Het lijkt erop dat de Verenigde Staten, samen met 9 bondgenoten – Groot-Brittannië, Italië, Bahrein, Canada, Frankrijk, Nederland, Noorwegen, de Seychellen en Spanje – op het punt staan zich te verstrikken in een nieuw Midden-Oosten moeras nu een internationale armada zich verzamelt in de internationale wateren rond Jemen. De missie? Voorkomen dat Jemen een bedreiging vormt voor vracht- en olietankers op weg naar Israël, schrijft Larry Johnson.
Het kleine Jemen heeft het Westen verrast met zijn vasthoudendheid en wreedheid bij het aanvallen van schepen die containers en brandstof naar Israël proberen te vervoeren. Ja, dit is een schending van het internationaal recht en het Westen heeft het volste recht om te proberen Jemen tegen te houden. Op papier lijkt het erop dat Jemen in de minderheid en zwaar in de minderheid is. Een zekere verliezer? Niet zo snel. De Amerikaanse marine, die de meerderheid vormt van de vloot die tegen Jemen vaart, heeft een aantal echte kwetsbaarheden die haar acties zullen beperken.
Voordat we de risico’s uitleggen, moet je begrijpen dat de Amerikaanse marine momenteel is geconfigureerd als een “Forward-Based Navy” en niet als een “Expeditionary Navy”. Anthony Cowden, die in september voor het Center for International Maritime Security schreef, onderzocht deze kwestie in zijn artikel REBALANCE THE FLEET TOWARDING A TRULY EXPEDITIONARY NAVY.
Vandaag de dag hebben we een forward-based marine, geen expeditionaire marine. Dit onderscheid is belangrijk om concurrerend te blijven tegen moderne bedreigingen en om het ontwerp van de troepenmacht te sturen.
Door de unieke geografische positie van de VS heeft de marine de luxe om de belangen van de natie “daarginds” te verdedigen. Sinds de Tweede Wereldoorlog heeft de marine een vloot ontwikkeld en onderhouden die in staat is om macht overzee te projecteren, om haar gevechtskracht op te bouwen terwijl ze nog op zee is of in ieder geval ver van de nationale kusten, en om voortdurend in de buurt van concurrenten te blijven. Dit expeditionaire karakter minimaliseerde de afhankelijkheid van de vloot van infrastructuur aan wal en op het thuisland om operaties te ondersteunen, waardoor de vloot logistiek meer zelfvoorzienend was op zee.
Aan het eind van de Koude Oorlog begon de Amerikaanse marine haar expeditionaire vermogen echter te verminderen en werd ze afhankelijker van geallieerde en bevriende bases. Een belangrijke ontwikkeling was subtiel maar ingrijpend – het verticale lanceersysteem (VLS) voor de primaire lucht-, onderzeeër- en landaanvalswapens van de oppervlaktevloot. Hoewel het een zeer capabel systeem was, was het herladen van VLS op zee problematisch en werd er al snel van afgezien. Terwijl een aircraft carrier [vliegdekschip] op zee kan worden herbewapend, kunnen oppervlakteschepen dat niet, wat het vermogen van carrier strike groups beperkt om voorwaartse operaties uit te voeren zonder vaak terug te hoeven keren naar vaste infrastructuur. De marine herziet de kwestie van het herladen van VLS op zee en die inspanningen moeten worden versterkt.
De volgende stap die de marine nam in de richting van een expeditionaire capaciteit was in de jaren 1990, toen ze de meeste submarine tenders (AS) [Type schip dat onderzeeërs bevoorraadt en ondersteunt], alle reparatieschepen (AR) en torpedobootjagers (AD) uit de vaart nam en afscheid nam van door matrozen bemande Shore Intermediate Maintenance Centers (SIMA). Dit elimineerde niet alleen de mogelijkheid om “daar ergens” tussentijds onderhoud uit te voeren, maar vernietigde ook de ontwikkeling van leerling tot meester-technicus die de matroos van de Amerikaanse marine tot een van de belangrijkste onderhoudsmiddelen in de militaire wereld maakte. Opsporing en redding tijdens gevechten, berging en reparatie van gevechtsschade zijn andere gebieden waarop de Amerikaanse marine niet langer voldoende capaciteit heeft om expeditionaire operaties te ondersteunen.
So what? Elke Amerikaanse destroyer heeft naar schatting 90 raketten aan boord (misschien een paar meer). Hun primaire missie is het beschermen van het Amerikaanse vliegdekschip dat ze afschermen. Wat gebeurt er als Jemen 100 drones/raketten/kruisraketten afvuurt op een Amerikaans vliegdekschip? De Amerikaanse destroyer, of meerdere destroyers zullen hun raketten afvuren om de dreiging te verslaan. Geweldig. Missie volbracht! Er is maar één klein probleempje, zoals beschreven in het vorige citaat – de Amerikaanse marine heeft de ship tenders afgeschaft, d.w.z. de schepen die destroyers kunnen herbevoorraden met nieuwe raketten om de verbruikte rondes te vervangen. Om te herladen moet de torpedobootjager naar de dichtstbijzijnde bevriende haven varen waar de VS raketten heeft opgeslagen voor herbevoorrading.
Begrijp je het plaatje? Als de destroyer weg moet varen, moet het Amerikaanse vliegdekschip volgen. Het kan niet zomaar in de oceaan blijven liggen zonder zijn defensieve scherm van schepen. De staying power van een Amerikaanse vloot in een gevechtszone, zoals Jemen, hangt af van hoeveel raketten de Jemenieten op de Amerikaanse schepen afvuren.
Maar daar houden de problemen niet op. Elk van de Aegis-raketten kost, zoals ik in mijn vorige post opmerkte, minstens $500.000 dollar. Een gepensioneerde Amerikaanse DOD-functionaris vertelde me vandaag dat de werkelijke kosten 2 miljoen dollar zijn. Als Jemen ervoor kiest om dronezwermen te gebruiken om de gevechtsruimte rond een vliegdekschip te verzadigen, dan zullen de Verenigde Staten zeer dure raketten afvuren om relatief goedkope drones te vernietigen. Dit brengt een andere kritieke kwetsbaarheid naar boven – de VS heeft slechts een beperkte voorraad van deze luchtverdedigingsraketten en beschikt niet over de industriële capaciteit om snel nieuwe te produceren om het tekort aan te vullen.
Begrijp je het nu? De Amerikaanse marine moet misschien wegvaren zonder de drone-/raketdreiging vanuit Jemen te elimineren. Hoe denk je dat dat zal uitpakken in de rest van de wereld? De machtige supermacht die zich moet terugtrekken om zich te herbewapenen omdat het geen intense gevechtsoperaties kan volhouden. Dit is geen geheime informatie. Het staat overal op het internet. Als ik dit kan achterhalen, dan weet ik zeker dat tegenstanders van de VS, niet alleen Jemen, zich realiseren dat ze een manier hebben om de VS een bloedneus te bezorgen in termen van beschadigd prestige.
Wat gebeurt er als Jemen in staat is om één of twee marineschepen van de VS tot zinken te brengen? Dan komt de ellende pas echt los. De Verenigde Staten hebben geen magische voorraad raketten achter de hand om dit probleem aan te pakken. De Amerikaanse schepen zouden moeten wegvaren om zich te herbewapenen nadat ze de overlevenden van een gezonken schip hebben opgepikt.
Dan is er nog het probleem van het vinden van de mobiele raketplatforms in Jemen. Herinner je je de problemen die de Verenigde Staten in 1991 in Irak hadden bij het vinden en vernietigen van SCUD raketlanceersystemen? Hoewel ISR-systemen tegenwoordig beter zijn, is er nog steeds geen garantie dat ze tijdig kunnen worden gelokaliseerd en vernietigd. De Jemenieten hebben meer dan 8 jaar ervaring met Amerikaanse ISR en Amerikaanse drone-aanvallen. Op 9 november schoten de Jemenieten een MQ-9 Reaper drone neer. Dat schatje kost iets meer dan 30 miljoen dollar.
Hier komt het op neer. De Amerikaanse vloot en zijn bondgenoten kunnen Jemen wel wat schade toebrengen, maar zullen waarschijnlijk geen beslissende overwinning behalen. Jemen kan op zijn beurt een aantal schepen ernstige schade toebrengen – misschien zelfs een of twee tot zinken brengen – en daarmee een morele overwinning behalen die de twijfels over de Amerikaanse zeemacht en staying power zal aanwakkeren. Misschien verklaart dit waarom de VS zo traag reageert op de aanvallen van Jemen.
Poetin heeft het ook al vernoemd, én gedreigd als de VS in de buurt van de zwarte zee komen..in Iran worden ze tegenwoordig elke morgen lachend wakker, ..
ik denk dat u de rode zee bedoeld?
dit in verband met bovenstaand bericht, jemen.
Ik denk dat er hier verwarring is: Poetin heeft gewaarschuwd voor zijn militaire slagkracht boven de Zwarte Zee toen een Amerikaanse task force in het oosten van de Middelandse Zee geformeerd werd (waarschijnlijk tegen Libanon/Hezbollah/Iran).
Daarna werd hen de toegang tot de Zwarte Zee ontzegt (Verdag van Montreux). Maar nu schijnt de bedreiging te kantelen naar de Perzische Golf, van wat in feite één groot conflict is.
Een correctie Spanje doet niet mee alleen de hypocrieten landen en slaven van de VS. Spanje zal alleen ingrijpen bij een missie in de Rode Zee in het kader van de NAVO of de Europese Unie.
Spanjaarden zijn onsympathieke profiteurs!!!
de VS begeeft zich dicht bij een hoop kogelmieren die alles kunnen verslaan wat zelfs 1000den malen groter is.
ze kunnen beter uit de buurt blijven.
De ver van mijn bed show komt dichterbij huis, tenminste verwacht ik dat er van die langwerpige zwarte plastic zakken gaan komen.
Ja en wij zullen de prijs ook betalen misschien nodig voor onze slaafsheid als de eerste fregat naar de kelder gaat.
De Palestijnen hebben ook een zware prijs betaald, 20.000 dood, het is heel erg maar nu is de arabische wereld erachter gekomen dat ze hun onderlinge geschillen later oplossen, nu is er een gezamelijk probleem de VS.
Hoe erg de 20.000 doden ook zijn, wat was de prijs voor Irak, Libye, Syrie toen ze door de VS aangepakt werden, in de 6 getallen, per land, en alleen omdat de Arabische wereld met hoetis, toetis en foetis bezig was )of hoe die honderden groeperingen ook heten).
Het zou wel eens kunnen zijn dat het bloedvergieten in Gaza misschien Miljoenen Arabische/Afrikaanse levens spaart als de bully eens echt een flink pak op zijn donder krijgt.
De prijs gaat door anderen betaald worden, net als nu, de VS duwd de Oekraine in het zwaard en nu gaat met de EU opname Europa voor het vernielde land betalen, en 3 keer zo duur gas en veel te dure wapens van de VS.
US navy has laser canons.
Als Iran – via Jemen (Ho, maar wij waren het niet hoor!) de Perzische Golf blokkeert zijn de rapen gaar.