Net als wiskunde en de Amerikaanse deelstaten van het Midden-Westen, raken progressieven in de war door de IS. Het is niet zo moeilijk om een groep mensen te verwarren die nooit begrepen heeft dat wanneer je 18 miljard leent, je dat op een dag ook terug moet betalen. Maar IS is wel bijzonder verwarrend voor dat deel van de bevolking wiens gehele ideologie er op gericht is om aan de ‘goede kant van de geschiedenis’ te willen staan.
Opgegroeid met het geloof dat de geschiedenis zich onvermijdelijk beweegt richting de diversiteit die ze kennen uit de reclamefolders, fusion restaurants en homo-huwelijken, zo liet de Arabische Lente ze geloven dat het Midden-Oosten net zo zou worden als Europa, en toen kwam de IS langs, verscheurde hun Lonely Planet reisgids naar Syrië en hakte hun hoofden eraf, schrijft auteur Daniel Greenfield op Sultan Knish.
Maar ook IS gelooft dat het aan de ‘juiste kant van de geschiedenis’ staat. Hun geschiedenisboek is de koran. De juiste kant van de geschiedenis die daar uitdruipt is hoe Irak en Syrië er vandaag de dag uit zien. En dat is ook hoe delen van Europa er beginnen uit te zien.
Progressieve politici en hun verklarende bedriegeras die proberen IS uit te leggen bedienen zich van een schrille onsamenhangendheid die niets te maken heeft met hun verontwaardiging over hun (IS) gruweldaden maar een hele hoop met hun totale onbegrip. Termen als “apocalyptisch nihilisme” worden in het rond gesmeten alsof heavy metal aanstonds was een comeback te maken.
Die weinige analisten die toegeven dat Islamitische Staat misschien een heel klein beetje met islam te maken heeft, benadrukken dat het een terugkeer naar de middeleeuwen behelst, alsof er ook een moderne variant van de islam zou bestaan.
Journalisten die proberen te begrijpen waarom IS jiziya betalingen verlangt en slaven neemt, zouden zich moeten herinneren dat dit geen middeleeuwse praktijken zijn in het Midden-Oosten. Tenzij de middeleeuwen tot de 19e eeuw lopen. En dan krijgen ze nog een eeuw cadeau. Saoedi-Arabië schafte de slavernij pas in 1962 onder druk van de Verenigde Staten af. Zijn arbeidsmarkt en die van zijn mede Petro-jihadi-koninkrijken als Koeweit en Qatar zijn gebaseerd op een systeem dat veel weg heeft van tijdelijke slavernij … voor die buitenlandse slaven die het overleven dan.
Niet-moslims moesten tot zeer recent jiziya betalen. Dit is hoe dat er uit zag volgens James Riley, een Amerikaanse zeekapitein die schipbreuk leed in het 19e-eeuws Marokko:
De mohammedaanse schrijfambtenaar die aangesteld was om dit afpersingsgeld in ontvangst te nemen roste elke belastingplichtige met zijn vuist op het voorhoofd bij wijze van BTW-bonnetje, waarna de Jood zei:”Dank U, Mijn Heer.”
De Joden die niet konden betalen werden met een zweep afgeranseld en gevangengezet, totdat ze zich bekeerden tot islam. Een verslag uit 1894 is vergelijkbaar, met dit verschil dat de slagen in de nek werden gegeven. Alleen het Franse kolonialisme bracht deze praktijken, en vele andere wrede islamitische supremacistische wetten, ten einde.
In Marokko werden de Joden nog redelijk behandeld in vergelijking met hoe de standaard was in de rest van de islamitische wereld. Het is één van de weinige Arabische landen waar nog een kleine Joodse bevolking is overgebleven. Wanneer IS jiziya verlangt van niet-moslims, roept het niet weer een of ander controversieel middeleeuws gebruik in het leven. Het doet dat wat zelfs ‘gematigde’ islamitische landen deden tot Europese geweren en oorlogsbodems hen stopten.
Als de Fransen niet ingegrepen hadden, zou diezelfde lelijke scene zich nog steeds afspelen in Marokko. Als de Amerikanen niet hadden ingegrepen zouden de Saudi’s nog steeds openlijk slaven houden.
Islam heeft nooit een verlichting doorgemaakt. Het is nooit opgehouden ‘middeleeuws’ te zijn. Het beetje verlichting dat het ontving was opgelegd door Europees kolonialisme. Een tweedehands verlichting die nooit werkelijk geaccepteerd werd.
IS is niet enkel zevende-eeuwse islam. Het is veel recenter dan dat. Het is de islam zoals voor de Fransen en Engelsen langskwamen. Het is hoe de moslimwereld was voor het gedwongen werd om presidenten en grondwetten te hebben, voor het gedwongen werd -tenminste met de mond – het hen vreemde begrip ‘gelijke rechten voor iedereen’ te belijden.
De media rapporteerden over het verbranden van de Jordaanse piloot alsof het een of andere afschuwelijke en nooit eerder voorgekomen afwijking was. Maar islamcritici, en Joden en christenen die van godslastering beschuldigd worden, werden altijd al verbrand voor hun misdaden tegen islam. Er zijn vele beschrijvingen hiervan, niet van de zevende eeuw, maar van de achttiende en de negentiende eeuw. En als ze niet verbrand werden, werden ze onthoofd.
Dit waren niet de praktijken van een of andere doodscultus. Dit was de wet in de ‘kosmopolitische’ delen van Noord-Afrika. De enige reden dat dat nu niet de wet is, is dat de Fransen iets van hun wet hebben achtergelaten.
Moslimlanden als Saoedi-Arabië die nooit helemaal gekoloniseerd zijn geweest, onthoofden nog steeds mannen en vrouwen voor “hekserij en tovenarij” of andere ‘misdaden’. Niet in de zevende eeuw of de negentiende eeuw. Vorig jaar, dit jaar.
Het probleem is niet dat IS middeleeuws is. Het probleem is dat islam dat is.
Wat progressieven houden voor moderne islam, of ze nou aan het toeren zijn door Algerije of op de campus van hun universiteit, is in werkelijkheid een islam wiens gebruiken onderdrukt zijn door het Westen, terwijl zijn ideologie onveranderd gebleven is. Moderne islam is in een toestand van innerlijke tegenspraak. Het is een schizofrene religie wiens doctrine oproept tot supremacisme, maar wiens kennis en vaardigheden voorkomen dat het deze doctrine ten volle uit kan voeren.
Islam is het zestig kilo lichte zwakkelingetje dat de ‘schrik van de school’ wil zijn. Hij kan je niet in je gezicht slaan, dus hij prikt je in je rug en geeft dan de schuld aan iemand anders. Als je terug slaat, speelt hij het slachtoffer.
Deze scheiding tussen idee en werkelijkheid dwong islamisten hun toevlucht te nemen tot stiekemere tactieken, van terrorisme tot massa-immigratie, om het einddoel van hun ideologie te bereiken. Het onderliggende gebod is om een gebiedsveroverende islam te herstellen die in staat is om niet-moslims in moslimlanden te vernederen en om gebiedsuitbreiding te bewerkstelligen in niet moslimlanden. Dat is waarom Saddam en Iran massavernietigingswapens aanschaften. Dat is waarom islamitische legers zich testen tegen Israël. Dat is waarom al-Qaeda een gedecentraliseerd terreurnetwerk heeft opgebouwd over de gehele wereld.
Naast de praktische agenda van rijkdom en macht lag een diepere spirituele importantie. islam verlangt van zijn leiders dat zij oorlog voeren tegen de ongelovigen. En dat doen zij keer op keer, op voorwaarden die hen toestaan te winnen, of op zijn minst de poging te overleven.
IS schopt hier de scheiding islam en ‘gematigde islam’ aan diggelen door een compromisloos supremacisme te propageren. Zijn brutaliteitstheater is bedoeld om moslimpubliek te laten geloven dat ze het Westen direct kunnen confronteren. Ze hoeven niet langer te zwalken tussen hun vaardigheden en hun religie. Onder een kalief kunnen ze de volledige praktijk van de islam uitleven zoals dat was tot de Europeanen dat beëindigden.
In het grotere plaatje zou IS de klok willen terugdraaien tot de zevende eeuw. Dat is een idee dat gedeeld wordt door heel wat islamitische groeperingen en regeringen. Maar haar meest bezwaarlijke gedrag, zoals het onthoofden en het verbranden van niet-moslims, het nemen van slaven en het vragen van jiziya van niet-moslims, daar hoeven we alleen maar voor terug te kijken naar eind negentiende eeuw.
Om echt IS te begrijpen hoeven we niet terug naar de zevende eeuw, de achttiende voldoet ook. En als we dat eenmaal begrijpen, begrijpen we de rest ook.
Progressieven zien IS als een historische aberratie. IS ziet hen net zo. Het is een kwestie van wiens geschiedenisboek we gebruiken en welke kant bereid is alles te doen om te winnen.
islam is een oorlogstheologie. De ‘juiste kant van de geschiedenis’ is niet een kwestie van geloof. De juiste kant van de geschiedenis, is de kant die wint.
