De essayist en militair strateeg Aurelien heeft een artikel geschreven met de titel: De vreemde nederlaag (origineel in het Frans). De ‘vreemde nederlaag’ is die van het ‘merkwaardige’ onvermogen van Europa om Oekraïne of zijn militaire mechanisme te begrijpen.
Aurelien benadrukt het vreemde gebrek aan realisme waarmee het Westen de crisis heeft benaderd, schrijft Alastair Crooke.
”…en de bijna pathologische distantie van de echte wereld die het in zijn woorden en daden laat zien. Maar zelfs nu de situatie verslechtert en de Russische troepen overal oprukken, is er geen teken dat het Westen de werkelijkheid beter gaat begrijpen – en het is zeer waarschijnlijk dat het zal blijven leven in zijn alternatieve constructie van de werkelijkheid totdat het met geweld wordt verdreven.”
De schrijver gaat enigszins gedetailleerd verder (hier weggelaten) om uit te leggen waarom de NAVO geen strategie heeft voor Oekraïne en geen echt operationeel plan:
“Het heeft alleen een reeks ad hoc initiatieven, met elkaar verbonden door vage aspiraties die geen verband houden met het echte leven plus de hoop dat er ‘iets [heilzaams] zal gebeuren’. Onze huidige westerse politieke leiders hebben nooit zulke vaardigheden hoeven ontwikkelen. Maar het is eigenlijk erger dan dat: omdat ze deze vaardigheden niet hebben ontwikkeld en geen adviseurs hebben die ze wel hebben ontwikkeld, kunnen ze niet echt begrijpen wat de Russen doen, hoe en waarom ze het doen. Westerse leiders zijn als toeschouwers die de regels van schaken of Go niet kennen – en proberen erachter te komen wie er aan het winnen is.”
“Wat was precies hun doel? Antwoorden als ‘een boodschap sturen naar Poetin’, ‘de Russische logistiek bemoeilijken’ of ‘het moreel thuis verbeteren’ zijn nu niet meer toegestaan. Wat ik wil weten is wat er concreet wordt verwacht? Wat zijn de tastbare resultaten van hun ‘berichtgeving’? Kunnen ze garanderen dat het begrepen wordt? Hebben jullie geanticipeerd op de mogelijke reacties van de Russen – en wat gaan jullie dan doen?”
Het essentiële probleem, concludeert Aurelien botweg, is dat:
“onze politieke klassen en hun parasieten geen idee hebben hoe ze met dergelijke crises moeten omgaan, of zelfs hoe ze ze moeten begrijpen. Bij de oorlog in Oekraïne zijn troepen betrokken die ordes van grootte groter zijn dan welke westerse natie ook heeft ingezet bij operaties sinds 1945... In plaats van echte strategische doelen hebben ze alleen slogans en fantasievolle voorstellen.”
Koud gezegd legt de auteur uit dat om complexe redenen die verband houden met de aard van de westerse moderniteit, de liberale elites gewoon niet competent of professioneel zijn op het gebied van veiligheid. En ze begrijpen de aard ervan niet.
De Amerikaanse cultuurcriticus Walter Kirn zegt iets soortgelijks in een heel andere, maar verwante context: De branden in Californië en Amerika’s competentiecrisis –Los Angeles staat in brand.
“Los Angeles staat in brand, maar de leiders van Californië lijken hulpeloos en ontmaskeren een generatie van overheidsinvesteringen in niet-essentiële diensten [die de autoriteiten laat spartelen te midden van de voorspelde omvang van de branden].”
Op een podcast van Joe Rogan eerder deze maand zegt een brandweerman: “Het zal gewoon de juiste wind zijn en het vuur zal op de juiste plaats beginnen en het zal door LA branden helemaal tot aan de oceaan, en er is geen f***ing ding dat we eraan kunnen doen.”
Kirn merkt op:
“Dit is niet de eerste brand of reeks branden in Malibu. Nog maar een paar jaar geleden waren er grote branden. Die zijn er altijd. Ze zijn onvermijdelijk. Maar omdat we deze gigantische stad op deze kwetsbare plek hebben gebouwd, kunnen we maatregelen nemen om het ergste te beperken en te voorkomen.”
“Om het af te schuiven op klimaatverandering, zoals ik zeg, is een prachtig iets om jezelf wijs te maken, maar niets van dit alles is gisteren begonnen. Mijn enige punt is dit: heeft het alles gedaan wat het kan om zich voor te bereiden op een onvermijdelijke, onvermijdelijke situatie die misschien in omvang verschilt van het verleden, maar zeker niet in aard? Zijn de leiders opgewassen tegen de taak? Er zijn niet veel tekenen dat ze dat zijn. Ze zijn niet in staat geweest om dingen als dakloosheid aan te pakken zonder branden. Dus de vraag of al die dingen gedaan zijn, of ze goed gedaan zijn, of er voldoende water in de brandkranen zat, of ze überhaupt werkten, dat soort dingen, en of de brandweer goed getraind was en het juiste personeel had, al die vragen zullen opkomen.”
“En wat de competentiecrisis betreft, denk ik dat er voldoende materiaal zal zijn om dit af te schilderen als verergerd door incompetentie. Californië is een staat die berucht is geworden voor het uitgeven van veel geld aan dingen die niet werken, aan hogesnelheidslijnen die nooit worden aangelegd, aan allerlei bouwprojecten en infrastructuurprojecten die nooit worden gerealiseerd. En in die context denk ik dat dit verwoestend zal zijn voor de machtsstructuur van Californië.”
“Maar in ruimere zin zal het mensen eraan herinneren dat een politiek die al jaren draait om taal en filosofische constructies zoals gelijkheid enzovoort, zal worden gezien als falend op de meest essentiële manier, namelijk om mensen te beschermen. En dat deze mensen machtig, invloedrijk en bevoorrecht zijn, zal ervoor zorgen dat dit sneller en prominenter gebeurt.”
Waarop zijn collega, journalist Matt Taibbi, reageert:
“Maar in bredere zin hebben we wel degelijk een competentiecrisis in dit land. Het heeft een enorme impact gehad op de Amerikaanse politiek”. Kirn: “[Amerikanen] Ze gaan zich minder zorgen willen maken over de filosofische en/of zelfs politieke langetermijnkwesties van gelijkheid enzovoort, voorspel ik, en ze gaan een minimale verwachting van competentie in natuurrampen willen leggen. Met andere woorden, dit is een tijd waarin de prioriteiten verschuiven en ik denk dat er een grote verandering op komst is, een grote, grote verandering, want het lijkt alsof we luxeproblemen hebben aangepakt en we hebben zeker de problemen van andere landen, Oekraïne of wie dan ook, aangepakt met massale financiering. Er zijn op dit moment mensen in North Carolina die nog steeds herstellende zijn van een overstroming en het erg moeilijk hebben nu de winter eraan komt, wat in LA niet op dezelfde manier gebeurt, of nu de winter zich consolideert, denk ik.”
“Dus vooruitkijkend is het geen kwestie van schuld, het is wat mensen zullen willen? Wat gaan mensen waarderen? Wat gaan ze op prijs stellen? Gaan hun prioriteiten verschuiven? Ik denk dat ze flink zullen verschuiven. Los Angeles zal een toetssteen zijn en het zal een toetssteen zijn voor een nieuwe benadering van de overheid.”
We hebben dus deze ‘scheiding van de realiteit’ en de daaruit voortvloeiende ‘competentiecrisis’ – of het nu in Californië, Oekraïne of Europa is. Waar liggen de wortels van deze malaise? De Amerikaanse schrijver David Samuels gelooft dat dit het antwoord is:
“In zijn laatste dagen in functie … nam president Barack Obama de beslissing om het land op een nieuwe koers te zetten. Op 23 december 2016 ondertekende hij de Countering Foreign Propaganda and Disinformation Act, die de taal van het verdedigen van het thuisland gebruikte om een offensieve informatieoorlog voor onbepaalde tijd te lanceren, een oorlog die de veiligheidsinfrastructuur versmolt met de sociale mediaplatformen – waar de oorlog zogenaamd werd uitgevochten.”
De ineenstorting van de 20e-eeuwse mediapiramide en de snelle vervanging ervan door monopolistische social mediaplatforms, had het voor het Witte Huis van Obama echter mogelijk gemaakt om beleid te verkopen – en sociale attitudes en vooroordelen te herconfigureren – op geheel nieuwe manieren.
Tijdens de Trump-jaren gebruikte Obama deze hulpmiddelen van het digitale tijdperk om een geheel nieuw soort machtscentrum voor zichzelf te creëren – een die draaide om zijn unieke positie als titulair, maar nadrukkelijk nooit genoemd, hoofd van een Democratische Partij die hij naar zijn eigen beeld wist te herschikken, schrijft Samuels.
De ’toestemmingsstructuur’-machine die Barack Obama en David Axelrod (een zeer succesvolle politiek adviseur uit Chicago) bouwden om de Democratische Partij te vervangen, was in essentie een apparaat om mensen tegen hun overtuigingen in te laten handelen door nieuwe en ‘betere’ overtuigingen te vervangen door de van bovenaf gecontroleerde toepassing van sociale druk – waardoor Axelrod’s constructie in feite ‘een almachtige denkmachine’ werd, suggereert Samuels:
“De term ‘echokamers’ beschrijft het proces waarbij het Witte Huis en zijn bredere penumbra van denktanks en NGO’s doelbewust een geheel nieuwe klasse van experts creëerden die elkaar wederzijds geloofsbrieven gaven op sociale media om beweringen naar voren te brengen die voorheen als marginaal of niet geloofwaardig zouden zijn gezien.”
Het doel was om een peloton van assistenten, gewapend met laptops of smartphones, te laten ‘rennen’ met de nieuwste geïnspireerde partijmeme en deze onmiddellijk te herhalen en te herhalen op verschillende platforms, waardoor het leek alsof een overweldigende golf van consensus het land vulde. En zo mensen de ’toestemmingsstructuur’ te geven van ogenschijnlijk brede publieke instemming om stellingen te geloven die ze voorheen nooit zouden hebben gesteund.
“Waar deze analyse fout ging, is dezelfde plek waar de analyse van het Obama-team over Trump fout ging: de tovenaars van de toestemmingsstructuurmachine waren gevangenen geworden van de machine die ze bouwden. Het resultaat was een snel bewegende spiegelwereld die de snelheid kon genereren die nodig was om het uiterlijk van “wat mensen geloven” van de ene dag op de andere te veranderen. De nieuwe digitale variant van “publieke opinie” was geworteld in de algoritmes die bepalen hoe rages zich verspreiden op social media, waarbij massa vermenigvuldigd met snelheid gelijk staat aan momentum-snelheid is de belangrijkste variabele.”
“In de vier jaar die volgden was het alsof de koorts zich verspreidde en niemand er immuun voor was. Echtgenoten, kinderen, collega’s en leidinggevenden op het werk begonnen met de kracht van ware gelovigen slogans te reciteren die ze pas vorige week hadden geleerd. Het was het geheel van dit apparaat, niet alleen het vermogen om slimme of impactvolle tweets te maken, dat de nieuwe vorm van macht van de partij vormde.”
“Maar uiteindelijk brak de koorts.” De geloofwaardigheid van de Élites implodeerde.
Samuels getuigenis komt neer op een grimmige waarschuwing voor het gevaar dat gepaard gaat met het ontstaan van een afstand tussen een onderliggende realiteit en een verzonnen realiteit die succesvol kon worden gemanaged en beheerd vanuit het Witte Huis. “Deze mogelijkheid opende de deur naar een nieuw potentieel voor een grootschalige ramp – zoals de oorlog in Irak,” suggereert Samuels. (Samuels noemt Oekraïne niet specifiek, hoewel dit in het hele betoog wordt geïmpliceerd).
Dit – zowel het verhaal van Obama, zoals verteld door David Samuels, als het verhaal van Walter Kirn over Californië – vergroot Aureliens punt over Oekraïne en Europese militaire incompetentie en gebrek aan professionalisme op het terrein: het is er een van het toelaten dat er een kloof ontstaat tussen een verzonnen narratief en de werkelijkheid – “wat,” waarschuwt Samuels “wil zeggen dat, met genoeg geld, agenten wederzijds versterkende netwerken van activisten en experts zouden kunnen creëren en operationaliseren om een berichtgevingsboog te valideren die traditionele methodes van validatie en analyse zou omzeilen, en zowel onoplettende actoren als toeschouwers zou laten geloven dat dingen die ze nog nooit hadden geloofd; of zelfs nog nooit van hadden gehoord: in feite niet alleen plausibel waren, maar ook al algemeen geaccepteerd binnen hun specifieke peer groups.”
Dit is de weg naar een ramp – met zelfs het risico van een nucleaire ramp in het geval van het Oekraïne-conflict. Zal de ‘competentiecrisis’ die zo’n gevarieerd terrein bestrijkt een herbezinning teweegbrengen zoals Walter Kirn – een schrijver over culturele verandering – beweert?
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
weer veel blablablabla..over..blablablabla intussen veranderd tot op heden totaal Niet’s..alleen maar nog meer Onzin…
@Raphaël Vangestel…
🎯
Dat komt omdat wij inmiddels veel meer weten dan de journalisten en auteurs die stukjes schrijven.
Vergis je niet Raphaël, wij zijn de experts, wij zijn het nieuws. De clowns die stukjes schrijven, leveren ons hooguit aanknopingspunten en verbanden op.
WIJ zij het nieuws. De meeste journalisten en auteurs weten nog niet de helft van wat wij hebben onderzocht en aangekeken. De stukjes schrijvers baseren zich op gecompartmentaliseerde verhalen en ze leggen geen verbanden en ze zien geen samenhang.
De echte journalisten, dat is het digitale leger van mensen die hun eigen verstand besturen.
WIJ zijn het nieuws.
Ja, maar komt maar eens door de narratieven heen. Dat gaat je niet meer lukken vrees ik. De wereld geschiedenis is al 1 groot westers narratief wat van geen kant klopt..
kom
We live in a time where the Truth no longer needs to be hidden since it simply vanishes in a sea of lies, misinformation, propaganda, conspiracy theories etc.
Even if the Truth is posted, there are many who simply brand it as a “lie” or “misinformation” and many other echo them either out of own interest or just to get “upvotes” or simply because they are “useful idiots”.
Welcome to the “hyperconnected” world! we will need a couple Generations to get through this mess!
Los Angeles moet branden om daarna 15 min City te bouwen. Hoezo werden alle woning verzekeringen voor de branden voortijdig opgestart buiten medeweten van de bewoners. Bovendien werd het watersysteem afgesloten zodat de brandweer niets kon doen dan laten branden! Los Angeles heeft de Olympische Spelen voor 2028 binnengehaald. 1+1 = 25 min City! 2
@Levi Patty…
Zoals LA moet branden om tot 15min steden te komen, zo moet NL verzuipen om tot 15min steden te komen.
Waarom denken jullie dat Hugo de Jonge op Zeeland is gezet??? Omdat ze de Oosterschelde gaan laten overstromen en het westland onder water gaan zetten.
Ennuh… hoogbouw… iedereen in flats die als gevangenissen zo worden gebouwd zodat niemand nog privacy voelt of heeft.
Wat een leven. Gelukkig dwingt dit ons om te groeien in spirit zodat we als we sterven, we onze incarnatie uit deze gevangenis simulatie kunnen beëindigen.
Misschien leven wij wel in de hel en misschien is deze periode onze kans om te ontsnappen uit deze cyclus. Bevrijd jezelf, dan kan je nog genieten terwijl je in de rij staat voor een gaskamer, vuurpeloton of een guillotine.
Every one is ONE… tot we dat beseffen en gaan leven, zal deze aarde obv angst bestaan en dus een hel zijn.
In het hart wil iedereen wat jij wil.
Daarom doet satan er alles aan om ons in onze hoofden te houden zodat we eeuwig verdeeld blijven. Hoofd maakt angst en egoïsme, hart maakt liefde.
Competentiecrisis ?
Schei maar uit.
Gewoon besparingen.
Het hoog nodige doen of aanschaffen.
Als er dan echt stront aan de knikker is dan sta je meteen 10-0 achter.
Ik werk in een bedrijf waar iets soortgelijks aan de hand is.
“hoe vaak komt dat voor als redenatie om op het minimum te gaan zitten ”
Als het dan voorkomt, gaat het gewoon helemaal mis.
Maar wel iedere keer wat gespaard door de nieuwe kaasschaaf van een of andere manager.