmokkelde vrouwen en kinderen worden geadverteerd op het internet, vervoerd over de interstate, en gekocht en verkocht in chique hotels.

Inderdaad, zoals ik duidelijk maak in mijn boek Battlefield America: The War on the American People duidelijk maak, is de oorlog van de regering tegen de sekshandel – net als de oorlog van de regering tegen terrorisme, drugs en misdaad – een perfect excuus geworden om nog meer politiestaattactieken (politiecontrolepunten, huiszoekingen, bewaking en verhoogde veiligheid) toe te passen op een kwetsbaar publiek, terwijl er weinig wordt gedaan om onze gemeenschappen veiliger te maken.

Dus wat kunt u doen?

Geef uzelf en uw kinderen voorlichting over deze groeiende dreiging in onze gemeenschappen.

Stop met het voeden van het monster: sekshandel maakt deel uit van een groter geheel in Amerika, dat uiteenloopt van dakloosheid, armoede en problemen met het gevoel van eigenwaarde tot geseksualiseerde televisie, de verheerlijking van een pooier/ho-cultuur – wat vaak de pornificatie van Amerika wordt genoemd – en een miljardenindustrie voor seks, gebouwd op de rug van pornografie, muziek, amusement, enz.

Deze epidemie hebben wij grotendeels zelf veroorzaakt, vooral in een tijdperk van ondernemingen waarin de waarde van het menselijk leven ondergeschikt wordt gemaakt aan winstbejag. Naar schatting brengt de porno-industrie meer geld in het laatje dan Amazon, Microsoft, Google, Apple, en Yahoo.

Roep uw gemeenteraden, verkozen ambtenaren en politie-afdelingen op om van de strijd tegen de sekshandel een topprioriteit te maken, meer nog dan de zogenaamde oorlog tegen terreur en drugs en de militarisering van de rechtshandhaving.

Stop met het vervolgen van volwassenen voor slachtofferloze “misdaden” zoals het kweken van sla in hun voortuin en concentreer u op het opbergen van de pooiers en kopers die deze jonge vrouwen tot slachtoffer maken.

Tenslotte moet de politie beter haar best doen om deze problemen op te leiden, te onderkennen en aan te pakken; de gemeenschappen en de sociale diensten moeten beter hun best doen om weglopers te beschermen, die de voornaamste doelwitten van de handelaars zijn; de wetgevers moeten wetgeving aannemen om de handelaars en de “johns”, de kopers die de vraag naar seksslavinnen aanwakkeren, te vervolgen; en de hotels moeten ophouden deze handelaars in staat te stellen, door hun kamers en dekking te verschaffen voor hun vuile praktijken.

Dat nog steeds zoveel vrouwen en kinderen het slachtoffer worden van geweld en als menselijke vracht behandeld worden, is aan drie dingen te wijten: ten eerste, een consumentenvraag die voor alle betrokkenen – behalve voor de slachtoffers – steeds lucratiever wordt; ten tweede, een corruptieniveau dat zowel plaatselijk als internationaal zo ver gaat dat er weinig hoop is om via de gevestigde kanalen verandering te bewerkstelligen; en ten derde, een griezelig stilzwijgen van individuen die zich niet tegen dergelijke gruweldaden uitspreken.

Maar de waarheid is dat wij allen schuldig zijn aan het bijdragen tot dit menselijk lijden. De handelaars zijn schuldig. De consumenten zijn schuldig. De corrupte wetshandhavers zijn schuldig. De vrouwengroepen die niets doen zijn schuldig. De buitenlandse vredeshandhavers en hulpverleners die bijdragen tot de vraag naar seksslaven zijn schuldig. Bovenal is iedereen schuldig die geen protest aantekent tegen de gruweldaden tegen vrouwen en kinderen die in bijna alle landen van de wereld – ook in de Verenigde Staten – worden begaan.

Kijk:

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

APENPOKKEN DOSSIER

Feiten die de homolobby in de doofpot wil stoppen

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: