De dwazen op Capitol Hill

Amerikanen blijven grotendeels onwetend over de mate waarin buitenlandse invloed doordringt in de regering van de Verenigde Staten, en dan heb ik het niet over de frauduleuze beweringen van Hillary Clinton dat Rusland zich zou hebben gemengd in de Amerikaanse verkiezingen. De echte dreiging komt van elders. Weinigen buiten de regering zelf zijn zich waarschijnlijk bewust van de mate waarin de staat Israël en zijn binnenlandse affiliatie-lobby die vanuit Washington en New York opereert, het politieke systeem van de Verenigde Staten hebben gecorrumpeerd, tot het punt waarop het koesteren en mogelijk maken van de Joodse staat in zijn ambities om een groot deel van het Midden-Oosten te domineren, effectief Amerikaans beleid is geworden. Zoals de uitwisselingen rond de recente gevechten in Gaza, die terecht een oorlogsmisdaad en etnische zuivering worden genoemd, misschien zelfs de eerste stappen in een geplande genocide, laten zien dat zelfs wanneer de VS echte belangen op het spel heeft staan, Israël zichzelf bevoegd acht om “nee” te zeggen tegen de president van de Verenigde Staten. De aanval op Gaza en het voortdurende doden van tienduizenden Palestijnen begon vrijdag opnieuw na een pauze van een week voor de uitwisseling van gijzelaars en gevangenen. Het zal doorgaan en Washington is medeplichtig aan de doden omdat het de regering van premier Benjamin Netanyahu politiek heeft beschermd, wat deze ook doet, terwijl het ook de Israëlische acties bewapent en financiert, schrijft Philip Giraldi.

De voormalige Israëlische premier Ariel Sharon zei ooit dat “wij, het Joodse volk, Amerika controleren”. Inderdaad, de Israëlische dominantie van de “dwazen op de heuvel” in DC is zorgvuldig gecreëerd, gecultiveerd en in stand gehouden. Een goed voorbeeld is de regelmatige stormloop naar de Israëlische deur wanneer het Congres met reces is. Het wordt niet breed uitgemeten hoe grote groepen congresleden, meestal in aparte groepen van elke grote partij, naar Israël reizen op geheel verzorgde reizen waar ze worden bediend en onderworpen aan ronde na ronde presentaties die alle deugden van Israël en wat het vertegenwoordigt in hun anders lege hoofden drillen. Dit is propaganda gecombineerd met indoctrinatie op zijn best met veel “feiten” gepresenteerd door de sprekers die gemakshalve zijn verzonnen om het eeuwige slachtofferschap van Israël te ondersteunen en het feit te verbergen dat Israël een strategisch risico is voor de VS in plaats van een echte bondgenoot of aanwinst. Het is ook geen democratie. Het is een formule voor misleiding en liegen die samenwerkte met de Joodse functionarissen in het Pentagon onder George W. Bush om een oorlog tegen Saddam Hoessein uit te lokken die een miljoen Irakezen het leven kostte en de Amerikaanse belastingbetaler bijna $ 2 biljoen kostte.

De reizen naar Israël worden gefinancierd door de “educatieve” afdeling van het American-Israel Public Affairs Committee (AIPAC), de American Israel Education Foundation (AIEF). Je zou je redelijkerwijs kunnen afvragen waarom een organisatie die verbonden is aan AIPAC, die zichzelf op haar website omschrijft als een organisatie met de “missie” om “…de relatie tussen de VS en Israël te versterken, te beschermen en te bevorderen op manieren die de veiligheid van de Verenigde Staten en Israël vergroten”, in staat zou moeten zijn om de jaarlijkse massale migratie van congresleden te financieren om Israëlische belangen te promoten zonder zich te hoeven registreren onder de Foreign Agents Registration Act (FARA) als een agent van de regering van de Joodse staat? Het antwoord is eigenlijk heel eenvoudig. Het Congres en het Ministerie van Justitie zijn zo gecorrumpeerd door pro-Israël geld en andere uitingen van Joodse macht, dat ze de wet niet handhaven als het over Israël gaat. De venale wezens in het Congres zijn daar een groot deel van.

En de reizen zijn zo gestructureerd dat echte discussies over echte kwesties die de twee landen aangaan, worden ontmoedigd. De beloning is uitzonderlijk vanuit het oogpunt van Israël, met de Verenigde Staten die dienen als, in Netanyahu’s eigen woorden, een bijna onbeperkte bron van geld en wapens van een land in slavernij, een “Amerika [dat] een ding is dat je heel gemakkelijk kunt verplaatsen, in de juiste richting kunt verplaatsen” dat “een inherent bedrieglijk volk” bezit.

Een bijzonder toondove recente reis naar Israël vond plaats in 2019. In de nasleep van twee zwaar gemelde massamoorden in Dayton en El Paso die zowel door de media als de Democraten werden toegeschreven aan “racisme” leidde een hooggeplaatst Amerikaans Congreslid een delegatie van 41 van zijn Democratische partijgenoten plus echtgenoten op een wekenlange luxe all-expenses-paid reis naar Israël, dat een van de weinige landen ter wereld is dat zijn volledige burgerschap definieert als een kwestie van ras en religie en dat op dat moment net als nu alom werd bekritiseerd om zijn staat van dienst op het gebied van mensenrechten. House Majority Leader Steny Hoyer uit Maryland leidde de jaarlijkse excursie en heeft de pelgrimstocht naar Israël al meer dan vijftien keer gemaakt. “Ik ben blij dat ik samen met zoveel House Democrats naar Israël kan reizen om onze steun aan een belangrijke bondgenoot van de VS te bevestigen en om verder te leren over de kansen en uitdagingen voor Israël en het Midden-Oosten,” zei hij kort voor zijn vertrek naar Tel Aviv.

Andere politici op staatsniveau hebben het voorbeeld van de federale regering gevolgd door naar Israël te gaan om de ring van Benjamin Netanyahu te kussen. Gouverneur Ron DeSantis van Florida, die kandidaat is voor het presidentschap, is veel te ver gegaan in het uiten van zijn liefde voor de Joodse staat. Hij heeft zijn hele kabinet naar Jeruzalem vervoerd om bekendheid te geven aan zijn wetgeving ter bestrijding van wat hij beschouwt als antisemitisme en hij heeft daar gevolg aan gegeven door Palestijnse studentengroepen te verbieden op de staatsuniversiteiten. Hij is ook tegen het toelaten van Palestijnse immigranten in de VS omdat ze “antisemieten” zijn.

Meer recentelijk heeft de gouverneur van Californië, Gavin Newsom, de pelgrimsreis gemaakt en zijn kantoor heeft zijn commentaar vrijgegeven over hoe geweldig Israël is. Hij schreef zijn hart uit, wat betekent dat de memo volstrekt nep en gekunstelde onzin is die geen enkel medeleven toont voor de tienduizenden Palestijnse slachtoffers: “Terwijl ik terugdenk aan de buitengewone mensen die ik vandaag in Israël heb ontmoet, word ik herinnerd aan de diepe banden tussen mijn thuisstaat en dit land. Een land dat al vele donkere tijden heeft gekend, en er nu zeker een doormaakt. Maar te midden van deze huidige strijd tegen terroristen zijn er verhalen van onvoorstelbare heldenmoed – en onuitsprekelijke tragedie. Ik heb gerouwd met rouwende families, ik heb jonge soldaten ontmoet die net uit de schuilkelders en van het slagveld kwamen, en ik heb bij leiders gezeten die de verantwoordelijkheid dragen om op dit alles te reageren. Ondanks de verschrikkingen zag en hoorde ik bij de mensen van Israël een diep gevoel van veerkracht. Een toewijding aan gemeenschap en een gemeenschappelijk doel, vooral in deze moeilijke tijden. Dat is de Israëlische geest. En het is ook de geest van Californië…”

De Republikeinse presidentiële wannabe Chris Christie is onlangs ook in de Joodse staat verschenen om de ring te kussen en we verwachten dat Nikki Haley binnenkort buigend en schrapend zal aankomen, vooral omdat het Joodse geld dat haar passie voor Israël eert, haar campagne drijft. En er is veel liefde, zelfs op bureaucratisch niveau in een aantal staten om ervoor te zorgen dat Israël genoeg Amerikaans geld krijgt. In sommige staten, waaronder Virginia, zijn Israëlische handelscommissies gefinancierd die veel meer ten goede kwamen aan Israëlische bedrijven en investeerders dan aan lokale arbeiders of bedrijven. In Virginia wordt de commissie bemand door Amerikaanse Joden en Israëli’s, ook al wordt ze gefinancierd door de staat.

De Israëlische macht over het Congres wordt ook weerspiegeld in de miljarden belastingdollars die elk jaar van de Amerikaanse schatkist naar de Joodse staat vloeien, ondanks het feit dat Israël een rijk land is. Je zou ook kunnen kijken naar het onderdanige gedrag van het Witte Huis ten opzichte van Netanyahu en het grote percentage benoemingen van hoger personeel dat aan Joden wordt gegeven. Donald Trump gaf het huis weg aan Netanyahu door de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem te verplaatsen, de annexatie van de Golanhoogte goed te keuren en de Israëlische regering de vrije hand te geven om “om te gaan met” de illegaal bezette Palestijnse gebieden op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza, wat duizenden Arabische arrestaties zonder proces heeft opgeleverd. Trumps ambassadeur in Israël was zijn advocaat David Friedman, die vier jaar lang Israël dekte en de belangen van Israël vertegenwoordigde in plaats van die van de Verenigde Staten. Biden heeft waarschijnlijk nog erger gedaan door medeplichtig te worden aan oorlogsmisdaden door Netanyahu en zijn bende criminelen in staat te stellen een genocide in Gaza uit te voeren.

Men moet kijken naar hoe de macht van de Lobby invloed heeft uitgeoefend op hoge personeelsbeslissingen van het Witte Huis ten gunste van Israël, want daar wordt het buitenlands beleid gemaakt. President Joe Biden beschouwt zichzelf persoonlijk als een “zionist”. De stafchef van de president en de drie topambtenaren van Buitenlandse Zaken zijn zionistische Joden. Joden staan ook aan het hoofd van Financiën, Binnenlandse Veiligheid, het Office of National Intelligence, het Ministerie van Justitie, de Nationale Veiligheidsraad en de plaats van adjunct-directeur bij de CIA.

Wat betreft enkele andere benoemingen die erg slecht ruiken, vallen twee recente verhalen op. Het eerste, getiteld “Tel Aviv’s Man in Washington”, komt van journalist James Carden. Het gaat over Amos Hochstein die naar verluidt is aangesteld als senior adviseur van president Joe Biden voor overleg met Israëlische topambtenaren om te bemiddelen tussen Israël en Libanon. Hochstein is een vreemde keuze, want hij is geboren en getogen in Jeruzalem en heeft een dubbele Israëlisch-Amerikaanse nationaliteit. Hij diende begin jaren ’90 bij de Israëlische Defensiemacht en heeft nog steeds een vader en moeder in Israël wonen. Hij verhuisde naar Washington na zijn militaire dienst en begon zijn ongewoon snelle klim naar de hoogste niveaus van de Amerikaanse regering, te beginnen met een staffunctie voor het Joodse Congreslid Sam Gejdenson en vervolgens als Staff Director van het House Foreign Affairs Committee. Het is niet duidelijk hoe hij een veiligheidsmachtiging kreeg gezien zijn achtergrond, maar hij kreeg duidelijk zeer gevoelige opdrachten. Carden haalt de Libanese nieuwsbron L’Orient aan die meldde dat Hochstein, als congresmedewerker in de jaren ’90, “een ontmoeting had met een ambtenaar van het Iraakse ministerie van Buitenlandse Zaken om een plan te bespreken om Palestijnen te hervestigen in Irak in ruil voor verlichting van de sancties”. Deze achtergrond suggereert dat Hochstein een specialist is in het verwijderen van Palestijnen uit Israël.

Na die baan ging Hochstein aan de slag bij de regering-Obama en kreeg uiteindelijk de leiding over de energieportefeuille op het ministerie van Buitenlandse Zaken, een verbazingwekkende sprong in status voor een man die wordt omschreven als “Biden’s favoriete energieman” en die geen universitaire graad lijkt te hebben. En wat te denken van een biografische schets die melding maakt van Hochsteins eigendomsbelangen in twee restaurants en een bioscoop in Washington? En dan is er nog zijn goedbetaalde bestuurszetel in de Oekraïense staatsolie- en gasgigant Naftogaz, die positief een Hunter Biden-geur uitademt? En naar verluidt was Hochstein vroeg in de Biden-regering de keuze van de president om de pogingen te leiden om de Nord Stream 2 pijpleiding te blokkeren of te vernietigen, wat vermoedelijk onder andere zijn eigen waarschijnlijke financiële belangen in Oekraïense energiebedrijven zou hebben versterkt.

Carden stelt ook de grote vraag: “Hoe kan iemand met de (ondoorzichtige) achtergrond van Hochstein mogelijk worden gezien als een eerlijke bemiddelaar in het Midden-Oosten?”. Hij antwoordt daar zelf op met “Dat is hij niet” en gaat dan verder met uit te leggen “De praktijk van het benoemen van buitenlandse staatsburgers op gevoelige posities van publiek vertrouwen zijn zeer ongepast en leiden onvermijdelijk tot een ondermijning van de Amerikaanse nationale belangen. Terwijl Biden en zijn staf van gekochte en betaalde politieke aangestelden ons steeds dieper meeslepen in twee oorlogen op 5000 mijl van onze kusten, is de verderfelijke invloed van buitenlanders op de hoogste niveaus van de Amerikaanse regering een gevaar waar het Amerikaanse volk wakker voor moet worden.”

Aan deze deskundige analyse zou ik willen toevoegen dat het benoemen van een Israëliër als VS-gezant voor de omgang met een zeer manipulatief Israël volledig misleidend is. Hochstein zal sterk neigen naar het bevoordelen van zijn land, dat Israël is, en als het gaat om energie liggen er grote gas- en olievelden vlak voor de kust van Gaza, die in Israëlische handen zouden vallen als de Gazanen volledig zouden worden geëlimineerd. De velden zijn vele miljarden dollars waard. Het zal interessant zijn om te zien wat Hochstein zal bedenken om ze aan zijn Joodse landgenoten te geven en tegelijkertijd zijn eigen belangen te dienen.

Het andere verhaal is vergelijkbaar in die zin dat het illustreert waarom je Israëliërs of zelfs Amerikaanse Joden die Israël een warm hart toedragen, niet moet sturen om zaken te doen met de Israëlische regering of zelfs maar ergens in de buurt van het Midden-Oosten. Ik zeg dit niet om hen te straffen omdat ze Joods zijn, maar eerder om te vermijden dat ze in situaties terechtkomen waar er een vermoeden zou zijn van ernstige potentiële belangenconflicten. Een voormalige hooggeplaatste Amerikaanse functionaris die aan dat profiel voldoet, wordt geconfronteerd met een terugslag nadat hij op video is betrapt op het herhaaldelijk lastigvallen van een verkoper van halalvoedsel in New York en agressief oproept tot de dood van nog meer Gazaanse kinderen. Stuart Seldowitz was eerder adjunct-directeur van het Bureau Israël en Palestijnse Zaken van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, waar hij vast heel leuk was om mee om te gaan. Hoe komt zo iemand aan een hoge diplomatieke post in het Midden-Oosten? Nou, het enige antwoord moet zijn dat hij de baan krijgt juist omdat hij Joods is en het “juiste” zal doen voor de staat Israël. En u vraagt zich af waarom het buitenlands beleid van de VS beleefd omschreven kan worden als “compleet verpest”? Het gebeurde niet per ongeluk!

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

ISRAËL CONFLICT DOSSIER

Duitse minister van Defensie zegt dat publiek moet wennen aan mogelijkheid van “oorlog in Europa”

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: