Voor een man van zijn leeftijd heeft de aankomende president van de VS, Donald Trump, een goed imago. Hij is verfrissend direct tot op het punt van grove eerlijkheid, of oneerlijkheid, al naar gelang het geval, en hij heeft geen tijd voor beleefde bewoordingen. Zijn dreigementen zijn hard, zijn eisen onverbloemd, ook tegenover de zogenaamde bondgenoten van Washington in Europa, die in het beste geval cliënten zijn en, realistischer nog, slechts vazallen. In die geest van openhartige overheersing zonder franje heeft Trump al een lange staat van dienst als bedreiger van de NAVO, die hij – aannemelijk – ziet als een zwendel waarbij Europese leden de VS afromen om mee te liften op hun krankzinnige (maar dat is een ander verhaal…) militaire uitgaven.
Of, in het deftige Engels dat nog steeds gecultiveerd wordt bij The Economist, “door middel van de NAVO staat Amerika garant voor de veiligheid van het continent.” Ja, natuurlijk, door raketten op Rusland af te vuren… Het probleem met Trump is dat hij onbehouwen genoeg is om te weten dat de echte relatie veel meer lijkt op Don Corleone die je begrafenisonderneming “beschermt ”. En daar gedraagt hij zich naar: Al tijdens zijn eerste termijn in het Witte Huis tussen 2017 en 2021 begon hij andere NAVO-leden bang te maken voor hogere militaire uitgaven, terwijl hij ze nooit een veilig gevoel gaf over zijn inzet. De kunst van het harde onderhandelen: Laat ze raden, hou ze alert. En het werkte: de Europese klaplopers begonnen meer te betalen. Er komt dus meer van dat, wees daar maar zeker van. Als er tenminste sprake zal zijn van een NAVO, schrijft Tarik Cyril Amar.
Nog minder opgemerkt is het feit dat de nieuwe oude president van de VS – en dus capo dei capi van het Westen – niet veel vriendelijker staat tegenover de EU. En toch is het er: Trump’s eerlijke, openlijke en langdurige afkeer van die vreemde bureaucratische kolos die ongeveer net zo democratisch is als de voormalige Sovjet-Unie, minder efficiënt dan het Habsburgse Rijk en zo vol is van zijn wereldwijde “normbepalende” missie dat zelfs de Amerikaanse ’onmisbaarheid” er in vergelijking vreemd ouderwets uitziet.
Al begin 2017, toen de grote Amerikaanse krachtpatser voor het eerst het Witte Huis binnenviel, waarschuwdeThe Economist zijn Europese lezers om “bang te zijn” voor Trump, een man die “onverschilligheid” en “minachting” voor de EU koestert. Echt? Hoe ongehoord! De ranzige-tycoon-gedraaide-president, zo verklaarde de Britse gevestigde Pravda van neoliberalisme en russofobie, zou proberen de EU te verbrijzelen door “bilateralisme” te spelen. Dat is natuurlijk euro-babbel voor het respecteren van de regeringen van individuele landen door hun soevereiniteit serieuzer te nemen dan machtswellustelingen in Brussel. En – oh, horror! – hij zou zelfs kunnen proberen om met Rusland te praten. (Spoiler: toen deed hij dat niet – grote fout).
Dat was echter 2017. Nu zijn de dingen verder gegaan. Nog voordat Trump zijn tweede presidentsverkiezingen won door zijn Democratische tegenstanders te verpletteren, gaf The Economist toe dat “Trump-proving’ Europa ‘ een idee is dat gedoemd is te mislukken, wat betekent dat EU-leiders wel eens “geopolitieke roadkill” zouden kunnen worden. Hoe dat zo, vraag je je misschien af?
Ten eerste is er Rusland. Wat Moskou betreft, lijkt Trump klaar om te praten, en op een substantiële manier die we niet meer hebben gezien sinds het einde van de Koude Oorlog: hij heeft publiekelijk aangegeven dat hij niet gelooft in pogingen om Moskou te dwingen door verdere escalatie; zijn pas aangestelde adviseurs Mike Waltz en Keith Kellogg, hoewel bekend om dubbelzinnige signalen in het verleden, zullen in de pas lopen, zoals het hoort als ambtenaren. En zo niet, dan worden ze ontslagen, in de stijl van Trump, snel en zonder wroeging.
Op zijn zachtst gezegd voelt Trump zich niet meer zo terughoudend door de deep-state re-enactors van de Koude Oorlog in Washington als tijdens zijn eerste termijn. Natuurlijk, het zijn de VS: er is altijd de mogelijkheid dat iemand hem opnieuw probeert te vermoorden. Maar als hij onder de levenden blijft, wat waarschijnlijk is, dan is het tijd voor wraak: nu met Rusland praten is een heerlijke manier waarop hij welverdiende vergelding zal krijgen voor zowel het media-lawfare circus van Russia Rage (aka ‘Russiagate’) waarin zijn tegenstanders laster en desinformatie tegen hem bewapenden. En, nog belangrijker, Rusland is de oorlog in Oekraïne aan het winnen, niet alleen tegen Kiev maar in feite ook tegen het Westen. Kortom, Trump heeft minder reden om bang te zijn voor zijn eigen backstabbers in eigen land en Washington heeft meer reden om veel voorzichtiger te zijn met Rusland.
Moskou heeft ondertussen herhaaldelijk duidelijk gemaakt dat nieuwe overeenkomsten voor beide partijen voordelig moeten zijn. De tijd van Gorbatsjoviaanse naïviteit zal nooit meer terugkeren. Maar tegelijkertijd lijkt Rusland wel open te staan voor – serieuze – gesprekken: Het Russische leiderschap houdt Trump niet alleen nauwlettend in de gaten, zoals je zou verwachten. Het stuurt ook gekalibreerde signalen terug die wijzen op een voorzichtige waardering van zijn toenaderingen, zoals onlangs nog naar aanleiding van zijn kritiek op het afvuren van westerse raketten op Rusland.
Vandaar nachtmerrie nummer één voor de EU: Trump is serieus van plan om een einde te maken aan de Amerikaanse steun voor het mislukte project om Rusland geopolitiek te degraderen via een proxyoorlog in Oekraïne. Dat zal niet alleen het regime van de voorbijgestreefde Oekraïense leider Vladimir Zelensky verlopen achterlaten, maar ook de resterende fanatici in de EU. In het beste geval laat de VS de Europese vazallen opdraaien voor de kosten van de naoorlog, welke vorm die ook aanneemt. Trump heeft al zoveel gezegd. In het slechtste geval kunnen de EU-elites proberen om het alleen te doen. Dat wil zeggen, worst-case voor hen, op alle (on)denkbare manieren: economisch, politiek en ja, ook militair.
En achter de bereidheid van Trump om zijn verkiezingsbelofte waar te maken om een einde te maken aan het Amerikaanse clusterfiasco in en over Oekraïne, schuilt de mogelijkheid van een veel grotere wending in de richting van – wacht maar af! – diplomatie in de relatie tussen de VS en Rusland. Misschien is het nog te vroeg om dat andere lang vergeten D-woord te noemen – en er zijn er natuurlijk ook twee nodig om de tango te dansen – maar een fase van ontspanning kan niet worden uitgesloten. Als die er komt, zullen de Europese vazallen van Amerika spijt krijgen dat ze hun bruggen naar Moskou hebben verbrand om Washington een plezier te doen.
Dan, nachtmerrie nummer twee, is er de economie. De relatie tussen de VS en de EU is de grootste handelsrelatie ter wereld, met een waarde van ongeveer 11 biljoen dollar per jaar. Dat, zou je denken, is veel gemeenschappelijk belang en dus redenen om zo niet voorzichtig dan toch voorzichtig met elkaar om te gaan. Nee, zo werkt het niet, want de relatie is scheef en Trump is er woedend over. Voor hem is het handelsoverschot van de EU met de VS de zoveelste manier waarop gewiekste Europeanen Amerika hebben uitgemolken. Zijn favoriete wapen om wraak te nemen en de situatie recht te zetten zijn natuurlijk tarieven, hoe hoger hoe beter. Nog voor zijn herverkiezing waarschuwde Goldman Sachs dat zijn bewind de EU als geheel een vol procent van het BBP zou kunnen kosten. En ja, dat is veel, vooral voor een continent dat al grotendeels economisch depressief is, demografisch krimpt en met zwaar onder druk staande overheidsfinanciën.
Wat kunnen de EU-leiders, die helaas onderdanige vazallen die op het punt staan om nog erger dan normaal misbruikt te worden door hun hegemoon, nu doen? Eerlijk gezegd niet veel. Het is al te laat: Ze hebben zich als nooit tevoren afhankelijk gemaakt van degene die toevallig de vreemde gebeurtenis wint die Amerikanen “verkiezingen ” noemen en vanuit het Witte Huis met de wereld mag rommelen. En dat is trouwens absoluut niet de schuld van Trump. (Nee, en ook niet “de Russen! ”…)
Neem bijvoorbeeld de wannabe despoot van de EU, Ursula von der Leyen. Ze bouwt haar eigen machtsgreep – net als Stalin, toevallig – op een mix van uitvoerende apparaat overreach, vriendjes netwerken, en ideologische dweperij, ze heeft een ernstige fout gemaakt die haar duur kan komen te staan: Ze heeft zich zo schaamteloos aangesloten bij de vertrekkende Biden-regering dat, volgens serieuze geruchten, Trump haar niet kan uitstaan. Er is dus vraag naar alternatieven: Misschien vindt hij Giorgia Meloni uit Italië beter? Of de van oorsprong Nederlandse, nu NAVO’s Mark Rutte, die voortdurend wordt geprezen om zijn vermeende “Trump-handling ” vaardigheden?
Maar hier is het probleem met die, eerlijk gezegd, domme aanpak: Trump is geen idioot. Pogingen om hem te “manipuleren” zijn beledigend duidelijk en als hij ze tijdelijk tolereert, dan is dat alleen om zijn would-be handlers terug te manipuleren. En dan is de ironie natuurlijk dat de enige EU-leiders die Trump respecteert, zoals Viktor Orban van Hongarije, verschoppelingen onder hun eigen leiders zijn: veel succes om hen nu te rekruteren om goed te maken hoezeer hij alle anderen minacht. Misschien helpen ze zelfs een beetje, Ursula, Olaf en Emmanuel. Maar het zal je geld kosten, want ze zullen – terecht – hun eigen voorwaarden stellen en veel invloed krijgen.
Hoe zit het misschien met Danegeld? Danegeld, moet je weten, was wat de ongelukkige inwoners van de Britse eilanden betaalden aan de overzeese Vikingplunderaars in de donkere middeleeuwen. Het systeem was eenvoudig: betalen of geplunderd en afgeslacht worden. Vind je dat een beetje primitief klinken voor de verfijnde Europeanen van vandaag? Onderschat nooit hoe laag ze zullen zinken. Ursula von der Leyen heeft al gesuggereerd dat een manier om Trump te sussen zou kunnen zijn om nog meer pervers duur LNG te kopen van de VS. Christine Lagarde, hoofd van de Europese Centrale Bank, is zelfs nog verder gegaan en pleitte voor een compleet ‘Buy American‘-programma, inclusief – surprise, surprise! – wapens om de woede van Trump te sussen.
Wanhopig? Reken maar. Vernederend? Uiteraard. Maar wat nog erger is, het gaat niet werken. En wel hierom: zelfs als Trump zich verwaardigt om dergelijke eerbetuigingen van zijn Europese onderdanen te accepteren, zal hij nooit dat ene ding uit het oog verliezen dat hem echt interesseert (afgezien van zijn eigen geld, macht en roem): Amerikaans voordeel. Wat de Europeanen ook zullen bieden en hoe laag ze ook zullen buigen, uiteindelijk zal elke deal maar goed zijn voor één partij: de VS. Dat is ironisch, want Rusland en mogelijk ook China kunnen een minimum aan respect verwachten dat wederzijds voordeel op zijn minst mogelijk maakt. Dat komt omdat ze de Amerikaanse intimidatie hebben weerstaan. Voor de Europeanen is het nu echter een Catch 22. Op de een of andere manier zullen ze nog duurder dan voorheen betalen voor hun historische falen na de Koude Oorlog: toen ze zich duidelijk hadden moeten emanciperen van de VS, hebben ze zich erger dan ooit verkocht. En zonder noodzaak. Om een vroegere meester van de politiek te parafraseren: Het is erger dan een misdaad, het is zelfmisbruik.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
De usa schoothondjes in Brussel en in de westeuropese regeringen brengen het Europese volk aan de bedelstaf met hun al jaren durende onderdanigheid aan usa.
Ze vertikken het om een stevig eigen beleid te ontwikkelen en uit te voeren. En wel op economisch, sociaal, maatschappelijk en industrieel gebied. Zo zeer zijn ze in de kont van usa gekropen. Wat heeft Europa nou aan grondstoffen tov bijv. Rusland, usa en Chi. En wat moet je dan produceren en dan ook nog als concurrent op de wereldmarkt aan te kunnen bieden? Dat is toch nihil tov de andere landen, die wel over rijke grondstoffen beschikken. De betweters, die Europa naar een derdewereldland brengen. En dan nog hun steun aan de krankzinnige oorlog met dat in en in corrupte Oekriland, waar miljarden naartoe gaan, die oh zo vele, vele malen beter in Europa zelf besteed hadden kunnen worden. Denk bijv. aan de achterstand bij de infrastructuur, de onderwijs, de uitgeklede zorg. Het belang voor het volk interesseert hun geen barst, totaal niets. Als ze maar aanwezig mogen zijn bij de globalistische instellingen, zoals de WEF bende, de WHO zooi en de VN troep. Dan wordt hun egootje toch zo gestreeld.
Zeg maar daaag EU/ Europa, dag pleuro. Arme kinderen en kleinkinderen die deze neergang nog volop gaan meemaken en met een schok uit hun huidige bubbel zullen ontwaken. Ik ben blij dat ik oud ben en de goede jaren heb mogen meemaken. En dat zeggen velen van mijn leeftijd. Triest, heel triest wat er nu gebeurt met Europa
EU opheffen. Op naar onafhankelijke landen.
Pres. Trump moet zich alleen met V.S. bemoeien.
Multipolaire wereld. De enige oplossing.
If we are lucky, Trump will be the one enabling us to wake up from the Nightmare that the current EU is!
I dont worry about Trump as much as I worry about those psychopathic green Nutjobs in the “ruling class”.
As the saying goes in Germany “better a horrifying End than Endless Horror”
Wat een poppenkast allemaal! Ze werken met z’n allen samen om wereldwijd zoveel mogelijk chaos te creëren zodat de mensen straks zelf gaan vragen om de nieuwe wereldregering (NWO).
Het moet totale chaos worden, als het niet linksom gaat dan gaat het wel rechtsom.
Laat israhell nu vanuit Amerika gezien toevallig rechts liggen.
Maar naast het militaire geweld hebben ze ook nog groene gekte en invasies uit landen die de taal niet spreken.
Eigenlijk zeg ik hetzelvde als Jan en Anton.
Wat weet die idioot eigenlijk van Stalin of Rusland, dan hetgeen hij in het Westen heeft geleerd… Belachelijk Tod..heb jij in de jaren 40 of 50 de Duits-Oekraine Nazi praktijken meeleeft..Niet dus..🖕🖕
De grootste ramp voor Europa is de EU.
Voor de werkende Nederlander inderdaad een ramp maar voor het aan het infuus hangende Italie een zegen krijgen in stappen 250 miljard uit het corona noodfonds waar ook pensioenen van worden betaalt ,vandaar dat Meloni nu een andere agenda heeft dan voor de verkiezingen ingegeven door de duitse teef en de nederlandse Rat in Brussel.
Ik meen trouwens dat Nederland recht had op 7miljard uit het noodfonds maar toenmalig minister van financien d66 loeder kaag zei laat maar zitten nederland heeft het financieel prima voor elkaar ,onder tussen weten we wel beter.
En dat noemt men de corrupte illegale zwendel NAZI,s DE Rioolratten hol De hoerenkeet DAVOS BRUSSEL en hun corrupte Maffia criminelen kartels van moorden en Rovers praktijken door pedofielen en zwaar gestoorden in die illegale onethische criminele Eurorover de Europese zwendel unie WEF WHO moordenaars!
En dan te bedenken dat de rioolratten van Den Haag onze pensioenen belegd hebben in waardeloze obligaties van Zuid-Europese landen.
Rien ne va plus…, het geld is niet langer van U.