De boodschap dat de VS en Europa Kiev zullen blijven steunen – wat er ook gebeurt – begint hol te klinken

Europa werd overspoeld door somberheid toen in het weekend de lang gevreesde onzekerheid toesloeg over hoe lang het collectieve Westen de proxy-oorlog in Oekraïne nog zou steunen. Om hun uitgezakte geest wat op te peppen, namen sommige Europese ministers van Buitenlandse Zaken geïmproviseerd de trein naar Kiev om maandag door te brengen met president Zelensky. Het was een buitengewoon gezicht van het trotseren van de roep van het lot, nu de oorlog de mijlpaal van 19 maanden overschreed, schrijft M.K. Bhadrakumar.

Een overeenkomst in Washington die voorlopig een sluiting van de regering afsloot, maar de financiering voor Kiev verminderde; de Poolse verkiezingscampagne waarin de regerende Wet en Rechtvaardigheid, tot voor kort een van de trouwste aanhangers van Oekraïne, met verschillende maatregelen speelde, zoals het in vraag stellen van meer wapenleveringen en het blokkeren van landbouwproducten uit het buurland om kiezers het hof te maken; en de verbluffende uitslag van de parlementsverkiezingen in Slowakije, waardoor een pro-Russische linkse politieke partij aan de macht kwam en de eerste echte politieke belichaming werd van “Oekraïne-moeheid” – lijkt plotseling de mantra van het Westen om “zo lang als nodig is” aan de zijde van Oekraïne te staan, ernstig in twijfel te worden getrokken.

CNN overdreef misschien toen het opmerkte dat de bovenstaande ontwikkelingen “Oekraïne en zijn oorlog met Rusland onder de bus lijken te hebben gegooid” – maar slechts een beetje. De Oekraïense oorlogspolitiek heeft een keerpunt bereikt en is klaar voor grotere dingen in de kritieke maanden die voor ons liggen.

Het Witte Huis heeft zich vastgelegd om snel door te gaan met een afzonderlijk wetsvoorstel voor hulp aan Oekraïne voor een totaalbedrag van $20,6 miljard, waarvan de regering Biden heeft gezegd dat het essentieel is om Rusland te bestrijden, maar het zal waarschijnlijk blijven stuiten op vastberaden tegenstand, vooral van de Republikeinen in het Congres. Aan de basis hiervan ligt de felle polarisatie in de Amerikaanse politiek, die nu het machtsevenwicht in het Congres dreigt te verstoren in het verkiezingsjaar dat voor de deur staat.

Dit betekent niet dat de Amerikaanse hulp aan Oekraïne zal worden stopgezet. De regering heeft genoeg middelen om Kiev de komende anderhalve maand te steunen en het is vooral te vergezocht om vóór de verkiezingen van 2024 serieuze veranderingen in de Oekraïense richting van het Amerikaanse buitenlandse beleid te verwachten. Maar het belang ligt ergens anders – namelijk in het feit dat het onderwerp van hulp aan Oekraïne schuimt in de ketel van ruzies tussen Republikeinen en Democraten en onlosmakelijk verbonden raakt met de tendentieuze kwesties van sociale programma’s die de Amerikaanse samenleving verscheuren en voer worden voor haar strijdlustige politici.

De Oekraïense oorlog is iets meer dan een jaar voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen een politieke voetbal geworden in de Beltway, met steeds meer vragen over de hulp die tot nu toe door het Congres is goedgekeurd voor een totaalbedrag van $100 miljard, inclusief $43 miljard aan wapens. Simpel gezegd wordt de financiering van Kiev voor rechtse Republikeinen een instrument voor politieke manipulatie van de regering Biden waarmee ze voordelen en concessies hopen te verkrijgen. En Donald Trump wacht in de coulissen.

Ondertussen speelt er een vicieuze subplot binnen de Republikeinse Partij zelf in een poging om de Republikeinse Huisvoorzitter Kevin McCarthy volgende week af te zetten door de hardline Republikein Matt Gaetz, één van een kern van hard-rechtse leden van de partij die onverbiddelijk tegen meer hulp voor Oekraïne zijn.

Om te overleven, heeft McCarthy getrakteerd op het koppelen van hulp voor Oekraïne aan financiering om immigranten tegen te houden die de Mexicaanse grens oversteken, een belangrijke eis van de Republikeinen. “Ik zal ervoor zorgen dat Oekraïne wapens krijgt, maar ze krijgen geen groot pakket als de grens niet veilig is,” zei McCarthy onheilspellend tegen CBS.

Het belangrijkste is dat het bredere signaal naar de wereld schadelijk is. Europese hoofdsteden kijken al nerveus naar de mogelijkheid dat Trump terugkeert naar het Witte Huis. Josep Borrell, het hoofd buitenlands beleid van de Europese Unie en een belangrijke partner van de VS bij het verlenen van hulp aan Oekraïne, toonde zich verrast en betreurde het besluit van de VS “ten zeerste”.

Borrell zei: “Ik hoop dat dit geen definitieve beslissing zal zijn en dat Oekraïne de steun van de VS zal blijven krijgen.” Er is inderdaad een groter probleem – oorlogsmoeheid onder de door inflatie geplaagde Amerikaanse kiezers.

In veel opzichten is de overwinning van de links-populistische Smer-partij van voormalig premier Robert Fico bij de parlementsverkiezingen in Slowakije dit weekend ook te danken aan oorlogsmoeheid. Fico heeft gezegd dat er geen wapens meer naar Oekraïne zullen gaan; hij heeft de logica van de EU-sancties tegen Rusland in twijfel getrokken; hij heeft Moskou geprezen; en hij heeft de NAVO de schuld gegeven van het veroorzaken van de oorlog, die volgens hem begon nadat “Oekraïense nazi’s en fascisten begonnen met het vermoorden van Russische burgers in Donbas en Luhansk.” De economische bezorgdheid verergert de maatschappelijke vermoeidheid over Oekraïne en de dramatische wending in de Slowaakse politiek, die waarschijnlijk van invloed zal zijn op de relaties van het Westen met Kiev.

Binnen de EU zullen Hongarije en Oostenrijk nu een bondgenoot hebben in Slowakije, een frontlijnstaat, die pleit voor een onmiddellijke stopzetting van de vijandelijkheden in Oekraïne en vredesonderhandelingen. Fico is zelf een nauwe bondgenoot van de Hongaarse premier Viktor Orban – en Polen zou zich bij hen kunnen aansluiten als de regerende Partij Recht en Rechtvaardigheid bij de parlementsverkiezingen op 15 oktober een nieuw mandaat krijgt, wat waarschijnlijk lijkt.

Alles wijst erop dat Polen afstapt van zijn langdurige pro-Oekraïense standpunt. De Poolse premier Mateusz Morawiecki zei onlangs: “We dragen niet langer wapens over aan Oekraïne omdat we onszelf nu bewapenen met de meest geavanceerde wapens.”

En dan, zoals CNN schreef: “Buiten de EU is er binnen de NAVO een gelijkwaardige angst voor de gevolgen van een zich uitbreidend anti-Oekraïens blok… En zowel Orban uit Hongarije als Fico uit Slowakije hebben verklaard fel gekant te zijn tegen elke stap om Oekraïne in het bondgenootschap op te nemen… De realiteit is dat het tegenoffensief van Oekraïne, dat met de komst van de winter zal moeten afnemen, tot nu toe weinig wezenlijke vooruitgang heeft geboekt op het slagveld. De komst van nieuwe anti-Oekraïense partijen in de frontlijnstaten, samen met de aarzelende houding van vooraanstaande vijanden van het Kremlin, zoals de Verenigde Staten, vormen allemaal een echt giftige mix.”

Vooruitkijkend kan een verdere afbrokkeling van de steun voor de oorlog in Oekraïne worden verwacht en zelfs een mogelijke ineenstorting van de steun voor Oekraïne in het collectieve Westen kan in de komende maanden niet worden uitgesloten, vooral als het leiderschap van het Kremlin eindelijk besluit om het leger van Oekraïne een knock-out te geven en/of de Russische troepen beveelt om de Dnjepr over te steken en Kiev en Odessa in te nemen.

Zelfs als dat niet het geval is, breekt het uur van de waarheid aan met de verkiezingen voor het Europees Parlement op 6-9 juni 2024. Er is een duidelijke kans dat anti-Oekraïense partijen een aanzienlijk deel van de stemmen zullen winnen bij de verkiezingen. Als en wanneer dat gebeurt, zal het door Duitsland en Frankrijk bedachte oneerlijke complot om de unanimiteitsregel af te schaffen die vereist is voor het nemen van belangrijke EU-besluiten (bijv. de sancties tegen Rusland en de halfjaarlijkse verlenging ervan) mislukken.

Zowel Orban als Fico hebben verklaard dat ze tegen Russische sancties zijn. Het volstaat om te zeggen dat de politiek van de Oekraïne-oorlog en de Russische sancties zich in onbekend vaarwater begeeft, aangezien Hongarije zich samen met Slowakije – en mogelijk met Polen – in een positie zou bevinden om de pro-Oekraïense, anti-Russische inspanningen van de rest van de EU te bemoeilijken.

In de politieke kunst hebben Amerikaanse politici oorspronkelijk het patent gekregen op de “filibuster”, een politieke procedure waarbij één of meer leden van een wetgevend orgaan het debat over voorgestelde wetgeving verlengen om de besluitvorming te vertragen of helemaal te voorkomen, en Europese politici vinden nu hun eigen variant hiervan uit.

Orban past het al een decennium toe, en met steeds meer handigheid, om zijn nationalistische programma van “soevereine democratie” in Hongarije door te drukken. Daarom kunnen de Slowaakse verkiezingen van dit weekend en de terugkeer van Fico aan de macht een bepalend moment worden in de politiek van de oorlog in Oekraïne.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

De zeer problematische motor van de F-35 leidt tot $ 38 miljard aan extra onderhoudskosten – Verliezen die gelijk staan aan de prijs van bijna 500 nieuwe gevechtsvliegtuigen

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: